9,442 matches
-
acest context, un rol privilegiat, în măsura în care lupta cu uitarea, capacitatea eroului de a recupera fragmente de timp, de umanitate, de istorie reprezintă o modalitate de restabilire a adevărului prin „poveste”, prin refugiul în narativitate, ca formă suverană de supraviețuire prin ficțiune. Traian Dobrinescu surprinde, însă, în roman, și demisiile morale ale celor din jur, abjurările sau compromisurile celorlalți. Chiar soția lui Dinu Pădureanu, din dorința de a- și proteja fiul, e nevoită să se căsătorească cu un reprezentant al sistemului comunist
Trecutul ca poveste by Iulian Bol () [Corola-journal/Journalistic/2752_a_4077]
-
controversate sunt prezentate din mai multe puncte de vedere, iar senzaționalismul a fost ținut la distanță, așa încât credibilitatea subiectelor abordate să rămână neatinsă. Manieră de prezentare le permite cititorilor să-și utilizeze abilitățile cognitive critice pentru a delimită faptele de ficțiune, opiniile de dogmă și adevărul de legendă pentru fiecare enigmă care a intrigat, uimit sau vrăjit omenirea, de-a lungul secolelor. Enciclopedia este formată din paisprezece capitole mari, acoperind o gamă largă de subiecte de interes: Misterele lumii de dincolo
Enciclopedia Gale a fenomenelor neobişnuite şi inexplicabile () [Corola-journal/Journalistic/69841_a_71166]
-
adaugă, transformă sau omite - și deci poate înșela privitorul. Și într-adevăr, fotograful lucrează direct și rezultatul apare pe un ecran, care arareori corespunde întocmai cu realitatea, așa cum poate observa orice spectator, care poate urmări și acțiunea din scenă și ficțiunea fotografică. Corpurile se mișcă în timp, fotografia a înlemnit. Ea scoate la iveală trecutul, fixat, înghețat. Și ce se petrece în scenă? Cum se mișcă corpurile? Toate momentele sunt excesive. Implicarea fiecăruia dintre performeri, excelenți dansatori și actori, Jerry Killick
eXplore dance festival (II) by Liana Tugearu () [Corola-journal/Journalistic/4211_a_5536]
-
bogate țări din lume": un indian, un italian, un egiptean, dar și de cetățeni ai acestei țări multiculturale - romanzi, ticinezi, germani. Titlul filmului evocă o altă aventură colectivă datată 1972 Swiss made, cu deosebirea că acesta era un film de ficțiune. Și în La bonne conduite se exploatează tema relațiilor dintre elvețieni și imigranți, dar aceasta sub forma a cinci întâmplări petrecute la o școală de conducere auto. Monitorii sunt portughezi, vietnamezi sau elvețieni, elevii - brazilieni și afgani. Secretul bunei sau
Sărbătoarea filmului elvețian by Viorica Bucur () [Corola-journal/Journalistic/17322_a_18647]
-
fondurile obținute de la SSR (Societatea Realizatorilor Elvețieni), au beneficiat din plin de finanțare din partea Societății Elvețiene de Televiziune, care le asigură, de asemenea, difuzarea pe cele trei canale (german, romand și italian). Coproducții cu televiziunea sunt și majoritatea filmelor de ficțiune de lung-metraj care au fost prezentate la Soleure, printre care Berezina sau ultimele zile ale Elveției, care - chiar dacă nu a obținut titlul de cel mai bun film elvețian de ficțiune, categorie la care a fost nominalizat, dar a pierdut în favoarea
Sărbătoarea filmului elvețian by Viorica Bucur () [Corola-journal/Journalistic/17322_a_18647]
-
și italian). Coproducții cu televiziunea sunt și majoritatea filmelor de ficțiune de lung-metraj care au fost prezentate la Soleure, printre care Berezina sau ultimele zile ale Elveției, care - chiar dacă nu a obținut titlul de cel mai bun film elvețian de ficțiune, categorie la care a fost nominalizat, dar a pierdut în favoarea insipidului Emporte-moi - rămâne fără îndoială filmul-vedetă al ediției a 35-a a "Zilelor Cinematografice de la Soleure". Regizorul Daniel Schmid (născut în 1941, școlit la Berlin, colaborator al lui Fassbinder la
Sărbătoarea filmului elvețian by Viorica Bucur () [Corola-journal/Journalistic/17322_a_18647]
-
Paul se reia cu alți protagoniști, dar în cadrul aceluiași scenariu. Ieșit din baie - așa debutează scena pe care o analizează cu Alina -, Paul aude discuția cu acest terț și, conform propriului scenariu, intră în camera sa și se îmbracă. Între ficțiunea autenticistă și planul real granițele s-au dizolvat o clipă. Discuția despre procedee se reia prin glisaj într- o aparent banală discuție despre mijloacele întrebuințate pentru a mânca, furculița și cuțitul vs bețișoarele chinezești. Paul este de părere că aceste
Lumini și umbre cinematografice by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/3188_a_4513]
-
nord-vestul Elveției, cinefilii cantoanelor reunite iau cu asalt cele cîteva săli ale orașului (unele, improvizate) ca să fie à la page cu producția autohtonă de film. Cînd vezi cîtă lume se adună să vadă ba documentare, ba scurt-metraje, ba lungmetraje de ficțiune, pelicule nici prea-prea, nici foarte-foarte, nu poți să nu te gîndești cu jale la ce se-ntîmplă acasă... După ce te gîndești, pac și "explicația sociologică": păi da, îți spui rîzînd în barbă, ei se plictisesc, n-au ce face, așa că vin
Solothurn 34 - Piper si sulf by Alex. Leo Șerban () [Corola-journal/Journalistic/18057_a_19382]
-
despre la beauté du Diable, dar v-a fost teamă să-ntrebati!"... Un filmuleț de juma^ de oră, cu efecte devastatoare. În fine, pentru că tabloul să fie complet, filmul desemnat de onorabilul juriu elvețian drept "Cel mai bun lung-metraj de ficțiune 1998" a fost F. est un salaud de Marcel Gisler (38 de ani). Un film-bombă. Nu atît subiectul (relația homosexuala dintre un puști de 16 ani și un rocker-Înger al Morții), cît naturalismul descrierii acestei relații duse dincolo de bine și
Solothurn 34 - Piper si sulf by Alex. Leo Șerban () [Corola-journal/Journalistic/18057_a_19382]
-
și transforma în reflex cade, ca tânărul Tudor Vianu, în afara domeniului. Iar scrisul lui Cristian Tudor Popescu, departe de a ușura sarcina comentatorului, o supraîncarcă. E, practic, imposibil să rămâi indiferent când îi parcurgi textele, fie acestea socio-politice sau literare, ficțiuni speculative, comentarii de filme sau de întreceri sportive. Scrieri își subintitulează el volumul Libertatea urii, și din chiar acest termen liminar se degajă o semnificație polemică. Autorului îi repugnă ideea de carte ca ,sarcofag al cuvintelor", monument de celuloză util
Pagini electrice by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/11031_a_12356]
-
invizibili după ce beau poțiuni fermecate, sau își pierd memoria, obiectele se mișcă singure, se nasc copii cu coadă de porc, morții li se arată celor vii etc. Dar Macondo are mai cu seamă atributele unui spațiu sacru, adeverind, pe planul ficțiunii, inspirata interpretare a lui Mircea Eliade: „Sacrul înseamnă realul prin excelență, adică puterea, eficiența, izvorul vieții și al fecundității.” ( Sacru și profan) Cititorul este îndemnat să pătrundă într-o lume în care neverosimilul este posibil, supranaturalul făcând parte din natural
Macondo într-un veac de singurătate by Tudora Șandru-Mehedinți () [Corola-journal/Journalistic/2950_a_4275]
-
și în amănunt se preschimbă, printr-o halucinantă construcție mimetică, în opusul desăvîrșit al originalelor: în iluzie pură, în gratuitate absolută, în joc dramatic cu absurdul și cu fatalitatea. Confuzia inițială, oscilațiile percepției și continua glisare între obiectul real și ficțiunea imaginii, sprijinite și întreținute de artist printr-o manualitate și printr-o capacitate de adaptare la spiritul formei și la somațiile materiei cu totul ieșite din comun, se transformă, finalmente, în ambiguă trăire estetică și în vibrație metafizică adîncă. Fără
Ion Bitzan, între creație și mimesis by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/8794_a_10119]
-
poate fi o tragedie (Tragödie), condiția ca un joc tragic să fie o tragedie fiind aceea ca piesa jucată să se inspire dintr-un eveniment istoric în care spectatorii să se regăsească direct. Cu alte cuvinte, cîtă vreme rămîne o ficțiune încropită de un dramaturg, piesa nu va fi niciodată mai mult decît un joc al tristeții, abia semnificația reală a unui întîmplări de referință preschimbînd piesa în tragedie autentică. Concluzia lui Carl Schmitt? Hamletul lui Shakespeare este o tragedie propriu-zisă
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/6522_a_7847]
-
Simona-Grazia Dima La anii senectuții, profesorul bănățean Ștefan Ehling a compus un op masiv, la interfața dintre ficțiune și memorialistică, din dorința ardentă de a consemna ororile trăite de șvabii din Banat după deportarea lor în URSS, în 1945, ca parte a operațiunii denumite de sovietici "munca de reconstrucție" a țării devastate de război. Sunt smulși, astfel, din
O cronică imparțială by Simona-Grazia Dima () [Corola-journal/Journalistic/8049_a_9374]
-
preventivă este „noul totalitarism”, dar bazat pe transparență, pentru că până și gunoaiele și visele vor fi salvate într-o bază de date. Un creier comun deține, citim printre rânduri, un adevăr absolut, la fel cum altădată Partidul era conștiința colectivă. Ficțiunea speculativă ce cuprinde „Scrisoarea de intenție” a șobolanilor și indicațiile Agenției sunt ficțiunile gramaticale din roman. Prea puțin valorizate. Însă nu mai puțin concludente pentru construcția distopică din Dezordinea preventivă. Matei Vișniec jonglează cu teoria omului care are nevoie de
Noua soteriologie by Marius Miheț () [Corola-journal/Journalistic/4733_a_6058]
-
visele vor fi salvate într-o bază de date. Un creier comun deține, citim printre rânduri, un adevăr absolut, la fel cum altădată Partidul era conștiința colectivă. Ficțiunea speculativă ce cuprinde „Scrisoarea de intenție” a șobolanilor și indicațiile Agenției sunt ficțiunile gramaticale din roman. Prea puțin valorizate. Însă nu mai puțin concludente pentru construcția distopică din Dezordinea preventivă. Matei Vișniec jonglează cu teoria omului care are nevoie de scenarii utopice pentru a-și vindeca depresiile constitutive. Dezordinea preventivă face apologia libertății
Noua soteriologie by Marius Miheț () [Corola-journal/Journalistic/4733_a_6058]
-
devreme sau mai târziu, în situația cicliștilor din Supermasculul lui Alfred Jarry: morți de oboseală după ce au traversat, pedalând, imensa întindere a Siberiei, aceștia continuă se pedaleze și să propulseze Marea Mașinărie, transformându-ș i rigiditatea cadaverică în energie motrice. „Superbă ficțiune: poate că morții sunt în stare să accelereze și să facă să funcționeze o mașinărie mai bine decât cei vii, pentru că ei nu mai au nicio problemă.” Adevăratul sens al călătoriei se conturează așadar văzând și făcând, fugind și murind
Portret de grup cu Statuia Libertății by Corina Ciocârlie () [Corola-journal/Journalistic/3992_a_5317]
-
ascunși în deținuți, a celor care au reușit să descopere medicamentul miraculos pentru a trece peste experiențele limită. Mulți au publicat volume diaristice. În toate cărțile de gen, pacienții deveniți scriitori au fost aceia care privesc trecutul și ca o ficțiune vie, cathartică, nu doar ca pe o tumoare nevindecabilă. În Memoria stigmatelor există voci îndărătul cărora auzim povești tragice repetate în alte contexte, așa încât nici nu mai contează cine răspunde la întrebări, cine narează. Vocile sunt ale unei generații ce
Stigmate exemplare by Marius Miheț () [Corola-journal/Journalistic/4036_a_5361]
-
înțeles, mai tîrziu, că fiecare moment de început de lucru la un spectacol se derulează, păstrînd proporțiile, ca interviul nostrum, acela dintr-o zi sfîntă de duminică de pe o stradă goală, pe care am regăsit-o, la sfîrșit, populată cu ficțiunile noastre. Mi s-a părut un vis, mai tîrziu cînd, coborînd pe peronul gării din Craiova am dat nas în nas cu el. Purcărete îl aștepta emoționat pe Ștefan Iordache. Fuma neliniștit și se plimba în sus și-n jos
La început a fost cuvântul by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/7252_a_8577]
-
fidelitățile, și trădările pe ochi, pe cuvînt, pe ghete, pe jobene, pe rîs, pe plîns. Cum Beckett tace împreună cu Purcărete, cu Chiriac, Cu Flonda, cu mine. Cum pianul cîntă tristețea absurdului sau, dimpotrivă, pune pe clape cea mai reală dintre ficțiuni, aceea a cuplului. De orice fel. Purcărete vorbea despre prelungirea și topirea unuia în celălalt. Despre dispariția granițelor, despre alungarea limitelor, despre ce mai poate fi, încă, necunoscut, în tot ceea ce ți se pare atît de cunoscut. În acele foarte
La început a fost cuvântul by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/7252_a_8577]
-
pur și simplu, unul pașnic, al dialogului. Să găsim " la capătul unor căutări reale, refugiul armoniei, al faptelor și gesturilor asumate. De cele mai multe ori, însă, din teamă sau dintr-o comoditate bine instalată, ne îndepărtăm de realitate și călătorim în ficțiuni. Cei cu șansă, însă, alcătuiesc lumi halucinante care ne dau, celorlalți, de fapt, nu doar iluzia vieții, ci și bucuria trăirii ei. Foarte rar ne gîndim la ce se întîmplă cu creatorii dincolo de creație. Cum arată himerele, neliniștile, zbuciumHoria Gârbeaul
În țara aspră a minunilor by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/10522_a_11847]
-
Supraviețuirile lui Radu Cosașu și, de ce nu, Patul lui Procust al lui Camil Petrescu, ca și Amintirile din copilărie ale lui Creangă ar fi autoficțiuni. Termenul nu este însă deloc pus în legătură cu poezia, ca și cum ar fi de la sine înțeles că ficțiunea nu se poate formula decît în proză. Dincolo de tipologia literară Autoficțiunea, ca practică literară (inițial) a unui individ occidental civilizat (în sensul lui Norbert Elias), urban, instabil, dezrădăcinat și avid, tocmai de aceea, de a lăsa urme, fie și imprimate
Autoficționarii by Alexandru Matei () [Corola-journal/Journalistic/10604_a_11929]
-
iar Simona Popescu ar fi o autoficționară. Or, aici, ca și la Cezar Paul Bădescu, de pildă, avem de-a face cu exuvii, cu bildung. Apoi, eul expus în Exuvii sau în Tinerețile lui Daniel Abagiu, ca și în majoritatea ficțiunilor evocate mai înainte, este departe de a-și exhiba statutul literar de voce, de origine a cuvintelor rostite. El apare în mod limpede ca o construcție pusă în scenă în enunț, nu ca o sursă a enunțării. Lucrurile sînt cît
Autoficționarii by Alexandru Matei () [Corola-journal/Journalistic/10604_a_11929]
-
se teme de climax, 69 este un orgasm prelungit care se dispensează de preludiu. Fiecare vinde ce-i place. Dacă Radu Cosașu este un părinte al autoficțiunii românești, de unde clișeul autoficțiune = Ťautobiografie rușinoasăť în sensul în care o astfel de ficțiune cere ingrediente lexicale vulgare, garnitură de sex, etc.? Pizdeț-ul lui Alexandru Vakulovski nu e o autoficțiune pentru că înjurăturile acoperă un sfert din text; e drept că recursul la sex este privilegiat de autoficționari, în măsura în care, odată cu Ťmoartea sufletuluiť și cu ofensiva
Autoficționarii by Alexandru Matei () [Corola-journal/Journalistic/10604_a_11929]
-
-mi găsesc o identitate" scrie una dintre cele două autoare citate mai sus, ca răspuns la pesimismul celeilalte. Literatura autoficționalistă este o practică literară în care gradul de autenticitate este direct proporțional cu cel al dezvrăjirii minții autorului. Partea de ficțiune, cu sau fără materializare simbolică, ca procedeu de compromis prin care cititorul este cointeresat la drama eului lipsit de transcendență, apare, la gradul zero, în chiar voința de epicizare a scriiturii. Autoficțiunea are nu numai nerv și ritm, dar are
Autoficționarii by Alexandru Matei () [Corola-journal/Journalistic/10604_a_11929]