51,037 matches
-
În teoria lui Pierre Bourdieu, gustul reprezintă capacitatea de apropia (material și simbolic) o anumită clasă socială, o formulă generică a stilului de viață, exprimată ca un set unitar de preferințe în domeniul vestimentar, mobilier, limbaj sau înfățișare, adică "aceeași intenție expresivă în logica specifică a fiecărui spațiu simbolic" (P. Bourdieu, 1979/1984, 173). Aceste gusturi sunt ilustrate în retorica cotidiană prin "afirmații ale unei inevitabile diferențe, fiind formulate pur negativ, prin refuzul gusturilor altora" (idem, 56). Din acest motiv alegerea
Sociologia modei. Stil vestimentar şi dezirabilitate socială by Alina Duduciuc [Corola-publishinghouse/Science/884_a_2392]
-
unor activități dispersate geografic. Aceste avantaje sunt rezultatul specializării pe produs sau pe proces a filialelor transnaționalei, al experienței câștigate În urma producției În culturi diferite și al oportunităților de arbitraj Între diferențele de costuri și de prețuri de pe diferite piețe. Intenția corporațiilor transnaționale aflate În căutare de eficiență este de a-și apropia avantaje rezultate din caracteristicile țarilor În care operează - Înzestrarea cu factori de producție, mediul cultural, aranjamentele instituționale, sistemul economic și politic, structura piețelor interne - prin concentrarea producției Într-
INVESTIŢII INTERNAŢIONALE by ANATOLIE CARAGANCIU () [Corola-publishinghouse/Science/1243_a_2691]
-
individ, se evaluează două aspecte majore: riscul de rănire a propriei persoane și riscul de rănire a celorlalți. În trecut, accentul se punea pe victimizarea și maltratarea copiilor (abuz sau neglijență) sau pe evaluarea riscului de rănire a propriei persoane (intenție de suicid). Însă, anumite evenimente mai recente, cum ar fi cele din 1999 de la liceul din Columbine, când doi adolescenți au împușcat mai mulți elevi și profesori, iar apoi s-au sinucis, și recunoașterea existenței unui nivel ridicat de violență
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
propria persoană, viață și așteptările legate de viitor. Scala deznădejdii pentru copii (The Hopelessness Scale for Children; Kazdin, 1986) 6-13 ani 17 întrebări cu răspunsuri de tip adevărat/fals. Se evaluează deznădejdea, aceasta având o corelație puternică cu depresia și intențiile de suicid. Inventarul depresiei la copil (Child Depression Inventory, Kovacs, 1992) 6-17 ani Scor pentru depresia totală și cinci subscale pentru dispoziția negativă, problemele interpersonale, ineficiență, anhedonie și stimă de sine negativă. Scala depresiei și anxietății la copii și adolescenți
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
capătă fiindcă sunt bolnavi. În schimb, în cazurile de patomimie, motivația o oferă beneficiul primar, dorința de a părea bolnav având, deci, o cauză ascunsă. De reținut Diferența dintre tulburarea factică și patomimie ține de motivație. Deși ambele condiții presupun intenția de a părea bolnav, în primul caz, intenția individului este de a-și asuma rolul de suferind, fără ca aceasta să implice un beneficiu major. În cazurile de patomimie, individul se preface a fi bolnav, însă motivația o constituie un beneficiu
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
de patomimie, motivația o oferă beneficiul primar, dorința de a părea bolnav având, deci, o cauză ascunsă. De reținut Diferența dintre tulburarea factică și patomimie ține de motivație. Deși ambele condiții presupun intenția de a părea bolnav, în primul caz, intenția individului este de a-și asuma rolul de suferind, fără ca aceasta să implice un beneficiu major. În cazurile de patomimie, individul se preface a fi bolnav, însă motivația o constituie un beneficiu major. TULBURAREA DE SOMATIZARE Caracteristici clinice asociate diferitelor
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
jur și de a reacționa în consecință. De reținut Teoriile cognitiviste sociale sugerează că, la unii copii, actele agresive pot fi declanșate de tendința de atribuire negativă, adică de a interpreta o acțiune sau o exprimare ambiguă ca pe o intenție ostilă și de a răspunde corespunzător la „amenințare”. De multe ori, ei mimează sentimentul de vină sau remușcare pentru a preveni o pedeapsă mai mare sau pentru a împărți răspunderea cu tovarășii lor. Alte caracteristici asociate sunt comportamentele cu grad
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
de atribuire ostilă și interpretează greșit indiciile ca pe niște semne de ostilitate (de exemplu, un zâmbet discret e considerat disprețuitor) sau de respingere. În aceste cazuri, copii pot reacționa într-un mod ostil și defensiv pentru că le atribuie celorlalți intenții dușmănoase sau de neacceptare. Modelele familiale, atașamentul și educația oferită de părinți Clinicianul care privește problema din perspectiva sistemelor familiale s-ar putea să se concentreze asupra relației părinte-copil și să interpreteze agresivitatea acestuia din urmă ca pe o încercare
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
Doll, Davies și O’Connor (1997) au constatat că, prin comparație cu familiile de anorexici în care se evită confruntarea deschisă, în familiile de bulimici ostilitatea, conflictul părinți-copii și confruntările sunt pe față. Aceste familii tind să manifeste mai multe intenții de agresivitate, prin învinovățirea celorlalți și încercarea de a-i controla. De reținut Familiile de anorexici tind să fie rigide și să controleze, în vreme ce la familiile de bulimici se constată o ostilitate mai manifestă și mai puțină grijă și coeziune
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
Deși copiii cu autism își însușesc sintaxa (înțeleg cum se formează frazele), prin comparație cu alții copii de aceeași vârstă mintală (Tager-Flusberg et al., 1990), lor le este greu să asocieze conceptele (scund, înalt), să pună în evidență dorința sau intenția (vreau, cred) și să folosească pronumele în mod corespunzător (eu și tu). Conform studiilor efectuate, chiar dacă au un repertoriu de gesturi, acești copii nu îl folosesc în mod spontan pentru a comunica (Prior & Werry, 1986). Mai mult, ei întâmpină dificultăți
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
Treatment and Edcation for Autistic and Related Communication Handicapped Children Programm, TEACCH; Schopler, 1994). Acesta insistă pe colaborarea strânsă între părinți și terapeuți și se bazează pe ideea că micuții sunt motivați să învețe să folosească limbajul pentru comunicarea unei intenții folosind o asociere de tipul „mijloc-scop”. De exemplu, copilul va învăța să spună cuvântul papa sau prăjitură pentru a obține ceva bun de mâncare. Aceasta este o abordare pragmatică, limbajul fiind contextualizat și integrat în activitățile zilnice, nu învățat ca
[Corola-publishinghouse/Science/2347_a_3672]
-
Dacia. Istoricii bizantini ne înfățișează, realist, grozăvia prădăciunilor slave în sudul Dunării: orașe întregi măcelărite, robi, cei care nu puteau fi luați erau uciși, ofițeri și soldați bizantini, căzuți prizonieri, erau torturați. Așadar, slavii n-au venit în Dacia cu intenții pașnice, ca o populație liniștită, dimpotrivă, ei s-au manifestat ca niște cuceritori semeți, mândri față de alte neamuri. Ei răspund avarilor care le-au cerut să se supună: "Suntem obișnuiți ca noi să domnim peste alții, nu alții peste noi
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
era una de cooperare, ei vin aici pentru hrană, iar o clientelă era și peste Dunăre (în nord), o regiune bine locuită. Față de Imperiu, care stăpânea Dunărea și controla vămile, și urmărea o stăpânire directă prin autoritatea militară, însă în fața intențiilor dominatoare ale lui Nestor, locuitorii din Dârstor preferau să asculte de Tatos, pe care cronicarul bizantin Attaliates îl prezintă drept căpetenia lor. El este un stăpânitor recunoscut, având drept centru al puterii sale Dârstorul, iar o participare românească la această
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
departe de Dunăre, așadar pe Nipru. Lipsiți de provizii, cumanii au cerut pecenegilor, participanți și ei la expediție, o parte din pradă, dar aceștia au refuzat, urmarea fiind atacul cumanilor asupra pecenegilor. Apoi cumanii au revenit la nordul Dunării cu intenția unei noi răfuieli cu pecenegii aflați aici. Unele grupuri (triburi) cumane urmăreau stabilirea în sudul Dunării, pe pământ bizantin, dar, intuind pericolul pe care l-ar fi reprezentat așezarea lor pentru Imperiu, împăratul Alexe Comnenul a refuzat inițial alianța cu
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
Croația, și apoi pe țărmul Adriaticei, în Dalmația, în urmărirea regelui Bela, pe care au încercat să-l captureze.18 După victoria de la Mohi și ocuparea teritoriilor ungare de la est de Dunăre, căpeteniile mongole au trecut la împărțirea lor, în intenția de a rămâne acolo statornic, precum anterior hunii și avarii. Într-adevăr, odată armata regească distrusă și Ungaria cucerită, a urmat instalarea temeinică a stăpânitorilor mongoli, care s-au pregătit pentru o ocupație de durată în pusta panonică. Astfel, Ungaria
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
la sud de Carpați, "n-avem de-a face cu o creațiune de stat, ci cu putința de a ieși la iveală, liber, în condițiile create de Angevini, a unor teritorii a căror viață politică fusese până atunci acoperită de intențiile dominatoare ale Arpadienilor", spune marele istoric. În condițiile în care Transilvania era aproape de-sine-stătătoare, cu atât mai puțin puteau fi împiedicate, în desfășurarea lor liberă, regiunile cu o străveche organizare politică, ignorată până atunci, de la sud de Carpați. O asociere
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
În anul următor, 1346, forțele creștine au obținut noi succese.27 La rândul său, în 1347, regele Ludovic se gândea să reactiveze Episcopia cumană, a Milcovului, reluând o mai veche propunere. Curând după 1345, și papa trimitea scrisori în aceeași intenție de reînființare a vechii episcopii teritoriul din sudul Moldovei pe care se afla aceasta fiind tocmai eliberat de oștile creștine. În anii următori, au fost organizate alte expediții războinice dinspre Transilvania spre Moldova, cronicile ungurești precizează: "După aceasta (expediția din
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
necesitau o hotărîre specială a Camerei. Cea mai mare parte a liderilor români considerau măsura drept un amestec inadvertent în afacerile interne ale țării, domeniu în care ei erau deosebit de sensibili. Practic, guvernul nu s-a supus niciodată în întregime intenției tratatului. Din cauza marilor presiuni, în 1879 s-a căzut de acord ca evreii să poată deveni cetățeni naturalizați, dar trebuia să fie inițiată o acțiune specială în fiecare caz. Chestiunea evreiască avea să rămînă controversată și să provoace multe dificultăți
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
de monarhie pentru apărarea intereselor ungurilor. Nereușind să obțină o revizuire a acestor aranjamente, în iunie 1885 guvernul român l-a denunțat. Această acțiune însemna intrarea în vigoare a tarifelor ridicate adoptate în 1874. O nouă lege a tarifelor, cu intenții protecționiste, a fost emisă în mai 1886. Măsura aceasta a fost luată abia după dezbateri îndelungate ale reprezentanților liberali și conservatori, care aveau păreri diferite mai ales în privința gradului de protecție care trebuia acordat produselor românești. Să ne amintim că
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
ale epocii, care puteau fi bineînțeles aplicate doar în mică măsură în regimul patriarhal al prințului Nicolae. Acești tineri susțineau în consecință introducerea unor reforme liberale și instituirea unui guvern constituțional. În 1905, Nicolae a proclamat într-adevăr o Constituție. Intenția lui era modificarea imaginii aparente a guvernului său, ca să poată atrage mai ușor împrumuturile externe; el nu avea în nici un caz de gînd să renunțe la puterile sale autocrate, declarînd limpede că nu vrea nici un partid politic și că nu
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
Totuși, în primul deceniu al secolului al XX-lea existau puține speranțe de expansiune teritorială. Atît Austro-Ungaria cît și Rusia erau hotărîte să mențină statu-quo-ul în Balcani. Pe lîngă aceasta, Bulgaria s-a confruntat după 1878 cu problema neîncrederii în privința intențiilor dușmănoase ale vecinelor ei. În primul rînd Grecia și Serbia se temeau de influența bulgară asupra ținuturilor mecedonene, care constituiau și obiectivul ambițiilor lor. Guvernul român se opunea de asemenea formării unui stat bulgar întins. Conducătorii Bulgariei au reușit, cu
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
provinciale separate pentru Dalmația. Grupul acesta, care era în favoarea dominației italiene, era constituit în mare parte din funcționari, din unii membri ai categoriilor profesionale și din marii proprietari funciari. Partidul Național rival dorea unirea cu Croația în vederea reconstituirii Regatului Triuniat, intenție care se bucura firește de sprijinul entuziast al Zagrebului. Autonomiștii, care luptau pentru o astfel de anexare, au fost inițial sprijiniți de autoritățile austriece. După unificarea Italiei, cînd noul stat a continuat să revendice alte ținuturi habsburgice, Viena a devenit
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
Poarta era ajutată de aversiunea marilor puteri față de resuscitarea Chestiunii Orientale. Participînd activ la marea expansiune imperială a epocii, ele și-au concentrat atenția asupra Africii și a Orientului Îndepărtat și a rivalităților reciproce din aceste regiuni, nerenunțînd însă la intenția de a interveni în afacerile otomane în momente de criză. Renașterea interesului pentru cuceririle imperiale făcea mai imporant controlul căilor maritime mediteraneene. Conflictul cu implicații internaționale dintre Marea Britanie și Rusia menținea importanța statutului Strîmtorilor. Însuși Abdul Hamid al II-lea
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
astfel pregătit terenul pentru izbucnirea unei revolte majore împotriva Constantinopolului. În primăvara anului 1909 au apărut semne că la nivelul comunităților locale se făceau pregătiri în vederea unei răscoale armate. Liderii albanezi erau dezamăgiți de noul regim și foarte îngrijorați de intențiile vecinilor lor. Să nu uităm că Bulgaria se declarase de puțin timp independentă, iar Austro-Ungaria anexase Bosnia-Herțegovina. Conducerea otomană s-a dovedit încă o dată incapabil să facă față unui atac care îi amenința integritatea teritorială și poziția pe plan internațional
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
de acord ca, în caz că menținerea statu quo-ului în Orientul Apropiat s-ar fi dovedit imposibilă, să facă schimbări numai după consultări și pe baza compensațiilor reciproce. Din acest aranjament era exclusă doar anexarea Bosniei-Herțegovina. Guvernul habsburgic nu a comunicat Romei intențiile sale în legătură cu Serbia deoarece se temea că Italia va cere unele compensații. Încălcarea tratatului avea să constituie unul dintre motivele pentru care Italia a putut rămîne neutră după declanșarea conflictului. Măsurile care se cereau luate nu au fost nici ele
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]