5,032 matches
-
sistem al lui Noica a fost articulat și comunicat public, mai întâi cu scurte articole pentru revistele de cultură, continuând cu o serie de eseuri de dimensiunea unor cărți și culminând cu un masiv tratat (universalist, nu autohtonist!) de ontologie, Devenirea întru ființă (1981), și contraponderea sa negativă, o serie de diatribe antioccidentale 16. Spre deosebire de majoritatea pontifilor cultului protocronist oficial care tocmai se năștea, Noica nu putea fi ușor descalificat de adepții occidentalizării din România, din cel puțin două motive. În
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
intelectual lui Vulcănescu, după cum își exprimase admirația pentru Blaga, atunci când ontologia etnică a acestuia fusese publicată în anii ’30. Un studiu amplu al acestor trei definiții metafizice ale etnicității românești nu a apărut încă. 16. Ontologia etnică a lui Noica, Devenirea întru ființă, Editura științifică și Enciclopedică, București, 1981 (două volume), este ultima dintr-o serie de cărți ce cuprinde și Sentimentul românesc al ființei, Eminescu, București, 1978. Textele antioccidentale ale lui Noica au fost publicate în germană cu titlul De
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
tandre poeme în formă fixă. și totuși, nici acolo vecinii nu erau mereu aceiași, incredibila mobilitate profesională și rezidențială a americanilor, chiar la vârsta a treia, ca și intruziunile unor străini ca noi, amenințau continuu construcția „comunitară”. Nu poți opri devenirea: în zilele noastre, puțini orășeni se „scaldă” de două ori în aceeași comunitate. La prăvălia din colț nu te mai cunoaște nimeni (și vânzătorul se schimbă des), deși în America ești întâmpinat, pe lângă zâmbet, cu atât de elocventul How are
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
unitară care se întinde pretutindeni în lume.(...) Din efortul acesta de adaptare și mai ales de asimilare se vor preciza, poate, în luptă cu forțele străine, și mai mult adevăratele însușiri ale sufletului românesc"7. Există de asemenea o evidentă devenire în paralel, cu dinamici diferite, a programelor cu combustie oficială (edificii ale administrațiilor centrală și locală, edificii ale armatei, catedrale ortodoxe, palate și reședințe regale, sau ale ierarhiei ecleziale ortodoxe) pe de o parte și a celor promovate comunitar sau
[Corola-publishinghouse/Science/85066_a_85853]
-
în chestiunea raportului arhitecturii ortodoxe noi cu chestiunea identității și a noilor materiale, din expunerea "Biserici noui după cutremur", făcută la Academia Română la 1 mai 194219. Modernizator chiar atunci când formele propuse nu o dovedesc explicit, discursul lui Antonescu vorbește despre devenirea în timp a formelor arhitecturii de cult creștin în procesul de aducere la zi a materialelor; ca un corolar contemporan, despre necesitatea de a trece la beton armat: în proces, se vor elimina - o va fi cerut materialul cel nou
[Corola-publishinghouse/Science/85066_a_85853]
-
originile sugerate de propaganda statului totalitar. Fiind originară, ea este trans-istorică și, prin urmare, evită multiplele identități și punctele obligate ale istoriilor locale. Fiind originară, ea este "pură" și, deci, necontaminată de - mult prea imersa în istorie și, deci, în devenire - ornamentică. Mezalianțele stilului național: modernism, Art Deco, "stil românesc de rit spaniol" O altă cale de a depăși "tavanul de sticlă" al monumentalității este, pentru arhitectura neoromânească, "polenizarea încrucișată", (mez)alianțele cu o arhitectură modernă care căuta cale de acces
[Corola-publishinghouse/Science/85066_a_85853]
-
și-o însuși pe aceea de metropolă (occidentală). într-un stat care se străduia să devină unul unitar și național, așadar centralizat, probabil că nu este lipsit de interes să urmărim cum acest întreit portret este de găsit în chiar devenirea capitalei regatului român. Bucureștii: o schiță de peisaj urban interbelic La vremea proiectării Pavilionului regal român, "tricefal", de la Paris, cu care am deschis acest text, Marcu era deja un arhitect de mare prestigiu și agreat de curtea regală spre a
[Corola-publishinghouse/Science/85066_a_85853]
-
artistic, politic. Într-un ciclu de patru lucrări el examinează locul literaturii în dinamica istorică a mentalității occidentale. Literature, Mimesis, and Play (1982) inaugurează seria în care jocul este un concept-cheie al sistemului de repere considerat de S. relevant pentru devenirea discursului intelectual european (științific, filosofic, artistic). Îi urmează două cărți plasate programatic sub semnul lui Dionysos - a cărui efigie țintuiește simbolic dimensiuni esențiale ale reflexiei și creativității: Dionysus Reborn. Play and the Aesthetic Dimension in Modern Philosophical and Scientific Discourse
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289809_a_291138]
-
abordat de teoretician ca un concept-test, un veritabil dispozitiv de diagnoză. În Dionysus Reborn ludicul este vizorul prin care se citesc, într-o masă eteroclită de texte, oscilațiile mentalității occidentale între valori polare numite raționale și preraționale. Mentalitatea prerațională implică devenirea cosmică neîndiguită, generatoare de conflicte violente și mizând pe interacțiunea liberă a șansei și a hazardului. Cea de tip rațional tinde mai curând spre temperanță și abstractizare, dând prioritate necesității în fața șansei și punând accentul pe norme și pe o
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289809_a_291138]
-
ale criticii franceze (J. Fourastié, Jean-François Lyotard, M. Clavel), dar și ale lui Adrian Marino, citat pe alocuri. Un cerc explicativ încadrează marea temă a naturii la Eminescu, poetica fiind descrisă ca una care se adecvează la „natura creatoare” în devenire, în care sinele poetului își descoperă identitatea. Iubirea eminesciană, expresie a „erosului românesc”, e descrisă ca participare a poetului la „visul ferice”, „visul misterios”, adică nostalgie a ființei solidare cu omul prin implicarea neființei intuibile sub forma morții. Dorul eminescian
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288627_a_289956]
-
Colonia sovietică În Mitrea Cocor, propaganda comunistă în cinema capătă accente antiromânești. Boierul Cristea Trei Nasuri e un monstru burduhănos ca la carte, polițaiul o fiară, chitită să bată țăranii la sânge, vechilul așijderea. În plus însă, soldatul comunist în devenire Mitrea Cocor adaugă cu creta „Dus-întors” pe un vagon pe care scrie „București-Moscova”. Sub un imens portret al lui Stalin, militarii români luați prizonieri de ruși se înscriu cu elan în divizia „Tudor Vladimirescu”, pregătită în URSS să facă ordine
Filmul surd în România mută: politică și propagandă în filmul românesc de ficţiune (1912‑1989) by Cristian Tudor Popescu () [Corola-publishinghouse/Science/599_a_1324]
-
cărții) într-o manieră mai mult decât jignitoare, chiar înjositoare. Iată de ce simt nevoia unor precizări și chiar a unor corecții, alăturându-mă astfel (cu modestie și bună credință) celor care prețuiesc valoarea dascălului și omului de știință Paulescu. Paulescu - devenirea sa profesional-științifică și academică Dincolo de faptul că grosul expunerii aparține d-lui Horia Bozdoghină (1 pagini) a cărui periplu istoric este mai degrabă paralel cu subiectul, cartea este viguros ancorată într-un atac direct și concertat împotriva lui Paulescu, constituinduse
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
de muncă suferit la ferma părinților săi, impresionat fiind de devotamentul medicului și celor care-i acordau îngrijiri medicale. Student al Facultății de Medicină din Reims (1850), apoi al Facultății din Paris, va reuși până în 1858 să parcurgă toate etapele devenirii profesionale. În 1862 obține titlul de doctor în medicină cu teza „De la Thrombose et de l’embolie cerebrale considere principalment dans leur raports avec le ramolisment de cerveaux", lucrare de pionierat și de referință în domeniu care va fi premiată
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
consideră că ființa umană, ca structură și funcție (ca de altfel orice ființă viețuitoare), depășește capacitatea materiei de a se organiza și că structura este predestinată unei funcții în virtutea căreia se dezvoltă și se perfecționează. - Acceptă evoluția ca proces al devenirii și desăvârșirii ființei umane în cadrul civilizației pe care omul și-o construiește. Acest proces cunoaște, în derularea sa istorică, crize și sacrificii generate de percepția diferită a socialului, fără de care nu se poate vorbi de progres, dar iau hotărât atitudine
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
fac referiri documentate privind relația diabetpancreas și alte glande cu secreție internă, apariție susținută și încurajată de Paulescu. Partea a doua “Descoperirea insulinei” începe cu o schiță biografică a lui Nicolae C. Paulescu, în care sunt marcate principalele momente ale devenirii și consacrării medicului, cercetătorului, savantului și dascălului, calități înnobilate prin muncă și realizări, situându-l astfel în elita științifică de notorietate a timpului. Un loc aparte în evoluția sa a avut-o prietenia și colaborarea de excepție cu ilustrul Etienne
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
nu pot fi temperate decât prin cunoaștere și educație în spiritul moralității creștine. În acest context dezavuează „omul modern”, creație a massmediei americanizante (presa, radioul și cinematograful la vremea sa), care îl face pe individ „pretențios, mândru și stupid” în devenirea sa egoist-materialistă și individualistă, desigur în detrimentul celor din jur, aspecte cu atât mai valabile astăzi când mijloacelor clasice li se adaugă televiziunea și comunicarea on-line, extrem de facile și penetrante, cu impact masiv în mentalul colectiv. Realizează acea punte de legătură
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
se revendică, direct, de la speculațiile filozofului francez asupra artei: În psihologia bergsoniana realitatea noastră lăuntrica e închipuita asemenea unui vrej șerpuitor ce crește împreună cu durata, un vrej care păstrează totuși - atrofiați, dar existenți - mugurii determinării sale, virtualități ale unei șovăitoare deveniri. Opera de artă e tocmai transpunerea în miezul acestor veleități de viață și prelungirea lor de existență imaginar [s.n.]2. Formularea de mai sus sintetizează unele observații vizând relația creației poetice cu viața, pe care Bergson le face, în singura
[Corola-publishinghouse/Science/84958_a_85743]
-
sau, mai curând noi am fi toți artiști, căci sufletul nostru ar vibră arunci fără încetare, în unison cu natura. Ochii noștri, ajutați de memorie, ar decupa, din spațiu și ar fixă, în timp, tablouri inimitabile. Privirea noastră ar sesiza devenirea sculptata în marmură vie a corpului uman, fragmente de statuie la fel de frumoase că și statuile antice. Am auzi cântând în adâncurile sufletului nostru, o muzică, uneori veselă, alteori de jale, totdeauna originală, melodia neîntreruptă a vieții noastre interioare [s.n.]. Toate
[Corola-publishinghouse/Science/84958_a_85743]
-
Sub revoltă continuată a zidurilor, consolidare în cub, zar de automorfa lumină, Veghea se tencuia, prin lespezi 81. În parafrază barbiana, "veghea" denumește, si acesta este, credem, si sensul titlului acestei proze barbiene, modalitatea "simpatetica" de cunoaștere a lumii, asociată devenirii continue caracteristică vieții, cu alte cuvinte, activitatea intuitivă a conștiinței, pe care Henri Bergson o califica drept "lumină imanenta [s.n.] din zona acțiunilor posibile sau activității virtuale care înconjoară acțiunea efectiv realizată de ființă vie"82, sau cum spune Barbu
[Corola-publishinghouse/Science/84958_a_85743]
-
Ion Barbu vorbește de "veghea consolidatoare a domnului Blaga", cu sensul de meditație asupra naturii și funcției creației poetice, dar și că practica artistică călăuzita de principiile astfel identificate 84. "De o ființă" ("prins, asociat")85 cu acest spațiu al devenirii continue este un adevărat sacerdot ("mai înalt prin mătăsoasa, preoțeasca surpare a părului") al poeziei ("cunoștea neîmpărțit ființă îndelung provocată a Poeziei") - Roderick Usher / Edgar Allan Poe86: Lor prins, asociat, înalt profil tombal, Roderick Usher (mai înalt prin sălbateca, mătăsoasa
[Corola-publishinghouse/Science/84958_a_85743]
-
cu lumea, ce preceda apariția conștiinței de sine, în care subiectul cunoscător și obiectul cunoașterii se contopesc. Ea îl transporta pe cititor într-o zonă a existenței, unde, participă la apariția unei lumi ce mai păstrează ceva din posibilitățile de devenire caracteristice vieții: O! Sieși centrat, adunat și de piatră, colo un cer obosea prin scăpărarea-i unică. Profundul, declinatul anotimp al acestei naturi cogitale se preamărea, din învălite roduri. Potir propagat. Insomnie concentric scuturata a Principiilor, îmbrăcare simultană a glorioase
[Corola-publishinghouse/Science/84958_a_85743]
-
Poezie 35. Poe știe că transpunerea estetică nu poate fi niciodată un echivalent riguros al experienței senzoriale. Adevărul descrierii este imposibil de realizat, chiar si in sculptură, cea mai imitativa dintre arte36. Oricât de organică ar părea sensibilitatea poetului, în raport cu devenirea continuă a vieții, transcrierea nealterata a datelor ei, conduce doar la un simplu act procreativ, dar nu la un act de creație autentic. Poetul poate beneficia de acestei sugestii - poezia nu este creație ex nihilo - numai supunându-le, deliberat, reviziei
[Corola-publishinghouse/Science/84958_a_85743]
-
întocmai ca în actul rațional al abstragerii [s.n.], spiritele se identifică. Cu acest înțeles poezia engleză e asemănătoare științei; și ea evoluează într-un cadru omogen și general. După cum o teorema de geometrie elementară îmi dezvăluie din acest moment al devenirii, din complexul calitativ care se chema Euclid, tot așa de puțin că legile atracției, de pildă, din turburea conștiința a lui Newton, comentatorul cornului lui David ; la fel poezia engleză răsfrânge din variația timpului uman doar acea limfatica permanentă, botezata
[Corola-publishinghouse/Science/84958_a_85743]
-
se bazează pe calcul numeric, observație, raționament, pe repetiție. Poetul, în schimb, tinde spre o înțelegere care să armonizeze diversele elemente ale fenomenelor într-un ansamblu unitar, atenția să concentrându-se asupra calității obiectelor, care nu sunt decât momente ale devenirii, iar proiecția lui privește înainte, nu înapoi 80. Prin puterea uriașei lui imaginații, spune Ion Barbu, poetul francez "ne face să asistăm la spasmul inițial al universului nostru"81, fenomen fără istorie, fără o locație anume, sau a cărui locație
[Corola-publishinghouse/Science/84958_a_85743]
-
coexistence virtuelle" (italice în original). 23"Alfabetul prismatic" este, totodată, o metaforă pentru modul cotidian de a vedea spațializat, i.e., fragmentar și discontinuu, lumea din jurul nostru, "comentat" poetic în "Dioptrie", si desemnează o lectură inadecvată a realului (care este continuă devenire), pentru că pierde din vedere tocmai unitatea ei, la fel cum fascicolul alb de lumină se divizează într-o puzderie de culori (de lunginimi de unda diferite) la trecerea printr-o prisma: "Înalt în orgă prismei cântăresc / Un Săturat de semn
[Corola-publishinghouse/Science/84958_a_85743]