51,037 matches
-
parte, învinuirile pe care rușii le-au adus lui Constantin Brâncoveanu după bătălia de la Stănilești nu invocă un tratat formal, ci angajamentele pe care și le-a asumat domnitorul prin relativ bogata sa corespondență cu cârmuitorii Rusiei. Nu intră în intenția noastră să discutăm în amănunțime clauzele așa-zisului tratat de la Luțk, operație întreprinsă în repetate rânduri, de numeroși istorici. Socotim de cuviință, mai întâi, să subscriem la opinia că Dimitrie Cantemir nu putea ezita în alăturarea la ruși și încheierea
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
al țarului la Jaworow; Petru I „comptait lui-même si fort sur ses prochaines victoires, qu’il disait qu’il voulait être enterré a Constantinople”. Să ai o ambasadă la Constantinopol și să nu verifici măsura în care bunele și nobilele intenții ale creștinilor au șansă de punere în practică ? Pisma i bumagi ale lui Petru I dau un răspuns pozitiv interogației noastre, numai că această verificare a fost circumscrisă mediilor din care proveneau doleanțele și promisiunile scrise țarului, de vreme ce ambasada lui
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
cu realitatea: Constantin Brâncoveanu a aspirat sincer la eliberarea Munteniei de sub suzeranitatea otomană, de unde și acțiunea lui de a dobândi sprijinul Rusiei și a i se alia; fără să existe un tratat formal încheiat cu Petru I, domnitorul a avut intenția să se atașeze armatei ruse; dar, după declararea războiului, el a rămas fără legături cu rușii, ceea ce l-a privat de certitudinea în succesul întreprinderii; faptul că în tabăra rusă se afla Dimitrie Cantemir, considerat de Constantin Brâncoveanu ca un
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
larg deschise în corespondența cu țarul și cancelarii săi. Privită de la București, conduita domnitorului este responsabilă și patriotică, eticheta de trădare neavând nici un sens. Între aspirațiile sale și practica politică n-a existat nici un divorț, ci, cel mult, între bunele intenții și vitregia împrejurărilor. Este neîndoielnic că anul 1711 se constituie într-un moment de răscruce în istoria raporturilor internaționale ale Principatelor Române. Limitându-ne la consecințele momentului asupra viitorului politic al Principatelor, vom aminti că mulți istorici i-au atribuit
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
-și modeleze zelul acaparator și să adopte o conduită realistă, a posibilului, fie și în perspectivă ca, de pildă, în cea a independenței Principatelor, dar sub protecția nedisimulată a Rusiei. Prin această prismă trebuie privită, socotim noi, fără să ignorăm intenția „de jefuire a populației”, baterea la Sadagura a monezilor de aramă, de 2 și 3 parale, care „aveau imprimate pe una din fețe stemele unite ale Moldovei și Țării Românești”, simbolul unității naționale. Care a fost însă reacția românilor față de
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
retrocedeze Porții, sub nici un motiv, Principatele, fiind gata să ajungă la un angajament pentru „a fi date creștinătății”. În raportul său din 31 august 1771 către rege, von Solms confirma că la Petersburg se credea cum că Austria atribuia Rusiei intenția secretă de a păstra Principatele pentru ea sau, cel puțin, să modifice instituțiile lor în profitul ei. Pentru a evita noi încurcături și a preveni riscurile extinderii războiului, regele Prusiei era rugat de guvernul rus să înduplece Viena să-și
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
conflictelor, iar Principatele Române constituiau un punct esențial, de cel mai mare interes pentru Austria și, deci, de neocolit. Este posibil ca, oferind Principatele Vienei, Panin să fi încercat s-o compromită căci, acceptată oferta, Austria ar fi făcut publice intențiile sale acaparatoare, atribuite Rusiei într-o zonă cucerită de armatele sale. Oricum, intenția Rusiei de a da Principatele în stăpânirea Austriei a fost nesinceră, pare mai degrabă o manevră politică, pentru că este de necrezut ca Petersburgul să fi acceptat închiderea
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
pentru Austria și, deci, de neocolit. Este posibil ca, oferind Principatele Vienei, Panin să fi încercat s-o compromită căci, acceptată oferta, Austria ar fi făcut publice intențiile sale acaparatoare, atribuite Rusiei într-o zonă cucerită de armatele sale. Oricum, intenția Rusiei de a da Principatele în stăpânirea Austriei a fost nesinceră, pare mai degrabă o manevră politică, pentru că este de necrezut ca Petersburgul să fi acceptat închiderea unicului culoar de trecere pe uscat a trupelor sale în sudul Dunării și
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
dominației Porții, și ea [țarina] dorește ca și Curțile din Viena și Berlin să garanteze acest articol”. Încă la 19 iunie 1770, von Solms îi comunica lui Friedrich al II-lea asigurarea că Ecaterina a II-a n-avea deloc intenția să facă din Principate provincii ruse, „ci un fel de putere intermediară” cu „un prinț mediocru” care nu va neliniști Austria. În ședința Consiliului imperial rus, din 16 septembrie 1770, s-a ajuns la concluzia că anexarea Principatelor fiind cu
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
câștiga Prusia, din Petersburg se sugera ca prințul Henric, fratele lui Friedrich al II-lea, să ocupe tronul. Proiectul de independență a Principatelor își relua circuitul Constantinopol - Paris - Berlin - Viena. Interesant este că von Zegelin atribuia, în august 1771, Rusiei intenția de a lăsa o garnizoană proprie în Principatele independente și unite, în cazul instalării în scaun a unui singur prinț. Desigur, nu se lansa atunci prima dată ideea independenței Principatelor. Între altele, ea fusese negociată și la Niemirov (1737). Semnificativ
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
Principate alterna sau chiar ceda pasul ideii unirii lor într-un singur stat, idee reluată într-o nouă viziune la începutul anilor ’80, sub forma regatului dacic. Firește, proiectele de independență și unire a Principatelor nu erau vehiculate întâmplător. Dincolo de intențiile nemărturisite ale Petersburgului, rămânea faptul individualizării locului Principatelor Române în temeiul unității lor etnice și statutului juridico-politic comun. Puterile nu erau însă pregătite să accepte independența - această revoluție în concepție, după spusele lui Iosif al II-lea. Rezistența otomană, epuizarea
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
a decis să renunțe la independența Principatelor și să le redea Porții, ceea ce țarina i-a și comunicat regelui Prusiei. În februarie 1772, Panin se confesa lui von Solms cu o naivitate forțată, în privința Principatelor: „Rusia n-a avut niciodată intenția să-și extindă posesiunile, nici să dobândească o poziție care să excite o gelozie fundată a Casei de Austria împotriva ei”, pentru ca o lună mai târziu să facă precizări, în parte repetate, și anume că ar fi posibilă retrocedarea Principatelor
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
și bornele de graniță) cu Prusia și Rusia, numai ca aceasta din urmă să nu capete teritorii și influență pe Dunăre, în vecinătatea Austriei și a popoarelor ortodoxe. Între motivele înarmărilor austriece, la Stockholm se enumera, în aprilie 1771, și intenția de a constrânge pe ruși să părăsească Principatele și să-i împiedice să treacă Dunărea. Iată de ce, în aprilie 1771, Viena respingea categoric propunerea lui Alexei Orlov privitoare la independența Principatelor, pe care Iosif al II-lea o socotea mai
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
cu Curtea Rusiei”. Desigur, sugestia era nerealistă, contrară planurilor regelui. Însușirea ei ar fi distrus, într-adevăr, creditul lui Friedrich al II-lea la Poartă - cum o dorea Iosif al II-lea - și ar fi dat o turnură nedorită realizării intențiilor sale în Polonia. În discuția pe care a avut-o cu von Swieten (ambasadorul Austriei la Berlin), în mai 1771, regele a afirmat că scopul Rusiei în Principate era de a lua Turciei mijlocul prin care ea o neliniștea prin intermediul
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
Poloniei. La 17 mai 1771, von Solms îi comunica regelui că propunerea acesteia de restituire a Principatelor către Turcia n-a întâmpinat deloc contraziceri din partea lui Panin. Deși, în august și septembrie același an, Petersburgul dădea asigurări că nu avea intenția să păstreze Principatele și-l ruga pe rege să convingă Viena despre sinceritatea țarinei, persista, totuși, în nerestituirea lor către Poartă. La 18 septembrie, regele promitea lui von Swieten să facă tot posibilul pentru a decide pe ruși să renunțe
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
preliminară prin care Rusia se angaja să nu mai insiste la dezmembrarea „provinciilor otomane”. Mersul operațiunilor militare nu era însă de natură să încurajeze intransigența Porții în toate materiile negociabile. La 18 noiembrie 1771, cabinetul otoman ar fi accedat la intenția Prusiei de a pune stăpânire pe unele regiuni poloneze, eventualitate pe care regele o califica drept singurul mijloc care ar îndemna Rusia să restituie Porții Principatele. O lună mai târziu, Kaunitz afla, între altele, că demnitarilor otomani le-ar „repugna
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
și Berlinului erau... promisiuni care puteau fi escamotate. La 5 septembrie 1772, Thugut îi scria din Focșani lui Kaunitz despre o convorbire cu Alexei Orlov, căruia i-a spus că ar fi liniștitoare o angajare a țarinei de renunțare la intențiile sale anterioare față de Moldova și Muntenia, la care plenipotențiarul rus a replicat că Ecaterina a II-a i-a promis aceasta și nu-și schimbă cuvântul dat, dar că noi victorii împotriva turcilor vor atrage după sine noi condiții de
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
girul consecvenței și perseverenței. Frații Pârvu și Mihai Cantacuzino s-au aflat angajați într-o legătură epistolară directă cu Ecaterina a II-a și Maria Tereza. Atunci au fost invocate și înfățișate așa-zisele capitulații ale românilor. Nu este în intenția noastră să reluăm discuția, devenită astăzi superfluă, asupra autenticității lor. Important este să reținem că ele corespund unei realități istorice, că nu au fost recuzate de turci sub raportul conținutului lor, că au fost însușite de ruși, iar semnificația lor
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
s-a prezentat o deputăție de boieri munteni pentru a-l ruga ca Austria să stăruie în favoarea neatârnării de Poartă, dar că el i-a „îngăimat” pe boieri cu vorbe frumoase, deoarece nu putea „iniția pe acești domni în secretul intențiilor Înaltei Curți imperiale asupra viitoarei stări a Principatelor”. Sustrăgându-se sub pretextul că țara lor fiind sub stăpânire reală rusească, tratativele trebuiau duse prin canal rusesc. Așadar, delegații moldoveni (ale căror memorii s-au pierdut sau n-au fost încă
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
nu și-a putut îndeplini misiunea și nu numai pentru că era lipsit de însușirile cuvenite. Unii dintre interlocutorii săi români se aflau sub influența partidei democratice (D. Rallet, Gherghel), alții, mari boieri, n-au avut și nici nu aveau atunci intenția să se angajeze într-o mare bătălie revoluționară, de vreme ce urmăreau în primul rând interese personale sau de grup, în care scop erau pregătiți doar să se folosească de emigrații polonezi împotriva domnitorului Mihail Sturdza. Pe de altă parte, lui Butkiewicz
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
Dar, chiar la sosire, el și-a rănit piciorul și a căzut bolnav la pat. Totuși, la 26 iulie el s-a adresat în scris lui N. Bălcescu, comunicându-i că ar dori să-i vorbească despre două chestiuni: are intenția să-i scrie lui Adam Czartoryski și să-l întrebe pe N. Bălcescu dacă nu avea nimic să-i transmită prin intermediul scrisorii sale și să se consulte cu acesta din urmă în privința manierei de a înmâna camarazilor săi banii pe
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
de București, l-a sfătuit pe Tell să ia oștirea, tezaurul și munițiile și să părăsească capitala, idee care i-ar fi plăcut acestuia din urmă, dar n-a făcut nimic pentru traducerea ei în viață. Firește, Zablocki își atribuie intenții a căror paternitate este greu de stabilit, mai ales că ele au fost împărtășite de N. Bălcescu cu mult înainte de sosirea la București a colonelului polonez (organizarea armatei, rezistența armată etc). Oricum, Zablocki pare să se fi angajat în acțiuni
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
Aslan, că polonezii au cooperat cu frații lui D. Cantacuzino, Leon și Gheorghe, sprijiniți de fiul consulului rus, și de însuși consulul (Kotzebue), acuzație dovedită ulterior ca neîntemeiată. Ancheta întreprinsă de o comisie rusă aducea câteva elemente noi, între care intenția de a organiza o legiune moldoveană compusă dintr-un batalion de infanterie (500 de oameni) și două divizioane de cavalerie (a câte 240 de oameni). Aceste planuri, după cum se știe, n-au fost integral traduse în viață. Izvoarele ruse indică
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
cu totul în favorul românilor d-acolo și o mărturisesc de față chiar și p-aci prin capitală”, iar Ion Ghica îi comunică lui Bem că prezența generalilor polonezi în fruntea armatei maghiare i se părea „o garanție suficientă a intențiilor amicale ale Ungariei față de alte popoare”, deci și față de români, ceea ce s-a dovedit a nu fi chiar exact. Oameni de diverse proveniențe și orientări, redactori ai jurnalului „La Pologne”, John Paget, Hippolyte Desprez și maiorul Simonffy etc., confirmă constatările
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
al românilor, în orice caz, o carieră mai strălucită decât i-a făcut ungurii, dacă se va da nouă și va goni pe muscali din Valahia mare. La 1/13 iulie 1849, N. Bălcescu îl anunță pe Ion Ghica despre intenția de a-l trimite pe Cezar Bolliac pe lângă Bem să-l „dăscălească”, că-i va da o plenipotență spre a ajunge la o încheiere cu Bem și cerea prietenului său aflat la Constantinopol ca, în cazul în care Bem ar
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]