7,774 matches
-
si nostalgie. Zaven Karaigian - medic, Ilie Gilbert - științe politice, Marcu Preotescu - inginer și avocat, Ștefan Kitzemia - fost militar, Mariana Iacob - medic, Alexandru Mateescu - preot, Domnița Ileana - devenită maica Alexandra din conducerea Coloniei din Brazilia, H.H. Stahl - sociolog, Jean Boghici - inginer. Mărturisirile lor sunt unanime că se gândesc la țară, vorbesc cu recunoștință de profesorii lor, despre datini, de biserici, de virtuțile țăranului, de plăcerea de a vorbi românește în familie. Confesiunea lui Zaven Karaigian concluzionează o stare generală de spirit „Am
ALBUM CONSEMN?RI REPORTAJE 1989 - 2002 by Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Science/83887_a_85212]
-
Logosului: "Venit-ai în sfârșit, te-ai arătat/ Sub formă de grai, ai apărut/.../ Vorbește cineva. El grăitorul, spune/ El nopții, grăiește El și mă transmută/ Din înțelesul meu obișnuit"87. Asceza iluminatoare a vederii deschide rostirea, "vederea cuvântului"88, mărturisirea și invocarea, chemarea fără de care rămânem în nevedere, "căci nu-i nimic, căci nu-i decât/ Iluminare orbitoare", "căci nu mai este decât cel ce arde"89. Cum se vestește întoarcerea, noua făptură a lumii ieșită din sine, revenită și
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
este altul, voce a Altuia care, adresându-se tuturor, se arată drept acel cu totul Altul a cărui diferență 68 vibrează revelator în înțelegerea celui care îi mărturisește chemarea. Cum lucrează cuvântul acesta ca imagine care îl expune în lumina mărturisirii, precum în poemul Rugăciune de Ion Mureșan?69 Mărturisirea este invocare, nu a ceea ce este ci a ceea ce ar putea fi, e dat să fie, fără exigență ori necesitate, doar în posibilitatea cuvântului de a pune în vedere ceea ce el
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
se arată drept acel cu totul Altul a cărui diferență 68 vibrează revelator în înțelegerea celui care îi mărturisește chemarea. Cum lucrează cuvântul acesta ca imagine care îl expune în lumina mărturisirii, precum în poemul Rugăciune de Ion Mureșan?69 Mărturisirea este invocare, nu a ceea ce este ci a ceea ce ar putea fi, e dat să fie, fără exigență ori necesitate, doar în posibilitatea cuvântului de a pune în vedere ceea ce el depune în rostire. Într-adevăr, ceea ce se spune se
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
adunat sub lumină se expune în perspectiva esenței sale, se mistuie ca trup al păcatului, se profilează la orizont. Se pune în supunere, în taina ascultării, în lumina în care el nu are ce arăta. Căci trupul adunat, chemat la mărturisirea altuia, e trupul concentrat, cristalizând imaginal în jurul purității. În această dispoziție revelatoare, el nu mai e inferiorul, șarpele ispitei subjugând materia. Nu e răul imemorial, mai vechi decât moartea. Trupul e robul nemanifestării, legat de ceea ce îl dezleagă. Esența lui
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
Lazăr Incertitudinile prezentului, Gustave Le Bon Însem(i)nările magistrului din Cajvana, Luca Pițu Jurnal în căutarea lui Dumnezeu, Arșavir Acterian Jurnal londonez, Dumitru G. Danielopol Jurnal parizian, Dumitru G. Danielopol Luciditate și nostalgie, Dan Ciachir Luminătorii timpului, Liviu Pendefunda Mărturisiri din exil, Pavel Chihaia Mit, magie și manipulare politică, Nicu Gavriluță Moartea care mă apasă, Katherine Mansfield Modernitate și tradiție în Est, Tănase Sârbu Monolog pe mai multe voci, Ion Deaconescu Noi și ceilalți, Tzvetan Todorov Noi și postcomunismul, Sorin
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
știu despre mine, căci și ceea ce știu despre mine, o știu numai fiindcă Tu mă luminezi, iar ceea ce nu știu despre mine, atâta timp nu știu până când întunericul meu se va face ca "miezul zilei" în fața Ta" (Sf. Augustin, Confessiones / Mărturisiri, X, 5, 7, Editura Institutului Biblic și de Misiune al BOR, București, 1994, p. 283). 73 "Un altul care, în ultimă instanță, n-ar putea să-i vină decât de la alteritatea lui Dumnezeu, în măsura în care mă asemăn Lui mai mult decât
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
conștiința timpului"126. E aici un mic fragment dintr-o lungă și obsesivă lecție de anatomie făcută timpului. Nu blestem al vieții sale a fost timpul, pentru Cioran, ci fundamentala sa obsesie, una cu încărcătură poate chiar maladivă. O altă mărturisire, 3 ianuarie 1966, reiterează același motiv: "Ieri-noapte, neavînd somn o vreme, mi-a revenit obsesia curgerii timpului: fiecare clipă care trecea, știam că trece și că n-am s-o revăd niciodată. Această succesiune de puncte, fiecare dureros de ireversibil
Cel de-al treilea sens by Ion Dur [Corola-publishinghouse/Science/911_a_2419]
-
intelectuală a lui Romul Munteanu, omul care a lăsat o urmă incontestabilă în cultură română. Nu vreau să mi-l amintesc în acea ipostază cînd spunea, cu atîta amărăciune, că ar fi "ieșit din scenă ca un personaj mediocru" (vezi mărturisirile făcute lui George Arion într-o convorbire redată în România literară, nr. 7-2003). Era în perioada cînd trăia cu intensitate o experiență borgesiană, era orb și nu mai putea citi și scrie decît cu ajutorul soției și al prietenilor apropiați. După ce
Cel de-al treilea sens by Ion Dur [Corola-publishinghouse/Science/911_a_2419]
-
Lazăr Incertitudinile prezentului, Gustave Le Bon Însem(i)nările magistrului din Cajvana, Luca Pițu Jurnal în căutarea lui Dumnezeu, Arșavir Acterian Jurnal londonez, Dumitru G. Danielopol Jurnal parizian, Dumitru g. Danielopol Luciditate și nostalgie, Dan Ciachir Luminătorii timpului, Liviu Pendefunda Mărturisiri din exil, Pavel Chihaia Moartea care mă apasă, Katherine Mansfield Modernitate și tradiție în Est, Tănase Sârbu Monolog pe mai multe voci, Ion Deaconescu Noi și ceilalți, Tzvetan Todorov Noi și postcomunismul, Sorin Bocancea O țară ideală, Iosif Țon Ok
Cel de-al treilea sens by Ion Dur [Corola-publishinghouse/Science/911_a_2419]
-
unor fragmente din cărți". Modelul nu putea fi altul decît Eminescu, așa încît Caietele vor institui, cu adevărat, originalul. 152 Emil Cioran, " Nu există nimeni", în Seara, nr. 1713, 13-14 iulie 1943; text inclus în SD, pp. 334-337. 153 Idem, Mărturisiri și anateme, Editura Humanitas, București, 1994, p. 174. 154 Cu prilejul reeditării cărții Histoire et utopie, în 1977, R. Caillois observa că, "în stilul său caracteristic, Cioran atingea adesea sensul profund al utopiei" apud Magazine littéraire, nr. 327, dec. 1994
Cel de-al treilea sens by Ion Dur [Corola-publishinghouse/Science/911_a_2419]
-
cuprinde o serie de articole de atitudine despre teatrul politic și virtuțile patriotic-revoluționare ale dramaturgiei românești contemporane, trecând apoi în revistă spectacolele de la începutul anilor ’80 ai secolului trecut, din capitală și din țară. Alături de cronici teatrale sunt prezente aici mărturisiri despre personalități ale scenei, comentarii referitoare la metodologia spectacolului, rolul culturii în devenirea actorului, confesiuni, dar și o abordare pluridisciplinară privind specificul național în artă. Ca poet, T. este considerat un „minor” (Marian Popa). Încă din primul său volum Autumnale
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290202_a_291531]
-
îndoielilor, care își asumă cu devoțiune emfatică martiriul incertitudinilor și scrie poemele sacrificial, cu religiozitatea unui „ales” de sorginte romantică. Descoperirea sinelui și a lumii nu se face candid, ci saturată de lecturi, biograficul și livrescul având funcție anamnetică. Din mărturisirea afinităților esențiale, adevărate prezențe formative („Zeii ficși”), nu lipsește G. Bacovia, în descendența căruia se situează C., deși îl deosebesc de bacovianism gesticulația amplă și încrederea în puterea poeziei de a făuri noi lumi. Dar adoptarea unui limbaj poetic sacral
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286412_a_287741]
-
inductiv, fie deductiv -, filozofia istoriei nu oferă un răspuns satisfăcător în ceea ce privește sensul istoriei. Reproșul lui Dilthey nu are totuși temei dacă ne întrebăm ce soluție ar putea aduce recursul la "metodele analizei istorice" sau la "introspecție", atâta vreme cât după propria-i mărturisire "legea universală a progresului" ne rămâne oricum inaccesibilă. De altfel, în Das Wesen der Philosophie, atunci când se referă la "formarea conceptelor în științele spiritului" și subliniază "intercondiționarea permanentă dintre trăire și concept", Dilthey accentuează faptul că nici un concept nu epuizează
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
alegorematică se baza pe extensia conceptului de consonanță (sumfwnia = symphonia) și aplicarea sa la alte domenii, precum cel astral. Așadar armonia cosmică este o descoperire symphonică. 49. Același M. Ghyka (op. cit., vol. I, Les Rythmes, capitolul I, pp. 17-41), folosind mărturisirile pitagoreicului Filolaos și speculațiile lui Platon (vezi Timaios), a lămurit „taina” așa-zisului Tetraktys sau Quaternar. El este decada, alcătuită din suma primelor patru numere (1+2+3+4=10), reprezentând al IV-lea număr triunghiular dacă privim rânduirea unităților
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
Îndeobște cunoscută, viața politică a lui Platon contează când trebuie să explicăm statutul Akademiei sale și ceea ce am numit „paideia platonică”. În Scrisoarea a VII-a, compusă între anii 353 și 352, când Platon avea 75 de ani, găsim această mărturisire: „Odinioară, când eram tânăr, intenționam, ca atâția alții, să mă consacru politicii în ziua când mă voi simți stăpân pe mine”. Ambițiile politice ale lui Platon s-au năruit prin câteva eșecuri răsunătoare și, desigur, dureroase. Mai întâi, din cauza aristocrației
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
forul din Milano și există un impresionant discurs despre inaugurarea audittorium-ului (Dictio in dedicatione quando ad forum translatio facta est). 23. Despre Aratos informează pe larg Casiodor (Monumenta Germaniae Historica, Auctorum Antiquissimorum, vol. XII, p. 242). De asemenea, o frumoasă mărturisire a acestuia (Epistula ad Parthenium, în Corpus scriptorum ecclesiasticorum latinorum, Viena, 1866; LXXII, p. 150): His quoniam laribus tenebamus în urbe Ravennae/ Hospes hians aderam nocte dieque tibi/ Quos mihi tu libros quae nomine doete sonabas. Ceea ce s-ar putea
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
Bedae doctissimi discipulo Hechberto traditis („Încredințat lui Egbert, discipolul preaînvățatului Beda din fericitul neam al anglilor”). Se pare că Beda Venerabilul petrecuse ceva vreme în mănăstirea lui Egbert, pe care îl îndrăgise. În Epistula ad Ecbertum (vezi nota anterioară) găsim mărturisirea nostalgică a Venerabilului: Cum tecum aliquot diebus legendi gratia in monasterio tuo demorareo („Pe când zăboveam cu tine câteva zile, în mănăstirea ta, ca să citesc”) - cf. Riché, op. cit., p. 455. 10. Alcuin, „Versus”, în Poetae latini aevi Carolini, I, 1433-1545. Despre
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
urma o regulă simplă și comodă: „Crede și nu cerceta!”. În schimb, aflarea Adevărului Cercetat reclama principiul dificil și nesigur al neîncrederii. Regula dubitației nu a putut fi formulată, explicit, decât târziu, când Descartes a îndrăznit să proclame vestita lui mărturisire: Dubito ergo cogito! Nu are rost să evocăm erorile - adesea odioase - ale acestei lungi letargii impuse de Biserică spiritului omenesc, mereu frământat de întrebări și însetat de certitudini. Este mai folositor să amintim, poate, compromisurile benigne, smulse cu dificultate de
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
și s-a născut teoria științifică a dezvoltării și/sau optimizării curriculumului. Note și referințe bibliograficetc "Note și referințe bibliografice" 1. Titlurile complete sunt: Fama fraternitatis sau O dezvăluire a prea-nobilului Ordin al Crucii cu Trandafiri; și Confessio fraternitatis sau Mărturisirea vrednicei de laudă Fraternități a prea-cinstitului Ordin al Rozicrucienilor către toți învățații Europei. Pentru detalii despre aceste manifeste și traducerea lor integrală, vezi Frances A. Yates, The Rosicrucian Enlightenment, Routledge & Kegan Paul, Londra, 1972 (trad. rom.: Iluminismul Rozicrucian, traducere de
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
chimică, dar a lăsat să se înțeleagă că el este autorul. 21. Expresia originală este traditio lampadis. Comenius însuși a recunoscut că fusese ales pentru a i se „preda făclia” rozicruciană. Atât catolicii, cât și francmasonii nu puteau considera această mărturisire decât ca un gest periculos și simbolic, din seria gesturilor simbolice ale „invizibililor”. Putem deduce cu ușurință că fie unii, fie alții au decis să-l pedepsească pe Comenius mortificându-i opera pansophică, ce li se va fi părând extrem de
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
Gând confuz.// Curge timpul spre / Nicăieri. / Până la iarnă e doar un pas” (Noapte de toamnă). Dualitatatea se accentuează în Viața, un ecou (2002), unde își găsește expresia o lume interioară tensionată, marcată de interogații. Pentru P. poezia înseamnă, înainte de toate, mărturisire, iar singurătatea se dovedește o stare productivă. Se încearcă o definire a iubirii, sentiment care ocupă un spațiu important în imaginarul poetic: „E foc și frig, / și lacrimă și zâmbet.// Speranță și / întuneric și lumină, / soare orbitor și umbră, / și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289067_a_290396]
-
Dumnezeu, fiind clară și distinctă, dovedește că existența aparține naturii sale. VI.7. Cunoaștere și necunoaștere a Dumnezeului infinit O altă ambiguitate în cartesianism este noțiunea de infinit. Aici Descartes își manifestă din nou acordul cu Sfîntul Toma: ) Este o mărturisire stranie din partea cuiva care nu plasează în câmpul cunoștințelor noastre posibile decât ideile clare și distincte și care în repetate rînduri a declarat că ideea de Dumnezeu este ideea cea mai clară și cea mai distinctă dintre toate ideile. Dar
Cartesianismul ca paradigmă a "trecerii" by Georgia Zmeu () [Corola-publishinghouse/Science/471_a_1370]
-
pentru a primi sfaturi sau sprijin Ă și aceasta, paradoxal, se întâmplă cu atât mai puțin cu cât ei sunt mai nesiguri cu privire la eficiența și adecvarea metodelor pe care le folosesc. Solicitarea sprijinului poate fi interpretată de către ceilalți ca o mărturisire a neputinței și incompetenței (Dornbush ș.a., 1996). De aceea, în afara schimbului de impresii cu privire la elevi, discuțiile profesionale informale sunt relativ puțin frecvente în școli. Faptul că profesorul lucrează mai întotdeauna singur cu elevii, la adăpost de privirile colegilor și directorilor
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
rîde, căci el, cel dintîi, a susținut multă vreme că Kuki e al meu. Carol se miră de acceptarea indiferentă a povestirii. Culmea e că nici Gina, nici Nelly nu mi-au fost amante niciodată." Indiferența personajului jurnalului la aceste mărturisiri este mimată. Orgoliului său i se înfățișează, într-o coincidență pe care tocmai de aceea o consemnează, o dublă declarație tardivă: Gina C., cu o "ciudată sinceritate", dezvăluise și ea, soțului și lui Camil, o credință asemănătoare ("Toată seara m-
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]