6,679 matches
-
acolo! La limita fascicolului îngust al lanternei sale, Hicks zări o formă mișcătoare și grotescă. Aidoma unui dihor, extraterestrul izbutise să-și turtească trupul pentru a se strecura înăuntru, în conductă. Bărbatul observă și alte mișcări îndărătul intrusului. ― Înapoi, înapoi! urlă Ripley. Încercară toți să-i dea ascultare, se îmbrânciră în tunelul strâmt. Din spatele lor se auzea un zgomot metalic: o grilă de aerisire fusese smulsă. Căzu cu zgomot și o umbră amenințătoare se vârî în deschizătură. Vasquez își luă arma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
nici o conductă de aerisire în care să se arunce. La un moment dat, creatura o domină pe fetiță, care părea minusculă în comparație cu ea. Numai atunci când se mișcă din nou, Newt îi simți prezența și se răsuci. Abia avu timp să urle și umbra o și înghiți. Auzind strigătul și clipoceala, Ripley își pierdu capul. Grilajul era secționat pe jumătate. Ajutată de Hicks, o smulse cu lovituri de picior, îndoind astfel barele. O bucată de metal se scufundă în apa neagră. Fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
face nimic pentru ea. Să plecăm! I se păru că ceva se mișcare la extremitatea culoarului pe care veniseră. Dar poate că ochii îl înșelau. Oboseala oculară putea avea unele consecințe fatale pe această lume. Ripley era cuprinsă de isterie. Urla, plângea și se contorsiona. Hicks o ridică, temându-se să nu o vadă căzând prin deschizătură. O asemenea cădere ar fi fost cel mai sigur mod de sinucidere, radical și rapid. ― Nu! Nu! Mai trăiește, trebuie să... ― De-acord, urlă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
Urla, plângea și se contorsiona. Hicks o ridică, temându-se să nu o vadă căzând prin deschizătură. O asemenea cădere ar fi fost cel mai sigur mod de sinucidere, radical și rapid. ― Nu! Nu! Mai trăiește, trebuie să... ― De-acord, urlă Hicks, trăiește, dar trebuie să plecăm imediat de-aici! N-ai cum s-o salvezi clacă rămâi în groapa asta. Ea nu mai e aici, așa-i, dar ei... sunt! Uite! (Întinse mâna și Ripley nu se mai zbătu. La
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
trase de clapele ținutei de luptă. Lichidul distrugător îi rodea deja fibrele compozite. Primejdia care-l pândea o făcu pe Ripley să uite de panică și să încerce să-l ajute așa cum putea. Acidul atinse pieptul și brațul bărbatului care urlă continuând să se despoaie de veșmintele de protecție, ca de niște piei năpârlite. Plăcile fumegânde căzură pe podeaua pe care acidul începu numaidecât să-l erodeze. Cabina se umplu cu un miros înțepător, arzând ochii și plămânii. După ceea ce lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
strecoare pe o parte. Prin fața ei se înșirau expresii chinuite, coloni zidiți, cu trăsături fixate într-un rictus organic. Simți cum ceva o înhăță din mers. Genunchii i se înmuiară și i se tăie respirația și nu mai apucă să urle. Dar mâna era omenească și aparținea unui corp captiv cu chip familiar. Figura lui Carter Burke. Geamătul pe care-l auzi nu mai avea nimic omenesc: ― Ripley. Ajută-mă. Simt ceva în mine. Doamne, mișcă. O, Dumnezeule... Se holba la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
umedă se mișca în interior. Paralizată de spaimă, Newt nu putea să-și ia ochii de la picioarele de artropod care apărură în afara oului. Se iveau unul câte unul. Știind prea bine ceea ce urma să se întâmple cât de curând, fetița urlă. Ripley auzi strigătul și se lansă spre punctul său de origine. Fascinată și în același timp îngrozită, Newt privea monstrul ieșind din ou. Făcu un scurt popas în vârf, cât să-și recupereze forțele și de a se orienta, apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
erau deja moarte. Alergând spre liftul de mărfuri, ea trăgea în tot ce avea aspect organic. Aburul și sudoare o orbeau, dar cartușele pe rare le instalase pentru a însemna drumul erau ca niște nestemate sclipitoare în inima haosului. Sirenele urlau și întreaga stație era scuturată de convulsii violente. Trecu în fugă pe lângă unul dintre semnele luminoase, se opri alunecând, se răsuci și porni din nou împleticindu-se, ca într-un vis. Din cauza epuizării i se părea că zboară la câțiva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
se abătu asupra țestei reginei și o aruncă peste un panou. Creatura reacționă instantaneu și șarjă din nou, pentru a fi întâmpinată de un rever de cel puțin o tonă. Căzu răsturnându-se într-o stivă de mărfuri. ― Apropie-te! urla Ripley rânjind. Apropie-te, gânganie! Bălăbănind coada, regina, turbată, atacă mașina pentru a treia oară. Brațele ei biomecanice se abătură peste cele pur mecanice ale încărcătoarei. Acul ei gros izbea în flancurile și pântecele mașinii fără să o distrugă. Ripley
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
se prăbuși. Regina se plasă deasupra, ferindu-se de brațele de metal. Căuta să deschidă cușca de securitate. Ripley lovi unul dintre întrerupătoarele tabloului de bord ale mașinăriei și flama albăstruie a unui aparat de sudură izbucni în fața monstrului care urlă și se dădu înapoi, luând cu el în cădere și încărcătoarea. Când cei doi titani se prăbușiră, întregul buncăr se învârti în ochii disperați ai lui Ripley, dar rămase lipită de scaun datorită chingilor de siguranță. Mașina, biomecanoidul și vietatea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
a vedea mai bine. Deodată, vântul îi aspiră picioarele și parcurse toată puntea într-o lunecare lungă, în direcția sasului. Bishop, sau mai bine zis ceea ce-i mai rămăsese din trunchi o văzu apropiindu-se pe fetița care se zvârcolea urlând. Se prinse bine cu o mână și o întinse pe cealaltă. Grație preciziei cibernetice a gestului său, reuși să-și strângă degetele pe cordonul fetiței care trecea pe lângă el. Vântul fu nevoit să renunțe la pradă și se mulțumi s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
cedară în totalitate. Bucăți de metal, bule de acid, regina și încărcătoarea, fură proiectate în spațiu. Ripley se ridică și se îndreptă spre hubloul cel mai apropiat cu mers împleticit. Regina fu proiectată în afara câmpului gravitațional artificial al lui Sulaco. Urlând și înverșunată încă pe încărcătoare, creatura se îndepărtă, învârtindu-se, spre lumea inospitalieră de care încercase să fugă. Ripley se uită la ea până când ajunse o pată, un punct pe care-l înghițiră norii lui Acheron. În buncăr, aerul formă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
și până la curierat rapid, căratul mobilei pe scări etc.; » flexibil = capacitatea de a fi în acord, în același timp, cu toți șefii, deși opiniile lor se contrazic reciproc; » comunicativ = arta de a-ți ține gura în fața șefilor și de a urla la colegi; » memorie foarte bună = capacitatea de a-ți aduce aminte că ai făcut și ceea ce nu ai făcut; » abilități de lider = predispoziția perpetuă de a tăia din salariu și de a-ți concedia subordonații; » atitudine pozitivă = puterea de a
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2166_a_3491]
-
Care e prima amintire a copilăriei tale care-ți vine-n gând? Cum care? Înfricoșătoarea după-amiază în care mama a plecat de acasă și m-a lăsat singur. Și alergam prin toată casa ca să alung demonii, ca să stăpânesc locul. Și urlam încet și mă loveam peste trup ca să percep situația, ca să rezist până venea ea. Și mă jucam cu frenezie singur, de-a vedetele de la televizor inventând cântece și interpretându-le. Și dădeam viață umbrelor... cu cât mă agitam, cu atât
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2166_a_3491]
-
pe deasupra capului un dreptunghi de carton. Mândru că undeva, acolo sus, cineva ne citește. TOVAR|ȘUL ne citea. Colegii mei din TOVAR|ȘUL susțineau că la ei e mult mai mișto. Instructorii lor cam trăgeau chiulul. La mine, în PACE, urlau în draci. Era una, profă de atelier, ne ținea ore în șir cu brațele-n aer, o analfabetă complexată care ținea morțiș să-i iasă literele bine. Diriga povestea că a stat în nara lui Ceaușescu. Ba chiar, la un
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2208_a_3533]
-
noi în Librăria 8 și-am scos afară toate cărțile despre/cu/și de Nicolae Ceaușescu și-am făcut un foc mare și-am dansat Hora Unirii până pe la zece seara, când ne-am dus acasă murdari, flămânzi și învingători, urlând printre blocuri JOS CEAUȘESCU, JOS COMUNISMUL, cu vocile noastre feminine, în Schimbare? Și tovarășul profesor revoluționar Curcă vorbea de la un balcon și oamenii aruncau de pe acoperișul Prefecturii literele uriașe de fier, vopsite în roșu. Întâi au aruncat cuvântul TR|IASC
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2208_a_3533]
-
o lume în care, datorită lui Derrin și Dirigii, am ajuns până la urmă. Și poate că tocmai de aceasta din urmă aș fi fost scutit. Cum era interzisă producerea alcoolului acasă și eu o știam, de câte ori mă mai altoia bunicul urlam prin curte: Te spun lui Ciotoi Milițianul că faci rachiu! Cu același Ciotoi mă amenința bunica dacă nu voiam să dorm la amiază. Am descoperit pe net că bau-baul nostru a murit cu câteva luni în urmă. A murit în
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2208_a_3533]
-
cu mine, spătare Vulture!... Nu mai departe decât alaltăieri, n-ai fi cutezat să-ți ridici glasul mai sus de unde-ți stătea capul. — Alte vremuri, alte glasuri, mărite Doamne! spuse spătarul. Degeaba înălțam eu glasul, dacă mneata nu plecai urechea. Urla prostimea afară și mneata n-o auzeai, dondăneai pe latinește. — De ce urlau, spătare? - se tângui cel gras. Le-am făcut școli, le-am adus tiparniță, le-am dat teatru. — Le-ai dat teatru să-l păzească pe dinafară, că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
cutezat să-ți ridici glasul mai sus de unde-ți stătea capul. — Alte vremuri, alte glasuri, mărite Doamne! spuse spătarul. Degeaba înălțam eu glasul, dacă mneata nu plecai urechea. Urla prostimea afară și mneata n-o auzeai, dondăneai pe latinește. — De ce urlau, spătare? - se tângui cel gras. Le-am făcut școli, le-am adus tiparniță, le-am dat teatru. — Le-ai dat teatru să-l păzească pe dinafară, că nu intra unul, se temeau. Răzăși în teatru! Cine-a mai văzut?! Boieri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
bună bucată din limbăî, ajunseră în fața unui luminiș. Deodată, iapa spătarului Vulture sforăi și se ridică în două picioare. — Hooo, Laika, hooo, că nu dau tătarii! - își domoli iapa spătarul Vulture, bătând-o ușurel pe grumaz. — Ba uite că dau! - urlă atunci luminișul și zeci de tătari mascați în tufe îi înconjurară pe eroii noștri, ridicând arcurile. — Nu trageți, tovarăși! - strigă repede Vulture. Suntem oameni buni! — Mucles! - urlă la el o tufa mai mare. Aici vorbești când ești întrebat! Ce cătați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
domoli iapa spătarul Vulture, bătând-o ușurel pe grumaz. — Ba uite că dau! - urlă atunci luminișul și zeci de tătari mascați în tufe îi înconjurară pe eroii noștri, ridicând arcurile. — Nu trageți, tovarăși! - strigă repede Vulture. Suntem oameni buni! — Mucles! - urlă la el o tufa mai mare. Aici vorbești când ești întrebat! Ce cătați pe pământurile noastre? — Pribegim, spuse spătarul Vulture. Nu te lua după cum arătăm, căci soarta noastră fuse crudă astă dată. Suntem fețe mari, boierești. Du-ne la mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
Sunt doi călugări și întreabă de Vodă - răspunse încovoiat armașul. — Daaa? - făcu noul sosit. Și dacă nu cumva ai uitat, ce face Măria-Sa la aceste ceasuri? — Doarme! - bâigui înspăimântat Abăluță. — Păi vezi? - spuse aproape cu blândețe celălalt. Și tu urli din toți... ăștia... cum le zice... — Bojocii - gemu Abăluță. — ...așa, bojocii. Păi se poate? Nu mai fac, vistiernice Ximachi! - șopti armașui. Aș vrea să te cred - răspunse Ximachi vistiernicul, căci el era. Aș vrea încă o dată să te cred, armaș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
unul peste altul. Catargul cel mare se clatină și trosni din încheieturi, trezind matelotul legat în vârf. „Pămââânt!” strigă el buimăcit. Intr-o clipită toți marinarii, în frunte cu căpitanul Ianis, ieșiră val vârtej pe punte. — Fire-ai a dracului - urlă căpitanul, uitându-se spre vârful catargului - acuma strigi?! — Nu s-a văzut nimic - se justifică matelotul de sus. — Bine, hai jos - răspunse Ianis, apoi întorcându-se spre moldovenii care se ridicau scuturându-și hainele: Domnilor, ați ajuns acasă! Spătarul Vulture
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
noi și scoate-ne undeva din stufărișul ăsta, că ți-om plăti. — Și io ce să fac cu banii în stufărișul ista? Că io din stufărișul ista nu prea ies! - strigă creștinul din barcă. — Păi ce să-ți dăm atunci? - urlă Vulture. Creștinul se scărpină din nou la ceafă: Mahorci aveți? Sau votki. Sau asta, cum îi zice, făinî. — Măria-Ta - șopti repede spătarul - mai avem punga aia cu tutun? — O mai am - răspunse Barzovie-Vodă - dar voiam să i-o duc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
cu ochii de Agache - c-a venit și vremea noastră! A fugit Sima-Vodă! — Ce vorbești?! - făcu năucit vel-comisul. Unde-a fugit? Nu știu - răspunse sărdariul - că-n Ieși nu mai e! — Da’ tu de unde știi? - întrebă prudent Agache. — Ei, de unde? Urlă târgu’, dom’le! — Stai încet - făcu vel-comisul. S-ar putea să se fi dus la turci și-ntr-o săptămână-i înapoi. Să nu ne bucurăm degeaba. — Nu-i la turci, că și ei îl caută! - zise Natriul. Se spune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]