6,066 matches
-
Dar am răzbit, și asta e cel mai important lucru, își termină el povestea. Se lăsase tăcerea. Stătea la masă cu ochii privind la vinul din pahar. Pe fața lui nu se putea citi nimic. I-am respectat tăcerea, am gustat din vin și l-am lăsat să-și macine durerea aducerilor aminte. Drama lui mi-a amintit de un personaj literar francez, evadat de mai multe ori dintro colonie franceză, dacă o fi fost adevărat. Francezii îl numesc „Papillon”. Nu știu cum
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
-i greață? Nu vrei o felie de lămâie? Sau mai bine o portocală? Ei, ce zici? - Dă-mi lămâie, dar fără zahăr. I-am dat. Apoi, parcă și-a mai revenit. Începuse iar să glumească, așa cum îi era felul, mai gustă un pahar cu vin, mai scoase un caras frumos, cam de 1 kilogram. Trecuse și prima jumătate din zi și se apropia ora când trebuia să strângem, să facem bagajul de plecare la gară. Fiecare era acum ocupat. Pentru un
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
dai de vreo așchie. Atunci scândurica poate fi aruncată cu tot cu ambalaj, de obicei pe trotuar, pe carosabil, sau pur și simplu, o lași pe masa la care ai consumat-o pentru a fi luată și dusă de vânt aiurea. Limb! gustă preoteasa din înghețată, după care se uită cercetător spre prietena ei. - Da' te văd, soro, cam îngândurată, suferi cumva de vreun sentiment aparte? Limb! și inginereasa: - Zău dacă înghețata asta pe băț are vreun gust. Poate pentru că am gustat eu
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
Limb! gustă preoteasa din înghețată, după care se uită cercetător spre prietena ei. - Da' te văd, soro, cam îngândurată, suferi cumva de vreun sentiment aparte? Limb! și inginereasa: - Zău dacă înghețata asta pe băț are vreun gust. Poate pentru că am gustat eu ceva înainte, de aceea nu-i aflu rostul. Că pe bărbatu' meu l-am lăsat în pat. - Cu fața în sus, poate, și-i făcu cu ochiul. Hai, nu te bosumfla, că am glumit. - N-are nici pe dracu
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
amândouă, apoi coana preoteasă: - Știi, dragă, l-am văzut azi dimineață pe Gheorghe, sluga noastră din curte făcând pipi la poarta cea mare. Eu lam pândit de după perdea. - Pare palpitant ce spui, căci noi, aici, la țară..., și, limb, mai gustă din înghețată. - Și după ce a terminat, a scuturat-o de stâlpul porții, da' știi, colea, zdravăn, de mi s-o părut că se zgâlțâie ditamai stâlpul, făcut dintr-un salcâm gros. - Și, și, zi soro mai repede, că fac pe
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
unui copac zumzăie un roi de albine. - Stați liniștiți, dacă nu ne agităm, albinele acestea sălbatice nu ne fac nimic, spuse băietanul cel mai mare. - Au și miere? - Desigur, și avem în sat meșteri pricepuți care le fură mierea. Am gustat și eu din ea, e foarte bună, răspunse băiatul. Am trecut cu bine pe lângă albine. Mai încolo, din coroana de ramuri ale unei sălcii înalte și-a luat zborul o egretă mare, argintie. În zborul ei maietuos, peste canal, avea
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
băgat legumele: ardei gras, țelină, morcov rondele, pătrunjel rădăcină și ceapă. Când au fiert bine, am acrit-o cu sare de lămâie și am adăugat peștele mare, bucăți de crap. Între timp, peștele mic s-a topit în fierbere. Am gustat, avea nevoie de sare. Am pus. Apoi am adăugat pătrunjelul, mărarul și la urmă, leușteanul și cimbrul. Și am gustat, era dumnezeiască! Tarzan stătea în picioare lângă mine, cu castronul în brațe. Avea privirea fixă, ochii îi sticleau a foamete
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
de lămâie și am adăugat peștele mare, bucăți de crap. Între timp, peștele mic s-a topit în fierbere. Am gustat, avea nevoie de sare. Am pus. Apoi am adăugat pătrunjelul, mărarul și la urmă, leușteanul și cimbrul. Și am gustat, era dumnezeiască! Tarzan stătea în picioare lângă mine, cu castronul în brațe. Avea privirea fixă, ochii îi sticleau a foamete mare, ca aceea a unui subnutrit somalez; când m-am uitat la fața lui, să nu-l recunosc! L-am
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
un vin bun, de casă, făcut de mâna lui. Apoi femeea lui ne-a poftit la masă: mămăligă cu brânză și smântână, borș de pasăre și friptură; la început câte trei ciocănașe de rachiu, iar în timpul mesei, vin din acela gustat în șopron. După masă i-am sărutat pe amândoi pe obraji, lui i-am strâns mâna, i-am mai mulțumit o dată pentru toate și am plecat spre primărie. De acolo am venit la Iași cu o “Salvare”. Și de atunci
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
își petrecea timpul în Grădina Edenului (Raiului). DUMNEZEU (asistă pe un tron la cele ce se petrec sub ochii lui) ȘARPELE (ispitind-o pe Eva): Eva, eu îți vreau binele! Gândește-te... de ce crezi că Dumnezeu v-a interzis să gustați din fructele Mărului Cunoașterii aflat în Grădina Edenului? Pentru ca voi să nu fiți niciodată atotcunoscători și să-i fiți inferiori lui! Fii tu mai deșteaptă decât Adam și dă-i acestuia să guste acest fruct luat de mine din Mărul
Sceneta "Sensul vie?ii" by Claudia Furtun? () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83571_a_84896]
-
crezi că Dumnezeu v-a interzis să gustați din fructele Mărului Cunoașterii aflat în Grădina Edenului? Pentru ca voi să nu fiți niciodată atotcunoscători și să-i fiți inferiori lui! Fii tu mai deșteaptă decât Adam și dă-i acestuia să guste acest fruct luat de mine din Mărul Cunoașterii și vei vedea că veți fi egalii lui Dumnezeu! EVA: Dar Dumnezeu ne-a spus să nu gustăm din niciun măr al acelui copac! ȘARPELE: Eva, gândește-te puțin! Veți putea fi
Sceneta "Sensul vie?ii" by Claudia Furtun? () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83571_a_84896]
-
fiți inferiori lui! Fii tu mai deșteaptă decât Adam și dă-i acestuia să guste acest fruct luat de mine din Mărul Cunoașterii și vei vedea că veți fi egalii lui Dumnezeu! EVA: Dar Dumnezeu ne-a spus să nu gustăm din niciun măr al acelui copac! ȘARPELE: Eva, gândește-te puțin! Veți putea fi la fel de puternici ca Dumnezeu și nu va mai trebui să ascultați de altcineva! Veți fi independenți! EVA: (se gândește puțin apoi ia mărul pe care i-
Sceneta "Sensul vie?ii" by Claudia Furtun? () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83571_a_84896]
-
fixate și mulți oameni fuseseră înghițiți pur și simplu mergând pe stradă de gurile lor. — Dar de ce ? l-am întrebat pe Adi neîncrezătoare. De ce vine omul Negru în lumea noastră ? De ce nu rămâne în lumea lui ? Atunci el a rânjit, gustând din plin efectul pe care îl avusese asupra mea - ce i-ar mai fi rupt Janet urechile dacă ar fi știut ! -, însă după mulți ani, când eu aveam să devin adolescentă, iar el avea să fie pus cu botul pe
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
în adâncul meu, funcționând după legi paralele, mobilându-mi etajul metaforic, complicându-mi întregul metabolism fiziologic și mental. Odată ce ai apucat să vezi, să respiri, să exiști prin poezie, odată ce ai prins gustul ăsta, întocmai cum o jivină care a gustat din carnea dulce de om se va întoarce să ucidă din nou, nu mai e cale să te întorci la viața simplă de dinainte, a muritorilor de rând. Devii o fiară, mereu la pândă după forme de energie capabile să
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
nu mă înnebunească la el. Față de cum îl văzusem prima oară, era fără îndoială mai obosit, poate mai bolnav. În timp ce făcuserăm dragoste îi cursese sânge din nas. Sângele se scursese chiar pe obrazul meu și m-am grăbit să-l gust. O vreme a trebuit să stea cu fața în sus ca să se oprească. Fără îndoială nu putea rămâne totul astfel, perfect, nu, nu putea ține, ar fi fost neomenesc. Deodată pianul s-a oprit. Ștefan a apărut în capul ușii
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
armonie și e imposibil să nu te lași purtat de beția din jur. Toate curg unele în altele, cerul dansează cu pământul, care se scurge în cer prin pantele unduioase, poleite cu lumină, ale pârtiilor de schi. Nu puteam însă gusta în voie din nenumăratele binefaceri ale Canadei, cum ar fi, de pildă, un simplu weekend la montréal, cutreierând galeriile de artă pe cheiul vechi al orașului, sau o banală seară la discoteca studențească din campus din cauza poveștii cu Jean-Claude și
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
sută de ori mai bun decât mine. Ca să nu mai vorbim despre bețivii de la muzeu, care iubeau pe toată lumea. Dar cred că nu pentru asta ați venit să mă vizitați atât de dimineață, intră Père Joseph pe făgașul discuției. Am gustat din ceai, neștiind cum să încep. — V-am pus puțină miere, aproape că se scuză el. — Mulțumesc. E foarte bun. Am pus ceașca jos. — Am venit să vă văd pentru că de la o vreme trăiesc cu un fel de durere continuă
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
intens de ouă prăjite și cafea. S-ar fi părut că în les Bons matins diminețile erau într-adevăr bune, cel puțin după miros. Din nefericire, când m-am uitat la ceas mi-am dat seama că nu aveam să gust niciodată din bunătățile acelea, pentru că eram în întârziere cu aproape o oră. Adormisem citind despre Nunavik, cu hărțile pe cap, și nu apucasem să-mi pun telefonul să sune ca să mă trezească. m-am aruncat în blugi, pulover și bocanci
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
prin camere de cămin într-o săptămână, de dimineața până seara, au însemnat și ceva mese gustoase pe la protagoniștii filmulețului, câțiva studenți basarabeni din capitală. „Unele plăcinte nu le mâncasem nici eu de ceva timp. Și nici lapte condensat nu gustasem de câțiva ani“, își amintește Lucian. Oleg Mutu primește pachete în continuare Concluzia finală a fost că pachetul n-are vârstă, după ce Oleg Mutu, operatorul lui Cristian Mungiu, a mărturisit că n-a încetat niciodată să primească sacoșe de acasă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2172_a_3497]
-
ar citi Don Quijote de la Mancha și, măcar prin frunzărire, Gargantua și Pantagruel. Nu cred că le-ar displăcea nici O mie și una de nopți, Decameronul și Povestirile din Canterbury. Iar dintre scriitorii secolelor XX și XXI, cred că i-ar gusta pe Rushdie, Márquez, Saramago și alții ca ei. Pentru că diavolilor, așa cum îi intuiesc eu ca virtuali cititori, le plac poveștile. În ce privește textele aberante, cred că diavolii s-ar amuza copios cu Ubu rege și, poate, de cartea bețivului (cum o
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2190_a_3515]
-
călătorii pot trece acum dintr-un vagon în altul, în căutarea unui locșor. Totul e să te poți urca, la orele dimineții și ale serii, în faimosul mijloc de transport metropolitan. Cotidian am parte de scene pe care alții le gustă o dată-n viață, la luminarea unui „brad al mileniului“. O aglomerație înspăimântătoare, sute de oameni care se chinuiesc să treacă de la Unirii 1 la Unirii 2 printr-un tunel îngust, scări rulante ce nu funcționează, cerșetori care nu s-au
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2190_a_3515]
-
și Își deschise coapsele. Își desfăcu brațele ca să-l primească pe Lefty, care se răsuci, julindu-și genunchii și coatele, dislocând vâslele, fiind gata să stârnească un foc, până când, În cele din urmă, se prăbuși leșinat În moliciunea ei. Desdemona gustă pentru prima oară savoarea gurii lui și singurul lucru fratern cât timp făcură dragoste a fost să-și tragă sufletul o dată, spunând, apoi: ― Nerușinatule! Ai mai făcut asta. Dar Lefty repetă Întruna: ― Nu așa, nu așa... Și am greșit mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
De la Început a existat un echilibru straniu Între mine și bunicul meu. Când eu plângeam pentru prima oară, Lefty amuțea; când el Își pierdea treptat capacitățile de vedere, gust, auz, gândire și chiar de memorie, eu Începeam să văd, să gust și să-mi amintesc totul, chiar și lucruri pe care nu le văzusem, mâncasem sau făcusem. Înăuntrul meu, ca serviciul cu o sută nouăzeci de kilometri pe oră al unei odrasle care va deveni campion de tenis, exista deja, În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
miroseau a fructe coapte prea tare. Părul Îi era foarte rar acolo. ― Norocoaso i-aș fi spus În timpul zilei. Nici măcar nu trebuie să te razi. Dar Calliope cea din timpul nopții nu făcea decât să mângâie părul sau să-l guste. Într-o noapte, pe când tocmai făceam asta și alte lucruri, am observat o umbră pe perete. Am crezut că-i vreo molie. Dar, uitându-mă mai atent , mi-am dat seama că era mâna Obiectului, ridicată peste capul meu. Mâna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
În halat, sutien și chiloți pe marginea unei mese de consultație de modă veche, cu sertare cauciucate, dispuse În formă de trepte. Îmi ascultă inima și plămânii, iar capul chel i se Înclină pe gâtul lung precum capul unui brontozaur gustând frunze. ― Ce mai face tata, Callie? ― Bine. ― Cum merge afacerea cu crenvurști? ― Bine. ― Câte localuri are tatăl tău acum? ― Vreo cincizeci sau pe-acolo. ― E unul nu departe de locul În care mergem noi iarna, sora Rosalee și cu mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]