6,026 matches
-
strada. Le spuse bărbaților că venise pentru anunț. Unul din ei Încuviință din cap. ― Trebuie să mergeți prin spate, spuse el. Politicos, o conduse pe o alee spre curtea din spate, bine măturată. În acel moment, ca la un semnal discret, ușa din spate se deschise larg și Desdemona avu cel de-al doilea șoc. Se iviră două femei În chador. Bunicii mele Îi păru că arătau ca musulmancele fervente din Bursa, În afară de culoarea hainelor. Chadorul nu era negru. Era alb
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
mașina până În capătul celălalt al orașului ca să cumpere carne cușer și apoi o servea cu sos de smântână. Sau sărea peste carne și smântână și făcea plăcintă cu crab. Deși fideli religiei lor, soții Grossinger erau evrei din Vestul Mijlociu, discreți și asimilaționiști. Se ascundeau după perdeaua lor de chiparoși și de Crăciun puneau și un Moș Crăciun pe lângă luminițe. În 1971: Judecătorul Stephen J. Roth de la Tribunalul Districtual al Statelor Unite a hotărât că În sistemul de Învățământ din Detroit exista
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
continuând cu Shakespeare, Donne, Swift, Wordsworth, Dickens, Tennyson și E.M. Forster. Faceți legăturile. Domnișoara Baker și domnișoara Inglis fondaseră școala În 1911, „spre a educa fetele În științele exacte și umaniste, pentru a sădi În ele dragostea pentru Învățătură, comportamentul discret, amabilitatea, grația și, mai presus de orice, interesul pentru Îndatoririle civice“ ca să citez din carta școlii. Cele două femei locuiseră Împreună undeva la marginea campusului, În „Căsuță“, o colibă acoperită cu șindrilă care În mitologia școlii ocupa un loc comparabil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
urmat săgețile spre ceea ce se numea Secția Psiho-hormonală. Milton avea numărul cabinetului scris pe o fișă. În cele din urmă am găsit camera pe care o căutam. Pe ușa gri nu era nimic, În afară de o plăcuță extrem de mică și de discretă pe la mijlocul ei: Clinica de Disfuncții Sexuale și Identitate de Gen Chiar dacă părinții mei au văzut plăcuța, s-au prefăcut că n-o văd. Milton și-a coborât fruntea ca un taur și a deschis ușa. Doamna de la recepție ne-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
meu / 14 • Arhitectura Iu' pește / 26 • Colea,-n tină / 31 • Animale de tablă / 42 • Tahistoscop / 46 • O amintire de la "Artis" / 53 • Pentru D., vingt ans apres / 56 • Cum am devenit poet / 61 • Unde merge poetul gonit din cetate / 67 • Farmecul discret al poeziei / 73 • Poezia. O previziune / 74 • "Asta nu e poezie" / 78 • O artă fără public / 82 • Zece vederi cu Monrepos Castle / 86 • Mai e nevoie de biografii? / 95 • Fapte / 100 • "Acesta nu e un suprarealist" / 106 • Doinaș melancolicul / 110
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
târziu, povestind vise în cărțile mele, am profitat de nenumărate ori, mișelește, de o fisură în legea proprietății intelectuale - absența copyright-ului pe vise - ca să-i fur cele mai fermecătoare și mai articulate viziuni, cele mai mistice decoruri, cele mai discrete treceri de la real la ireal și halfway back. Al ei a fost visul cu palatul de marmură invadat de fluturi din "Orbitor" - în general, fluturii, acolo, sânt fluturii ei -, de asemenea al ei cel despre imensa incintă-cavou în care Măria
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
apărare de care vorbeam, și care nu funcționează doar la nivel legislativ. într-adevăr, artistul, în lumea democratică, este și un exorcist al răului, un antitotalitarist, un participant la acea înțelepciune colectivă în afara căreia libertatea nu poate exista. 1990 Farmecul discret al poeziei Când eram puști de liceu citeam aproape numai poezie. Mi-aduc aminte că până și în pauze, pe când colegii mei mergeau la toaletă să mai tragă o țigare, sau făceau curte fetelor, sau discutau despre muzică, eu ieșeam
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
se vindece. Până am aflat, foarte de curând, că s-a întors "ca să moară în Romînia". Și, și mai de curând, că și-a dat sufletul, după șapte ani de luptă cu ideea morții inevitabile. A murit încă un poet, discret și delicat, și un adevărat sufletist. N-am să pot uita vreodată dimineața aceea, care, deși atunci mi s-a părut o halucinație, azi o trec printre cele mai reale lucruri petrecute în viata mea. Plictis și nostalgie Golul existențial
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
am sâni perfecți, cei mai albi dinți, cele mai pline buze și nici urmă de gânduri contradictorii. Dar nu e cazul. Sunt doar o vâlvătaie, uneori fericită, de cele mai multe ori Însă prost dispusă și confuză“. Machiajul, chiar și cel mai discret, era scutul ei Împotriva lumii ostile. Fără machiaj era distrusă. Și vulnerabilă. Kitty se Îmbrăcă și se duse la fereastra mare din camera de zi. Splendoarea răsăritului se revărsa peste ocean și peste gândurile ei. Oare cum era posibil să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
se simțeau bine în preajma lor, nu i-am auzit vreodată plângându-se. Cât despre chestia cu vorbitul, nimic nu e mai simplu: da, eu vorbeam pentru ei, dar cum naiba să nu fac asta când erau atât de căpoși sau discreți, cum vreți să le ziceți, și nu doreau să iște vreo debandadă cu lingviști care apar la ușă ca să cerceteze fenomenul, glasuri fără chip, pițigăiate sau grave, care se plimbă dintr-o cameră în alta fără să poți atinge locul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
făcute azi, cu scopul de-a buimăci adversarul mâine. Un asemenea registru, recunosc, nu ne prea era la îndemână nouă, fraților Florian. Prinși în atâtea vârtejuri (eu, bunăoară, după parafarea tratatului de pace cu adulții de pe aleea Băiuț, descoperisem farmecul discret al băncuței de la scara A, unde o fată șatenă și grăsăncioacă, Monica, practica un fel de pedagogie a sărutului; Matei, aflat la grădiniță în ipostaza aceea uluitoare, de legendă vie, era ocupat și el cu „o grămadă de îndatoriri și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
brazi. În întunericul fără martori Se liniștesc păsări, sânge, țară Și aventuri în care veșnic recazi. (Somn) Ce departe este somnul Anei Blandiana, din Octombrie, noiembrie, decembrie (1972), unde starea de adormire e o prefigurare a fericirii, o stingere lentă, discretă, precum a plantelor în crepuscul (v. Adorm, adormi, Tu ești somnul, Leagăn, Dorință, Nu-mi voi aminti etc.). Emil Botta alege somnul drept alternativă la luptă, dar lupta intră în somn. Este contra-zicerea dintre orizontal și vertical: Arborii mor în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1504_a_2802]
-
ști-i, precum și alții cu dubioase ocupații...!! Tony Pavone fu condus de un ofițer de legătură la etajul trei al clădirii, chiar În „Bârlogul Lupului...!”. Trase de câteva ori aer În piept făcându-și curaj, apoi ciocăni În ușă oarecum discret. Nu primi răspuns. Mai Încercă odată. După câteva alte secunde Îi auzi vocea. „Ușa e deschisă...!” Cu inima micșorată la dimensiunea unui purice Tony Pavone intră În Încăpere unde Lct.Col.Tudose Ion Îl Întâmpină jovial cu mâna Întinsă. „Bine
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
ofițer, du-l jos...!!” Tinerii ofițeri răsuflară ușurați, programul terminându-se de mult iar acum aștepta ordinul de plecare care nu mai venea... Șeful Biroului Cercetări Penale se agita nervos. În câteva rânduri privi la ceasul de mână În mod discret, gest ce torționarul Lct.Col.Tudose Ion Îl observă. “Te grăbești, colega...?” “Nu, nu prea... De fapt, soția a cumpărat bilete la teatru...” “Bravo, nemaipomenit...! Colegii mei se relaxează În timp ce eu mă spetesc muncind...! I-a să vedem. Pentru astăzi
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
și să-l omoare...! Nu avea ideie de felul cum va proceda dar, va acționa În raport cu discuțiile purtate și mai ales după felul cum va folosi diplomația pentru a-l atrage În cursă!! Dorind ca Întrevederea să fie cât mai discretă, rugă ospătarul să amenajeze o masă Într’un colț mai Îndepărtat al localului, precauție inutilă: toate restaurantele centrale avea În supraveghere un securist care avea misiunea să fileze totul În special ce mănâncă, ce vinuri scumpe consumă, cât a valorat
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
pe nici una...! „Ești nevinovat...!” - se auzi o voce din sală. „Te iubim și te vom apăra...!!” - dar vocea fu redusă la tăcere de ciocanul judecătorului care ceru să fie liniște, În caz contrar suspendă audierile. Tony Pavone mai făcu o discretă tentativă s’o descopere pe Atena, fără rezultat. Gardienii urmăreau orice mișcare a arestaților din boxă: astfel fu nevoit să fie cât mai circumspect pentru a evita repercursiunile promise la Înapoierea În penetenciar. Se resemnă,răspunzând mecanic la unele Întrebări
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
dintr-o dată, fșșș. Pe albul claustrofobic al celulei (care cumva te trimite cu gândul la Birdy, de Alan Parker, poate din pricina asocierii dintre cuvântul „pasăre“ și ideea de evadare, dar și, fățiș, la Blow-up-ul lui Antonioni), umbra eroului devine din ce în ce mai discretă, până când gardianul isteric descoperă într-o zi celula goală. Dar pe urmă eroul apare din nou în celulă, ca să devină din nou „invizibil“ și să evadeze. Luat pe bucăți mai mari sau mai mici, luat în ce-ți oferă la
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2211_a_3536]
-
Dinamo, mă și mir că nu am văzut prin studiouri, atârnate de gulerele invitaților, cădelnițe în miniatură în locul clasicelor lavaliere. Sunt, ca tot românul, un creștin (semiăpracticant. Recunosc, nu țin post, nu aprind frecvent lumânări la Biserică. Am o relație discretă și, zic eu, cât se poate de „fair“ cu Cel de Sus. Fac aceste precizări pentru a nu fi încadrat, de unii dintre dumneavoastră, la eretici sau la atei (deși, cu ultimii, nu am nici un fel de problemăă. Fac aceste
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2175_a_3500]
-
își iubește copilul adoptat, încât acceptă să intre în limburi, adică în zonele cenușii dintre viață și moarte. Regizorul debutant Juan Antonio Bayona face după un scenariu original, care urmează fidel regulile filmelor cu case bântuite de fantome, un film discret dar puternic, propunându-și nu să te sperie cu trucuri fizice (spirite care apar și fac buhuhu în spatele eroinei, când aceasta se spală pe față), ci să-ți explice cum între viață și moarte granița e ca o perdea. Cu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2206_a_3531]
-
asta înseamnă că o să tot săpați acolo, afară, timp de câteva zile. — Mă tem că nu există nici o altă soluție. Oricine o fi aruncat-o acolo jos, a făcut o treabă de profesionist. Totuși o să încercăm să fim cât mai discreți posibil. Uitându-se pe fereastră, directorul văzu patru mașini de poliție, una de pompieri și o dubă mare, albastră. — E o întâmplare extrem de nefericită, murmură el. — Crimele sunt întotdeauna așa, zise inspectorul și se ridică în picioare. Ține de natura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
dedesubtul Dinotheriului. Tocmai la doi metri deasupra capetelor noastre începeau să se rotunjească coastele gălbui, oasele boante ale coloanei, să atârne țeasta mare cât amândouă corpurile noastre la un loc. Între picioarele monstrului, groase ca stâlpii, priveam șurubăria și tijele discrete care-l țineau în picioare. Uriașul cu picioare de lut. Ea nu mi-a zis nimic, a fost un fel de telepatie faptul că ne-am apucat, îndîrjiți, de treabă. Mă întreb și acum, printre multe alte lucruri, ce ne
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
știe, poate, peste ani, va deveni pianista cvartetului, așa cum o spune, mai în glumă mai în serios, Corina Belcea... Violonista nu pare să-și fi schimbat maniera hotărâtă de a ataca brusc coardele, semn al unui temperament impetuos, în ciuda calmului discret pe care îl afișează în afara scenei și, mai important, a siguranței de sine și admirabilei ei măiestrii violonistice. Impetuos și violistul Cvartetului Belcea, polonezul Krysztof Chorzelski, ale cărui picioare se mișcă neîncetat, punctând uneori puternic ritmul cu bătăi energice în
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2168_a_3493]
-
acest eveniment. Am crezut că-mi fuge pământul de sub picioare. Chiar de la intrare, i-am zărit cascada de păr auriu înconjurându-i umerii. Nu mă observase și am putut să o studiez puțin. Silueta, ușor împlinită, era la fel de delicată. Îmbrăcată discret, elegant, cu aceeași ținută dreaptă, frumoasă. Vorbea, dădea mâna, saluta pe cei veniți cu un surâs ce mi s-a părut trist. În jurul ei plutea inefabilul. Așa mi s-a părut, așa am revăzut-o. Când i-am dat mâna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
a crescut, de fapt, căci mama, sora ei, duce o viață foarte agitată. Este artistă de teatru, acum face și cinema. Niciodată n-a avut timp de mine! Clotilde a fost de fapt și este mama mea. O mamă dulce, discretă și generoasă. Doamne, o să mă înrudesc cu Clotilde! Va intra în casa noastră, poate! Eram și bucuros, și frământat. Era un amestec de sentimente greu de stăpânit. Noroc că a ținut doar o săptămână! Altfel... Apoi mă linișteam singur. Bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
Ajun. Au adăugat doar ciorbă și sărmăluțele tradiționale, aduse special, cu o zi în urmă, de la Irbis. Zilele s-au scurs în liniștea și bucuria sărbătorilor și pentru "seniori" și pentru "juniori". La juniori, Petre și Camelia observaseră deja "ocheade discrete" între cei doi cavaleri și cele trei domnișoare, Ana neînscriindu-se deocamdată în joc, stând mereu cu caietul de schițe și creionând caricaturi celorlalți, spre hazul tuturor. Petre și Camelia, în sfârșit împreună și cu "copii" alături, făceau planuri de viitor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]