5,170 matches
-
Așa cum mă-ntreb chiar și acum când te simt, țepos, rece, încordat, cum ești în clipa asta... Porniră spre orășel. Același drum pe care, de ani și ani, îl făcuse când pleca sau venea spre casă. Când pleca, zorea spre vaporul care avea să-l ducă în drumul lui. Când se întorcea, grăbind spre casele care se desenau în zarea șoselei. Silueta masivă a silozului de tutun. Acum, năruită, clădirea părea că țipă speriată în înserare. Aceleași sălcii, aceeași boltă, același
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
pietriș al șoselei, același miros stătut de pește și de mâl, același șfichiuit al vântului care gonea stârnind gunoaiele de pe drum. Doar bucuria aceea a freamătuli că se întoarce acasă nu mai îl toropea... - Poate, spuse el, dacă nu întârzia vaporul acela, atunci, m-aș fi dus să mă predau. Cu gândul ăsta plecasem de-acasă. Mă convinsesem să mă predau, deși nu mă simțeam vinoat. V-ar fi fost doar vouă mai ușor, la școală, la cămin. Credeam și că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
așteptat... Până am uitat de tine. Nu părea că urmărește spusele ei. Privea doar întrebător în jur, când spre sălciile din dreapta lor, când spre mormanele de gunoaie, moloz și iarbă arsă din partea cealaltă. Ridică din umeri, nemulțumit. - A întârziat însă vaporul, continuă mai apoi, și m-am răzgândit. Stăteam și mă vedeam cum așteptam și mă gândeam ce să fac. Oricum, rămâneam singur, după ce-aș fi ieșit. Văzusem cât de lași ați fost. - Frica, mormăi ea. Nu ți-ai dat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
ieșit. Văzusem cât de lași ați fost. - Frica, mormăi ea. Nu ți-ai dat seama că ne era frică? Ne teroriza spaima aia, de toți și de toate... - Frica, oricum, avea să rămână. Chiar dacă mă predam sau nu. Atunci, așteptam vaporul și stăteam tot pe banca aceea și priveam biserica de dincolo. Era năruită, fără turlă, neagră. Mă uitam la ea și mă rugam în sinea mea, Doamne, de ce-ai plecat și mă uiți! Mă simțeam părăsit, ca și cum chiar că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
o îmbuna și-i va drumul lui Montezuma. Își luă brațul de pe umerii ei. Se scutură, nervos. - În fine, așa am hotărât să plec. Privind biserica aia năruită. Nu știu cum mi-a venit gândul. Doar că am simțit că dacă vine vaporul trebuie să-l iau și să merg cu el până la capăt. Să nu mai cobor la prima, cum gândeam, ca să mă predau. Mi-a fost frică de voi. Mi-a fost frică și de tine, așa ca un junghi care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
rugămințile, umilințele au dat greș. Cel mai tare își mușcă din coadă de necaz Timpul. Supărat fleașcă și leoarcă de transpirație, împărțindu-se într-un fel în Brăila și cu totul altfel în afara ei. A căutat să înmulțească trenurile, avioanele, vapoarele, dar ministrul Transporturilor avea cap de cauciuc, așa că undele telepatice transmise de Timp săreau înapoi cu viteza cu care fuseseră trimise, ba mai mult: uneori, se întorceau deformate, depășind granițele trupului său divin și ajungând în ținuturi de care nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
rămâne liber și să te subjugi singur... Cu toate acestea, ei au luptat cel mai bine. Au luptat în disperare. Au luptat o bătălie care era pierdută dinainte de a se trage primul foc de armă. Din momentul în care primele vapoare au fost zărite la orizont, în tot continentul s-a dat un semnal de alarmă general. Toată lumea, pe întinsul continentului și-a ocupat pozițiile de luptă și a așteptat să înceapă furtuna ce avea să vină. Timp de o săptămână
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
în tot continentul s-a dat un semnal de alarmă general. Toată lumea, pe întinsul continentului și-a ocupat pozițiile de luptă și a așteptat să înceapă furtuna ce avea să vină. Timp de o săptămână, nu s-a întâmplat nimic. Vapoarele au ancorat la câțiva kilometri buni de mal și au așteptat. La granița de Nord a Uniunii se vedeau taberele nesfârșite ale mercenarilor. Printre ele erau și trupele de elită, ce au fost de la început alături de Felix și l-au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
cu pasăre etc... ca la bunica... Loredana s-ar duce să culeagă pasărea care a căzut și care se mai zbate puțin, Pescărușul, secundele trec, dar femeia nu se ridică, nu ajunge până dincolo de gard, la vila ei ca un vapor, o casă mare pe dinăuntru și mică pe-afară. Pasărea, greoaie, nu se mai ridică de jos, de pe scările de la intrarea în casă, nu-și mai ia zborul ras-linie cu grădina, probabil murise, nu mai mișca. Loredana se uită lung
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
printre luminile și umbrele unei oraș care Încearcă și el, cu disperare să supraviețuiască. Nu l-a speriat niciodată moartea, dimpotrivă, se crede pregătit pentru ea. Uneori, ar vrea totuși să privească din alt loc noaptea, stelele: de pe puntea unui vapor, de pe vârful unui munte sau dintr-o grădină plină de flori. Visează o cămașă din pânză albă, curată, Îmbrăcată pe trupul proaspăt Îmbăiat, și mirosul de iarbă cosită pe care de mult, când era copil l-a simțit din plin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
disperare. Se aude șuieratul trenului și lovituri de ciocan la intervale egale de timp, pe șinele de cale ferată. Kawabata Începe să soarbă din ceai și, după prima Înghițitură, ochii i se umplu de lacrimi. În depărtare, orașul pare un vapor luminat, pregătit de un mare bal. Cu obrajii lipiți de ferestruica murdară, Antoniu privește afară, și vede ca prin ceață, În depărtare beția de lumini a orașului, departe, inaccesibilă. Un sentiment de vinovăție față de propriul lui trecut și prezent Îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
ea se plimbă dintr-un colț Într-altul cu o nervozitate care-l neliniștește pe buldogul somnolent. Acesta Își urmărește stăpâna cu o curiozitate placidă, și În același timp agasantă. De când s-a luminat de ziuă, terasa pare puntea unui vapor de pe care ea privește un orizont care se cere promițător. Are Înaintea ochilor imaginea bătrânului Întins pe canapeaua confortabilă, din piele de vițel, privirea lor rugătoare și, mai ales gura făcând efortul să rostească cuvintele. Era Îmbrăcat cu halatul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
de timp și spațiu.Avea impresia că rătăcește printr-un labirint.Peste tot se vedeau buchete mari de flori și afișe de teatru. Lore îi sufla fum de țigaretă în față.Chicotea. Dintr-un fundal se auzea o sirenă de vapor. Se plimba pe un cheu.O fetiță se juca pe faleză cu o minge.Un vapor cenușiu la ancoră. Fetița a scăpat mingea în apă.” S-a înecat apa!”. Lore chicotea din nou. Acum se afla într-un dormitor cu
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
mari de flori și afișe de teatru. Lore îi sufla fum de țigaretă în față.Chicotea. Dintr-un fundal se auzea o sirenă de vapor. Se plimba pe un cheu.O fetiță se juca pe faleză cu o minge.Un vapor cenușiu la ancoră. Fetița a scăpat mingea în apă.” S-a înecat apa!”. Lore chicotea din nou. Acum se afla într-un dormitor cu paturi suprapuse.Oameni care se îmbrăcau,oameni care se dezbrăcau.Ajunse în fața unei oglinzi. Imaginea îi
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
de la 14/26 iunie până la 4/16 iulie, când boala era în culmea ei, au murit până la 7 000 de indivizi". După ce descrie natura, simptomele și "decursul" holerei, doctorul Schiffer atestă că boala "s-a transportat cu întîiul vas de vapor care a venit la deschiderea navigației de la Constantinopol la Galați", vas pe care lucraseră și se contaminaseră trei hamali din port, care au murit imediat. Apoi cu "permutarea miliției de la Galați la Iași, boala fu adusă aici șase săptămâni mai
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
din cei 90 000 de pelerini veniți acolo la serbările jubiliare din acel an au pierit, datorită contaminării. Flagelul și-a continuat drumul cu o repeziciune neobișnuită, căci, urmând căile de comunicație nou-deschise în Arabia și îmbarcîndu-se la Alexandria pe vapoarele care se îndreptau spre porturile Mediteranei și ale Mării Negre, a reușit, în vara aceluiași an, infestarea orașelor Smirna, Constantinopol, Ancona și Marsilia1bis. De la Constantinopol la Galați mai era de făcut un pas și astfel, la 19 iulie 1865, este semnalat
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
Dresda, subliniind că, în ce ne privește, acele hotărâri urmăreau mai cu seamă satisfacerea intereselor marilor proprietari exportatori de grâne, care, în caz că ar fi fost instalate carantine noi, ar fi întîmpinat dificultăți la primirea în porturile Galați și Brăila a vapoarelor închiriate pentru transportul mărfii lor. "Vor muri atunci de holeră unii din sărăcime?" - Ei și!", exclamă malițios redactorul gazetei 496. 4. Mersul epidemiei din 1893 Holera și-a făcut apariția în România la 7 iulie 1893, când la Brăila s-
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
neiertător și câte Încă nu așteaptă să cadă?! Poetul pare cuprins de un fior rece, de o cutremurate a conștiinței În care teama și speranța duc o luptă tacită: “prin versuri desfrunzite trec eu Însumi // frumoasa mea nădejde Încă tace”. Vaporul așteaptă ancorat la țărm cu toate băgățiile primite În dar. Călătoria spre largul visat Începe. Furtunile pândesc soarele amiezii, arde uneori, necruțător. Credința poetului, că va fi suficient de puternic pentru a ajunge la limanul sperat, se clatină dureros de
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
multe ori. Nopțile stă de veghe și, cu buzele arse, buze care mai păstrează urme de sare și rouă, și cu sufletul Înlăcrimat, suflet În care flacăra nădejdii Încă tace, așterne pe hârtie „versuri desfrunzite” sub cerul tomnatic spre care vaporul se Îndreaptă... Speranța poetului rămâne vie și nu abandonează În fața valurilor ce amenință deseori. Dimpotrivă, culorile amurgului par să-l motiveze mai mult, Încercând să deslușească În nuanțele lor nelumești taine căutate cu trudă, taine din care se nasc de
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
nevoie de o piesă de mobilier sau de o pălărie de damă pentru a percepe trecerea timpului. Mobila din acest birou era construită în întregime din tuburi de oțel, ceea ce făcea ca încăperea să semene cu sala motoarelor de pe un vapor, numai că acest vapor ancorase cu mulți ani în urmă, căci toate tuburile erau pătate și scorojite. Demodată încă din 1939, arăta în 1944 a mobilă de epocă. Charlot se văzu întâmpinat de un bătrân care fusese, probabil la vremea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1859_a_3184]
-
de mobilier sau de o pălărie de damă pentru a percepe trecerea timpului. Mobila din acest birou era construită în întregime din tuburi de oțel, ceea ce făcea ca încăperea să semene cu sala motoarelor de pe un vapor, numai că acest vapor ancorase cu mulți ani în urmă, căci toate tuburile erau pătate și scorojite. Demodată încă din 1939, arăta în 1944 a mobilă de epocă. Charlot se văzu întâmpinat de un bătrân care fusese, probabil la vremea când mobilierul era încă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1859_a_3184]
-
noastre făcând palate fără geamuri și uși; în ceruri adânci, în apele albastre intră și ies pescăruși. Oriunde te-ntorci, imensități: plaja, marea și zarea, cerul, ah! Cerul plin de cetăți și-n grădinile lor, stăpână visarea... La orizont, mișcătoare vapoare, pe punți cu obosiți albatroși; misterul scoate din mare odată cu ielele și Feți Frumoși pe care fetele-i așteaptă să vină mai lângă ele, vedete; ce frumoase-s, aceste fete, chei la izvorul lor de lumină!.. Iubirea ce ne leagă
Cerul iubirii e deschis by CONSTANTIN N. STRĂCHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/556_a_1346]
-
gara din Baia de Sus, anunțând că garnitura este gata de drum și, odată trenul pus în mișcare, nici el nu mai trebuia să rămână pe loc. Pentru oricine ar fi pus întrebări, era plecat să supravegheze încărcarea cherestelei pe vapor, împreună cu Vlad Mihailovici, care deja pornise într-acolo. Era un plan pe care îl considera fără cusur și avea de gând să se țină de el neabătut. Toyota alerga în viteză pe drumul accidentat spre vârf. Culcat în lada vehiculului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
de la Parcul Carol, unde a început demolarea Mausoleului, care va face parcul impracticabil cel puțin pentru anul ăsta. Pe locul monumentului comunist va ședea, sinistră ironie, Catedrala Mântuirii Neamului. Acum Parcul arată jalnic, înconjurat de foste locuri publice părăsite, braseria Vaporul, cinematograful... Și casele înclinate spre stradă par abandonate, după hăurile goale ale ferestrelor - într-o gură din astea ardea totuși o lumină albă, care ce-i drept nu înseamnă neapărat viață. Cel puțin pe Zina lumina n-a convins-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
optsprezece ani, nu-i zi să nu car ceva în sacoșe cu și fără roți, în rucsacuri, în genți, coșuri, valize, pungi colorate de plastic, cu taxiul, pe jos, în tramvai sau pe bicicletă, în mașină, tren, avion, autocar sau vapor, ba chiar de două ori în căruță. Dacă socotesc o medie de 10 kilograme pe zi (deși uneori duc de trei-patru ori mai mult și în ture repetate), se adună vreo 70 de tone. Ies la raport, purtate în mâini
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]