4,904 matches
-
la ea. Mi-am mutat repede privirea și am început să-mi pun cumpărăturile pe bandă, oprindu-mă să mă întind și să iau semnul de plastic pe care scrie „CLIENTUL URMĂTOR“ ca să-l pun în grabă între pachetele mele micuțe de carne tocată și cutia cea mare de Persil care aparținea femeii din față. Mi-am aranjat și rearanjat cele cinci articole cu aspect mai degrabă jalnic, în vreme ce se îndreptau spre degetele gigantice și am pus bagheta pe diagonală peste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
capabilă să-i provoace o reacție, nu? Doar nu simțeam gelozie, nu? - mai degrabă o mică provocare pentru mândria mea de bărbat: nu, mă gândeam eu, nu se poate ca doar tu, un bărbat tânăr, să poți aprinde acea lumină micuță în ochii ei. Și în următoarele zile și în cele câteva vizite ce vor urma aveam de gând să caut declanșatorul. Stacey T ata zice că io-s de vină. Adică mărimea mea. Da’ el nu pricepe - trebe doar să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
când mergeam să cumpărăm haine de școală. Cred că aveam cam șapte ani când trebuia să luăm haine pentru copii de doișpe. Mama nu știa cât de tare mă deranjează: cum se uita asistenta la mine. E doar o amintire micuță, da’ știu ce rușine-mi era. Și altă amintire e cu blugii despicați. Mă jucam cu prietenii pe terenul de joacă de lângă biserică și mereu aveam grijă să nu mă mișc prea brusc ca să nu cad și să-mi rup
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
încă suspinam așa tare că mă zguduiam și n-am găsit destulă energie cât să mă opintesc să mă pot ridica. O pereche de hodoroage, asta suntem, când ne clătinăm amândouă, așa zic io mereu. Și-a-ntins brațele ei micuțe și le-a pus un pic în jurul meu și m-am simțit foarte bine când m-a strâns tare. Nuș’ ce m-aș face fără mama, chiar nu știu. O fac cu ou și cu oțet de față cu fetele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
din partea lui Charlie să se comporte cum o făcuse, m-am gândit-oare de ce fusesem atât de tăioasă și cinică pentru un gest atât de atent? Uneori mi-era scârbă de mine, pe cuvânt. Totul e-n ordine când îmi pun micuțele mele costume elegante, de afaceri, și-mi adun la un loc hârtiile și mă duc prin tot felul de școli cu echipele mele și așa mai departe, dar în jumătate din timp nu mă simt mai în vârstă decât elevii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
ieșit. —A ieșit? Unde? —Nuș’. N-a zis. A ieșit din birou și-a plecat afară, imediat după ce ai urcat tu. Am încercat să nu-i arăt că mă luase prin surprindere. Cred că-mi imaginasem o împăcare iubitoare după micuța ceartă pentru felicitare, cu Charlie necăjindu-mă pentru schimbul de haine și dându-mi unul din micile sale săruturi uscate. Brusc, m-am simțit aiurea în hainele mele cochete și rujată. Și parfumul încă mai mirosea mult prea puternic, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
o cale de a avansa. —Biata creatură, am zis, încă zâmbind și clătinând puțin din cap. Îmi pare destul de rău pentru ea. E groaznic să îți dai drumul în halul ăsta. Bănuiesc că te menții în formă, nu, Warren? Trupul micuț al lui Chipstead se expuse: își trase umerii înapoi, întinzându-și în același timp gâtul și ridicând bărbia, pregătindu-se parcă pentru luptă, astfel că arăta ca o pasăre cu un guler cu două mărimi prea mic. —Așa-mi place
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
spun „alo?“ tăcerii aceleia robotizate - și zâmbeam pentru mine la gândul că aveam s-o văd peste douăsprezece ore ale zilei aceleia. Micul meu dejun era o cană rapidă cu ceai, mai degrabă încropit decât preparat, din ceainicul electric și micuțele pachete și cutii de pe tava de lângă șifonier, eventual însoțite, dacă aveam în mod deosebit chef să mă răsfăț, de un biscuit mititel și uscat, învelit în folie de plastic. Ritualul meu de curățare consta într-un duș - desfăcând de fiecare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
telefonul din buzunar și ridicându-mă. — Dar tu n-ai mobil - mereu ai zis că nu-ți iei nici mort, Charlie! Nu pleca de-aici! Ascultă-mă! Dar deja dispărusem înapoi în lumea mea reală. Mi-am apăsat la ureche micuțul telefon și am zâmbit pășind în hol. La auzul vocii ei dulci am uitat imediat de toate celelalte și m-am concentrat asupra veștilor ei. — Toate testele au fost ok, Charlie - nu-i minunat? Am data. Am nevoie de tine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
când îi spun și zice că era la fel de obsedată și-nainte, doar că nu vedeam eu pentru că o făcea-n secret. Mă tem că va ajunge anorexică - vorbește mereu despre mâncare și despre cât îi încape în noul ei stomac micuț. A-ncercat zilele trecute chiar și o gură de budincă de ciocolată să vadă dacă face ce-i spuseseră că va face - și se pare că a funcționat. I-a fost foarte rău din cauza sindromului aceluia de dumping în legătură cu care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
în tăcere. Ea, care se socotea că este mare și destul de puternică pentru a o ajuta pe mama și pe surioarele ei, care atât de mult așteptase sărbătoarea Învierii Domnului, care numai ieri era atât de fericită, iat-o acum, micuță și firavă, stătea în fața chinuitorului, așa cum stătuse și Iisus tăcut în fața chinuitorilor Săi, fără a-și deschide gura, fără a se apăra. Și era o copilă de numai nouă ani. Desigur, că nici ea, nici ceilalți copii, nu gândeau atunci
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
evantai nu-ți va mai aparține niciodată! Ni-cio-da-tă!" Cârnul, cu mâinile încătușate pe genunchi, cânta încetișor. ― În țara fluturilor albaștri / O broască și un vârcolac / S-au dat cu capul de-un copac / Era acolo și un dentist, un gândăcel micuț și trist / Voia să ajungă adventist... Își căuta rimele scrutând vârfurile negre ale copacilor, subțiri ca niște sulițe înfipte în cerul vinețiu. CAPITOLUL XI FEMEIA ÎNGER Mașina Miliției o lăsă pe Melania Lupu în fața casei. Bătrânica îi sărută pe Florence
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
la ei acasă am cunoscut-o pe Florence. Cred că Melania n-ar fi spus nu, în fața unei propuneri serioase, iar papa ar fi fost încîntat de partidă." Și divagă un timp imaginîndu-și cum ar fi arătat viața alături de bătrâna micuță care se învîrtea plină de grație prin încăpere. Și-o amintea tânără, foarte tânără de 18 sau 19 ani cu fruntea boltită, senină și ochi limpezi, pieptănată cuminte cu părul adus după urechi și împletit într-o coadă groasă, îmbrăcată
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
ani de zile se obișnuise s-o nesocotească, o femeie lipsită de interes, bleagă și copilăroasă cu pisicile și brazii ei de Crăciun ― tăia cu o săptămână înainte steluțe și panglici de staniol, bucurîndu-se ca o fetiță ― cu pantofii ei micuți și uzați unde-și punea singură câte un cadou ieftin, cu colecția de ilustrate înflorate, căpăta acum dimensiuni noi, înspăimîntătoare. ÎI uimeau sângele ei rece, adresa cu care intuia și desăvârșea câte un amănunt lugubru. Îi atribui spontan o biografie
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
Melania Lupu urmări silueta maiorului până când acesta dispăru la capătul străzii apoi trase obloanele. Verifică încă o dată ușa de la intrare și se întoarse în hol. Își surprinse chipul în oglinda mică cu pompoane de mătase, agățată lângă scrin. Un cap micuț, cu bucle grațios zbârlite. Șopti: ― Ești singură, draga mea. Dar nu trebuie să te amăgești pentru că el nu te-a crezut! Ți-a lăsat timp ca să te trădezi. Va trebui să fii mai isteață decât ai fost vreodată în viața
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
comutatorul? ― Aici! răspunse o voce. Bătrâna tresări și se lipi de perete. Auzi un hohot de râs și brusc se aprinse lumina. Cu mâna încă pe comutator, Marin Vâlcu schiță un salut. ― Bună seara, Melania. Se aflau într-o sufragerie micuță cu mobilă clasică de nuc. Deasupra servantei atârna o oglindă, ovală, iar mai la stânga, simetric, o marină cu cer transparent și balcoane debordând de flori. Veneția... Melania Lupu se desprinse de perete surâzând. ― Ce surpriză! îmi face multă plăcere să
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
Fă-mă, Doamne, ce mi-i face, Fă-mă pana rugului În clopul haiducului, Fă-mă pană pe almariu Să fiu noră la crîșmariu. 281 D-urîtu mi-i omul mare Că se-mpiedică-n picioare, Da mi-i drag omul micuț Că se poartă schitecuț. 282 Di, di, di, dracu-a peri De gândurile lumi. 283 Diu, diu, diu, de-a codrului Și doina de-a păduri. 284 Trecui prin răchiță La fete de morăriță. 285 Asta-i fată lăudată, Cu
Opere 06 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295584_a_296913]
-
fel ca și contramandările de ultim moment. Când o neserioasă vine cu „planuri“, nu mai e cale de Întoarcere, pentru că mai mult ca sigur sunt planuri la care ești foarte interesat să participi și tu. Pentru o clipă, În timp ce citeam micuțul card șic de la Lauren, mi-a venit să-i spun lui Lauren că aveam deja planuri. Între timp, am despachetat țâfnoasă pachețelul. Înăuntru era o sticlă grea de parfum din esență de gardenie de la Bond nr. 9- numit, Întâmplător, „New York
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
de sticlă care Încojurau apartamentul, prin care se vedeau licărind luminile roșii și portocalii ale semafoarelor de jos, constituiau un fundal strălucitor pentru scena petrecerii. Ici-colo puteam ghici siluete de bărbați care țineau fete pe după talie, grupulețe cocoțate pe canapelele micuțe care fuseseră aduse pentru acea ocazie și perechi tolănite pe taburete imense din blană, care fuseseră Împrăștiate pe acolo. Pe sub perii Înfloriți, ale căror flori erau atât de atrăgător de pline de sevă, se schimbau deja sărutări. —Cine e aia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
nici un document. Nu au fost găsite pagini care conțin „G. Monterey“. — Asta este enervant, am zis. Lauren se uită peste umărul meu la mesaj și se Încruntă. Mi-a luat BlackBerry-ul și a tastat de mai multe ori la micuțul aparat, Încercând mai multe versiuni diferite ale numelui. Nu a apărut nimic. —Bărbatul care nu poate fi găsit pe GOOGLE. Dumnezeule, ce interesant, spuse ea, În cele din urmă. Trebuie musai să dau de urma lui la Moscova. Ce s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
Phoebe. Copilul nenăscut Lila Slingsby fusese prezent la atât de multe petreceri din New York pe când se afla Încă În pântecele mamei, Încât gluma care a circulat la botez a fost că ea era primul Fetus Monden al orașului. Într-adevăr, micuțul embrion a avut cea mai bună venire pe lume, din punct de vedere social. Lila Slingsby se născuse la New York Presbyterian, sub supravegherea doctorului Sasson. (Toată lumea vrea la spitalul ăsta deoarece poți să-ți aduci propriile asistente medicale/bucătar/manichiuristă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
bijuterii. — Deschide-l pe al meu mai Întâi, am spus, Încercând să mă port obișnuit. — Ce adorabil, iubito, zise Hunter, când văzu fotografia. Mă sărută pe buze. Sunt foarte mișcat. Și acum ia deschide-l pe ăsta. Mi-a Înmânat micuțul pachet. Mi s-a părut că el părea nerăbdător. Ăsta era un lucru bun. Cu siguranță era agitat, gândindu-se dacă avea să-mi placă bijuteria sau nu. Am luat cutiuța roșie și am Început să o despachetez. Straturile de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
lui Lauren, ca și cum ar fi fost un tablou. Liniile care conturează silueta sunt exact În stilul lui John Singer Sargent 1. Pânza avea o formă cu disperare romantică. Cu un corsaj strâns pe bust, care se Îngusta Într-o talie micuță și plutea apoi Într-o fustă de vis, era o rochie mult mai șic decât ceea ce se poate vedea acum la Oscaruri. —Thack, nu a venit, protestam În zadar. —Ha! chicoti el, plin de voioșie. Rochia asta e mortală. —Thack
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
umflătură. — De-aia poartă salopeta. E destul de largă ca s-o ascundă. În vreme ce Tom și cu mine continuam să facem speculații pe marginea salopetei, autobuzul galben a tras în fața casei de pe partea cealaltă a străzii, iar M.F.P. și cei doi micuți au fost ascunși momentan vederii noastre. Mi-am dat seama că nu aveam nici o clipă de pierdut. În câteva secunde, autobuzul avea să se îndepărteze, iar M.F.P. să se întoarcă pe călcâie și să intre în casă. Nu nutream nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
urmăreau pe un ecran mare de televizor, montat pe perete, lângă intrare. Dacă însă traversai această încăpere și deschideai ușa dublă de sticlă groasă, te găseai într-un cu totul alt mediu. Restaurantul de la Mike & Tony’s era o cameră micuță, cu mochetă pe jos și cu rafturi de cărți pe un perete, cu câteva fotografii alb-negru agățate pe altul și nu mai mult de opt sau zece mese. Cu alte cuvinte, o tavernă liniștită și intimă, binecuvântată în plus cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]