4,806 matches
-
Omul și limbajul său. Studii de filosofia limbajului, teorie a limbii și lingvistică generală, Editura Universității "Alexandru Ioan Cuza" Iași, Iași, 2009, p. 36. 14 Roland Barthes, L'aventure sémiologique, Seuil, Paris, 1985, p. 73. 15 Emile Benveniste, Probleme de lingvistică generală, vol. I, traducere de Lucia-Magdalena Dumitru, Editura Teora, București, 2000, p. 230. 16 Elena Dragoș, Introducere în pragmatică, Casa Cărții de Știință, Cluj, 2000, p. 54. 17 Ioan Oprea, Curs de filosofia limbii, Editura Universității Suceava, Suceava, 2001, p.
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
du langage, s.v. language. 23 Sémiotique. Dictionnaire raisonné de la théorie du langage, s.v. language. 24 Nouveau dictionnaire encyclopédique des sciences du langage, s.v. language. 25 Nouveau dictionnaire encyclopédique des sciences du langage, s.v. language. 26 Ferdinand de Saussure, Curs de lingvistică generală, traducere de Irina Izverna Tarabac, Editura Polirom, Iași, 1998, p. 40. 27 Ion Coteanu, Stilistica funcțională a limbii române, I-II, Editura Academiei, București, 1973, 1975, p. 45. 28 Dicționar enciclopedic, vol. V, s.v. politică. 29 Dicționar de filosofie
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
S. Bonnafous, M. Tournier, Analyse du discours, lexicométrie, communication et politique, Seuil, Paris, 1995, pp. 67-68. 35 Burgelin Olivier, "La naissance du pouvoir etudiant", în Communications, nr. 21, 1968, p. 33. 36 Eugen Coșeriu, "Limbaj și politică", în Revista de lingvistică și știință literară, nr. 5, Chișinău, 1996, pp. 10-29. 37 Eugen Coșeriu, "Limbaj și politică", în Revista de lingvistică și știință literară, nr. 5, Chișinău, 1996, p. 10. 38 Jean-Marie Denquin, La politique et le langage, Michel Houdiard Editeur, Paris
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
La naissance du pouvoir etudiant", în Communications, nr. 21, 1968, p. 33. 36 Eugen Coșeriu, "Limbaj și politică", în Revista de lingvistică și știință literară, nr. 5, Chișinău, 1996, pp. 10-29. 37 Eugen Coșeriu, "Limbaj și politică", în Revista de lingvistică și știință literară, nr. 5, Chișinău, 1996, p. 10. 38 Jean-Marie Denquin, La politique et le langage, Michel Houdiard Editeur, Paris, 2007, p. 21. 39 Patrick Charaudeau, Le discours politique. Les masques du pouvoir, Librairie Vuibert, Paris, 2005, p. 30
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
373 Ibidem, p. 105. 374 Mihai Eminescu, Opere XII, p. 54. 375 A.J. Greimas, J. Courtés, Sémiotique. Dictionnaire raisonné de la théorie du langage, Hachette Livre, Paris, 1993, p. 34. 376 V. în acest sens lucrarea lui Jean Michel Adam, Lingvistica textuală: introducere în analiza textuală a discursurilor, traducere de Corina Iftimia, Institutul European, Iași, 2008. 377 Vasile Ilincan, Mihai Eminescu publicist, Editura Universității, Suceava, 2006, p. 64. 378 Patrick Charaudeau, Les médias et l'information. L'impossible trasnparence du discours
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
1972, p. 44. 397 Daniela Rovența-Frumușani, Analiza discursului. Ipoteze și ipostaze, Editura Tritonic, București, 2004, p. 122. 398 Mihai Eminescu, Opere X, p. 137. 399 Ibidem, p. 319. 400 Mihai Eminescu, Opere XII, p. 112. 401 Emile Benveniste, Probleme de lingvistică generală, traducere de Lucia-Magdalena Dumitru, Editura Teora, București, 2000. 402 Mihai Eminescu, Opere IX, p. 106. 403 Otilia Dragomir, "Observații asupra neologismelor latino-romanice în publicistica lui Mihai Eminescu", în Limba română, nr. 6, 1993, pp. 287-299. 404 Vasile Ilincan, Mihai
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
XX, și este în mod particular legat de lucrările lui Jacques Derrida și ale adepților săi. În general, poststructuralismul se referă la o serie de reacții împotriva structuralismului, care se originează în concepțiile dezvoltate de Ferdinand de Saussure în domeniul lingvisticii și semioticii. În jurul anilor 1950, structuralismul începe să se dezvolte în teoria literară (Barthes), psihoanaliză (Lacan) și antropologie (Lévi-Strauss). Așa cum sublinia Arne Grøn48, structuralismul nu desemnează un concept univoc, ci trimite atât la modalitatea structurală de a analiza lucrurile, în
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
În jurul anilor 1950, structuralismul începe să se dezvolte în teoria literară (Barthes), psihoanaliză (Lacan) și antropologie (Lévi-Strauss). Așa cum sublinia Arne Grøn48, structuralismul nu desemnează un concept univoc, ci trimite atât la modalitatea structurală de a analiza lucrurile, în special în lingvistică, la transferarea acestei metode în științele sociale și ale spiritului, cât și la structuralismul filosofic. Deși se pare că structuralismul nu este formulat într-o teorie filosofică propriu-zisă, bazele sale implicite par a ține de o anumită interpretare a cartezianismului
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
sunt "structuraliști", majoritatea criticilor consideră că mai degrabă acesta face trimitere la ultima parte a disjuncției. În acest sens, Peter Barry 51 construiește o listă de distincții între structuralism și poststructuralism, pe patru aliniamente importante. În funcție de origini, structuralismul derivă din lingvistică, și împreună cu aceasta împărtășește încrederea în sistem, metodă, rațiune și științificitate. Dimpotrivă, poststructuralismul derivă din filosofie, și, prin alăturare, cele două discipline au în comun scepticismul în legătură cu posibilitățile obținerii unei cunoașteri certe, atacând asumpțiile bunului simț. În ceea ce privește tonul și stilul
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
ambii filosofi critică principiile dominante ale societăților capitaliste contemporane, "rațiunea funcțională", ambii subliniază că tipurile de discurs posedă reguli și norme specifice, realizează "cotituri lingvistice" în teorie, dezvoltă o filosofie a limbajului care accentuează varietatea jocurilor de limbaj, în loc să dezvolte lingvistici formale sau structurale etc.). Abordând și binecunoscuta apărare habermasiană a distincției de gen dintre filosofie și literatură 124, cei doi critici consideră că în practică Habermas s-a îndepărtat de acest postulat, Discursul filosofic al modernității fiind posibil de lecturat
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
totalitatea cuvintelor sau frazelor care constituie o scriere; orice scriere imprimată sau manuscris; o operă literară sau un extras, doar că "opera" e închisă, câtă vreme "textul" e deschis. Deși e o noțiune cu largă răspândire în special în spațiul lingvisticii și al studiilor literare, textul este rareori definit cu claritate: "unii cercetători îi limitează aplicarea la discursul scris, mai precis la opera literară; unii îl consideră un sinonim al discursului; în sfârșit, alții îi conferă o extensie trans-semiotică, vorbind despre
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
un ansamblu de cuvinte sau propoziții, verbale sau scrise; la un expozeu didactic pe marginea unui subiect; la o acțiune oratorică, cu scopul de a persuada auditoriul el este "limbaj-în-act" și vizează trei abordări posibile: discursul ca text, în abordarea lingvisticii formale; discursul ca o conversație, în abordarea sociologico-empirică; discursul ca putere/cunoaștere, în abordarea critică 252. Ca substantiv de masă, "discurs" înseamnă pur și simplu limbaj în mișcare, limbaj utilizat, folosit. Ca substantiv numărabil, el semnifică "un subset relativ discret
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
se poate constata în toate științele socio-umane, și care a condus la o modificare a înțelesurilor lui, dar, mult mai important, a atras o schimbare a perspectivelor despre limbajul însuși. Într-o anumită măsură, chiar cercetările tot mai amănunțite din lingvistică, sociolingvistică, antropologie, etnologie sau teoria actelor de discurs au produs o mutație la nivelul percepției noastre despre limbaj, modificare ce a reușit să evidențieze o serie de idei forță, pe care Maingueneau le dezvoltă. Astfel, 1) discursul presupune o organizare
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
imperative ale cercetării. Din reperele pe care și le-au fixat membrii curentului, și anume marxismul, teoria inconștientului și experiențele-limită de text și de subiect (așa cum apar ele la Mallarmé și Lautréamont), se vor dezvolta trei direcții generale de cercetare: lingvistica, economia politică și psihanaliza. Având în vedere că începuturile teoriei se regăsesc și în structuralism și semiotică, Julia Kristeva și Roland Barthes vor investiga și aceste domenii. Conceptul de semn, în accepțiunea sa saussuriană, va suporta numeroase critici și reevaluări
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
fuga scriiturii" poate fi asimilată unei transcrieri a vorbirii 283. 3.2.3.4. Scriitura între lizibil și scriptibil Preocupările semiologice au aruncat o lumină nouă asupra conceptului de scriitură prin tentativa de cartografiere a situației limbajului și a rolului lingvisticii; el este reabilitat complet atunci când, în Critică și adevăr, se susține că totul este scriitură, mai ales când sensul unei opere este plural, iar autorul nu face decât să reliefeze posibilele ipostaze ale receptării și înțelegerii. A scrie nu înseamnă
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
iar opoziția este doar una dintre multiplele fațete ale raportării lor reciproce, am utilizat totuși această schemă ca un punct de plecare valoros în problematica stilului, cu atât mai mult cu cât conceptele prezentate vizează arii diverse, ca literatura, filosofia, lingvistica, retorica, științele politice, teologia. Seria de opoziții stilistice pare, într-adevăr, să marcheze diferența dintre cele două curente și viziunea actuală din care sunt sintetizate caracteristicile discursivității. Dacă modernismul punea acentul pe creație, ce presupunea la rândul ei sinteza, precum și
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
întregului material lingvistic pus în joc, la fel cum ilustrarea principală a intuiției unui limbaj primar, care nu se axa pe sens, este oferită de către Ferdinand de Saussure. Baudrillard compară demersul saussurian din Anagrammes cu cel desfășurat în Cursul de lingvistică generală dacă în prima lucrare menționată este descrisă o formă de deconstrucție și de eliminare a limbajului, sensului și valorii, în Cursul de lingvistică generală se renunță la acest proiect pentru a se propune o modalitate constructivă și științifică de
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
de către Ferdinand de Saussure. Baudrillard compară demersul saussurian din Anagrammes cu cel desfășurat în Cursul de lingvistică generală dacă în prima lucrare menționată este descrisă o formă de deconstrucție și de eliminare a limbajului, sensului și valorii, în Cursul de lingvistică generală se renunță la acest proiect pentru a se propune o modalitate constructivă și științifică de producere a sensului. Baudrillard apreciază această intuiție a abisului limbajului, a tendinței sale de autoabsorbție care se opune producerii sensului, determinând apariția seducției: "Saussure
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
Patrick Charaudeau, Dominique Maingueneau (ed.), Dictionnaire d'analyse du discours, Éditions du Seuil, Paris, 2002, p. 571, J.-M. Adam notează că "este preferabil să distingem între text și discurs drept două fațete complementare ale unui obiect comun asumat de către lingvistica textuală care privilegiază organizarea co-textului și coeziunea drept coerență lingvistică, "Textverknüpfung" și de către analiza discursului mai preocupată de contextul interacțiunii verbale și de coerență ca "Textzusammenhang"" (s. a.). Importantă rămâne și înțelegerea textului ca unitate semantică, dar și ca utilizare a
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
de elemente contribuie nu puțin la puterea de sugestie a poeziei sale"86. Pe de altă parte, probabil sub influența revoluționarelor idei ale lui Wilhelm von Humboldt (cu un impact enorm la începutul secolului al XX-lea, mai ales în lingvistică), Caracostea consideră că există o "formă internă", un "factor modelator supraordonat", relevabil în fiecare poem eminescian, indiferent de "forma" lui particulară, astfel încât "acordul dintre personalitate, experiența adânc trăită și forma internă" lămurește și "stăruința de a plăsmui", propensiunea creatoare. Căutând
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
a slujit-o cu devotament. A debutat cu articole de istorie literară în revista „Vremea școlii” din Iași (1941), continuând să publice contribuții de aceeași natură în periodicele academice „Analele științifice ale Universității «Al. I. Cuza» din Iași”, „Anuar de lingvistică și istorie literară”, „Studii și cercetări științifice”, „Revista de istorie și teorie literară” ș.a., ca și în „Argeș”, „Ateneu”, „Iașul literar”, „Convorbiri literare” ș.a. Lucrarea Contribuții la cunoașterea lui G. Ibrăileanu în prima etapă a activității sale (1889-1900), prezentată ca
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287753_a_289082]
-
lucrare de critică literară românească de circulație internațională, se datorează unei inițiative personale, autofinanțate după toate indiciile. Urmează un mare gol nu iau acum în discuție publicațiile de istorie culturală ale lui N. Iorga, în primul rând, sau cele de lingvistică ale lui O. Densușianu, Al. Rosetti și alții pentru a semnala, în plină epocă de izolare stalinistă, doar o carte tradusă a lui Tudor Vianu, în spaniolă, Las problemas de la metafora. După 1970, în urma unei oarecari destinderi și liberalizări, se
Pentru Europa: integrarea României: aspecte ideologice şi culturale by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/872_a_1583]
-
pentru tot ceea ce nu constituie literatură occidentală sau pro-occidentală (influențată în mod direct, tradusă, cu program literar vestic etc.). O astfel de atitudine este frecventă, am spune chiar tipică, marilor media actuale, spiritelor jurnalistice de pretutindeni, fără pregătire literară, filologică, lingvistică etc., care propagă doar literatura ultimelor apariții imediat accesibile. În același sens lucrează și specializarea academică, necunoașterea limbilor străine, o serie întreagă de restricții și obstacole de ordin pur practic. Nu poate fi negată realitatea acestor fapte. Răspunsul este specializarea
Pentru Europa: integrarea României: aspecte ideologice şi culturale by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/872_a_1583]
-
idem, Iluminiștii români și progresul științei, ibidem, 20/1965, pp. 21-22. 98. G.Dem. Teodorescu, op.cit., p. 55. 99. Gr. pleșoianu, in: Marmontel, Aneta și Luben (București, 1829). 100. Adrian Marino, Din istoria teoriei «formelor fără fond», in: Anuar de lingvistică și istorie literară XIX, 1968, pp. 185-188; în ediția de față, pp. 151-156. 101. B.p. Hasdeu, Ultima cronică română din epoca fanarioților (București, 1889), p. 5. 102. Cf. Emil Vârtosu, 1821, date și fapte noi (București, 1932), p. 221. 103
Pentru Europa: integrarea României: aspecte ideologice şi culturale by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/872_a_1583]
-
p. 305. 124. Gh. Georgescu-Buzău, Aspecte ale dezvoltării manufacturilor în țara Românească și Moldova, in: Studii privind Unirea principatelor (București, 1960), p. 1. 125. V.A. Urechia, op.cit., III, p. 117. 2. Din istoria teoriei formă fără fond, in: Anuar de lingvistică și istorie literară, Tomul XIX, 1968, Iași, pp. 185-188. 259Note 1. șerban Cioculescu, Vladimir Streinu, Tudor Vianu, Istoria literaturii române moderne, I (București, Casa școalelor, 1944), p. 193-196. 2. Noi elemente, între alții, la B. Reizov, L'Historiographie romantique française
Pentru Europa: integrarea României: aspecte ideologice şi culturale by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/872_a_1583]