4,917 matches
-
lingușitor după fuste, s-a uneltit cu șeful de post... Ea să-i presare, în tutun, cooperatorului, magiun drăcesc și să-i subție din energia Kundalini. ...Șeful de post să-i dreseze cooperatorului proces verbal și să-l înfunde în pușcărie, pe motiv că și-ar fi ciopârțit singur vaca, fără aprobarea Sfatului Popular... Și așa, să se înstăpînească și peste casa și peste ibovnica cooperatorului... ...Țârâiala de acuși - explică, de bună credință, fătoaca - îmi poruncește să zdrobesc, în tocul ușii
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
se potrivesc cu testamentul mai puțin decât s-ar crede... Brusc, Pinky, a cărui activitate profesională se desfășura în strictă clandestinitate și, care, tot oficial, în fața dictaturii proletariatului, era un parazit, se văzu pe sine împachetat, amendat și vărsat la pușcărie. Priponit cu brațele la spate de un par, undeva, într-o curte interioară, uitat de contemporani, va sta în șezut și va cânta folosindu- se de degetele de la picioare, la o gamelă. 259 CEI ȘAPTE REGI AI ORAȘULUI BUCUREȘTI și
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
ale Ierbii Fiarelor și iscusitul, nu mai el știa cum, crăcise, într-o noapte, toate cătușele și broaștele ce le studiase, din timp, ale blocului de arest și evadase. Căci nu există poliție pe lume, nici sistem de priponire în pușcării, care să țină, prea mult timp, o Iarbă a Fiarelor legată. Regele ascultase de Iarbă și, pentru a scăpa de primul plug al umăritorilor și de prima scotocire și verificare a terenurilor, mărșăluiseră, ferindu-se pe drum, de orice potecă
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
de februarie. Poartă un maiou portocaliu pe care scrie cu paiete roz Cum Îți plac? chiar În dreptul sânilor micuți, dar obraznici. De când au Început prezentatoarele emisiunilor pentru copii să arate mai degrabă ca niște minore care te pot băga În pușcărie decât, să zicem, ca respectabila Valerie Singleton 1? —Richard? — Da. —Ben se tot joacă cu puța. Ce vreau să zic e că abia a Împlinit un an. E un pic cam devreme. Crezi că e normal? Rich nu-și ia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
De soiul contrabandist? CÎteva țigări și camere video? — Nu doar cîteva. Toată lumea din La Linea e foarte fericită - speră că Gibraltarul va rămîne britanic pe veci. Începusem să mă gîndesc la Frank, care rămăsese britanic, dar Într-o celulă de pușcărie spaniolă. Alăturîndu-mă cozii de mașini În așteptare, mi-am amintit copilăria noastră În Arabia Saudită, cu douăzeci de ani În urmă, și controalele de trafic arbitrare pe care le făcea poliția religioasă În săptămînile de dinaintea Crăciunului. Nu numai cel mai mic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
dumneavoastră? Vinovăția mărturisită e un concept cu care lor le vine foarte ușor să se Împace. Se pot Închide dosarele, oamenii pot fi repartizați la alte cazuri. Aveți toată compasiunea mea, domnule Prentice. — Dar Frank ar putea să intre la pușcărie pentru douăzeci de ani. SÎnteți sigur că poliția va continua să-l caute pe adevăratul făptaș? — Ce-ar putea descoperi? Amintiți-vă, condamnarea unui expat britanic anulează posibilitatea ca un spaniol să fie acuzat. Turismul e vital pentru Andaluzia - asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
prieteni importanți care l-au ajutat. — Printre care și tu? — Eu nu. Nu-ți face griji, Îmi țin medicamentele bine Încuiate. Îl iubesc pe Frank, dar ultimul loc unde aș vrea să fiu e celula de lîngă a lui din pușcăria Zarzuella. — Dar Bobby Crawford? Era foarte apropiat de Frank. — Erau apropiați. (MÎinile ei strînseră mai tare balustrada.) Prea apropiați, de fapt. Mai bine nu s-ar fi cunoscut. — De ce? Crawford pare un ins agreabil. Cam maniac uneori, dar are un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
coridoarele periferice ale unui labirint, ghidîndu-mă către ușă de cîte ori păream să șovăi. Acum aștepta liniștită În timp ce eu mă holbam la sînii ei, dezveliți intenționat de reverele joase ale hainei sale. — Paula, ești prea fermecătoare pentru gardienii ăia de pușcărie. (I-am tras reverele unul peste celălalt.) Sau așa-ți menții În formă pacienții vîrstnici? — SÎnii sînt pentru Frank. Voiam să-l mai Înveselesc puțin. Crezi c-o să funcționeze? — SÎnt convins c-o să funcționeze. Dacă nu ești sigură, poți să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
provocate de malarie ale acelui tînăr ofițer districtual cu care semăna atît de tare, făcîndu-l să ceară ajutorul unui călător aflat În trecere. — Poate o să eșuăm, dar merită Încercat, continuă el. Residencia Costasol e o Închisoare, cu nimic diferită de pușcăria Zarzuella. Construim Închisori peste tot În lume și le numim complexe rezidențiale de lux. Chestia uluitoare e că toate cheile sînt pe dinăuntru. Pot să-i ajut pe oameni să descuie și să iasă din nou să respire aer adevărat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
la el cum Își expunea În detalii strălucitul proiect, fără să conștientizeze că un documentar despre Residencia Costasol făcut cu acuratețe ar reprezenta singura și cea mai bună mărturie Împotriva lui la un eventual proces și l-ar trimite În pușcăria Zarzuella pentru următorii treizeci de ani. Mă gîndeam la filmul porno la care dăduse o mînă de ajutor În propriul lui apartament și presupuneam că și acum avea În minte ceva de-același soi, ceva care să facă parte integrantă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
poștală. Dacă te gîndeai că era și Crawford implicat În incendiu, poate-i dădeai În vileag și celelalte activități. Ar fi fost condamnat pentru trafic de droguri și furturi de automobile și și-ar fi petrecut următorii zece ani În pușcărie. — Dar În loc de asta, m-am lăsat și eu atras de el ca toată lumea. Și cheile de la mașină? — Singurul lucru pe care-l mai puteam face era să te direcționez către Frank. Dacă te lămureai că fusese implicat În incendiu, totul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
aici. Cu ochii închiși, Omar amețise imaginându-și mormane de oase strălucitoare și albe, căptușind turnul pe dinăuntru. Pentru ce își dorise bunicu-său toate astea? De cincisprezece ani, în Iran era interzis să respecți ritualul zartosht-ilor și, cu toate astea, pușcăriile erau pline de rebeli care mai încercaseră. Într-un fel, comandantul avea dreptate: bătrânul murise de moarte bună, pe când el se vedea la carceră, putrezind între ziduri fără ferestre. Coșmarul acela cu ochii deschiși îl făcu să tremure din tot
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
pe șmecherii, au uitat când au venit în gașcă. Nu știau nici să umble. Paraschiv auzi groapa. Locul era tainic. Cerul de deasupra se încenușa. Îi fu frică de haidamacii ce-l prețuiau din priviri, hoți bătrâni toți, duși pe la pușcării. Tăiaseră sare la viața lor și luaseră oameni în cuțit. Lumina apusului se stingea în apa bălții. Flăcările ușoare, roșcate ' ale focului jucau în unda ei verde. Spre margini, acolo unde rămânea numai un noroi pierdut, subțire, cu o iarbă
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
Cunoștea multe Cataroiul, de pe vremea lui Pazvante. Îi împuie capul celui tânăr până în Cațavei. Fusese la pârnaie, tăiase cinci ani sare, cărase hârdăul cu tâlhari vestiți, de la ei învățase meseria, mîn-caseră pâine mucegăită împreună, ce știa Paraschiv ce-i aia pușcărie? Ăștia nu glumiseră la viața lor! Aveau câte douăzeci pe suflet. N-ar mai fi terminat zulitorul cu basmele lui. Se apropiau de casa Didinei. - O boală am, mai zise el, ard cu cuțitul. Nu mă stăpânesc. Să nu mă
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
trebuia să rămână să păzească ogeacul. Au vorbit ce-au vorbit, până să plece, le-a vândut Nicu-Piele un pont. Ședea încălzindu-și oasele lângă soba de tuci. Nu răbda la frig, că-l durea carnea bătută și vlăguită prin pușcării. Îl țineau șalele de atâta dormit pe pământul gol și la vremea asta se canonea. Mai avea și niște gloante-n mușchi de când îl făcuseră o dată gardienii sită și, cum se strica vremea, plumbii ieșeau de sub vine. Râdea hahalera și
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
pârliții 161 ăia din mahalale?! îi stoarce până le iese și sufletu și ce pricopseală mare dă pe capul lor?... Abia au ce număra! Noi sîntem boieri, mă Floreo. Că mai iei câte o mardeală și-un an, doi, de pușcărie, fleac! Nu tu stăpân, nu tu nimic... - Da pe Bozoncea-l uiți? cârâi cu glasul lui dogit ăl bătrin. Paraschiv trăgea cu urechea și nu spunea nimic. Nici în ceata asta hoții nu erau ca degetele de la o mână. Sub vorbele
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
de cap și niște sticluțe cu parfumuri. Negustorul trăgea cu coada ochiului spre intrare, să nu dea cineva peste ei. - Ce dai, jupîne? întrebase codoșul. Domnul Goldenberg se mai strâmbase, zisese ca totdeauna că ei or să-l bage în pușcărie și, în cele din urmă, le făcuse prețul. S-au mai tocmit. Nicu-Piele se uita la lucrători. Ăștia nu scoteau capul din lucrul lor. Luaseră banii și ieșiseră în bazar. Au băut cîte-un pahar de vin și până seara au
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
ceva, o fi fost omu-n somnu al doilea, a greșit... - Ce-a făcut, tăticule? - A dat drumu p-aceeași linie la două garnituri. Ciulama s-au făcut. Morți, răniți, ia-l la întrebări: cum a fost, cum s-a-ntîmplat; zace omu-n pușcărie și-acu... Nea Fane o chema pe negustoreasă: - Mai dă-ne cîte-o sticlă de lampă la amândoi... Chirică mulțumea: - Noroc să dea Dumnezeu, da dumneata pe unde tragi? 189 -Eu? ' -Da. - Eu-s cu morții.. - Nu vorbi! fi îngropi? - Nu
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
Mă mir că nu ți-a spus cum a furat el în Banca Națională... Codoșul nu se sinchisea. Căpătase sămânță la limbă: - Când ești acolo, zici în gândul tău că termini cu toate, numai să scapi sănătos. Asta până la poarta pușcăriei, că pe urmă, numai soarele dacă-l vezi, a ta e libertatea! Iar te-apuci de meserie! Stăpânul tăcea, întunecat și crunt. Se simțea bătrân și obosit. Se gândea ctt o să-i mai meargă și lui, că se cam trecuse
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
tras ciolanele mai lângă flăcări. - Ar trebui să luăm Grivița asta de la un cap la un cap... spuse starostele. De mult pusese el geana pe negustori. - Să-i scuturăm nițel, adăugă și ăl bătrân. - Numai să iasă și Nicu din pușcărie, să se întoarcă și Oacă de la Filaret... Erau puțini, și asta cerea îndrăzneală. A treia noapte, au picat poterele. Jandarmii au înconjurat groapa. Căutau pe dezertorii fugiți de la armată. Trei camioane s-au deșertat la rampă. Soldații și-au stins
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
pe la Mititică trec întîi și pe urmă îi duce, care încotro... - Gura! strigă la ei un sergent și-i cară după el. I-a bătut și ziua, și noaptea și tot au spus. Au dat vina în Nicu-Piele, dus în pușcării, căruia n-aveau ce-i mai face, numai să-i scape pe cei liberi. Pârnaia era plină. Nu mai văzuse ucenicul. Toți zulitorii Bucureștiului, șuți, hoți de cai, trosnitori, carditori, tâlhari de drumul mare, toată crema caramangiilor. Ședeau pe ciment
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
pe toți. Pe unii din ei el îi învățase să ciordească. Acum erau șefi de bandă, cu morți pe suflet și cu condamnări în șir, fugiți, scăpați de sub escortă și iar prinși, unii cu câte o sută de ani de pușcărie, să tot trăiești, să tai sare. Se simțea ca între ai lui. -La arătat pe cel tânăr și a început să-l laude că se afla cu el: - Ăsta, bă gioarselor, vă dă șapte înainte! Patru comisari a mierlit pmă
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
în mână și o gură de lup și 1-a învățat să umble cu ea. Câte mai avea de aflat, că și meseria de hoț nu-i ușoară! Ucenicul își zicea de atunci în gînd: " Cine n-a trecut pe la pușcării nu-i caraman-giu de-adevăratelea!" Aici era școala, mai furau unul de la altul câte ceva și, când ieșeau, oameni erau, puteau să nu mai aibă griji. Celor de-l povățuiau le plăcea tânărul, că era silitor și se împrieteniseră la toartă
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
îngrijeau până își veneau în fire, trimiteau afară după țigări și mâncare bună, bani aveau. Gardienii luau bacșișuri grase, dar îi serveau. Sâmbătă seara, mai făceau și câte un chefuleț, să le treacă urâtul. Nu era așa de rău la pușcărie dacă cunoșteai. Mai pica vreunul, începător, îl puneau la probe, mai dădeau în el, sluga lor îl făceau. Mula, care avea oameni în poliție, i-a cercetat pentru ce sânt în pârnaie și le-a spus că dacă ung osiile
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
el le făcea pe toate. Dar trebuia să-i dai. Lua șpagă și o împărțea jumate-jumate cu gardienii. Cine i se împotrivea vedea pe dracul. Nu-l cunoștea Gheorghe. Mutu-i zicea. Tăiase oameni și avea de stat o viață în pușcărie. Trăia ca la mă-sa acasă, ținea țuțări de-l serveau și făcea pe nebunul. Întâi pe Paraschiv 1-a luat în focuri: - Cum îți zice, tolomacule? - Da tu cine-oi fi? Nepotul lui Zmeu? se supără cel tânăr. Nu
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]