5,297 matches
-
ni se fure bagajele sau chiar mașinile, priveam detașați la creștinii aceștia pe care-i consideram dușmani). Când Sanctitatea Sa a ridicat mâinile a binecuvântare ,,Pax Vobiscum”, toți ne-am prosternat, înțelegând instantaneu cine a răsturnat comunismul în Polonia, adică politica suveranului pontif bazată pe înțelegere și evaluare lucidă a situației specifice, dar în liniște și pace. La noi era prea mare satisfacția populară după executarea Ceaușeștilor. La ei n-am auzit cuvântul răzbunare. M-am înțeles bine cu polonezii, mai bine
Ceauşescu- ... -Băsescu : Mitterand - Snegur - Iliescu - Lucinski - Constantinescu - Regele Mihai I : evocări de reporter by Dumitru V. Marin () [Corola-publishinghouse/Journalistic/500_a_1238]
-
al fenomenelor. Nici chiar Sfanțul Grigorie însuși nu ar nega că ordinea creației există atemporal în înțelepciunea lui Dumnezeu; de fapt, puterea creatoare divină, înțelepciunea și voință se alătură 19. Dar Sfanțul Grigorie se gândește aici mai curând la actul suveran al creației, a cărui unitate radical neextinsă reflectă distanțarea lui Dumnezeu de orice categorie pe care o cunoaștem noi. Aceeași problemă se manifestă și în discuția îndelungată asupra timpului și eternității în critică Sfanțului Grigorie la Eunomiu. Ce este creat
Adversus haereses. Filosofie creştină şi dialog cultural (IV) by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/150_a_65]
-
avea și altele ca, de exemplu, interzicerea clopotelor de la biserici pentru că bătăile lor, la orele și în împrejurările știute, poluau sonor Clujul. În condițiile în care presa nu avea decât obligația de a lăuda succesele istorice, epocale etc., zvonul era suveran și, pe lângă lucruri adevărate, existau și dezinformatorii profesioniști, dar și mulți amatori dispuși să răspândească imediat orice aberație. Iar într-un spațiu unde bârfa și datul cu părerea fără cea mai mică documentare, „aflatul în treabă” sunt sporturi cu o
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
2005, pentru a „contribui“ la îmbunătățirea imaginii României. O altă licență a Uniunii Compozitorilor a fost dată acum, din nou, casei naționale de discuri, Electrecord. Complicate sunt căile Domnului! Cu Enescu și Silvestri înainte în lumea afacerilor! Cu un dispreț suveran, setul ultim „uită“ să menționeze datele tuturor înregistrărilor, cum omite și interpreții Octetului în do major. Octetul, bănuiesc în interpretarea istorică din 1954, este remarcabil, cu Lucian Savin și Mircea Saulescu la vioară, Mendi Rodan, Henri Brendier, la vioara a
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2202_a_3527]
-
oraș, care vor beneficia de serviciile lui sau care vor fi, într-un fel sau altul, afectați de evoluția sa. Cartiere întregi vor funcționa în autogestiune. Pentru a rezista atacurilor pieței, statele vor trebui să se concentreze asupra câtorva funcții suverane: securitatea, liniștea publică, libertatea, apărarea limbii, accesul tuturor - rezidenți permanenți sau doar în trecere - la îngrijiri și la cunoștințe, dreptul la un venit minim de formație. Pentru a se achita cum trebuie de aceste funcții, statele și orașele vor fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2225_a_3550]
-
este o secvență tăiată irelevantă pentru adevărata dramă. Cherchez l’homme, domnilor. Ne putem baza doar pe el! Aoleu, am turuit ca o morișcă. A trecut ceva timp de când nu m-am mai purtat atât de autoritar, cu atâta Îndrăzneală suverană. Cea mai mică impulsionare a vocii interioare Îmi provoca cele mai fantastice digresiuni, una mai inteligentă decât alta, și eu am exprimat fiecare detaliu cu o grijă studiată atât de meticulos Încât părea să de deschidă ca o floare, dezvăluindu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
foarte în serios, întrucît reprezintă un fel de "creștere" a poeziei, o adolescență a noii sale etape ca o acnee pe pagină. O reacție explicabilă la regimul de interdicții pe care l-a cunoscut literatura noastră în comunism, cînd erau suverane cenzura și dirijismul ideologic. Acum înregistrăm o răbufnire a unor latențe, a unor energii zăgăzuite ce se manifestă cu asupra de măsură, luînd uneori aspectul obscenității. Repet, nu s-ar cuveni să luăm foarte mult în seamă o astfel de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
Mihai Eminescu pentru poezie la ediția a II-a a Festivalulului Mihai Eminescu al Uniunii Scriitorilor din Republica Moldova, Asociației de prietenie și legături culturale cu țările lumii(România), Inspectoratului județean pentru cultură Suceava, Uniunii Ziariștilor din Republica Moldova și ziarului Moldova Suverană, 1993, Premiul Bacovia pentru poezie al revistei Ateneu din Bacău, anul 1995 Premiul Virgil Tatomir pentru publicistică al Societății Academice Titu Maiorescu, 1993, București. Marele premiu al anului 1994 al Editurii Adrian Păunescu, Ziarului Vremea, Revistei și Cenaclului Totuși iubirea
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
mândrul nostru tricolor. Mai rău stau lucrurile când vine vorba de apărarea drepturilor noastre identitare, sau de a ne manifesta împotriva politicii de deznaționalizare (promovată de toate regimurile câte au fost în Ucraina de la proclamarea acesteia ca stat independent și suveran, politică moștenită și preluată de la sovietici), de lichidare cu încetul a rețelei de învățământ în limba română, de restrângere a drepturilor noastre. Ca argumente, o să-ți aduc doar câteva cifre. La începutul anilor '90 ai secolului trecut, în oraș și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
iar în urma Pactului Molotov-Ribbentrop, după 1940, apoi după 1944 am fost iarăși sfârtecați: mai bine de un sfert de sat a rămas în România, altele trei părți au fost ocupate de fosta Uniune Sovietică, acum deținute de Ucraina independentă și suverană. De fapt, o istorie asemănătoare o au și alte localități de prin părțile noastre, în special cele care se află chiar pe graniță și au nimerit sub trăsătura de creion de tâmplărie a lui Stalin. Soarta altor sate a fost
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
moldoveni, cărora li s-au adăugat reprezentanții minorităților naționale: polonezi, greci, armeni, evrei, etc., toți aceștia cerând unirea cu România prin adunări, congrese, moțiuni, manifestări populare. De alfel, Unirea cu România devenise inevitabilă și din cauza proclamării Statului Ucranian, independent și suveran, care despărțise Basarabia de Rusia propriu-zisă, fixând graniță pe Nistru, făcând mai mult decât evidentă convingerea că pentru Basarabia nu există o altă soluție În afară de unirea cu poporul român. Într-un asemenea context, Vasile Harea a scris, cu dreptul participantului
Refugiaţi basarabeni apostoli ai neamului românesc by Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91599_a_93564]
-
vizită aici, la penitenciar, chiar cu puțin Înainte s-o șteargă; i-am oferit nu mai puțin de un exemplar din viperina broșură care a inundat Capitala Federală și localitățile suburbane, al cărei autor s-a acoperit de cel mai suveran ridicol, la adăpostul măștii anonimatului și În fața cenotafului Încă deschis, denunțând nu știu bine ce absurde coincidențe Între romanul lui Ricardo și Sfânta Viceregină de Pemán, operă pe care mentorii săi literari, Eliseo Requena și Mario Bonfanti, i-au ales
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
omiterea, de-a lungul pledoariei, a numelui celui apărat, ca și a oricărei referiri la titlurile contestate și la cronologia operelor care i-au servit de model. Numeroși copoi literari au optat pentru concluzia că atari escamotări se datorau unei suverane delicateți; dată fiind rămânerea În urmă a epocii, nici măcar cel mai ager dintre ei nu și-a dat seama că era vorba de prima zvâcnire a unei noi estetici. Ea s-a pretat tratamentului in extenso În poemele din Să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
parte și plecam. De ce n-o luau razna? Totuși, câteodată se speriau, ciuleau urechile, băteau din picioare cuprinși de panică și sforăiau, gata s-o ia la goană bezmetică și atunci copilul de pe spinarea lor, ca o zeitate protectoare și suverană, trăgea de căpăstru și îi striga pe nume: "Zamfir, Frunza, stai!" Și îi răsuceam pe loc și îi băteam cu palma pe ceafă. Nici n-aveam în mâna un bici. Ridicau capetele, panica îi părăsea și rămâneau cuminți în amurgul
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
de opreliștile moralei, cât de puterea condițiilor, a nașterii sale sub semnul eredității și a societății în care trebuie să trăiască și să-și caute fericirea. În secolul XX noi ne-am îndreptat mai atent privirea spre societate, această zeiță suverană, pe care atât Dionisos cât și Cristos au ignorat-o. Care sunt legile care o guvernează? Ca scriitor însă am revenit încă multă vreme sub vraja fatalismului tolstoian. În ziua aceea însă când eram cu Miron Paraschivescu, eram liber ca
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
cauza, redau discuții despre viața intimă a unei persoane. Sau despre viața pe care un om n-o vrea publică. Și-atunci, această parte din conversație nu este redată scriptic, dar, pe suportul tehnic, există și chestiunea aceea. Este dreptul suveran al judecătorului de-a le solicita de la Parchet, unde sunt înregistrate toate convorbirile, și pe cele care au legătură cu cauza, și pe cele care n-au, și pe cele care au legătură cu viața intimă. Deci, judecătorul are dreptul
Preţul adevărului. Un procuror în luptă cu sistemul by Dan Tăpălagă, Daniel Morar () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1338_a_2715]
-
a stopa aceste excese, Biserica hotărăște, la Conciliul de la Braga, refuzul performării riturilor funerare în cazul tuturor sinucigașilor, indiferent de clasa socială din care aceștia proveneau și de motivul faptei. Fără un efort considerabil, ni-i putem imagina pe bieții suverani pontifi cu chipurile contorsionate de groază la vederea unui asemenea rătăcit, anticipând teribilele tablouri ale lui Francis Bacon. În fine, în 693, la Conciliul de la Toledo, s-a luat decizia excomunicării celor vinovați de tentativă de suicid. Începând de atunci
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
ornicelor sunt vii. Liniștea devine insuportabilă. Deschide ușa-fereastră către respirația egal agitată a orașului care continuă să trăiască la fel ca înainte, indiferent la orice spectacol, la orice dramă personală, exaltare, dispariție, cataclism, așa cum se cuvine să fie un oraș suveran și copleșitor. Dar nici indiferența respirației continue în fața agitației de dinăuntru și nici vederea orașului colcăitor nu-i mai aduc liniștea. Încât acum stă privindu-și imaginea din oglinda venețiană, nevăzându-și chipul, ci privind dincolo de el, la toate câte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
între calitățile lui pozitive și imprevizibile, cu vremea cele din urmă au început să primeze, spre nemulțumirea ei. Îi plăcea meseria, lucra cu conștiinciozitate, dar nu aspira să conducă. Fața lui rotundă, jovială și calmă părea să exprime o lene suverană, nu voia decât liniște. Era opusul nevestei, cu mișcări încete și însoțite de zâmbet, cu o voce care părea să intoneze psalmi, îi plăcea căldura căminului în care să asculte muzică, să se joace cu copilul, să citească enorm. De când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
se strecoară amintirea greșelii tatălui său, Henric al IV-lea - Bolingbroke, care îl detronase pe Richard al II-lea. Și chiar dacă Richard nu fusese ucis de Bolingbroke, ci de Exton, care crezuse că îndeplinește astfel dorința ascunsă a viitorului său suveran, deposedarea de domnie a lui Richard al II-lea dă ascensiunii la tron a lui Henric al IV-lea aerul unei uzurpări, ca și cum înlăturarea lui Richard ar fi fost o crimă, o lașă vărsare de sânge. Dezmățatul Henric al V
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
alta, s-ar fi putut ridica în aer ca să plesnească, mai devreme sau mai târziu, cu un zgomot asurzitor. Ca să nu îi intre în nas colțurile gulerului tare al cămășii, personajul își ținea bărbia ridicată, cu o expresie de dispreț suveran pentru restul lumii. ― Îngăduiți-mi, Alteță, să vi-l prezint pe monsieur... ― D’Autrey-Lès-Gray, interveni personajul cu o voce baritonală, marcat insinuantă. Sunt încântat să vă cunosc personal, Alteță. ― Monsieur D’Autrey s-a născut în Franța, dar în prezent
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
coordonată va deveni o imensă forță, în fața căreia puterea celui de-al doilea B va ceda. Toți masonii își clătinară capetele. D’Autrey se ridică pe vârfuri. ― Distinsul Venerabil al lojii noastre l-a cunoscut foarte bine pe Marele Maestru Suveran, contele de Saint-Germain, ilustrul Șef Al Tuturor Francmasonilor Adevărați, nemuritorul ȘATFA. ― Într-adevăr! Am avut onoarea de a-l cunoaște pe acest martor al mileniilor, pe acest călător în timp, cel mai desăvârșit dintre trimișii Frăției Secrete care guvernează lumea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
manifestări stihiale (furtună, grindină) și a transformării ei într-una pașnică și utilă (ploaia) (151). Imaginea zborului prin văzduh a solomonarului pe spinarea balaurului-norilor este și ea definitorie. Ea apare subînțeleasă în numele preoților traci kapnobatai, care, probabil, imitau astfel gestul suveran de ordonator cosmic al zeului autohton al furtunii, și, ulterior, aceeași imagine se regăsește în „drumul prin nori” al Sf. Ilie (152). Așa cum am mai avut prilejul să constat, această imagine nu este una decorativă. A călări pe nori este
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
le comportă (33). În aceste cazuri, leul nu atacă și nu distruge „zona civilizată” (cosmizată). Dimpotrivă, eroul este cel care pătrunde în „zona necivilizată” (necosmizată) pe care o patronează leul. Este aici o ramură a mitului de întemeiere, subordonat mitului suveran al cosmogenezei. Opoziția dintre Erou și Leu este un dublet mitic al opoziției dintre Cultură și Natură și, la limită, dintre Cosmos și Haos. Eroul are oi, dar nu are pășuni („Oi el d-are,/ Munte n-are”). În timp ce leul
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
nu există o limbă „dată omului prin natură” și că un copil lipsit de educație lingvistică ar emite sunete nearticulate, asemănătoare cu lătratul câinilor (9 ; 4, p. 45). La aproape trei secole după domnia împăratului german Frederic al II-lea, suveranul Scoției Iacob al IV-lea (1488-1513) a izolat, de asemenea, doi prunci pe insula Inchkeith. I-a lăsat acolo în grija unei femei mute, în speranța că în câțiva ani copiii vor începe de la sine să vorbească în „limba paradiziacă
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]