5,089 matches
-
privind "nivelul de analiză" (Singer 1961; Hollis și Smith 1990: 92-118). Una din cele mai bune ilustrări ale chestiunii este discuția făcută de Waltz asupra cauzelor războaielor. În Man, the State and War, Waltz (1959) a susținut că au fost explorate trei niveluri diferite de analiză (sau trei "imagini") în literatura cu privire la acest subiect: (a) natura umană, (b) structura sistemelor politice și (c) natura sistemului internațional. Waltz a arătat cât de mulți psihologi au încercat să explice războiul uitându-se la
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
în teoria internațională recentă a fost adoptarea multidisciplinarității ca o modalitate de a se elibera de senzația de insularitate a domeniului. Mulți teoreticieni au privit la evoluțiile din teoria socială europeană, gândirea postcolonială și la sociologie în general pentru a explora noi arii de cercetare; alții se îndreaptă către studiile de etică sau teorie politică. Multe din întrebările care i-au fascinat pe cercetătorii feminiști despre patriarhat, identitatea genurilor, etc. pot căpăta răspuns doar ieșind din granițele tradiționale ale disciplinei. Este
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
și insecuritatea pe care el o generează vor avea mereu prioritate asupra urmăririi prosperității economice. Interdependența economică nu va avea niciodată prioritate în fața securității strategice, deoarece statele trebuie să fie preocupate în primul rând de supraviețuire. Capacitatea lor de a explora căi de cooperare economică va fi așadar limitată de cât de sigure se simt și de măsura în care sunt solicitate să se angajeze în competiție militară cu altele. În al doilea rând, ideea interdependenței economice implică un grad înșelător
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
mult decât susțin realiștii, dar mult mai puțin decât ar dori cosmopolitiștii. De aceea, putem spune că membrii Școlii Engleze cred că a existat totuși un anumit grad de progres în politica internațională. Natura conceptului de "via media" poate fi explorată mai adânc prin observarea contrastelor cu realismul și "revoluționarismul" (termen folosit de Wight ca să descrie diverse perspective, incluzând cosmopolitismul care năzuia să înlocuiască ordinea internațională cu o comunitate universală a oamenilor) și din perspectiva clarificării tezei că membrii Școlii Engleze
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
intervenției umanitare și în argumentul lui Keal pentru schimbări care să îmbunătățească poziția popoarelor indigene (Wheeler 2000; Keal 2003). Într-adevăr, este de așteptat ca aceia care susțin o perspectivă aflată între cei doi poli ai realismului și utopismului să exploreze posibilitățile îmbunătățirii societății internaționale și ale eliminării constrângerilor care o împiedică. Niciun membru al Școlii Engleze nu este naiv cu privire la posibilitățile de schimbare radicală; dar în ultimii ani au apărut dezacorduri din ce în ce mai mari între "radicali" și "conservatori", inclusiv asupra problemei
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
certitudine cu privire la "cine urmează să învețe de la cine" sau cu privire la "argumentul cel mai bun". Ideea este că prin intermediul dialogului deschis, oameni care provin din diverse medii religioase și culturale și care au puncte de vedere morale și politice opuse pot explora posibilitatea unui consens în ceea ce privește cele mai bune trăsături ale unui argument moral. În cazul în care nu rezultă o situație de consens și consensul nu trebuie niciodată impus -, le rămâne sarcina de a identifica un compromis echilibrat între poziții rivale
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
au îmbrățișat, și ei, cu entuziasm, noua perspectivă, deplasând-o de la periferie spre curentul principal al dezbaterii teoretice. Ecou al diviziunilor din cadrul teoriei critice internaționale, constructiviștii sunt împărțiți între moderniști și postmoderniști. Oricum, cu toții au încercat să articuleze și să exploreze trei afirmații ontologice legate de viața socială, afirmații despre care ei pretind că spun mai multe despre politica globală decât asumpțiile raționaliste rivale. Mai întâi, în măsura în care se poate spune că structurile pot modela comportamentul actorilor politici și sociali, fie ei
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
se axează pe formarea intereselor, ceilalți pe satisfacerea acestora. Încercând să construiască punți în loc de ziduri între cele două abordări, unii constructiviști văd în această diferență o posibilă diviziune a muncii, constructiviștii explicând modul cum actorii își dobândesc preferințele, iar raționaliștii explorând modul în care pun în practică acele preferințe. Astfel, constructivismul nu este deloc o perspectivă teoretică rivală raționalismului, ci mai degrabă una complementară. "Rezultatul", argumentează Audie Klotz "este o agendă de cercetare reformulată, complementară, care lămurește rolul independent al normelor
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
în revistă a dezvoltării curentului feminist în Relațiile Internaționale. Se diferențiază trei tipuri de teorii feministe care oferă instrumente euristice utile atunci când discutăm despre acest câmp de cercetare. Acestea sunt: (1) feminismul empiric, care se focalizează pe femei și/sau explorează genul ca dimensiune empirică a relațiilor internaționale; (2) feminismul analitic, care folosește genul drept categorie teroretică pentru a pune în evidență prejudecățile de gen asociate conceptelor din Relațiile Internaționale și a explica aspecte constitutive ale Relațiilor Internaționale; (3) feminismul normativ
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
orientate către export din anii 1980 și 1990, importând femei pentru activități menajere din Filipine și Indonezia. Dar femeile nu sunt numai victimizate de procesul global al schimbării structurale; în multe cazuri, acesta le ajută să se emancipeze. Cercetătorii feminiști explorează modul cum capitalismul mondial modifică subiectivitatea feminină și transformă relațiile de gen locale. Aceste cercetări pun în lumină modul în care noile posibilități de angajare și de credit au adus schimbări culturale în viețile femeilor sărace din mediul rural, în
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
chiar dacă cercetătorii feminiști din Relațiile Internaționale se preocupă în primul rând de politica mondială, aplicarea noțiunii de gen trebuie să fie bazată pe analize locale. Recunoscând imperialismul occidental în spatele categoriilor universale de "femeie" și "bărbat", cel mai nou curent feminist explorează o relație de intersectare dinamică dintre economia politică globală, stat și relațiile de gen cu specific cultural, geografic, rasial sau de clasă, fără a explica procesele internaționale și globale prin concepte universale precum patriarhat sau ierarhie de gen (Chan-Tierbergien 2004
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
explica procesele internaționale și globale prin concepte universale precum patriarhat sau ierarhie de gen (Chan-Tierbergien 2004). Spre exemplu, studiile feministe care analizează comerțul sexual global abordează complexitatea relațiilor globale de putere (Berman 2003; Agathangelou 2004; Mackie 2001; Whitworth 2001). Ele explorează construcțiile culturale și istorice specifice ale genului și sexualității în țările care trimit și în cele care primesc, care la rândul lor depind de construcții particulare ale clasei, etnicității, naționalității, rasei ș.a.m.d. Cercetătorii feminiști își încep studiul asupra
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
cheie de studiu în favoarea realiștilor și instituționaliștilor neoliberali. Această agendă nu trebuie să ia o formă raționalistă, ci, în consonanță cu obiectivele reconstructive ale feminismului, cere studii empirice conduse de teorie și teorii normative mai bine fundamentate empiric, care să exploreze reflexiv și să apere abordările feministe ale Relațiilor Internaționale. Acest capitol a început cu întrebarea "ce este distinctiv la o perspectivă feministă asupra relațiilor internaționale ?". Deși Harding (1987: 258) susține că nu există o metodologie feministă distinctă, pentru că fiecare metodologie
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
din literatura Relațiilor Internaționale, consacrată problemelor mediului. După ce am stabilit această particularitate a poziției ecologiste asupra politicii globale, vom discuta în continuarea acestui capitol despre redeschiderea recentă a dezbaterii dintre adepții ecologismului și curentul principal din Relațiile Internaționale, și vom explora posibilitatea de a folosi tendințele politice actuale în "ecologia politică globală". Aceasta implică, într-o anumită măsură, punerea sub semnul întrebării a dihotomiei subliniate mai sus și permite dezbateri mai fructuoase între ecologism, teoriile convenționale ale Relațiilor Internaționale și practicile
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
a le face cărți ecran. Expresia carte interioară este prezentă la Proust cu un sens apropiat de cel pe care i l-am dat eu: “În ceea ce privește cartea interioară a semnelor necunoscute (semne În relief, se pare, pe care memoria mea, explorându-mi inconștientul, le căuta, le confrunta, le dădea o formă, ca un scafandru care forează), pentru lectura celor În privința cărora nimeni nu mă putea ajuta cu nici o regulă, această citire consta Într-un act de creație pe care nimeni nu
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
a pierde în vedere dezideratul artei veritabile". 139Despre care autoarea conchide că: sunt greu de încadrat într-o formulă narativă. Criticii au propus formula oniricului, dar ar putea fi socotite în mod egal fantaste, la granița dintre real și imaginar, explorând realitatea sensibilă în legile ei fundamentale, numai jalonată circular de fantezia pură. Față de primul volum, întâlnim aici o înclinație sensibilă spre comentariul abstract, recursul la mecanismele imprevizibile ale amintirii pentru a da realului contururi semnificative" (Ibidem, p. 3). 140"care
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
Își cer un titlu apt pentru două direcții de sens : o dată, trebuie să acopere tematica eseurilor peste care tronează. « Enorm și insignifant » spune de fapt limitele celor două registre În care se scrie astăzi literatură : minimalismul care e infrarealist și explorează microscopic ceea ce, altfel, pare insignifiant (cu adagiul, platonician dacă vreți : nu dați importanță lucrurilor care se văd, căutați Înapoia lor) și « maximalismul », hiperrealist, care explorează de la Înălțimi gnomice rațiunea istorică recentă prin Întruchipări memorabile (cu adagiul : dați toată importanța lucrurilor
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
limitele celor două registre În care se scrie astăzi literatură : minimalismul care e infrarealist și explorează microscopic ceea ce, altfel, pare insignifiant (cu adagiul, platonician dacă vreți : nu dați importanță lucrurilor care se văd, căutați Înapoia lor) și « maximalismul », hiperrealist, care explorează de la Înălțimi gnomice rațiunea istorică recentă prin Întruchipări memorabile (cu adagiul : dați toată importanța lucrurilor care se văd, căutați Înaintea lor) : este vorba despre literatura lui Michel Houellebecq, unde naratorul povestește mereu din viitor. Între miniși maxiexistă Încă o paradigmă
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
agenților însărcinați cu astfel de misiuni. Supravegherea nu e niciodată strict operațională, ea provoacă uneori confuzii, stârnește patimi, înnoadă și deznoadă legături între oameni. În teatru, tocmai această „corupere” a bipolarității supraveghetor/supravegheat constituie o materie pe care scriitorii o explorează cu predilecție: claritatea inițială se convertește treptat în ambiguitate și revine, în cele din urmă, mai ales în comedii, grație unui deznodământ fericit. La Shakespeare, cât și la Marivaux, decizia de a supraveghea pe cineva produce o doză de necunoscut
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
fondul recunoașterii teatralității în expresia ei burlescă, imediată și deloc „contemporană”. În schimb, alți regizori - de la Peter Sellars la Hans Castorf, ca să nu cităm decât figurile cele mai emblematice - dotează platoul de joc cu circuite interne, introduc aparatură video care explorează culisele, furnizând fără întrerupere imagini menite să amintească publicului că trăiește într-o lume constant supravegheată. De data aceasta, scena nu e refractară la modernitate; din contră, se arată disponibilă, deschisă, permeabilă. Asistăm când la captarea imaginilor, când la proiectarea
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
camufleze ridurile, să-l întinerească prin inserția de instrumente care transformă deopotrivă scena și culisele într-un teritoriu supravegheat necontenit. Nimic nu scapă de sub controlul mașinăriilor care au invadat platoul. Ubicuitatea lor este absolută, dar, ca și în societate, tot explorând și tot pândind, peste ce-or da ele oare, ce-or descoperi oare? Și ce se întâmplă dacă, la Sellars sau la Castorf, supravegherea nu e decât simptomul unei supra-supravegheri, fără țintă precisă și fără consecințe efective? O supraveghere ce
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
indistinctă proprie societăților de control. Odată în plus, teatrul face parte din mișcarea de rezistență, fie și numai prin raportare la supraveghere. Căci îl interesează mai mult micile zone tensionate unde se joacă soarta unor indivizi, decât marile suprafețe globale explorate de cinematograf: astfel, complementaritatea celor două arte se adeverește încă o dată, ele expun condiția omului modern prins între control și supraveghere. Teatrul cultivă raportul cu supravegherea ca pe o experiență căreia spectatorul îi observă desfășurarea și îi percepe efectele. Suprainformat
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
să exercităm o supraveghere deosebită confruntînd în mod științific această a doua realitate cu faptele. Singura cale de a evita dezalienarea: critica. VI. Comunicarea expresivă în noua știință a organizațiilor Putem aici să consultăm, în mod util, ba chiar să explorăm sistematic Handbook of organisational communication 105. În acest Handbook sînt evaluate foarte numeroasele contribuții la teoria organismică a organizațiilor și se folosește frecvent metafora organismului. Dar, din lipsă de spațiu, preferăm să ne concentrăm atenția pe eforturile unui mare precursor
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
Herman, 1972. 87 În articolul său "Principles of the self-organising system", în Principles of self-organisation, lucrare colectivă sub coordonarea lui von Foerster și Zopf, NY, Pergamon, 1962. 88 Unité de l'homme, p. 181. 89 Aceste căi Atlan le-a explorat deja în cartea L'organisation biologique et la théorie de l'informationt cercetările sale pregătind al treilea tip, între cristal și fum. 90 Atlan, Entre le cristal et la fumée, Ed. du Seuil, 1979, p. 73. 91 Vezi în revista
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
sunt proprii m-au condus întotdeauna către ceea ce au în comun lucrurile mai degrabă decât către ceea ce le distinge unul de altul. Aruncând o privire asupra a ceea ce ne oferă artele diferitelor epoci drept experiență colectivă a umanității de a explora căi infinit de variate pentru a da formă unui lucru unic - arta -, am devenit tot mai convins de faptul că, indiferent de stil și mijloc, compoziția derivă din interacțiunea a două principii vizuale pe care le voi numi aici sistemele
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]