7,819 matches
-
Chiar azi În zori, o mare flotă a clanului Mori s-a apropiat de coastele din Hyogo. Soldații au debarcat și au intrat În castelul lui Murashige din Hanakuma. Drumul de coastă prin Hyogo, care trecea pe sub Castelul Hanakuma, era singurul care făcea legătura Între Azuchi și Harima. — Hideyoshi nu va reuși să treacă. În momentul când Își dădu seama de acest lucru, Nobunaga Înțelese și primejdia tăierii comunicațiilor dintre armata condusă de Hideyoshi și Azuchi. Aproape că simțea mâinile dușmanului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
adesea, atât pe câmpiile din jurul Muntelui Bodai, cât și În copacii din incinta castelului. — Sunt la dispoziția dumneavoastră, stăpâne. Cu ușile glisante de hârtie În spate, un samurai voinic se Înclină adânc. Ito era păzitorul lui Shojumaru. — Hanemon? Intră. Ești singurul cu care am discutat vreodată În amănunt problema asta, dar a sosit, În sfârșit, ziua când Shojumaru trebuie să meargă la Azuchi. Vom pleca astăzi. Știu că e foarte neașteptat, dar te rog să-i informezi pe servitori și să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
trecând pe la Muntele Fuji. Mesagerii se retraseră. Hideyoshi rămase pe loc, privind pictura cu bâtlani albi de pe ușile glisante. Ochii păsărilor fuseseră pictați În galben și păreau să-l privească. „Cred că o să fie Kanbei,“ Își spuse Hideyoshi. „El e singurul pe care-l pot trimite. Chemă un paj și-i zise: — Kuroda Kanbei ar trebui să fie În citadela exterioară. Trimite-l aici, pe el și pe Hachisuka Hikoemon. Hideyoshi scoase scrisoarea și o mai citi odată. Nu era cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
fie samurai, dar mie tot ca un războinic Îmi pare. — Am auzit că a fost vasal al lui Saito Tatsukoi. Îl lauzi fiindcă Îi rămâne credincios fostului său senior, chiar și azi? — În timpul lucrărilor de construcție din Azuchi, a fost singurul care a refuzat să participe, cu toate că Îl invitase s-o facă Seniorul Nobunaga Însuși. Nu se pleacă nici În fața faimei, nici În fața puterii. Pare-se că are prea mult respect de sine Însuși ca să picteze pentru inamicul fostului său stăpân
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
târziu, sunt numai doi pași. Nagato locuiește În fața porții, iar oaspeții noștri din Hakata nu prea cred că se vor Întoarce acasă În noaptea asta. — Nu, doar că eu... Soshitsu părea gata să plece. — Mâine dimineață am o Întâlnire. — Atunci, singurul care rămâne e Sotan? — Eu voi lucra de noapte. Îmi rămâne să strâng În ceainărie. — Înțeleg. Nu de dragul meu rămâi. Ai instrumentele acelea scumpe de ceai și trebuie să stai la noapte aici, ca să le păzești. — N-am să vă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
armata cu forțele lui Nobutaka și ale lui Niwa Nagahide, pornind spre tabăra centrală. Apa ploii de dimineață se uscase sub soarele fierbinte, oamenii și caii erau plini de sudoare și praf, iar armurile și blazoanele colorate se albiseră complet. Singurul a cărui strălucire mai răzbea prin arșița zilei era stindardul cu tigve aurii al lui Hideyoshi. Câtă vreme pe Tennozan Încă se mai auziseră ecouri de Împușcături, toate casele din sat păruseră goale. Dar, când forțele clanului Akechi se retraseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
urlau sub cerul pustiit. Violenta bătălie mai continuă Încă o oră. Tenacitatea unității lui Saito era surprinzătoare. Tocmai când păreau să se prăbușească, iarăși se ridicau. Ținându-se pe poziție Într-o mlaștină, respingeau atac după atac. Și nu erau singurii - aproape toate forțele clanului Akechi luptau cu o resemnare ireală, iar vocile armatei Înfrânte răsunau cu Înverșunare, În pieptul lui Mitsuhide, pe care oricine și-o putea imagina. — Retrageți-vă Înainte de a fi Înconjurați! Înapoi! Înapoi! Acel cor jalnic răsuna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
el. Mult mai tare. Băiatul Încă nu avea decât cincisprezece ani. Era destul de Înduioșător să-l vezi comportându-se cu o asemenea grijă filială, În toiul unui marș. Katsuie avea pielea acoperită cu un fel de eczemă. Și nu era singurul care suferea În vara aceea. Mulți dintre soldații care purtau armuri de piele și metal aveau o afecțiune a pielii, un fel de iritație cauzată de armură, dar, În cazul lui Katsuie, aceasta era deosebit de gravă. Își spuse că slăbiciunea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
și halebardele erau Învelite În huse, iar samuraii mergeau În dezordine, spre castel, cu Îmbrăcămintea care nu trezea nici o suspiciune. Oamenii care urcau la castel nu erau numai din clanul Shibata, desigur, ci și din Niwa, Takigawa și alte clanuri. Singurii care fuseseră prezenți cu o zi În urmă dar acum lipseau, erau cei de sub comanda lui Hideyoshi. Takigawa Kazumasu Îl informă pe Katsuie că, Încă de dimineață, Îl aștepta la castel Kumohachi, ca reprezentant al lui Hideyoshi. — A spus că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
și că apoi ne-am retras, vom ajunge de râsul tuturor generațiilor viitoare. Ce-ar fi să ne retragem după angajarea Într-o singură luptă? — Oricum, nu sunt decât soldații Maimuței. Toți războinicii mai tineri strigau În sprijinul lui Genba. Singurul care rămase tăcut era Menju Shosuke. — Tu ce părere ai, Shosuke? Katsuie nu-i cerea decât rareori lui Shosuke opinia. Recent, Shosuke nu mai era În grațiile lui Katsuie și, de obicei, se abținea să vorbească. Răspunse docil: — Cred că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Katsuie Îl părăsise și cu cuvintele: „Du-l În mijlocul luptătorilor mei!“ Aceasta fusese cererea lui și, fără Îndoială, o făcuse din considerație față de oamenii care rămâneau pradă morții, Împreună cu Shosuke. Sub stindard se adunară imediat vreo treizeci de oameni. Erau singurii care Își respectau cu adevărat propria onoare și care nu se codeau să moară pentru seniorul lor. „Ah, au mai rămas câțiva oameni onorabili În clanul Shibata,“ reflectă Shosuke, privind, fericit, chipurile din jurul lui. — Haideți! Să le-arătăm ce Înseamnă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
pe Genba. Cum a mers? Îl Întrebă Hideyoshi. Stătea Învăluit În fumul contra țânțarilor, care se Înălța dintr-un arzător de argint. — Nu l-a interesat, replică Hikoemon. M-a implorat doar să-i tai capul. Dacă ăsta a fost singurul lui răspuns, ar fi o lipsă de compasiune din partea noastră să mai insistăm. Hideyoshi părea să fi renunțat la ideea de a-l convinge pe Genba, iar cutele de pe față Îi dispărură, dintr-o dată. — Știu ce speraserăți, stăpâne, dar teamă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
avea și alți prieteni, care l-ar fi susținut dacă situația nu ieșea așa cum voia el. Fără a fi avut un aliat secret de rezervă, nu și-ar fi putut găsi, În ruptul capului, liniștea. Astfel, Nobuo Își aminti de singurul mare personaj care rămăsese În umbră. Omul acela, desigur, era dragonul adormit din Hamamatsu, Seniorul Tokugawa Ieyasu. Dar rezultatele jocurilor strategice depind și de ceilalți jucători. Faptul că Nobuo se gândea să se folosească de Ieyasu ca de un mijloc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Niwa, știind că, dacă-l Împingea În tabăra dușmană, Îl așteptau mari probleme. Pe lângă pierderea unei mari puteri militare, schimbarea poziției lui Niwa ar fi convins lumea că Nobuo și Ieyasu aveau dreptatea de partea lor. Printre vasalii lui Nobunaga, singurul superior lui fusese Katsuie, iar Niwa beneficia de un mare respect, fiind considerat un om de o rară amabilitate și sinceritate. Era sigur că Ieyasu și Nobuo Îi ofereau lui Niwa toate moticele pentru a li se alătura. Dar, În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
ambele mâini, ca și cum ar fi fost o Întâlnire neașteptată și complet Întâmplătoare. Nobuo rămase uluit, În timp ce vasalii din jurul lui, care arătau atât de impunători cu lăncile și armurile lor, se uitau cu gura căscată de uimire. Dar acesta nu fu singurul lor șoc. Hideyoshi Îngenunche la picioarele lui Nobuo, prosternându-se la pământ, astfel că aproape atingea cu fața sandalele de paie ale celuilalt. Apoi, luându-l pe năucitul Nobuo de mână, spuse: — Stăpâne, n-a fost o zi În anul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Înfrângerii rușinii. În ceea ce privește modul În care se realizează mărturisirea, istoria Bisericii ne arată că, Încă din epoca apostolică, ea se făcea atât În secret, cât și public, dar totdeauna Înaintea episcopului sau preotului care, ca martor al lui Dumnezeu, este singurul În măsură să exercite puterea de a lega și dezlega păcatele oamenilor. La sfârșitul secolului al IV lea, patriarhul Constantinopolului, Nectarie, a interzis mărturisirea publică, și, rând pe rând, mărturisirea privată s-a generalizat. Preotul duhovnic are un rol foarte
Din suflet de creștin. Ediția a V-a by Veronica Ionela Catană () [Corola-publishinghouse/Science/91775_a_92292]
-
sînt "adesea grotești", poemele lui Blake "merită cea mai mare laudă"; profețiile America și Europe formau o "misterioasă și de neînțeles rapsodie", "total inexplicabilă"34. În 1811, Robert Southey a numit poemul Jerusalem "un poem perfect nebunesc", în timp ce Allan Cunnigham, singurul critic care a menționat The Book of Urizen, a spus că "versurile sălbatice" ale acestui poem depășesc "orice înțelegere omenească", "ce a vrut să spună prin ele chiar și soția lui a declarat că nu ar putea spune, deși era
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
Four Zoas / Cei patru Zoa, fără a-l imprimă prin metoda să iluminata. Există într-un singur manuscris, pe care Blake se poate să nu fi intenționat să-l graveze. Totuși, cum arată Keynes, se pare ca inițial acest manuscris (singurul cunoscut) a fost o copie transcrisa "pe curat" a poemului intitulat Vala, care trebuie sa fi existat deja pe ciorne (acum pierdute), deoarece primele pagini din Vala sînt redactate cu mare grijă, cu un scris formal, tipic pentru plăcile de
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
sferele active, așezate între două cuiburi succesive. Sistemul epiciclic ptolemeic (epiciclul: rotirea unei planete într-un cerc care el însuși se rotește într-un alt cerc; ipoteza epiciclurilor încerca să explice comportamentul uneori bizar al planetelor pe bolta cerească) era singurul recunoscut de academii în vremea lui John Milton, de aceea Milton l-a luat în derîdere în Paradisul pierdut. Obsesia astronomilor privind orbitele circulare (sfere, roți sau cercuri) a fost învinsă de Johannes Kepler, care a demonstrat că planetele se
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
și imaginile lui Cristos pe monedele imperiale; mare importanță s‑a atribuit Fecioarei legată de dogma întrupării și tuturor imaginilor lui Cristos în viața sa pământească cu diverse episoade ale pătimirii, morții și învierii. Strămoșii îndepărtați ai arhitecturii nu sunt singurii care dovedesc rolul jucat de credințele foarte vechi în istoria artei. Pentru egipteni, conservarea corpului nu este suficientă. Dacă se conserva doar o efigie a regelui, era și mai sigur că existența sa va continua veșnic. De aceea, sculptorii cizelau
Michelangelo Buonarroti / Mesajul biblic al operelor sale by Ioan Blaj () [Corola-publishinghouse/Science/442_a_992]
-
vise. II.3.1.3. Principiile hiperfizice spiritualizate Urmează două principii, găzduite de ultimele (în stadiul nostru evolutiv) două plane ale Universului. Acestea sunt elementul spiritual, semnificând înțelepciunea și Atma sau Eul, semnificând ceea ce conține tot. Acest ultim principiu este singurul etern, martor unic și ultim al modificărilor pe care omul le suferă în evoluția sa. Aceste ultime principii sunt greu de perceput pentru omul actual, de aceea ne vom limita să reproducem concepția teosofică pe scurt, ferindu-ne deocamdată să
Fundamente de antropologie evolutivă pentru psihiatrie by Cristinel V. Zănoagă Mihai Tetraru Maria Tetraru Mihai Asaftei () [Corola-publishinghouse/Science/1265_a_2075]
-
adică asigurarea de etape evolutive progresive actuale (v. §II.4.3.6), se pune și în cadrul reîncarnării în regnul uman. Anume, atunci când corpul cauzal face saltul calitativ din regnul animal inteligent, are nevoie de un corp grosier uman, dar primitiv, singurul pe care-l poate “conduce”. Prin urmare este justificată − chiar cerută de legile evoluției Universului − existența în epoca actuală a unor populații umane situate pe diverse niveluri evolutive, începând cu cele primitive (inclusiv canibale) situație perpetuată de ele însele prin
Fundamente de antropologie evolutivă pentru psihiatrie by Cristinel V. Zănoagă Mihai Tetraru Maria Tetraru Mihai Asaftei () [Corola-publishinghouse/Science/1265_a_2075]
-
acestora. Fiind o unitate socială, familia urmărește să asigure satisfacerea unei foarte complexe game de trebuințe și aspirații ale membrilor săi. Din acestea derivă o suită de caracteristici ale familiei: este un grup social caracterizat prin determinări naturale și biologice, singurul în care legăturile emoțional-afective și de consanghinitate au o importanță majoră; este grupul întemeiat pe afecțiune, condițiile juridice neintervenind decât pentru consolidarea legăturilor reciproce de înțelegere rezultate din unitatea de aspirații și scopuri; este cel mai mic grup social uman
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
de perspectivă. Utopiile igienei mintale reprezintă compensarea unor frustrări, conflicte și traumatisme colective ale societăților umane aflate față în față cu destinul lor. O luptă împotriva suferinței, a bolilor și infirmităților, iar în final, o luptă cu bătrânețea și moartea. Singurul „front” care se poate opune acestora este „imaginarul colectiv”. Utopiile igienei mintale sunt toate niște producții ale imaginarului colectiv, din care își trag substanța experiențele științifice și soluțiile acestora. Sunt ele posibile? În realitate, nu, având în vedere „premizele ideologice
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
al unei societăți culturale românești. Autorul s-a remarcat prin profunzimea erudită și frumusețea interpretărilor, acoperind un mare gol, completând sinteza cu alte studii și articole, ce au analizat „Junimea” și din alte unghiuri . Lucrările lui Al. Zub, din păcate singurul istoric român care s-a încumetat să abordeze activitatea „Junimii” în perioada comunistă, fără a face concesii discursului oficial, pot fi considerate adevărate modele. Z. Ornea a avut un rol important în publicarea unei părți din corespondența lui Maiorescu (T.
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]