6,679 matches
-
așa, se mărginea să asculte un sunet îndepărtat de vioară ce plutea intermitent, ca o părere peste câmpie. Deodată, fu cât pe-aci să-i sară inima din piept. Un ienicer răsări ca din pământ în fața lui cu iataganul ridicat, urlând în turcește: — Stai bre, că te tai! Iaca stau, drăguță, nu mai fac nici un pas - spuse Metodiu înspăimântat, căruia într-o clipită, cu o limpezime și-o corectitudine înfiorătoare, îi reveniră în minte toate cunoștințele din turca populară, bulgară, învățate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
balustradă: —Tu ai fost ăla care a venit pe aici, îți aduci aminte? Nici măcar nu te-am invitat. Nu m-aș întoarce la tine nici dacă m-ai ruga în genunchi! — Sigur, sigur. Deci la aceeași oră săptămâna viitoare? am urlat răzbunător. A scos un sunet care semăna cu un mârâit și a trântit ușa în urma lui. Cât pe ce s-o scoată din balamale, noroc că îi pusesem unele mai zdravene. Se pare că bărbații au obiceiul să plece de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
locul pe care mi-l indicase Tony, la marginea atriumului, cu instalația suspendată în spatele meu. El se retrase tocmai în zona recepției și se așeză pe vine, bolborosind ceva pentru el, ca un aurolac: — Ia-ți mâna de la nas a urlat. Foarte bine. OK. Întoarce-ți capul într-o parte. Da, așa. Acum întoarce-l la loc puțin... puțin mai mult... uite, urmărește-mi degetul. Îl vezi? În regulă, atunci uită-te la nenorocitul de deget! Fă ceva cu brațele alea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
a tras înapoi și a zâmbit la așa-zisa fată vitregă mi s-a părut că amândoi, mamă și fiu, au fețele unor jucători de poker, ascunzându-și adevăratele sentimente. Șampania sosi, o sticlă de un litru și jumătate. James urla: —O! Să curgă șampania. Toată lumea să sărute mireasa! Ceilalți meseni care nu se uitaseră înainte la noi, o făceau acum. Belinda era în mare dispoziție exibiționistă, atrăgând atenția tuturor. Lângă mine, Simon Grenville, la polul opus, dispărea practic în scaun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
Trebuie că e unul dintre puținii care fac asta. Cu toate astea, am înțeles punctul lui de vedere. Să o forțeze pe Belinda să spună cine fusese dealerul fostului ei iubit ar fi fost o încercare sortită eșecului - ar fi urlat după tati numai dacă te uitai mai urât la ea. Nu spun că am să fac orice, am zis sigură pe mine. Oricine ar fi fost, ți-a făcut sculptura praf, a punctat Hawkins, plin de tactul lui obișnuit. E
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
ca și când nu ar mai fi putut respira. — Și nu face pe prostul, a spus Belinda tăios. Dar James încă se sufoca. Cealaltă mână scăpase dintr-a lui Susie și acum era doborât la pământ, ținându-se de stomac. —Jamie! a urlat Susie. —E bine? a întrebat Baby, prinzându-se într-un final. Bineînțeles că nu e! am răspuns. James se zvârcolea ca și cum se sufoca, de parcă nu putea scoate nimic din el. — Este doar băut, a spus fără griji Belinda. Ignorând-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
și lui Dominic, care deja se uitau curioși în această direcție. —Pentru Dumnezeu, Sam, dă-te la o parte! O să verse și tu vei fi în prima linie, a țipat Dominic, dându-se la o parte. — A fost otrăvit! am urlat. Aduceți-mi un pahar cu lapte. Amândoi, repede! Fața lui Sebastian se schimbă brusc, de la uluire la îndoială și șoc. — Haide, pentru Dumnezeu! i-a spus lui Dominic, îndreptându-se spre salon. James se zvârcolea acum, cu brațele în laturi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
mie, pentru că eram sânge din sângele lui! Și de aceea i-ai dat droguri și lui Bells, nu? Totul a fost din răzbunare, ca să ne tragi la fund... Atinsese un punct slab. Strânsoarea lui Dominic a slăbit ușor în timp ce a urlat la ea. Destul cu imaginația ta... Mi-am îndoit genunchii repede, aplecându-mă, degetele lui desprinzându-se de mânecile tricoului meu, și am făcut câțiva pași rapizi în față înainte să mă poată prinde din nou. —Dominic, nu este nevoie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
vreme după ce Organul Își instalase sediul În casa unui industriaș - nu avea celule, bărbații erau ținuți „la garaj”, femeile „la bucătărie”, proaspeții și pedepsiții „la chimniță”). Așadar, Într-o zi, coborâse la bucătărie Însuși comandantul, cumplitul maior Buzescu Ion și urlase la ea - numai la mama, acuzând-o că... Îi strică cățeaua: «Îmi strici cățeaua, bandito, cu jocu tău, burghe’ și hiclăris’, de-i zici valț - dacă-l mai joci de față cu cățeaua, Îți rup eu, cu mâna mea, picioarele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
atingere, ca bronzul clopotului Începând să vuiască doar suflând mai tărișor asupra lui (ca, de-o pildă, arderea cărților În curte, dansul tatei, gol pân-la brâu, cu o sticlă de rachiu Într-o mână, țopăind În jurul rugului de pe zăpadă și urlând cu veselia Înspăimântatului: «Trăiască Gutenberg!» - știind el bine că viața Basarabeanului sub Rus e, ori: că-că, ori: că-că.) Din acea dimineață am Început să Înregistrez, ca oamenii, succesiv; să primesc, conștient și să depozitez, știind că o fac, ce se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
și așa, și așa - o apuc de mână, Îi fac semn să se aplece, Îi spun numai ei, la ureche: - Arată-mi și mie aiciul tău, să văd cum e făcut... Ileana - avea dreptate mama: e o proastă - Începe să urle de râs; repetă În gura mare ce-i cerusem eu În șoaptă; și iar râde. Femeile chirăie cu toatele, ca niște găini ce sunt ele. Azi și mâine! Mama, mânioasă, mă apucă de-o ureche și mă duce așa, spre inima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
strici copilul! Pe mine mai mult pe sus mă ia și mă duce, cu tot cu pătură, Într-un fel de colibă de frunzari; la numai babe și numai copii mici. În coliba aceea plâng o vreme, liniștit; apoi cu hohote; apoi urlând, până-mi vine să vărs. Ies de-acolo și o pornesc de-a dreptul: las-să mă zgârie crengile, să mă ràgile rugii de mure; las-să mă dezbrace de tot, să mă omoare de tot țânțarii, să mă găsească mama mort
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
galbenul. Roșul - dacă nu azi, atunci mâine. AU PLECAT ROMÂNII Însă mâine: grădina goală, curtea goală, casa goală. Satul și el, gol. Mă trezesc târziu și nu În grădină la noi, dau ocol școlii, grădinii nimeni. Încep să plâng, să urlu - unde-s soldățeii? Unde-i Carpenul meu? Mama zice: - S-au dus mai Încolo. Ei au treabă, ei luptă...Nu mă ogoiește lupta lor, eu vreau tata. - D-apăi asta și fac când luptă, băiețălu moș’lui, Îmi explică Moș Iacob
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
alt scaun, la Îndemâna mea. Mă mângâie pe creștet, dar are lacrimi În ochi. - Mamă, de ce plângi tu?, zic. De ce plângi tu, mamă? Plângi pentr-o scroafă de rusoaică? Abia termin, că mama Îmi arde o palmă strașnică. - De ce mă baaaați?!, urlu. Nu vezi că-s bolnav? Nu vezi că-s orfănel? - Așa, orfan și bolnav, o să mai primești, dacă mai spui porcării! - Dar nu le-am spus eu, șeful de post le-a spus! - Și de ce repeți porcăriile unui porc? - Eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
două fete și mai mari; și Cheptănar și Scridon și Morcov - tăt satul! Vin și din satele vecine dar nu chiar În acea seară. Măi, și se-ncinge horă mare - de astă dată, de bucurie. Toată lumea bea, cântă, chiuie, plânge, urlă, bocește, cântă, râde-plânge și chiuie, chiuie lumea asta... Stau În calidor. Aștept să se Întoarcă de la țintirim. S-au dus cu toții la țintirim, cu hârlețe, cu lopețe; cu butelci de vin. Cântând, ca la nuntă, lălăind bețivănește ca după nuntă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
după aceea a pălit-o cu copita, măgarul de măgar, curgea sângele ca Răutul, de lângă ochiul drept al maicii și copilul din brațe nu mai mișca - am văzut eu, cu ochii mei! Văd cu ochii mei, tot-tot și alerg acasă, urlând de spaimă și de grozăvenie și rup din carte toate pozele colorate cu măgar: și pe cea cu Intrarea În Ierusalim, și cea mai din față, când ei mergeau, trei, după rază, pe Hristos să-l vază, cu smirnășitămâie și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
picioare. L-am rupt!, l-am stricat, l-am distrus! Îl calc În picioare, mânios. - Lasă, băi’țălu moș’lui, că la iarnă, -i Începe iară coliba..., Îl audpe Moș Iacob, care mă pândise, la gard. - Dar nu-i colibă!, urlu eu, mânios pe bătrân, mai degrabă că nu pricepuse ce fac eu, decât pe... „colibă”. - Da ce-i? - Ceva! Ceva bun - și nu spun! Ceva bun de tot, de să te lingi pe bot - și nu spun de loc! - mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
acesta un efect al luminii. Clădirile erau de fapt așezate În zigzag și din orice parte le priveai, te frapau zidurile lor ce se proiectau pe albul imaculat al bolții cerești. Un copilaș bine Înfășat, lăsat Într-un cărucior roșu, urla de mama focului. Un tînăr roșu În obraji de frig, pe o bicicletă făcută dintr-un aliaj ușor și cu un sistem de transmisie strălucind de-ți lua ochii, pufni parcă dinadins Într-un rîs zgomotos cînd trecu pe lîngă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
directorului, atunci, ca să cîștig bani, ar trebui să-mi astup urechile, și nu să ascult la ce se vorbește, să Închid ochii, și nu să privesc În jur, să dorm ziua, și nu să Încerc să realizez ceva, dar... Sirena urlă pentru a doua oară, ca un vițel Înspăimîntat. Fratele se Întorcea de la foc, frămîntînd cu pași apăsați pietricelele de sub picioare și mușcîndu-și buza de jos. Se vedea de la o poșta că e furios, dar nici măcar nu Încerca să-și ascundă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
prinse. Au sosit Întăriri imediat și cele două au fost săltate, fiecare de cîțiva bărbați, ca niște saci cu legume și duse În beznă, undeva dincolo de cercul de autobuze. Li se mai auzeau doar vocile plîngărețe și stridente, Înjurau și urlau după ajutor. Într-o clipă au răsunat țipete și zgomote provocate de obiecte sparte undeva pe lîngă autobuzul cel mai apropiat de dig, Înghițind scîncetele fetelor. S-au spart geamuri și s-a aruncat cu pietre dinspre autobuzul acela. O
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
pentru că atacul a fost dispersat de cîțiva consumatori de saké și alte băuturi alcoolice iefitine, care erau beți turtă și de către cele două femei care fuseseră duse cu forța, undeva mai departe În albie. — Vorbesc eu cu cei de la birouri, urlă fratele, croindu-și drum prin Învălmășeală și luînd-o apoi la fugă. Chiar pe cînd traversa semicercul de microbuze, a fost ajuns din urmă de cîțiva muncitori și trîntit la pămînt. Eu n-am făcut, Însă, nici un pas spre el. Stăteam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
pernă, încercând neputincioasă să alunge amintirile care i-au înveninat mulțime de nopți. Anumite scene se derulau cu repeziciune și începu să plângă aproape ca atunci, când a plâns mult și a țipat. Acum nu țipa, deși îi venea să urle de-a binelea. Da! Mereu ea, amintirea aceea urâtă mă chinuiește îngrozitor... De ce nu pot să înving? De ce? La ce-mi folosește să-mi amintesc mereu? Ce mai pot schimba în tot ce a fost?” ... Era ziua lui aniversară și
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
coceni furați de acasă. Focul se înălța uriaș, dansând, încurajat parcă de ritmul drăcesc al tobelor. Dacă îl priveam fix, întâi strălucirea lui mă orbea, apoi vedeam cum din el țâșneau, unul câte unul, ca niște fii ai nopții, copii urlând de bucurie. Întunericul la fel de gros ca și fumul de la cauciuc se împreuna cu flacăra, fătându-i pe toți prietenii mei de joacă. Închideam ochii, aruncându-mă și eu, chiuind, cu capul înainte, dintr-o parte într-alta a nopții. Ca
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2193_a_3518]
-
cealaltă de stradă, cere să fie dusă mai departe. Studenta mai împinge puțin (oamenii se uită ciudat - ce-i ăsta, film?), dar se grăbește să ajungă undeva. Își cere scuze, spune că e greu și nu mai poate împinge. Țiganca urlă disperată să n-o lase în mijlocul drumului și aruncă niște blesteme pe care, din fericire, fata nu le-a priceput. Ce concluzie am tras eu din toate astea? Că ar fi cazul s-o las mai moale cu facerea de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2167_a_3492]
-
ți s-a întâmplat să te atace cineva în timp ce erai în direct? Să sară pe tine? C.Z.: Da, mai mult în țară. Unii oameni sar pe tine. Nu neapărat să fie violenți, dar să-ți spună anumite chestii, să urle în cameră. Încerc să-i dau la o parte, încerc să vorbesc cu ei după ce termin live-ul, dar în live e mai greu. Sau mă bazez pe colegi care de obicei sar ei și nu-i lasă să-mi
TRANSMISIUNEA ÎN DIRECT by ANA-MARIA NEAGU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/861_a_1560]