8,653 matches
-
om frumos și harnic. Au organizat amândoi, că erau foarte întreprinzători, o crescătorie de iepuri de Angora, au lucrat câțiva ani; erau cunoscuți pentru lâna "albastră", urmare a unui experiment din care a derivat o rasă. O duceau bine, erau fericiți și se iubeau. În război, deci în '41-'42, inginerul, soțul Mariei Ivanovna, a fost vizitat de Mareșalul Antonescu; nu știu prin ce împrejurare, dar știu că de aici se trage toată tragedia. Antonescu l-a concentrat și i-a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
alături de cei doi bărbați, lăsându-și pletele în calea vântului. Se visa călătorind cu viteză mare, apreciind durata unor astfel de călătorii, adăugând, de la ea, timp unor evenimente neprevăzute, pene de motor, de cauciuc, inundații și altele. * Nu a fost fericită Maria Ivanovna. Dar a fost nefericită dacă o judecăm cu măsura noastră. Ea avea altă măsură, altfel îi bătea inima și cred că și sângele ei o fi fost oarecum neobișnuit. Altfel, nu știu cum a putut să treacă prin atâtea... Și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
printre oameni foarte speciali (dar termenul "special" nu-i cel mai potrivit; mai potrivită este formula "oameni foarte interesanți"), de care am fost înconjurat. Dimpotrivă, ca un cal bătrân (clasicul exemplu al calului reformat care tresare auzind fanfara regimentului), sunt fericit în lumea aceasta "specială" care, după părerea mea, cuprinde puținele exemplare cu adevărat aristocratice din câte vor mai fi rămas în lumea actuală. Cu siguranță, dacă aș fi trăit într-o ipotetică grădiniță de copii geniali, visând zi și noapte
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
o imensă oglindă argintie a lunii. Era târziu. Mi-a întins mâna , mi-a strâns-o cu prietenie și mi-a dat o carte de vizită, explicându-mi că este una din existențele sale, o viață în care a fost fericit. Cartea de vizită, exemplar luxos, solemn, avea un singur nume, cu litere aurii, grațioase: Casanova. * A doua zi, când am plecat, se simțea toamna. Vacanța devenea trecut. În anii care au urmat au intervenit alte întâmplări; povestea lui extraordinară mi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
multă doxă, foarte muncitor, Domnia sa a ajuns să se ia atât de tare în serios încât își vorbește cu dumneavoastră, se autocitează ad nauseum și se indică drept autor al nu-știu-cărei „teorii a interpretării”. Mai nou s-a hotărât să fericească poporul român cu un șef de stat, creștin-democrat, de data aceasta. Într-o țară în care se moare prea frecvent de foame, proaspătul strateg electoral se laudă că pupilul său politic îi asigură un venit pe care un profesor universitar
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
Valeriu ori Radu Urziceanu. Dar mi-e imposibil să mă imaginez cu aproape patru decenii în urmă, terminând o altă tabletă semnată Radu Cosașu, punând mâna pe telefon și stropșindu-mă la autorul ei: „La cine scrii, nea Relu?”. Eram fericit să-l citesc. Sunt și azi. Oriunde ar scrie. Unii cred că libertatea a complicat viața multora. Eu cred că prostia. (Jurnalul Național, 7 octombrie 2005) VII. CVASI-PORTRETE „Omul, acest dușman” Înainte de Havel și Michnik, de Konrád și Kuron, de
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
elemente anecdotice la resuscitarea visului islamiștilor militanți: lumea întreagă devenită Califat Mondial. Într-o țară europeană, un primar înfrânge reticența consiliului municipal și obține pentru comunitatea musulmană un loc unde să fie ridicată o moschee. Construcția e gata, musulmanii sunt fericiți. Dar se intensifică agitația islamiștilor militanți și reușește inocularea ideii că, de fapt, moscheea trebuia să primească dreptul de existență în chiar buricul orașului. Într-o noapte, câțiva buldozeriști încearcă dărâmarea celei mai vechi biserici anglicane pentru ca în locul ei să
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
ideologic - sunt ținta cărții. Adevăratul obiectiv este Eugen Ionescu. Trioul din Piața Furstenberg trebuie lovit tocmai în ceea ce era considerat până acum o indisputabilă prezență a toleranței și spiritului democratic. A nu rosti acest adevăr, după ce ani la rând erai fericit să fii primit în casa lui, să fii văzut ca prieten al său, să primești un semn de la el, este trist. Acolo unde se află, Eugen Ionescu nu are nevoie de apărarea noastră. Acolo unde s-a înălțat, opera lui
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
să-i fie succesor, un moștenitor al meritelor sale, al zelului său, al cunoștințelor sale; acestui fel de instituții i se datorează toți marii Păstori care s-au dovedit a fi de admirat, încît primele veacuri ale Bisericii au fost fericite: o modalitate amplă și deplină de manifestare a instituției care se menținea prin tradiția familială și care transmitea oral, cu fidelitate, tezaurul sfînt al doctrinelor divine și apostolice; și care era el însuși apostolic, pentru că Irineii, Partenii și Hermiții, ca
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
nu trecuse rampa, În timp ce Olivier transmitea spontan fiorul În public fără nici un efort vizibil. În Anglia, În lumea teatrului, se pune Întrebarea cine trebuie să plângă: actorul sau cel ce a plătit biletul? Răspunsul e clar. Dacă actorul se complace fericit În lacrimi, șansa e ca spectatorul să rămână indiferent. În cazul meu, ardoarea inițială de a fi actor a fost repede sufocată de inhibiții de tot felul: În voce, În respirație, În ritmul mersului - totul părea nenatural. Noaptea aveam coșmaruri
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
un mister pe care niciodată n-am Încercat să-l Înțeleg, habar nu aveam cum jongla cu legile, dar reușea să mă plătească, foarte puțin, e drept, dar ce conta pentru mine era faptul că puteam să lucrez și eram fericit. „Și cât timp ai de gând să continui așa?“ Întrebarea lui Papp a rămas suspendată și a continuat să mă obsedeze zile În șir. E adevărat, nu mă gândisem prea mult la situația mea. Trecuseră de acum ani mulți de când
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
În ordine cu tatăl meu, mă făcuseră să trec de la disperare la liniște. Schimbarea atât de bruscă și radicală a stării mele Îmi descoperea, parcă pentru prima oară, ceva despre mine Însumi, despre dependența de stimuli exteriori pentru a fi fericit sau nefericit, agitat sau calm. Întotdeauna când terminam un proiect În teatru reveneam În viață cu dorința nemărturisită de a găsi și aici intensitatea pe care mi-o oferea scena. Dezamăgirea era pe măsura decalajului - după o premieră, nimic nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
asistentul cel mai de Încredere de la Covent Garden. „Azi e la Buenos Aires. Cântă Radames, iar mâine are o Înregistrare cu Solti la Hamburg, care va dura câteva zile, dar săptămâna viitoare sigur e aici.“ Între timp, regizorul de culise era fericit să stea cu partitura În brațe și să fie În pericol de a fi sugrumat de Gwyneth pe post de Calaf, În absența lui Placido. Când marele tenor și-a făcut În fine apariția printre noi, muncind cu totală dăruire
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
suntem cu toții În acest rol. Am Încercat să nu le insuflu pasiunea mea pentru teatru copiilor mei, ca să le respect dezvoltarea și propria individualitate fără să-i expun excesiv influențelor care m-au marcat pe mine. Când erau mici, umblau fericiți pe scenă printre actori sau se cățărau pe decoruri, În timp ce repetam fabulele lui Gozzi, și au fost prezenți la multe din spectacolele mele, În teatru, cât și În operă (Antony la doisprezece ani și Nico la unsprezece au urmărit fascinați
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
deghizeze pentru balul mascat! Acolo era sigur pe el. Își inventase niște pași de dans pentru petrecerea din final, pe care Îi repeta regulat. „Nu știam că pot să fac și coregrafie! Nici când zbor În filme nu sunt mai fericit decât atunci când dansez pe scenă.“ Când mi-a făcut această confesiune, nu Îmi imaginam că va fi ultima. Nu ne-am revăzut până când am aflat că s-a accidentat la o filmare și a suferit mulți ani, redus la scaunul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
care ți-au dat viață. Darmite să omori! Nu ai dreptul să-ți judeci mama. Se spune că uneori, În cazuri extreme, dacă ea a precurvit, fiu-său trebuie să o accepte și să o respecte. Prima condiție ca să fii fericit e să-ți iubești părinții. E greu, știu, În ziua de azi, după Freud. Dar, hmm... cum să facem cu Oreste, care acum intră și În catedrală s-o căsăpească pe mumă-sa!?“ După o pauză de căutare febrilă, văd
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
nu a dus la rezultatul pe care-l speram. După atâtea lupte inutile pe toate fronturile Între tradiție și inovație, ca să rezistăm durei cenzuri a elitei marilor finanțe, nici eu, nici scenograful, nici Maestro și nici Volpe nu am fost fericiți. Publicul Însă a ovaționat Îndelung spectacolul, care s-a jucat cu casa Închisă, la fel ca și Cellini, cu un an Înainte. Cât despre critici, mă așteptam să fie Împărțite. Cronica din NY Times, de exemplu, era obsedată de „nuditatea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
Nu-i scăpa nimic din ce se întâmpla, cât de cât interesant, într-o zonă sau alta a culturalului, dar mai trebuie spus că nici nu păstra nimic numai pentru sine. Împărtășea cu filotimie și altora descoperirile lui și era fericit când reușea să creeze în jurul lor agitație, o rumoare incitantă, aducătoare de prozeliți. Se pune însă întrebarea: ce descoperiri demne de interes putea face Sorin Titel în orizontul cultural al deceniului al șaselea și, în general, ce putea oferi deceniul
Amintiri și portrete literare - ed. a 3-a by Gabriel Dimisianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1345_a_2700]
-
al imposturii, al poleielilor coclite: Invizibile porți de orient în amurgul călit coclit-poleit distanța dus-întors în melancolie Urbe inspiratoare! Norocul nostru să ne naștem aici să fim cetățenii prafului-pulberei să nu zicem că nu am trăit că nu am fost fericiți. S-ar putea spune că poeta reeditează, la sfârșitul veacului nostru, o temă care, la începutul aceluiași veac, îi mobilizează pe Iosif, pe Goga și pe alți lirici ai dezrădăcinării. Observația a făcut-o mai demult Eugen Simion, cu precizarea
Amintiri și portrete literare - ed. a 3-a by Gabriel Dimisianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1345_a_2700]
-
a rupt tăcerea: — Ei, domnule, de ce nu mai am eu optzeci de ani! După muzică, marea pasiune - și competență - a profeso rului Vicol era șahul. Problema lui, la Cumpătul, era să-și găsească adversari pe măsură. Când îi găsea, era fericit, iar când nu, se mulțumea și cu mine, un șahist submediocru. Trăgea de mine, căci nu avea încotro, seară de seară, momindu-mă cu cafele și cu un vinișor bun de Huși, din care avea întotdeauna, căci îl aprovizionau nepoții
Amintiri și portrete literare - ed. a 3-a by Gabriel Dimisianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1345_a_2700]
-
arătat-o amândoi plini de fală. — Văd lada, dar ce-aveți în ea, ce e în ea? — Nu e nimic în ea, ce să fie, am adus-o pentru iepuri. Consternare, dispreț, compătimire. — Vai de capul vostru. Dar noi eram fericiți: izbutiserăm, aduseserăm lada. Copilărie furată de război? Da’ de unde! Copilărie feerică. Fotografii vechi Voi însemna câteva gânduri despre două fotografii vechi, care m-au tulburat. Prima fotografie este din 1959, făcută la Gazeta literară, în imobilul somptuos din Ana Ipătescu
Amintiri și portrete literare - ed. a 3-a by Gabriel Dimisianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1345_a_2700]
-
ce pot face pentru tine îmi pare atât de puțin, încât mi-e rușine... Crede-mă însă că imensă e dorința mea pentru fericirea ta! Așa de mare, încât uneori mă sufocă... Aș vrea s-o strig din răsputeri: fii fericit! fii fericit! și dacă dragostea mea te poate ajuta cu ceva, te implor, fă cu ea ce dorești, numai fă ceva cu ea! O, Doamne, la ce sărăcie de cuvinte și de fapte e redus acest chin al meu pentru
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
face pentru tine îmi pare atât de puțin, încât mi-e rușine... Crede-mă însă că imensă e dorința mea pentru fericirea ta! Așa de mare, încât uneori mă sufocă... Aș vrea s-o strig din răsputeri: fii fericit! fii fericit! și dacă dragostea mea te poate ajuta cu ceva, te implor, fă cu ea ce dorești, numai fă ceva cu ea! O, Doamne, la ce sărăcie de cuvinte și de fapte e redus acest chin al meu pentru binele tău
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
împreună cu familia, la Rădulești. O seară bună. Reîntorși acasă la el, am stat de vorbă târziu în noapte. Încă n-a apucat să plece și îmi și lipsește... O anumită nerăb dare de a-l revedea și de a fi fericit... Căci mi-am dat seama că fericirea mea nu are nevoie de nimic altceva... De nimeni în afară de dânsul! Mihai, din Govora, lui Pierre la București 11 mai 1953 Mourning becomes Electra (O’Neill) - traducere literală: „Jalea îi stă bine Electrei
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
admirabil. Ideea cu clasa I a fost genială, altfel ar fi fost un chin. Te sfătuiesc să faci la fel când o fi să pleci. Orașul și Cele șapte Sate sunt foarte primitoare. Afară e o zi divină și suntem fericiți, cu toate că obosiți. Răspunde-ne imediat, ca să știm unde să-ți scriem. Te sărut, al tău Pierre Scumpul meu, așa cum îți scrie Pierre, suntem obosiți, însă nu putem rezista îndatoririlor presante, care în fond sunt admirabile plăceri. E păcat să ne
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]