4,904 matches
-
misterios spune adevărul? Kafka se duce direct acasă, să compună scrisoarea. Se așază la birou și, în timp ce îl veghează, Dora observă aceeași seriozitate și tensiune pe care le manifestă când își elaborează propria operă. Nu intenționează să o păcălească pe micuță. Este un efort literar real și el e decis să facă totul cum trebuie. Dacă reușește să inventeze o minciună frumoasă și convingătoare, aceasta îi va oferi copilului o altă realitate - falsă, poate, dar adevărată și credibilă, conform legilor ficțiunii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
numele și mi se întoarce stomacul pe dos. — Dacă te consolează în vreun fel, găsesc că numele e ridicol. Georgina. Îmi evocă o fetișcană victoriană cu bucle aurii și fălci grase și îmbujorate, care chicotește tot timpul. — E o brunetă micuță ca un șoarece, cu păr unsuros și piele nesănătoasă. — Nu mi se pare că îți poate face concurență. — Ea și Terrence au fost colegi de facultate. A fost prima lui mare dragoste. Pe urmă, s-a îndrăgostit de altcineva și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
îți pun întrebări, trebuie să le răspunzi. Dorința lor este să te țină în viață și numai un om care nu vrea să rămână în viață e capabil să dea răspunsuri mincinoase. Dacă se întâmplă să fii într-o rezervă micuță și, la doar un metru în dreapta ta, o altă persoană e interogată de un doctor sau o asistentă, nu se poate să nu auzi ce spune persoana respectivă. Nu că vrei neapărat să auzi răspunsurile, dar te afli într-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
Urmele patrimoniale sînt astfel și ele diferite : chiar neglijate, cele ale pietrei tot nasc ruine impunătoare, în timp ce urmele lemnului pot dăinui o vreme cel mult ca „moaște” (ca în sala cu acest nume de la Muzeul Țăranului Român, unde resturile unei micuțe biserici de lemn sînt expuse unei morți firești). Mai mult însă, aceste urme diferite conferă și o altă așezare simbolică în durată. O psihanaliză comparativă a pietrei și a lemnului, în maniera lui Bachelard, așteaptă încă să fie schițată. Peste
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
sfârcurile, ca să nu poată alăpta și ca semn că nu mai vor copii. Pe urmă trăiau - bărbați și femei - fără carne, fără vin, fără tutun, fără păcat trupesc și se închinau la icoana sfântului lor. Evdoșka avea și el un micuț sfânt Selivanov acasă la el, pe strada Birjarilor. Numai de sudalme nu se dezvățaseră, păcătuiau cu limba mai rău decât alții cu un trup care își are cheia iadului. Și Leon Margulis știa că, din fericire, la el cheia e
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
întrebat. — Atât. Mi-a venit să plâng, și-atunci Jacques a adăugat: — Pentrru noi, bărrbații, asta înseamnă mai mult decât pentrru voi, fetele. Și mi-a întins cutia, biletul și inelul. Am încercat inelul, are o montură cu un rubin micuț și-n jur câteva diămănțele, e cu adevărat foarte frumos, dar mi-e mare. Păcat, n-am să-l pot purta. M-a apucat tristețea. * Azi de dimineață ne-am reluat programul obișnuit, de parcă totul era la fel, dar totul
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
său. Sunase de intrare. Se afla în clasă vesel și bine dispus, cum era de obicei înaintea orelor de matematică și de fizică, în ultima bancă, rândul din mijloc. Toți așteptau profesorul de matematică când...Intră ea! Ea în persoană: micuță, singură cu un catalog uriaș sub braț. Părea o elevă ce se juca de-a școala. În spate, un perete de zid prin care nu se putea trece; în față, ea cu catalogul. L-a zărit din prima clipă. A
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
a nimerit în vagonul alăturat, adică în vagonul doi de după locomotivă. Noroc că piatra s-a lovit de ceva dur și a dispărut pe undeva, pe sub tren. Ce forțe malefice, se întrebă mirat Bidaru, i-or fi îndemnând pe acești micuți pricăjiți și nevinovați la asemenea fapte de "vitejie"? Acest mic dar semnificativ incident i-a amintit de un altul asemănător, petrecut cu puțin timp în urmă, în centrul geografic al Europei, chiar în inima capitalei, la care a participat activ
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
urcat parcă ceva mai mulți. Comuna pare foarte drăguță, după toate probabilitățile și școala ar putea fi la fel... Va fi plăcut să lucrezi aici!... îl îmbărbătă profesoara în timp ce, cu multă precauție, își luă și ea cele două genți: una micuță pe umăr și una ceva mai mare în mână după care continuă: E timpul să ne luăm la revedere. Cred că nu a fost chiar atât de obositoare călătoria, ba chiar mi s-a părut plăcută, dând în felul acesta
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
ce vor învăța din nerealizările înaintașilor. Privi la ceasul cu brățară de argint și ecran circular cu diametrul de doi inch, prin intermediul căruia putea comunica cu orice persoană de pe mapamond, care purta cu sine la braț un ceas asemănător. Pe micuțul ecran se vedea clar: 17 octombrie 2026, ora 11 și 45 minute. Imposibil! exclamă el, complet dezorientat. Ce repede trece timpul! Mai adineaori aveam 74 de ani. Acum să am deja nouăzeci împliniți? Mai erau cincisprezece minute până la zenit. Era
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
din cauza caracterului parcă nefiresc al acestei secvențe, propun a zăbovi un pic cu cititorul pe seama protagonistului povestirii de față. Anton era un tânăr de douăzeci și șapte de ani, destul de fericit și, pe deasupra, neînsurat. Acesta locuia singur într-un apartament micuț de la nelipsitul mezanin - foarte frumos și elegant, după părerea arhitecților, în general -, închiriat de preabuna lui soră, căci el, deși lucra ca simplu funcționar la minister - o slujbă, de altfel, chiar utilă oamenilor și întrucâtva vrednică de cinste -, cu o
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1941]
-
să înghită precum înghițise. Totul era îmbrăcat într-un veritabil clarobscur apăsător, care, tocmai din cauza întunecimii pronunțate, putea da naștere ușor la foarte multe presupuneri! Tot ce putu el să Istorisiri nesănătoase fericirii 167 distingă cu precizie fură două lămpi micuțe, dispuse de o parte și de cealaltă a sălii, ambele aprinse moderat, în apropierea cărora stăteau nemișcați două namile de oameni, din cap până în picioare îmbrăcați numai în haine negre și purtând fiecare la brâu câte un revolver cu țeavă
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1941]
-
nu există picior de om.-Uite - zicea-nu este niciun picior de om, numai picioare de... glas, măi pruncule! și sublinia intenționat cuvântul picioare privind cu coada ochiului, a șmecherie, femeile. El așa mă și striga: Pruncu'. Eu eram convins că micuțul spațiu putea fi populat cu cel puțin două femei și doi bărbați cuibăriți acolo extrem de greu și care vorbeau pe rând. Simțeam că se petrece acolo, în acea cutie, ceva ce eu nu trebuia să știu, pentru că eram prea mic
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
mai de care dintre suporteri, bunătățile. Titi inspiră cu emoție totuși, înghite a poftă și povestește: Într-o vară, așa dovleci ni s-o fo’ făcut în cucuruz, colo, la delnița primită de bunicu’ de la ceape, de toată minunea! Acolo, micuțule, ți aduci aminte? Acolo, unde aveați voi locul până la colectivizare, în ’62. Știi, nu? Pământ buuun! Negru. Dacă-l lucri, ai roade bogate. Șî-l lucrăm noi, băiete, șî-l lucrăm, șî se face un cucuruz, să fiu al dracu
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
erau comandanții voștri supremi; să fie dezarmat și băgat în pivnița lui Serghei Sovieticu’ împreună cu toți capii naziștilor. Îi căutau părinții, nevoie mare pe leprele astea SS-iste - glăsuia Titi acolo în bar, în doi peri, ca să l incite pe micuț - Șî prin fântâni îi căutau a pagubă. Șî când colo ei stăteau toată ziua la arest în „închisorile sovietice” de pe strada Recoltei, adică de pe strada noastră, zâse “lagăre pentru lepre”, ale lui Serghei, care chiar se credea succesorul lui Stalin
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
nici să zboare nu mai îndrăzneau când, în sfârșit, ajunse la zenit. Targuí-ul opri atunci animalul, îl obligă să îngenuncheze și înfipse în pământ spada sa cea lungă și bătrâna-i pușcă, ce slujiră drept suport, împreună cu șaua, pentru un micuț acoperiș de pânză groasă. Se retrase la umbra acestuia, își sprijini capul pe spinarea albă a mehari-ului și adormi. L-a trezit, mângâindu-i nările, cel mai jinduit dintre mirosurile deșertului. A deschis ochii și a rămas foarte liniștit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
făcând să fiarbă sângele oamenilor și animalelor. Nici o șopârlă nu poate supraviețui acolo, murmură în cele din urmă. Dacă te însoțește cineva, înseamnă că e năpădit de gânduri negre și o să-mi faci un serviciu scăpându-mă de el. Deschise micuța casă de bani zidită în podea și ascunsă sub dușumele chiar lângă masa lui; numără banii care se aflau în ea și clătină din cap. Va trebui să rechiziționezi cămilele de la triburile de beduini, zise. Nu am bani și nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
Purta cravată, un guler țeapăn și un costum „sport“ de tweed. Sprâncenele-i erau grele, iar ochii Îi erau Întunecați, hotărâți și roșii din cauza plânsului. — Știi de ce beau, protestă ea. — Prostii, dragă! spuse Janet Pardoe, asigurându-se În oglinda ei micuță că arăta bine până la cel mai mic detaliu. Ai băut cu mult Înainte de-a mă fi Întâlnit pe mine. Trebuie să ai puțin simțul proporțiilor. Nu lipsesc decât o săptămână. — Bărbații ăștia, spuse domnișoara Warren vag amenințătoare și, când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
boemismul unor anumite cercuri literare. „Au dedicat sexului“, a spus el, parafrazând În mod amuzant celebra frază a lui Burke, „ceea ce era menit umanității“. Corespondentul nostru a semnalat calda admirație pe care nenumărați cititori au simțit-o pentru Emmy Tod, micuța menajeră din Horă mare și veselă (din care, pentru că veni vorba, tocmai s-a tras al unsprezecelea tiraj). „Dovediți o minunată cunoaștere a sufletului feminin, domnule Savory“, i-a spus acesta. Domnul Savory, care e burlac, a urcat Înapoi În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
serviciul de oțet: — Vei fi bună cu mine. Da, spuse ea. În noaptea asta. — De ce doar În noaptea asta? Când ajungem la Constantinopol, de ce n-ai, de ce n-am...? Ezită. Era ceva la ea ce-i scăpa: un singur crâng micuț În toată zona familiarității lor. — Să trăiesc cu tine acolo? — De ce nu? Dar nu argumentele Împotriva acestei propuneri au fost cele care-i Încețoșară Într-atâta gândurile, Încât trebui să-și fixeze privirile mai stăruitor, până unde putea vedea, asupra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
că-i soția șefului de gară, explică el. Când pleacă undeva pentru o săptămână, Îi trimite telegrame zilnic, la orele cele mai bizare. Seara târziu sau dimineața devreme. Și-s pline de cuvinte de iubire. Uneori În versuri: „Porumbița ta micuță Îți transmite dor, drăguță“ sau „Îmi e gândul plin de dor și-i atât de iubitor“. — De ce face asta? Întrebă Ninici. — Îi este teamă că ar putea lua În pat cu el pe una din servitoare. E convinsă că dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
schimbă brusc. — Vă rog să mă scuzați, domnule. Nu mi-am imaginat... Funcționarul de la mesagerie chicoti. — Evident. Imediat, domnule, imediat. Trimit imediat, domnule. Dacă binevoiți să rămâneți pe fir două minute, domnule... Ninici oftă și ieși În aerul mușcător al micuței stații fără peron. Uitase să-și pună mănușile și, Înainte de a apuca să și le tragă, degetele Îi fură pișcate de frig. Își târî Încet picioarele prin zăpada și noroiul la Început pe jumătate topite, apoi pe jumătate Înghețate. Da
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
generală, de dinaintea concertului ce va avea loc. și? Stai puțin. Un bob zăbavă. De prin toate părțile, studenți, care cu mâinile goale, care cu câte un instrument, veneau, auzeau despre necazul mare al Doamnei Secretare, despre ideea preconcertului, în binele micuței Dochița, de numai câteva luni, și pătrundea, entuziast, în interior. Nu dură mult și sala începu a răsuna de piesele pe care studenții le pregăteau pentru iminentul preconcert. Luminile se-aprinseră. Invadară sala de concert, propriu-zisă, celelalte încăperi, împrejurimile maiestuoasei
Hachiţe : schiţe şi povestiri ocrotite de promoroaca dragostei pentru viaţă by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1196_a_1932]
-
a renunțat la viața și haina monahale. Un om cu suflet mare, șef al vestitei fundații Auster, din Capitală, i-a oferit un apartament cu trei camere, în sectorul doi, din București. Tot el le-a și botezat, legal, pe micuțele Ana-Ecaterina și Maria Nectarina. Unde cresc trei fete, ale mele, ar fi zis, în concluzie, nașul, vor crește, și cele două, ale doamnei Starețe. Despre tatăl lor, mama, a declarat, oficial, atât: nu este nici călugăr, nici vreun oficial religios
Hachiţe : schiţe şi povestiri ocrotite de promoroaca dragostei pentru viaţă by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1196_a_1932]
-
rapide nave care a existat vreodată pe acest ocean. Tapú Tetuanúi era prea tânăr ca să aibă drept de vot, însă, instinctiv, brațul sau se alătură pădurii de brațe care se îndreptau către cer. Tevé Salmón, un omuleț îndesat, cu ochi micuți și cu fata de broasca-țestoasă, primise cu ani în urmă râvnitul titlu de Mare Maestru Constructor al insulei Bora Bora și probabil că nu mai există în tot restul arhipelagului, nici în Australe sau în Taumatou, cineva care să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]