7,100 matches
-
trăiesc decât în așteptarea orei în care te voi revedea. Trebuie să știi că niciodată nu am fost mai curat în gesturile și în gândurile mele ca acum. Între timp, îl cunoscusem și eu pe țumpi (ultima aventură - prostul, mitomanul, frumosul...). Simțeam însă față de dânsul o mare bunăvoință și rămăsesem profund emoționat de intensitatea trăirilor sale despre care îmi vorbea, chiar și sub forma mitică în care mi le servea. Nu eram preocupat defel de măsura în care cele ce-mi
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
a-mi lua rămas-bun de la ospitalierele gazde, am fugit la gară. Mihai urma să mai rămână câteva zile la Dinu, până la sfârșitul concediului său. și din nou plecam singur la București... Așa se sfârșeau cele trei hagialâcuri ale mele către Frumos, către Înțelepciune și către Sublim din lunga vară de neuitat a acelui an de răscruce care a fost 1953. Joi 17 septembrie am plecat de la Brașov la Câmpulung, iar de acolo la București. Vineri 18 septembrie m-am prezentat la
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
lui Alcest - și două personaje din afară: un vechi prieten al sărbătoritului - Philinte - și tânărul însoțitor al acestuia - Neprevăzutul. și, o mărturisesc cu toată modestia, cu mult înaintea lui Pier Paolo Pasolini în Theorema, am imaginat desfășurarea unei drame asemănătoare: frumosul Neprevăzut sucește mințile și cucerește inimile tuturor personajelor din piesă. și, bineînțeles, odată cu răsăritul soarelui, părăsește vila, lăsându-i pe toți descum păniți de această neașteptată și neîmplinită aventură. 25 ianuarie 1954 Nu mă mai plictisesc cu mine însumi! Aceasta
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
că întregul învățământ, ca tradiție de cunoștințe, ca și întreagă creație culturală sunt subordonate adevărului științific, nu trebuie uitat că nici un învățământ și nici o creație de valori nu sunt organizate în afara anumitor chipuri sociale de a-și înfățișa binele și frumosul. De aceea, nu există nici o activitate profesorală care să transmită numai cunoștințe și să nu participe sau să nu încerce să împărtășească și un anumit ideal etic-social. Prin aceasta, învățătura unui profesor rămâne ca o pecete spirituală asupra tuturor celor
Jurnal de bord by Vasilescu Roxana Violeta () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1689_a_2946]
-
după cărți ale Agathei Christie. Pentru mine, aventura se situează în zona superficialității, a frivolității. În afara literaturii, care e marea mea pasiune, nu mă pot gândi decât la pasiunea în dragoste, în prietenie, la pasiunea pentru muzică, pentru călătorii, pentru frumos, pentru inedit. În afară de literatură și de muzică, toate celelalte pasiuni țin, hélas!, de tempi passati. Ele s-au estompat în aburii amintirilor. Asta cu excepția muzicii, pe care încă o ascult cu pasiune și care are efecte terapeutice pentru mine - muzica
Toamna decanei: convorbiri cu Antoaneta Ralian by Radu Paraschivescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/592_a_1297]
-
sau simțeați nevoia de-a le trece și altcuiva? A.R. Niciodată nu m-am putut bucura singură de nimic. Nu îmi sunt suficientă, simt mereu nevoia să fiu completată, să fiu confirmată. Șaizeci de ani am împărțit totul - și frumosul, și urâtul - cu soțul meu. Marea singurătate care mi-a fost hărăzită la bătrânețe e un adevărat blestem. E hâdă și bântuită de ecouri sinistre. Nu sunt un om foarte sociabil, nu-mi place lumea multă, dar simt nevoia de
Toamna decanei: convorbiri cu Antoaneta Ralian by Radu Paraschivescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/592_a_1297]
-
ați fi vrut să le traduceți și nu le-ați tradus? A.R. A, da, cu siguranță. Aș fi vrut și mi-ar fi plăcut foarte mult să traduc teatrul lui Eugène Ionesco, pe care l-au tradus atât de frumos cei doi Vlazi ai Humani tasului, Russo și Zografi. Și aș mai fi vrut să traduc piesele lui Beckett, pe care, dacă nu mă înșel, le-a tradus Constantin Abăluță. R.P. Nu sunt foarte sigur. Știu că există o versiune
Toamna decanei: convorbiri cu Antoaneta Ralian by Radu Paraschivescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/592_a_1297]
-
luminoase au crescut pe măsură ce mă obișnuiam cu starea de absolut în care, pentru prima oară, mă găseam fără echivoc. Mă aflam, de data aceasta, în acel plan stabil atât de jinduit în care lumea nu se mai mișca cu mine, frumosul era frumos și dreptul era drept, un plan în care oamenii emit acel ceva... acel ceva nedefinit ce te determină să-i iubești fără să știi de ce. În acest plan toate întrebările legate de materie și-au pierdut din substanță
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
minune ce ne întâmpină la tot pasul încât (pe undeva, firesc), nu o mai percepem! Conform obiceiurilor noastre de oameni ignoranți și nerecunoscători, ceea ce este frumos, bun și mult devine anost, suficient și... banal! Nu mai suntem capabili să prețuim frumosul și am uitat să ne bucurăm. Doar în vacanțe mai reușim să ne detensionăm mințile înfierbântate de gânduri și planuri și să permitem ființelor noastre să observe, să vadă și să se desfete de minunățiile ce se înfățișează ochilor flămânzi
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
cuvinte - și care exprimă adevărul în cel mai înalt grad - despre prestația lor artistică. Aveți acel altruism care ne îndeamnă să privim cu multă atenție și generozitate spre cei de lângă noi, la strădania pe care o depun pentru a clădi frumosul. Am simțit nevoia să rămân în meditație după lectură, să rețin aceste vibrații, să le depun în banca de comori ale divinei Kundalini. În cea de-a doua povestire îl regăsesc pe acel Florin Meșca aplecat spre partea analitică a
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
de multe ori și ne urâțește. Suntem obligați să recunoaștem - dacă suntem sinceri cu noi înșine - că statutul de om, de pământean, ne coboară adeseori de pe piedestalul Sahasrarei! Știu, de asemenea, că acolo unde este plus, este și minus! Că frumosul se însoțește cu urâtul, deșteptul cu prostul... Ah, de-am fi mereu la plus, frumoși și deștepți... În această analiză încerc să găsesc răspuns la o nedumerire pe care am încetat, în timp, s-o tratez cu simțul vinovăției și
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
de intersecție a unor plăci tectonice, cutremure frecvente, cele mai puternice fiind în 1906 8, 4 pe scara Richter și 1960 8, 7 pe scara Richter! Aferim și Doamne păzește! Cam asta a fost "uvertura" la Chile lindo Chile cel frumos! Cum ambasada rămăsese cam demult fără șef de misiune, plecarea mea a fost accelerată, nereușind să iau prea multe lecții de spaniolă, dar fiind consolat de șefii mei că într-o lună-două, la fața locului, o să "fluier" în limba lui
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
fie văzuți de arbitri, adversarii își aplica cele mai neașteptate lovituri. Citindu-mi dosarul de la CNSAS aveam să parcurg peste ani lista cu "amabilitățile diplomatice" cu care mă onoraseră la Santiago colaboratorii mei "cu ochi albaștri"! CHILE LINDO, Chile cel frumos, cum îl alintă localnicii, dar și străinii. Au englezii o expresie, Home sweet home casă dulce casă! Chile și Santiago, cel de la Sud de Aconcagua, "santinela de piatră", ne-au fost o casă de care ne amintim cu încântare peste
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
adormire" nu-i vorba de lichidarea sa, ci de "adormirea" aidoma celei a Julietei din final adormită pentru o perioadă și "resuscitată" la aplauze. M-au adormit și pe mine timp de 6 ani? Sunt oare o versiune modernă a "Frumosului din dosarul adormit?" Ceea ce începuse în "Dosar" ca un "slow dance" un dans lent -, în perioada 1968-1978, deși Alecu lucra în MAE, a dobândit ritmuri mai alegre în perioada 1979-1989 MAE, ONT și IAPIT, înregistrând, în final, tonalitățile tragice din
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
Spuneam că dorința de a cunoaște lucruri noi m-a ajutat și ea să rezist. Tu mă cunoști (cred), știi că citeam din trei cărți simultan, știi că-mi plac poezia și Simfonia V de Beethoven, știi că-mi place frumosul. Nu am pregătirea profesională să interpretez arta, dar am suflet și vibrez. Au fost perioade grele în viața mea când m-am temut de această vibrație. Îmi ascundeam inima sub o mască, sub o piatră, și nu mai citeam, nu
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
mască și ar ieși la iveală toată durerea mea. Ții minte când mi-ai dăruit un pick-up cu vreo sută de discuri, toate rarități? Concerte pentru chitară, Vivaldi, Lacul lebedelor... Timp de doi ani nu am putut asculta nimic, emoția frumosului m-ar fi făcut să plâng și nu aveam voie. Nu știu de ce, tristețea era prea mare și nu voiam să fie și mai mare. Pentru mine, muzica și lectura sunt reprezentări ale vârstei mele de aur, ale perioadei când
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
cu degete prelungi. Căutam o carte, de fapt răsfoiam și visam. Am intrat în vorbă și mi-a spus: — Am vizitat multe țări ale lumii, dar să văd România este unul dintre visurile bătrâneții mele! Astfel de oameni cred în frumos, pentru ei nu e nici o piedică dacă ești alb sau negru, dacă ești din Ucraina sau din România, sau din Peru, sau din Albania. Leila spunea: — Nu crede în nimeni, dar continuă să cauți oamenii buni. Ei există! Cred că
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
ca tehnician normator la Întreprinderea Minieră Moldova Nouă, dar acum era pensionat pe caz de boală. Fără studii în domeniul artei, avea înclinații spre pictură, sculptură și iconografie. Era fire veselă și foarte deschisă, un pătimaș al artei și al frumosului. Debutase în 1981, participând la toate expozițiile ce erau organizate sub egida Cântarea României, până în 1989 când s-a și pensionat. Pentru prima dată după o lungă absență de pe simezele expozițiilor din țară, a revenit participând la Festivalul de la Timișoara
Aventuri în insula naivilor by Mihai DASCĂLU , Gustav Ioan HLINKA , Costel IFTINCHI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/316_a_626]
-
Nu mi-a făcut nici un reproș, a încercat să mă ajute deși știa că nu se mai poate face nimic (s-a dus la decanat, la câțiva profesori, unul dintre ei și-a amintit vag de mine: „A, băiatul ăla frumos... Să nu se descurajeze... Vom trăi și vom vedea...”). După un timp, m-au lăsat în pace. Am rămas singur, numai cu mine însumi, ca să zic așa și cred că pot să zic așa deoarece, în cazul meu, celălalt eu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
să ne înțepe. Tot ei cu gura! * Repulsia pe care o simțim față de superba omidă dovedește că esteticul are întotdeauna nevoie de un (cât de cât) suport etic. Mică târâtoare înnobilată, promovată în ierarhia cățărătoarelor, ea întruchipează perfect ruptura dintre frumos și bine. * A scrie nu e o ocupație pur bărbătească; ea trebuie completată cu fapte. Au știut-o, nu întâmplător, tocmai unii dintre cei mai mari scriitori: soldatul Cervantes, ofițerul Tolstoi, revoluționarul condamnat la moarte Dostoievski... * Finețea și subtilitatea sunt
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
care mi-a sugerat să vin la Tomis, afirmând că, tocmai în acest locus amoenus, aveam să-mi găsesc mântuirea. Medeea Copilă neștiutoare, n-a fost prea greu să cazi în plasa ambiguuă a iubirii, mai ales când a apărut frumosul Iason, care părea să întruchipeze pe deplin visele tale cele mai tainice. Medeea a fost atât de tare cuprinsă de dragoste, încât a dat iute uitării toate celelalte imperative: obiceiurile severe din palatul lui Aetes, tatăl ei, atașamentul față de frați
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
hilari În brandenburguri și bicorni de ambasadori, coliva de nisip răsturnată, la sfârșitul reprezentației, În șanțul din poarta ci mitirului. Gustul sau Înțelegerea contemporanilor mei - din această primă jumătate de veac XX - pentru literatură, În proză și versuri; pentru formele frumosului estetic, În pictură și sculptură; pentru arhitectură, În locuințe, clădiri publice și uzine; pentru artele aplicate, În mobilier și obiecte uzuale; pentru moda Îmbrăcămintei, la femei și la bărbați - au fost violentate, Într-o succesiune fără răgaz, prin dominațiile efemere
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
sub lavaliera neagră În falduri, macferlanul negru cu pelerină bogată și o alură gravă și funebră de poște maudit. Reproduc aci, cu stilul propriu epocii și generației noastre de formație În multe privinți artificioasă, epitaful ce singur și-a elaborat frumosul nostru bulibașă, răpus la 29 de ani de o Muză lascivă cu prea exigente ispite și chemări de dragoste: Nu plângeți... Nu fiți ipocriți! Pe tine te binecuvântez și preamăresc fermecătoare zeiță cernit-a morții! Pribeag, cu sufletul bolnav plin
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
solicitatori cu spinările Încovoiate și cu un biet manuscris sau o petiție În buzunar. Când mi se oferea bursă pentru studiu și slujbă cu salariu de către un Înalt dre gător care abia atunci mă cunoscuse și-mi bănuise, ce credeți?, frumosul meu glas de bas numai din câteva cuvinte schimbate. Când un inspector școlar, care iarăși abia mă cunoștea din câteva notițe despre inteligența la copii, Îmi oferea o catedră, fără de care astăzi nu m aș putea prevala măcar de mizerul
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
Nichifor Crainic deduc ortodoxismul ca directivă spirituală, fuziune între teologie și autohtonism. Unele pagini semnate aici de Cezar Petrescu, la începuturile activității sale, ori unele din versurile lui V. Voiculescu, continuă sămănătorismul, fie în sensul elogiului patriarhalității , fie al confruntării frumosului cu divinitatea. Ortodoxismul ajuns la un limbaj încrâncenat și găunos a umbrit și acele distincții care n-au căzut în ierarhizări sau exclusivisme fatale. De pe o platformă spiritualistă, gândirismul a încercat să stăvilească o sumă de compromisuri cu ideologia burgheză
Academia bârlădeană și Vasile Voiculescu by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/783_a_1506]