6,026 matches
-
ofer celor din jurul meu răspunsuri așa-zis sigure care pot face mai mult rău decât bine. Văd că ai rămas același incurabil visător. Mă rog, e privilegiul tău și nu e locul nici momentul să dezbatem problema. O scurtă tuse discretă din partea bărbatului care stătuse până atunci ascuns în umbra unui copac din apropiere, o face pe Rosa să își întoarcă prompt capul către el. Logodnicul meu. Mă scuzi Marius, dar trebuie să plec. Dezertor neamț? Cum ti-ai dat seama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
care îi ofereau garanția unor afaceri bănoase în țările ocupate de Reich sau aflate în sfera lui de influență. În timp ce împarte zâmbete în dreapta și stânga, se apropie de fiul său și prinde ca din întâmplare brațul acestuia. Cu o privire discret îl avertizează despre ceea ce produce îngrijorarea ei. Calm, Paul se debarasează de cupa cu șampanie și după ce își cere scuze musafirului simandicos, pornește cu pași mari, apăsați, să traverseze camera. Herr98 Schmidt, înțeleg că sunteți din Stuttgart? Pe figura senină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
se exprimase odată? Se face o uriașă și inutilă risipă de energie în căutarea justificărilor pentru începerea unui război și foarte puțini își solicită voința să descopere un vaccin care poate salva milioane de vieți. Oare vor reuși eforturile ei discrete în al convinge să accepte postul din garnizoana București la Statul Major al trupelor de geniu? Zâmbește amar. Este conștientă că își dorește mai mult decât poate obține. Ar mai exista o posibilitate. Să cadă rănit. O cale de ieșire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
în fața sfaturilor unui părinte. Bine. Întoarce capul la auzul tropotului unor tălpi groase de cizmă pe treptele casei. Este Neculai, șoferul. Cu chipiul pe cap, se încheie grăbit la nasturii vestonului. Domnișoară, domnule, bună dimineața, spune acesta cu un zâmbet discret pe fața rotundă și plină. Răspund amândoi salutului respectuos. Înainte să urce în mașină, Marius se întoarce brusc către ea. Smaranda? Da? Te iubesc. Știu. Corpurile lor s-au apropiat într-o îmbrățișare calmă, tandră. Și eu, dragul meu. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
Marius se apropie de mormânt. Pierduse un comandant bun, serios și viteaz. Alături de el, coborâse în groapă pe Felix și Petre, doi camarazi alături de care împărțise cumplitele griji și spaime adunate în lungile zile și nopți ale frontului. O lacrima discretă i se scurge pe obraz. Se freacă timid la ochi. Nu dorește să plângă acum. Nu este încă timpul lacrimilor. Va plânge mai târziu, pentru Valentin, Paul, Max, Emil, Felix, căpitanul Apostol, Petre și toți cei care nu se vor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
Tace un scurt moment, în timp ce își pipăie mâna rănită ca și cum dorește să se convingă că toate sunt la locul lor. Mulțumesc pentru înțelegerea dumneavoastră. Vă rămân încă o dată dator. Și se pare că sunteți în avantaj. Marius schițează un surâs discret. Un fapt mărunt pentru care nu trebuie să ne batem capul. E tot ce pot face în condițiile date. Sper ca următoarea noastră întâlnire să se desfășoare în circumstanțe mai fericite. Îl privește cu ironie lugubră pe von Streinitz: doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
să faci tot posibilul să o salvezi pe fiica mea, o străină despre care nu știa nimic decât că este foarte grav bolnavă, spune multe despre caracterul desăvârșit al acestuia. Iar contul bancar deschis pentru tine în Elveția arată grija discretă a unui om de bună condiție pentru femeia iubită. A vrut să fii fericită, indiferent dacă erai sau nu cu el. Iar eu am să respect dorința lui. Fii fără nici o grijă, secretul rămâne între noi și el, acolo unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
vadă astfel și nu încetase să își tot pună întrebarea dacă nu cumva prietena aceasta a lui de pe net nu era cumva o fantasmă virtuală plăsmuită de fantezia unor internauți puși pe farse. Dar zbârnâitul insistent al soneriei, precum și ciocăniturile discrete dar insistente în ușă nu făceau, cu siguranță, parte din niciun univers virtual. Lăsând o cârjă în balcon și sprijinindu se doar într-una singură, ca să nu facă chiar impresia unui ologit irecuperabil, se îndreptă cât putu de sprinten spre
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
Samuel de la bun început. După trezire, își plimbă ochii prin interiorul navei, conceput foarte simplu, fără accesorii tehnice care să-și trădeze epoca. Ecranele seamănă cu niște desene fixate în rame subțiri, butoanele parc-ar fi autocolante, terminalele au contururi discrete și culori pale. Nimic nu se poate schimba aici. Mesajul de trezire pare să fie, ca de obicei, unul înregistrat. Cuvintele se aud din nou și din nou, modulate obsedant. Samuel face câțiva pași, pentru a descoperi că gambele îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
sursă de lumină. M-am ghemuit lângă scară și am așteptat ca ochii să mi se obișnuiască. Eram încordat și simțeam picurii de sudoare alunecându-mi pe tot obrazul, atingându-mi buzele, vârful limbii. Spațiul părea bine aerisit, iar huruitul discret care se auzea provenea probabil de la un aparat de aer condiționat. Plutea un mirosuri subțire, de parfum de femeie și de ceva neprecizat, oricum nu mai întâlnisem în casa bunică-mii o astfel de combinație; am înghețat. După două minute
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
lucrul. Ea n-a știut niciodată că eu, din vorbele și privirile lor, am înțeles pentru ce s-au retras în altă odaie. Și "perversiunea" mea a mers până acolo, încît am simțit perfect că trebuie să fiu delicat și discret și să-i las în pace, fără a mă purta așa ca ei să vadă că vreau să-i las în pace. După ce m-am mutat cu tatăl meu și cu nevasta lui, s-a întîmplat o nenorocire. Tatăl meu
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
un bărbat care ar cere celei mai iubite femei mai mult decât ea poate da sau decât poate el lua, ori care ar iubi o femeie inaccesibilă. Pesimiștii însă pretind că nu iubesc femeia. Arătarea recunoștinței, oricât ar fi de discretă, importunează și impacientează pe binefăcătorul delicat și, în loc să-l răsplătească pentru faptele lui bune, îl pedepsește. Copilul tău are să aibă spaimele agoniei, are să moară și are să fie îngropat. Și toate astea le-ai creat tu. În orice bibliotecă scriitorii în
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
bucată care știe că-mi place cu deosebire. Muzica corpului ei m-a impresionat însă mai mult decât muzica însăși. Mișcările brațelor, ale bustului la dreapta și la stânga, viforul dibaci al mâinii când întorcea pagina, mișcarea piciorului pe pedală, laitmotiv discret al muzicii de imagini, făceau pentru mine cea mai tulburătoare simfonie. Valsul lui Chopin acompania muzica corpului ei... (Cam emfatic, iubitul meu!) La sfârșit, după o linie trasă cu degetul cel mare, parcă mânios, peste toate clapele de la stânga la
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
spre el, ca într-o mișcare de maree. Și, de-a lungul întregii tinereți, colega de universitate, fina și delicata Elviră, cu frumusețea ei abstractă, model schematic pentru realizări mai concrete, care te-a torturat cu suferința ei tăcută și discretă. Experiența e săracă, dar concludentă. Pe urmă ai pus ordine în amor: femei cu tarif pentru păstrarea echilibrului organic sau (mai elegant) a liberțății de spirit - singurul amor în adevăr omenesc, fiind singurul supus rațiunii. Nu, nu! Nu iubesc și
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
la piano. (În zilele frumoase cântă rar și mai mult seara, pentru că se adună lumea la gard, și ideea că "dă concert" o plictisește, mai ales că doamnele și domnii aceștia de aici o aplaudă uneori din drum, din ce în ce mai puțin discret.) Începe o bucată, o lasă, se-ntoarce spre noi, râde, începe alta, și tot așa, până ce se oprește asupra uneia. Și atunci, uneori parcă alintă pianul, de cele mai multe ori parcă vrea să-l strivească. Azi, rugată, a venit la piano
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
triști în singurătatea înălțimilor, munții mari ai Horaiței. Stăteam jos pe o pelerină întinsă, cu care biruisem iarba înaltă și dârză. Nu se auzeau decât greierii și cosașii, țârâind a secetă, cei de aproape stăruitor și provocant, cei de departe discret și tainic, ca fâșâitul trist al unor beldii 1. Câteva clipe se amestecă și toaca măruntă a unei căruțe nevăzute de pe șoseaua din vale. Știam un mijloc, descoperit altă dată în chiar acest loc, de a transfigura peisajul, dîndu-i o
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
zi muzeul era închis. Toate ușile de pe coridorul îngust erau închise cu excepția uneia singure... Am pășit pragul ușii deschise și, spre marea mea uimire, am dat cu ochii de sute de tomuri legate în coperți groase, care răspândeau un miros discret de piele de pe vremuri. Un domn rotofei, blond, cu ochelari cu ramă aurie și cu ochi verzi jucăuși s-a ivit din spatele unui birou pe care până atunci nici nu-l remarcasem, m-a îmbiat înăuntru și s-a oferit
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
ceva - toată lumea era la petrecerea de rămas- bun, jos, în sala de mese. După o vreme, obosiți să ne certăm, ne-am dus la culcare, bineînțeles, în patul meu. La un moment dat, văzând că nu-i răspund la avansurile discrete pe care mi le făcea pe sub cearșaf, Dodo s-a îmbrăcat și a ieșit din cameră jignit. Ca de obicei, iubirea mea pentru el dispărea și revenea ca mareea. Uneori îl iubeam din tot sufletul, pentru că avea urechi mari, pe
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
spus Simonetta întorcându-se spre mine și zâmbindu-mi fermecător cu buzele ei pline și strălucitoare. — Încântat, a spus Priză pompos, aplecându-se adânc să-mi pupe mâna. Cu această ocazie am remarcat în mijlocul claiei de păr creț un început discret de chelie. Ne-am așezat cu toții la masă. Ridicând un deget spre fata care servea, Priză ne-a întrebat ce doream să bem. Simonetta a comandat un Campari, iar eu mi-am luat un gin tonic. — Acum mă scuzați puțin
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
sus în cer de vântul prielnic al iubirii. Adesea mergeam ținându-ne de mână pe străduțe înguste, întortocheate, numai de Ștefan știute, fumând, fără să vorbim între noi. Orașul îmi dezvelea acum un alt obraz, zbârcit, misterios, plin de farmecul discret al mahalalelor. Îmi plăcea mirosul de vechi și de mucegai care venea din curțile boltite și dărăpănate, unde dintre rufele albe întinse la uscat se ivea mogâldeața palidă a vreunui bătrânel așezat pe un taburet, bălăngă nindu-se fericit și senil
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
existenței mele de până atunci, mă acordam, cu fiecare cuvânt așternut pe hârtie, la inima angalok-ului care vibra în același timp înăuntrul și în afara mea, conectat la rândul lui cu o inimă mult mai mare decât a lui, care pulsa discret, îndepărtat. Astfel am scris cel mai important poem din viața mea, care a legat definitiv șamanul din mine printr-un fir indestructibil și foarte prețios de angalok. Ceasul arăta exact opt și treizeci și cinci de minute când am pus creionul jos
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
rugat eu. S-a ridicat cu greutate și s-a așezat în brațele mele cu picioarele într-o parte, așa cum îmi plăcea să-l țin pe Janet, ca pe copiii mici. Când se așeză pe genunchii mei răspândi un damf discret de urină - același miros bine cunoscut din ultimii săi ani de viață. Am început să-i tai unghiile negre, întoarse pe dos. — Nu trebuia, i-am spus eu. oricât de greu ți-ar fi fost. — Ai fi vrut să pleși
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
de multe ori prim-planul în dauna „eroilor“. Ritmul se accelerează, amintind, dacă tot e să rămânem în domeniul muzicii, de acel concert splendid al lui John Coltrane în Newport: Diminuendo and crescendo in blues... Naratorul romanului pare a fi discretul Băiat Să-i luăm pe rând: Tata e burghezul perfect al începutului de secol XX. Deține o afacere prosperă (face un bussines din sentimentul naționalist al americanului - steaguri, artificii etc.), e membru al unui club prestigios și, periodic, se ocupă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2190_a_3515]
-
Pianist, discipol al lui Scott Joplin (tăticul ragtimeului), e „autorul“ bebelușului găsit de Mamă în grădină. Obsesia sa vindicativă va duce la moartea tinerei negrese, la propria moarte și la un final apoteotic al... „secolului“. Naratorul romanului pare a fi discretul Băiat. Nu poți afirma asta cu tărie, însă... Discreția sa, talentul de a se decupa din scenă, de a se contopi cu fundalul îl indică totuși ca pe un potențial observator. Ragtime - printre cele 100 de must-read-uri ale secolului trecut
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2190_a_3515]
-
dispare. La fel și cămașa Thomas Pink. Persoana cu care sunt e invariabil impresionată de condiția mea fizică. (Sub armura costumului mei la două rânduri e altă armură, de mușchi lucrați la sala de forță.) Dar protecția ultimă, boxerii mei discreți, Încăpători, pe ăștia nu mi-i dau jos. Niciodată. În schimb plec, inventând tot felul de scuze. Plec și nu le mai caut niciodată. Așa cum fac bărbații. Totuși o iau de la capăt destul de curând. Încerc Încă o dată. Mă aliniez la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]