9,526 matches
-
participat: Carol al II-lea, Duduia, Mihai, Ernest Urdăreanu, Puiu Filitti (general, aghiotant regal) cu familia, Radu Rusescu și soția, Nindi și Florica Romalo, ing. Ion Bujoiu cu soția, Ilie Radu, Gicuța, fiica lui Puiu Dumitrescu, Jean Manu, actor de comedie, D. Dămăceanu, adjutantul Marelui Voievod Mihai. După terminarea sindrofiei s-au îmbarcat în trenul regal și au pornit spre Constanța. ANUL 1940 Luni, 1 ianuarie. Ajungând în Constanța, Carol și Mihai au asistat, la ora 11 (ora 1145, în Însemnările
Jurnalul regelui Mihai I de România : Reconstituit după acte şi documente contemporane Vol. 1. : 1921-1940 by Traian D. LAZĂR () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101020_a_102312]
-
gustări care de care mai diferite, până la localuri În care se spune că ți se oferă opium, până târziu după miezul nopții. A treia zi de Frisco plecăm. Trecem prin orășelul copiilor. Sub numele de „Merry go round”, aici e comedia, cum Îi spunem noi la bâlciurile noastre, adică călușeii. Dulapul e mai mare, mai Înalt. Dar ce aspect gigantic are „Montagne russe”, pe care nu-l putem ocoli. Urcăm În el, urcăm și urcăm, de nu se mai termină. Ajunși
30.000 km prin SUA (1935-1936) by Nicolae Cornăţeanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/820_a_1717]
-
al Doilea Război Mondial, a vizitat oficial republicile baltice Estonia, Letonia și Lituania. În Uniunea Sovietică, a contribuit sau sprijinit colaborarea între academiile de știință, ministerele educației, universități, conservatoare etc., desfășurarea turneelor Teatrului de operă și balet, al Teatrului de comedie sau al Teatrului de revistă, ale unor grupuri artistice, soliști vocali și instrumentali printre care Nicolae Herlea, soliști de muzică ușoară, prezentări de filme românești, inclusiv la festivaluri etc. S-a preocupat în mod constant de sprijinirea activității celor cca.
[Corola-publishinghouse/Administrative/1547_a_2845]
-
deznodământului. Dacă pe lângă acestea ar fi avut și darul de a crea dialog, nimic nu i-ar fi împiedicat afirmarea și ca scriitor de teatru (fie și numai prin eventuala dramatizare a Purgatoriului) la cu totul alt nivel decât prin comedia în versuri Fluturi (1914). Factorul dinamic, înscris în spațiul vieții afective din tabloul de moravuri consacrat societății bucureștene, este eternul feminin. Prezent în numeroase variante, acesta e deosebit de activ prin trei dintre întrupările sale tipice din Purgatoriul: Lelia Balin, Cora
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288229_a_289558]
-
completă, ca doi ermiți. Își respectau cu strășnicie un anumit program: regimul alimentar, rugăciunile, posturile și toate cele ce țin de "sufletul" omului. Pe atunci, personajele noastre din punctul de vedere al vârstei se aflau la după cum spune autorul "Divinei Comedii" "il mezzo del cammin di nostra vita", adică "la jumătatea drumului vieții noastre". Sub aspect fizic, oricine i-ar fi văzut și-ar fi dat seama că sunt persoane deosebite. Erau mai degrabă înalți, cu umerii puțin aduși, părul negru
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
ne îndreptățesc să vorbim de un fenomen Creangă. Tudor Vianu apreciază că Ion Creangă face trecerea de la ,,nivelul popular al literaturii la nivelul ei cult pe o cale 83 84 pur spontană’’, iar Nicolae Manolescu vede în el ,, creatorul unei comedii umane tot asa de profunde și de universale în tipicitatea ei precum accea a lui Sadoveanu’’. După ce Maiorescu l-a îndemnat să scrie manuale, iar Eminescu l-a dus la Junimea, Creangă nu numai că și-a descoperit vocația creatoare
CREANGĂ ŞI COPIII by POPA M. RODICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/631_a_1267]
-
de după 1989 În această situație. Până la el, șefii guvernului navigau Între un președinte prea influent și propriile partide, pe care nu ei le conduceau. În 2001, la scurt timp după alegeri, P.D.S.R. și-a schimbat numele. Intervine aici o altă comedie politică românească. Alături de liberali și țărăniști, al treilea partid istoric reînviat după 1989 a fost Partidul Social-Democrat (P.S.D.). El nu a reușit Însă să stea pe propriile picioare (fiind creditat de-a lungul anilor cam cu 1% din intențiile de
România ţară de frontieră a Europei - ediţia a IV-a by Lucian Boia () [Corola-publishinghouse/Memoirs/587_a_1291]
-
umor, Caragiale Îl are din belșug. Eminescu este omul marilor adevăruri, Caragiale constată pulverizarea valorilor. La Eminescu totul e absolut, la Caragiale totul e relativ. Cu timpul, românii s-au obișnuit cu Caragiale și au ajuns să se delecteze cu comediile și schițele sale. Dar inițial n-au lipsit rezervele și adversitățile. Ceea ce a făcut gloria lui Eminescu — românismul — a frânat recunoașterea lui Caragiale. Oare nu Își bătea joc de români? În fapt, ironia lui Caragiale este lipsită de răutate. Chiar dacă
România ţară de frontieră a Europei - ediţia a IV-a by Lucian Boia () [Corola-publishinghouse/Memoirs/587_a_1291]
-
glosând pe marginea temei "De ce scriu". Cu atât mai mult cu cât Ionescu nu era doar un nume respectat al exilului românesc, ci începuse să se permită (!) și accesul la operă: în 1964 avusese loc premiera "Rinocerilor" la Teatrul de comedie, cu Beligan în rolul principal, după care s-au jucat "Cântăreața cheală" la Teatrul Mic ",Regele moare" la Național ",Scaunele" la Nottara, iar în revista "Secolul XX" se publicase "Englezește fără profesor". Imprevizibil cum îl bănuiam, Ionescu a refuzat să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
conțin și extrem de prețioase mărturii privitoare la mari personalități ale culturii naționale, a căror evocare i se pare datorie: "Uitarea mi se pare o trădare. Uitarea e suprema lașitate." Aflăm detalii neștiute despre Ed. de Max, actor român ajuns la Comedia Franceză ("Aș vrea să mă întorc în România, să mor societar al Teatrului Național din București"), despre Ibrăileanu, Titu Maiorescu ("L-am cunoscut la sfârșitul primului război mondial, în casa cumnatului său, Iacob Negruzzi" care "era încă plină de prezența
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
p. 363)"/>. În 1867, tot la Iași, s-a interpretat În premieră piesa lui Ioan Lupescu intitulată Paragraful 37 sau Palestina la Iași. Jucată cu mare succes În toată Moldova ( În 1875, de exemplu, era programată la Teatrul din Focșani), comedia avea ca protagonist un evreu cămătar ridicol, Moisilică Hop, care - cu toate că purta Îmbrăcăminte tradițională, barbă și perciuni rituali - visa să devină deputat. Eroul nu ajunge În Parlament, ci În Închisoare, așa cum anunță de la bun Început motto-ul piesei : A deputat
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
secol XIX, de pildă, parvenitul mitocan prin excelență, „cavalerul acumulării primitive de capital” (formula lui Svetlozar Igov), era Bai Ganiu Balkanski, personaj literar extrem de popular, creat În 1894 de scriitorul Aleko Konstantinov. Similar, parveniți fără scrupule domină scena și În comediile dramaturgului sârb Branislav Nusic <endnote id=" (575, pp. 69-74)"/>. „Cultura română - scria sociologul Ștefan Zeletin În 1927 - e Îndreptată Împotriva burgheziei noastre actuale, a capitalismului, și cum deținătorii acestuia sunt liberalii și evreii, cele două pături de seamă ale burgheziei
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
1659 și Llivia rămîne oraș spaniol în Catalonia franceză, pînă în zilele noastre. Prin tratat se prevede accesul liber spre Catalonia spaniolă a locuitorilor Lliviei. Ceea ce dă chiar și acum ba, mai ales acum loc la discuții demne de o comedie de... Caragiale. De exemplu: municipalitatea orașului Bourg Madame, primul în teritoriu francez după Llivia, vrea să facă un rond cu stopuri, la încrucișarea dintre șosele, pentru a încetini circulația nebună din zonă. Municipalitatea Lliviei consideră că asta reprezintă o piedică
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1495_a_2793]
-
sportivă sau manevre mafiotice, revanșă socială sau precaritatea gloriei, rolul de spectacol și de bani, nefericire sau renaștere... toate virtuțile sportului au fost lăudate pe ecran, precum și toate suferințele. Toate genurile au utilizat această inspirație: filmul burlesc, precum filmul negru, comedia dramatică construită, precum și critica socială dură, epopeea lirică și realismul. Arta nouă și cinematograful a aplicat asupra sportului o privire nouă și i-a oferit un loc în măsura importanței sale în viață. Proeminent a fost boxul, cu ringul propice
Fenomenul olimpic de la antic la modern by Liliana RADU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101004_a_102296]
-
într-o poieniță de pe malul Teleajenului, la lumina lunii, cu discuții literare, jocuri de societate, glume dar și discuții politice, își fac adesea și acum drum prin gândurile mele. Împreună cu Gh. Ștefan și cu Bubu Panaitescu am scris chiar o comedie simbolistă, în versuri, eu și cu Bubu compunând fiecare partea câte unui singur personaj, iar Gh. Ștefan, cu un accentuat talent literar, toate celelalte roluri. Cred că manuscrisul trebuie să fie și acum la el... În această lună de vară
Mărturisirile unui „criminal politic” by Vladimir Dumitrescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/828_a_1741]
-
pricinuia nesfârșite probleme greu de rezolvat. Teatrul Național și Opera rămăseseră fără localuri, multe muzee și biserici grav avariate. Cu toate acestea, datorită sârguinței lui Radu Gyr și a lui Acterian au reînceput aproape imediat spectacolele Naționalului în sala Teatrului Comedia și după puțin timp am căzut la înțelegere cu soții Bulandra să ne cedeze sala Teatrului Regina Maria de pe cheiul Dâmboviței, pentru Opera Română. Deoarece Liviu Rebreanu , directorul din 1941 al Teatrului Național și-a îngăduit să afirme un neadevăr
Mărturisirile unui „criminal politic” by Vladimir Dumitrescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/828_a_1741]
-
a înmormânta cuviincios, în dangăt de clopot și imnuri legionare de slavă, pe cei împușcați mișelește în ceafă, azvârliți în groapa comună și acoperiți cu o placă de beton, după ce se turnase acid chlorchidric spre a dizolva cadavrele - era o comedie neplăcută la care trebuia să participe împotriva voinței lui! Sutele de mii de oameni necăjiți, așteptând ceasuri întregi în ger și viscol de-a lungul străzilor, lăcrămând de durere la gândul că cel dus spre mormânt era menit să fie
Mărturisirile unui „criminal politic” by Vladimir Dumitrescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/828_a_1741]
-
purta odăjdii! Era, însă, ceva mai tânăr. Asemănarea era izbitoare, atât la figură, cât și la voce. După ce te mai obișnuiești, nu mai ai reacții așa puternice, dar atunci am râs; am râs cu poftă, pentru că îmi închipuiam actorul de comedie în odăjdii preoțești. Cred, în același timp, că această asemănare izbitoare îl ajută mult să câștige simpatia tuturor indiferent unde se întoarce. Ba, i s-a dus faima așa departe, că vedeta l-a vizitat acum un an, aflând despre
Învăţătorii Frasinului : din amintirile unei foste eleve by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1292_a_2103]
-
Întîlniți În drumul nostru“. E imposibil să ne imaginăm cît de implicată și adîncă era acea dedicație la momentul respectiv, dacă Înțelegem prin „lepră“ Întreaga nefericire omenească. După ce am citit aceste Însemnări, pline de atîtea constraste și Învățăminte, cu atîta comedie și tragedie la un loc, precum e viața Însăși, și după ce am comentat - nu exhaustiv, ci doar făcînd sugestii -, Închei cu imaginea glorioasă a lui Che, la sosirea În Caracas, Înfășurat În pătura de drum, privind de jur-Împrejur panorama sud-americană
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1962_a_3287]
-
În picioare și ne-am năpustit ca niște mînji spre vinul care avea să ne asigure cîteva zile de petrecere regească. Alberto a ajuns primul și s-a aruncat sub salcie: figura lui era parcă scoasă dintr-un film de comedie. Nu rămăsese nici măcar o sticlă. Fie nimeni nu s-a lăsat dus de starea mea de beție, fie m-a văzut cineva sustrăgînd sticlele. Rezultatul: eram, ca Întotdeauna, faliți și retrăiam În minte zîmbetele care Îmi Întîmpinaseră caraghioslîcurile, Încercînd să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1962_a_3287]
-
cu predispoziția către inginerie a părințelului, exersată cândva În studii politehnice abandonate Înainte de a Începe cu adevărat, treaba prinsese a se urni până Într-atât Încât părea să meargă de la sine, și tot de la sine se prindea și Viorel În comedia asta costisitoare. Când a strigat-o pe femeia aia din mașină, am știut că mai are nevoie de un martor și-un spectator pe lângă noi și tac-su. Moșu’ nu se mai vedea prin curte, intrase În birou la umbră
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
-n sticlă orice-i cade-n mînă de pe raft. Pe unele rețete m-am ales cu un praf nedizolvat. Mă sinucideam dacă-ncercam să-mi injectez porcăria aia. Doctorii mexicani nu sînt ca doctorii din State. Nu-ți joacă niciodată comedia aia profesională. Un doctor rețetar Își scrie rețeta fără să-i torni o poveste. În Mexico City sînt atîția doctori, că mulți se descurcă greu. Știu doctori care ar muri de foame dacă n-ar scrie rețete de morfină. N-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2031_a_3356]
-
îngroșați" puțin caracterul personajului? D.O. Astea sunt povești... Aud mulți artiști spunând "eu creez în seara respectivă un spectacol datorită publicului pe care îl am în față". De unde și până unde? Cum poți să simți pulsul? A, poate în comedie, când îi auzi cum intră în jocul tău și se produce o fuziune extraordinară între scenă și spectatori. Dar în operele serioase pe care noi le-am cântat, cum poți să simți pulsul publicului? Simți la urmă, dacă a fost
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1452_a_2750]
-
m-am simțit în fața unui zid de nepătruns. Și totuși, când am reușit să-l trec, după foarte multe examene de autoanaliză și de auto-eliberare, a ieșit ceva extraordinar, a fost un succes foarte mare. Și într-un rol de comedie! De asta spun, pentru că a venit un producător din America și mi-a mărturisit: "niciodată nu mi-aș fi imaginat că tu poți să faci așa un rol comic". Deci, cred că dacă scormonim acolo, în personalitatea noastră, până în cele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1452_a_2750]
-
V. ...sau vă faceți datoria de cântăreț, de actor, și totul merge "ață", până la ultima notă și scenă a spectacolului? R.D. Este o combinație. Eu cred că simt reacția publicului, și nu mă refer, bineânțeles, la situația când jucăm o comedie, dacă râde, dacă aplaudă, ci la un anume fel de energie pe care îl simți, că toată lumea e cu ochii pe tine. Dar nu numai cu ochii, ci și cu urechile, cu sufletul, te ascultă, te primește, se crează un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1452_a_2750]