7,100 matches
-
respect universal pentru inteligență și competență. Remarcabil spirit reflexiv a dezvoltat permanent o cunoaștere profundă și practică a limbii și literaturii române. Prin toate acestea spiritul desăvârșit al marelui creator va dăinui în mintea și inima cititorului prin gustul pentru frumos. De aceea putem afirma, după cum spunea Camil Petrescu, că: „O fericire pe care nu o poți gândi durabilă nu e fericire”, Nouă - celor care v-am cunoscut nu ne vor lipsi niciodată cuvintele, pentru a elogia un OM și o
Clipe de vrajă by Valentina Lupu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/640_a_1035]
-
mai greu. Ți-am adus un buchet cu florile tale preferate. Știu că-ți plac foarte mult gladiolele albe. Erau în număr mare. Își atinse obrajii, mimând o sărutare. - Uită-te în pătuț și vezi prințișorul nostru. Cât e de frumos. Are numărul 10 pe mână. - O, ce micuț e! Ce frumos e! Dar cu cine seamănă? - E prea devreme să știi. Mai târziu îți dai seama. - Eu cred că seamănă mai mult cu tine. - Poate. Dar nu ai de unde să
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
simțul comun, a bizarului și fantasticului nu puteau decât să-i stimuleze înclinația spre visare și introspecție, interesul pentru problematica morală și religioasă, să-i accentueze gustul pentru straniu, pentru fabulos, să-i sporească atracția către arta rafinată și către frumos în genere. O sensibilitate ca a lui, generoasă prin definiție, includea și deschiderea spre lumea dezmoșteniților, receptivitatea față de suferințele semenilor. Preocuparea pentru condiția socială a celor mulți, a sărmanilor și năpăstuiților îl orientează spre socialism. Asemenea prietenilor săi Tudor Arghezi
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287129_a_288458]
-
apere demnitatea ei. În ce triumf și cu câtă bucurie, au condus acasă cu făclii aprinse în mâini pe episcopii adunați împreună, să apere cinstea, demnitatea Mariei, la Conciliul din Efes, în anul 431. În amintirea acestui triumf a rămas frumosul nume, dat Sf. Fecioare, de Maică a lui Dumnezeu. În veacul al XV-lea, sfânta Biserică a adăugat aceste cuvinte la Salutarea îngerească ce până atunci era formată numai din cuvintele îngerului și ale Sf. Elisabeta. Însă, ceea ce trebuie să
Franciscani în zeghe : autobiografii şi alte texte by Iosif Diac () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100985_a_102277]
-
ridica în spinare un cal cu călăreț cu tot, mare hatman al oștirii și cumnat, ce ținea de soție pe Maria, sora mai mică a Domnului. Mici-mici, dar afurisiți moldovenii iștea, parcă ar fi greci! cuvântă Țamblac cu admirație. Ce frumos a fost! exclamă Alexandru în extaz. E un adolescent blond, cu ochi albaștri, copie și vlăstar din flori al Domnului Ștefan. Unde vezi tu, frumusețe, băiete? îl dezumflă Ștefan. Războiul e o afacere murdară, în care cei mai buni, pier
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
șoptește ea cutremurată. Sfântă Fecioară, ajută-mă!! hohotește ea. Obloanele zgâlțâite de vânt gem din balamale, se izbesc bezmetic de perete. 4 "Atletul lui Hristos" Domniță Voichiță! Aceasta trebuiește să-ți fie calea, presărată cu flori, către slavă... declară, înfocat, frumosul principe Alexandru, sprijinit de fântâna din mijlocul curții, jucându-se cu un fir de margaretă. Voichița e o crăiță cu ochi albaștri și cosițe blonde ce se odihnesc pe sânii neîmpliniți dar obraznici sub alba ie de borangic. E o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
turnul Nebuise... Odată cu păsările călătoare, vin și turcii, spune și zâmbetul se transformă în încruntare. Turcii!... Turcii!... Mereu turcii!... oftează el și se întoarce spre Maria. Au plecat?... "Slobozenia"?... Unde să se ducă? Ea nu știe ce cere... Știai că "Frumosul Radu", la tinerețile lui, a fost "cadâna favorită" a sultanului? Știam. Era pribeag, ostatic, zălog de domnie la Înalta Poartă, tânăr, singur, părăsit, sub puterea Sultanului... "Poți să arunci piatra"? spune Maria blajin, cu înțelegere. Ești bună, Maria... Tocmai noi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
în zbor... Aici, îi pipăie Voichița fruntea, se mai simte urma... M-ai privit în ochi... Îți amintești ce mi-ai spus? Nu, nu-mi amintesc. Ai spus: "Măi, măi! De unde ai furat ochii aiștea albaștri ca cerul, fătuco? De la frumosul de taica, desigur... Păcat de el, frumos, viteaz și... și vândut turcilor. Păcat! Împreună, am fi făcut lucruri mari la Dunăre! Împreună!"... Chiar așa ai spus! Și ce-ți mai clănțăneau dințișorii de frică... De ură, nu de frică, protestează
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
piele de Cordoba, ducele Bertold, puternicul stăpân al ținutului Rinului de Sus, asculta gânditor ceea ce-i povestea un tânăr Îmbrăcat cu o ciudată eleganță. Privirea veșnic În mișcare a nobilului Zähringer cerceta cu luare aminte veșmântul de brocart violet al frumosului Bodo și ochii lui inteligenți și strălucitori, de aceeași culoare violetă. Mai cu seamă spada scurtă, Încovoiată și primejdios de ascuțită, așa cum purtau arabii, pe care vorbitorul o purta la coapsă, trezise curiozitatea ducelui, el Însuși mare amator de arme
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
sfătuit În netreb nicia mea, pentru că am văzut leșuri, cai răpuși, sânge curgând, mă rog, bătălie pe viață și pe moarte. Tânărul cavaler luptase cu vitejie, căci lângă el zăceau nu puțini tâlhari pe care-i doborâse. Am crezut că frumosul tânăr murise și el și mă pregăteam să-l Îngrop creștinește, când am vă zut că mai răsufla Încă. Într-adevăr, dintr-o rană adâncă din piept Îi curgea sânge. Deci era În viață. Atunci l-am legat cât am
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
-l Îngrop creștinește, când am vă zut că mai răsufla Încă. Într-adevăr, dintr-o rană adâncă din piept Îi curgea sânge. Deci era În viață. Atunci l-am legat cât am putut de bine și l-am urcat pe frumosul lui armăsar, care nu se mișcase de lângă el. Parcă pricepea că stăpânul Îi este În primejdie de moarte și-i stătea alături, ca și cum ar fi vrut să-l salveze. Ce era să fac? Am făcut cale-ntoarsă, pentru că părin tele nostru
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
de nimic și dori doar să-l vadă de-ndată pe fiul său, astfel că fu condus neîntârziat la căpătâiul acestuia. Cel care zăcea pe patul Îngust, Învelit În pânze albe pătate ici și acolo de sânge, era doar umbra frumosului Bodo. Își recă pătă cunoștința pentru câteva clipe și Încercă cu buzele Învi ne țite să-i zâmbească tatălui său. Bancherul se cutremură. De la moartea soției nu mai simțise o asemenea durere. „Doamne, Îmi iei iarăși ceea ce mi-e mai
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
el am fi sărbezi" spune George Enescu în lucrările sale. Amintirea acestui pământ, amintirile copilăriei au lăsat o urmă de neșters în ființa mea. Pornind de la faptul că fiecare om al condeiului, cu talentul, cu munca sa contribuie la cultivarea frumosului, care e menit să dea un impuls pornirilor celor mai nobile ale sufletului, consider că ceea ce contează este să vibrezi tu însuți și să faci pe alții să vibreze. Frumosul este pretutindeni în jurul nostru; este o valoare inestimabilă. El prezintă
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
al condeiului, cu talentul, cu munca sa contribuie la cultivarea frumosului, care e menit să dea un impuls pornirilor celor mai nobile ale sufletului, consider că ceea ce contează este să vibrezi tu însuți și să faci pe alții să vibreze. Frumosul este pretutindeni în jurul nostru; este o valoare inestimabilă. El prezintă o polivalență formativă: cultivă sensibilitatea, dezvoltă capacitățile creatoare, influențează înălțarea morală a omului. Frumosul trebuie sa devină parte integrantă a existenței noastre, un adevărat mod de viață care să ne
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
consider că ceea ce contează este să vibrezi tu însuți și să faci pe alții să vibreze. Frumosul este pretutindeni în jurul nostru; este o valoare inestimabilă. El prezintă o polivalență formativă: cultivă sensibilitatea, dezvoltă capacitățile creatoare, influențează înălțarea morală a omului. Frumosul trebuie sa devină parte integrantă a existenței noastre, un adevărat mod de viață care să ne lumineze sufletul și să ne facă mai buni și mai... omenoși. El va înceta să fie un mister inexorabil și va deveni o realitate
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
fără muncă nu-și are rațiunea. Pornesc de la îndemnul lui F. Nansen: "Ai izbutit? Continuă! N-ai izbutit? Continuă!". Sunt conștientă că nu toți putem fi Ciceroni sau Platoni, Virgili sau Homeri, dar putem fi oameni buni, folositori, sensibili la frumos, la artă, atâta cât trăim, știut fiind că "arta e lungă, viața e scurtă" (Hipocrat). În cartea de față încerc să relatez câteva amintiri și întâmplări petrecute în satul meu natal, Costișa, din anii frumoși ai copilăriei și adolescenței (1932-1955
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
front. Pentru a se mai înviora situația, domnul director s-a adresat cadrelor didactice prezente să-și înceapă programul. Învățătoarea mea s-a apropiat de mine și mi-a zis: Du-te tu, prima și recită așa cum știi tu de frumos! M-am dus lângă monument și-o liniște s-a instalat în toată curtea. Parcă a amuțit și vântulețul care adia lin printre crengi. Și-am început cu glas abia auzit: "Scrisoarea unei fetițe", recitând cu patos versurile: "Tăticule, îți
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
cărora a trăit, nu se uită ușor. Ei știu să ofere clipe de bucurie, îmbogățind viața cu amintiri, din care ne putem alcătui spiritualitatea. Meleagurile natale ne oferă satisfacția întâlnirii cu mărturii ce poartă pecetea eternității pe care o dă frumosul. Am cunoscut îndeaproape familia lui Dragomir Burciu, față de care am multă considerație, afecțiune și prețuire. Cornel Nemțoc Nemțoc Cristinel Cornel s-a născut la Rădăuți, 08.02.1974 în familia gospodarilor Constantin și Viorica, din Costișa. Din 1980 până în 1988
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
de-a Puiuțului, de pe gârlă. Aceasta însă, nu-l iubea pe el, cu toate că era dintr-un neam ales, de-a lui Nică, a lui Toader Burciu. Domnicăi Clemenciuc îi plăcea pe Luca Lavric, un fecior înalt ca un brad și frumos fără de pereche, deși familia lui nu se ridica la acel rang, ca a Burcenilor. Pentru a se căsători cu ea, băietanul lui Burciu, a luat căruța cu doi cai zdraveni, alți doi feciori și-au "furat-o" (luat-o cu
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
respectiv, iar pe verso câteva rânduri izvorâte din inimă: "Din flori frumoase-ți împletesc Urarea plină de iubire, Un mărțișor îți dăruiesc Cu multă, multă fericire!" "Gânduri frumoase și senine Să te-nsoțească pe al primăverii drum. Purtate de tot ce frumos pe lume Un mărțișor îți ofer acum!" Viața să-ți fie o veșnică primăvară!" Acum , când primii ghiocei au înflorit, când cerul azuriu se revarsă peste sufletele noastre, punând parcă stăpânire peste ele, când natura ne cheamă vrând să ne
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
mai isteață, ieșită la poartă, a oprit-o și i-a zis, mai în glumă, mai în serios: Grăbește-te, doamna Mărioara, ca să mai prinzi un joc, la mata în ogradă! Te vor întâmpina cu un marș, că așa-i frumos! Mamei, nu-i venea să creadă ce-a auzit. Cum să-i facă Silvestru așa ceva? Asta, nu se poate. Grăbi pașii și când se apropie de casă i s-au tăiat picioarele. Curtea era ticsită de lume. Pe sub grajd, pe lângă
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
Preferata mamei era Oltea, dar cu mine discuta uneori lucruri mai gingașe, mai sensibile. I se părea că eu o înțeleg mai bine, că pătrund mai profund în miezul lor. Acest fapt mă bucura mult. Avea o atracție deosebită pentru frumos, atât în ce privește îmbrăcarea gospodăriei, vestimentația noastră, cât și elementele din natură. Mi-amintesc ceva inedit. Toată noaptea a păzit scroafa care trebuia să nască, mergând mereu cu felinarul la grajd. Eu dormeam cu ea în bucătăria de vară (să fie
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
Cum ai putea să nu iubești o asemenea bijuterie? Nu se poate contesta că este o datorie a fiecăruia dintre noi față de "pământul care ne hrănește și pe care trebuie să-l cunoaștem ca să-l iubim cu adevărat" (I. Simionescu). Frumosul din natură îți dă mari satisfacții, îți umple sufletul de bucurie, creează emoții,însă trebuie să ținem seama că nu este "un joc simplu de elemente formale, ci manifestarea legilor tainice ale naturii, care în lipsa lui ne-ar rămâne de-
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
etape este cea mai frumoasă cunună... pentru cineva la vârsta înțelepciunii. De aceea, m-am simțit datoare să-mi dăruiesc sufletul în cuvinte, care după frământări și neliniști s-au cristalizat în versuri sau mici povestiri, întâmplări din vremi trecute... Frumosul din natura satului meu mi-a dat satisfacții, mi-a umplut sufletul de bucurie și mi-a creat emoții. În cuvinte puține am vrut să cuprind tot satul... fapt irealizabil. Poate alți colegi, săteni, vor dispune de mai mult har
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
în jurul bătrânei cetăți a Iașilor. Si nu o singură dată... - Stiu că ai umblat în lung și-n lat pe aceste meleaguri și că de fiecare dată te-ai întors cu tolba plină...Așa îi stă bine unui îndrăgostit de frumos și de vechimea izvodirilor domnești sau ale altor muritori... - Prea mă ridici în slăvi, mărite Spirit...și nu merit o așa laudă... - Să lăsăm asta și să mai spunem doar că mănăstirea Golia a căzut în ruină după secularizarea averilor
Ruga de seară by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91713_a_92842]