7,819 matches
-
demersul anevoios al eliberării șamanului din mine, slăbit și Înfometat după atâția ani de prizonierat, dar totuși acolo, regenerat chiar În acea clipă de fluidul prin care angalok-ul Îl hrănea, peste legile lumii, arătându-mi drumul, nebunesc, imposibil și totuși singurul posibil pentru mine. Îmi dădeam seama că la cea mai mică ezitare sau slăbiciune din partea mea voi rata totul. Forma aceea subțire, alcătuită din lumini și umbre, din goluri și efervescențe, forma sufletului pe care o văzusem cu câteva zile
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
mare, exact în locul în care se înecase, cu o săptămână mai devreme, ambasadorul Angliei. În perioada legăturii lui amoroase cu Simone de Beauvoir (a durat șapte ani, a început când el avea 27 de ani, iar ea 44, Lanzmann fiind singurul dintre amanții scriitoarei care a și coabitat cu ea), se duceau împreună în munți fără să se echipeze adecvat pentru alpinismul cu mare risc de accidentare pe care-l practicau. În anii liceului, el și colega lui Hélène, având amândoi
Filmele din carte by Felicia Antip () [Corola-journal/Journalistic/5951_a_7276]
-
și, până la urmă, ce a realizat. Drumul acesta nu este unul plat, lin. El conține urcușuri și coborâșuri, schimbări de direcție, succese mai mari sau mai mici, insuccese. Toate acestea ne marchează, ele având o influență puternică asupra evoluției personale. Singurul ”reper” care curge lin, implacabil este timpul. Orice am face, timpul își urmează cursul său, lăsând urme asupra fizicului, dar și asupra psihicului, asupra modului de a gândi întâmplări și evenimente din trecutul mai apropiat sau mai îndepărtat. După ieșirea
Din viaţa, activitatea şi gândurile unui profesor by Mihai TOMA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101007_a_102299]
-
minune că putea exista ceva atât de dulce. Mijind ochii, Hiyoshi lăsă mierea să i se prelingă pe gât și plescăi din buze. Ceilalți copii Îl priveau, lăsându-le gura apă. — Maimuțoiule! strigă un băiat mai mare, poreclit Ni’o, singurul căruia Hiyoshi nu-i putea ține piept. Știind acest lucru, i se alăturară și ceilalți. — Babuinule! — Maimuțoiule! — Maimuță, maimuță, maimuță! Începură să scandeze În cor. Până și Ofuku, cel mai mic băiat, li se alătură. Se spunea că avea opt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
că avea opt ani, dar nu era mult mai Înalt decât Hiyoshi, care avea șase. Arăta, Însă, mult mai bine: avea tenul deschis, iar ochii și nasul erau frumos armonizate cu spațiu fața. Fiind fiul unui sătean bogat, Ofuku era singurul care purta kimono de mătase. Probabil că adevăratul său nume era Fukutaro sau Fukumatsu, dar, fusese prescurtat și i se adăugase litera o În față, imitând o practică răspândită printre fiii familiilor bogate. — Trebuia s-o zici și tu, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
nu-i așa? Când ai ajuns aici, și cu cine umbli? Hiyoshi era la fel de surprins. Reparatorul de arcuri era Nitta Hikoju, un alt om al lui Koroku. Stăpâne Hikoju, cum ai ajuns să dregi arcuri În Inabayama? Hm, nu-s singurul. Suntem cel puțin treizeci, patruzeci. Dar nu mă așteptam să te găsesc aici. Am venit acum șapte zile, cu Stăpânul Shichinai, dar el nu mi-a spus decât să ies și să-mi vând acele, așa că asta fac. Despre ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
le mai doarme, nu? Un puturos bun de nimic. Cum o fi ajuns favoritul stăpânului și-al stăpânei? Nu le-ar plăcea să-l vadă așa. — Trezește-l. Să-i dăm o lecție. — La ce te gândești? — Nu-i el singurul care niciodată n-a venit la antrenamentele de arte marțiale? — Probabil fiindcă știe că nu-l prea place lumea. Îi e frică să n-o Încaseze. — Nu se cuvine. Toți servitorii dintr-o casă de războinic sunt datori să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
trebuia să aibă dreptatea de partea lui. Dar era și o ocazie de a elimina unele obstacole din calea lui. Îl lăsă la conducerea Castelului Nagoya pe unchiul său, Nobumitsu, Însă acesta fu curând asasinat. — Du-te tu, Sado. Ești singurul care poate conduce Castelul Nagoya În locul meu. Când Hayashi Sado fu numit, unii dintre vasalii lui Nobunaga oftară: — Tot prost a rămas. Tocmai când Îți zici că a dat dovadă de puțină minte, Îl apucă și face o neghiobie, cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Tokichiro pe vasalii tulburați șoptind, În repetate rânduri. Dacă ar fi știut, nu l-ar fi pus guvernator În Nagoya. Dar Tokichiro nu-și făcea griji pentru stăpânul său. Se Întreba cum avea să rezolve acesta problemă. Se părea că singurii fericiți din Kiyosu erau Nobunaga și unul dintre tinerii săi purtători de sandale. Un grup format din unii vasali superiori ai lui Nobunaga, inclusiv Hayashi Sado, fratele său mai mic Mimasaka și Shibata Katsuie, continuau să-l considere pe stăpânul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
discutăm problemele preliminare. Pentru a termina munca În trei zile, e nevoie să ridic moralul oamenilor. Înseamnă că te-am supraestimat. — De ce spui asta? — Te-am respectat socotindu-te de două ori mai ascuțit la minte decât alții, dar ești singurul care n-a ghicit ce are să se Întâmple. Tokichiro Îl privi lung pe Inuchiyo, care râdea. Dacă stai să te gândești, vei Înțelege, continuă acesta. Adversarul tău e un om fără caracter. La urma urmei, este Yamabuchi Ukon, un individ
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
făcut În ultimul timp?“ De cum Își aminti de Nene, Începu să se gândească, Îngrijorat, la prietenul său cel Îndărătnic și cu spirit de sacrificiu, Inuchiyo, care părăsise provincia și renunțase la iubirea lui Nene În favoarea lui. De când slujea clanul Oda, singurul În fața căruia Își deschisese inima cu prietenie era Inuchiyo. „Pun prinsoare că a trecut pe la Nene pe-acasă. Fiind nevoit să plece din provincie ca ronin, nu putea ști când avea s-o mai vadă. Fără Îndoială, i-a spus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Sado, omul cel mai vechi În serviciu dintre toți. Împreună cu Hirate Nakatsukasa, care Îl mustrase pe Nobunaga prin sinuciderea sa, era unul din cei trei vasali superiori cărora Nobuhide, pe moarte, le ordonase să aibă grijă de Nobunaga. Și era singurul rămas În viață. Gândurile lui Hayashi Întruneau simpatia tuturor celor prezenți. Și cu toții se rugau ca Nobunaga să urmeze cuvintele bătrânului. — Ce oră e? Întrebă Nobunaga, schimbând subiectul. — E Ora Șobolanului, răspunse cineva, din camera alăturată. În timp ce cuvintele continuau să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Înainte ca vasalii lui să fi avut timp să se pregătească, așa că lui Nagato situația i se părea mai mult decât neobișnuită. — Intră, Îl chemă Nobunaga, cu mâinile Încă În poziția corectă de dans. Nagato, ești un om norocos. Ești singurul care Îmi poate vedea dansul de rămas bun la despărțirea de această viață. Cred că e un spectacol extraordinar. Când Nagato Înțelese ce făcea stăpânul său, se rușină de propriile sale Îndoieli și se retrase spre un colț al Încăperii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
vedea dansul de rămas bun la despărțirea de această viață. Cred că e un spectacol extraordinar. Când Nagato Înțelese ce făcea stăpânul său, se rușină de propriile sale Îndoieli și se retrase spre un colț al Încăperii. — Faptul că sunt singurul dintre numeroșii vasali ai seniorului meu care e martor al celui mai important dans din viața lui este o fericire mai presus de umila mea poziție. Totuși, aș cere permisiunea să-mi intonez și eu cântarea de rămas bun față de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
răpăia pe spinările lor. Sandalele lui de paie erau mânjite cu stacojiu, În timp ce-și croia drum printr-un râu de sânge. Unde era seniorul cu dinții Înnegriți? Voia capul lui Yoshimoto. Ploaia chema. Vântul chema. Inuchiyo nu era singurul care-l căuta. Kuwabara Jinnai, un ronin din Kai, Îmbrăcat În armură de la talie În jos, alerga În jurul copacului de camfor, țipând cu glas răgușit: — Îl caut pe seniorul din Suruga! Unde e marele General Yoshimoto? O rafală de vânt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Îl ajunsese disperarea și În seara aceea, așteptând furtuna, Își plănui cel de-al treilea asalt, cu toate forțele. Trupele clanului Saito atacară atât din amonte, cât și din aval. În susul râului, la Castelul Unuma, soldații lui Osawa Jirozaemon fură singurii care nu răspunseră chemării la ofensiva generală. Lupta fu atât de feroce, Încât În noaptea aceea până și roninii suferiră pierderi grele În vâltoarea apelor noroioase ale râului, dar forțele din Mino fură nevoite să clasifice bătălia drept o Înfrângere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
de neconceput. — Chiar aveți de gând să vă duceți acolo? Întrebă Hikoemon, neîncrezător. — Desigur. — Serios? insistă Hikoemon. — De ce faci atâta caz? Întrebă Hideyoshi, care părea de părere că nu exista nici un pericol sau motiv de Îngrijorare. În primul rând, ești singurul care-mi cunoaște intențiile, și, apoi, plecăm În secret. Îți voi cere să ai grijă pe-aici În cele câteva zile cât lipsesc eu. — Vă duceți singur? — Nu, Îl iau pe Saya cu mine. — A merge numai cu el e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
rând. Cu siguranță, aceștia tremurau de frica puterii militare a lui Nobunaga. Dar, mai mult decât atât, faptul că localnicii din Omi se uniseră În sprijinul lui se datora aprobării felului său de guvernare, care le câștigase Încrederea. Nobunaga era singurul care salvase vetrele populației din flăcările războiului și care se angajase În mod public, În fața lor. Când se Întrebau ce-avea să se aleagă de ei, Nobunaga Îi liniștea. În asemenea situații, nu era timp să se stabilească o strategie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
să ne Îndreptăm fortăreața principală a inamicului? — Mai Întâi, să auzim ce are de spus Hideyoshi. Pare-se că se gândește la ceva. — Hideyoshi. — Da, stăpâne. — Spune-ne care e planul tău. — N-am nici un plan. — Cum? Nobunaga nu fu singurul surprins. Și expresia de pe chipul lui Ieyasu era destul de uimită. — În castel sunt trei mii de soldați, iar zidurile sunt Întărite cu voința lor de a Înfrunta o armată de zece mii de oameni, luptând până la moarte. Chiar dacă e mic, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
pentru totdeauna, dar Seniorul Nobunaga nu fusese de acord. În schimb, chiar a doua zi, Îl numise pe Hideyoshi comandant al Castelului Yokoyama, o fortăreață secundară pe care inamicul o abandonase, În timp ce el se retrăgea la Gifu. Soldații nu erau singurii care nu Înțelegeau motivele neașteptatei Înapoieri a lui Nobunaga la Gifu. Era foarte posibil ca nici cei mai apropiați vasali ai săi să nu Înțeleagă intențiile stăpânului lor. Singurul om care putea avea o oarecare idee era Ieyasu, al cărui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
inteligent și nu avem de ce ne teme Întru totul de el. Cei din clanurile Matsunaga și Miyoshi sunt ca muștele și se găsesc destule putreziciuni În jurul cărora să roiască, cum le stă lor În fire, să se ia după stârvuri. Singurii dumneavoastră inamici cu adevărat periculoși sunt călugării-războinici din Honganji, dar ei Încă nu-l tulbură prea mult pe stăpânul meu, cred. Atunci, mai rămâne doar o singură persoană. — Și cine anume e? Vorbește. — Nu este nici inamic, nici aliat. Trebuie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Ieyasu nu se arată nici bucuros, nici nemulțumit. Și, pe măsură ce rapoartele soseau, unul după altul, Începu un consiliu de război, În timpul căruia mulți dintre generali castelului și comandanții clanului Oda recomandară, cu prudență, o retragere temporară la Okazaki. Ieyasu fu singurul care nu se clinti din poziția sa anterioară de a lupta. — Ne vom retrage, fără a răspunde nici măcar cu o săgeată, În timp ce inamicul Îmi insultă provincia? La miazănoapte de Hamamatsu se afla un platou Înălțat, de peste două leghe lățime și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
dacă-mi dați voie să vorbesc franc, cred că sunteți cam rezervat În a vă manifesta simțămintele firești și, cu siguranță, cauza deznădejdii dumneavoastră, stăpâne. E grosolan s-o spun, dar cred că v-am descoperit Încă o calitate. — Ești singurul, țistui din limbă Nobunaga. Katsuie, Nobumori și ceilalți se uită la mine de parcă de zece zile-ncoace mi-aș pierde vremea. Li se citește pe fețe că nu mă cunosc deloc. Se pare că mai ales Katsuie râde de mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
erau foarte mulți vasali de-ai lui Nobunaga care să-i poată citi gândurile cele mai ascunse și care să-l scoată din personalitatea lui introvertită și capricioasă. De fapt, Hideyoshi și Akechi Mitsuhide, absent În acele momente, erau cam singurii care puteau face aceasta. Hideyoshi privi un moment scena și, de vreme ce nimeni nu făcea nimic, Îi spuse lui Oichi: — Gata, gata, doamnă. Mergeți lângă el și salutați-l. N-are nici un rost doar să stați aici, plângând de bucurie. Ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
puterea supremă În țară. Nu era decât fiul vasalului unui clan influent din Harima, dar avea un mic castel În Himeji și nutrise o mare ambiție, Încă de la o vârstă fragedă. Mai mult, dintre toți locuitorii provinciilor de la apus, era singurul care apreciase destul de clar tendința timpurilor pentru a veni la Nobunaga și a-i sugera, În secret, cucerirea urgentă a regiunii. Marea putere de la apus era clanul Mori, a cărui sferă de influență se Întindea peste douăzeci de provincii. Kanbei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]