8,741 matches
-
de dispariție, îndreaptă un scuipat spre lună, scoate o înjurătură de toată frumusețea și dispare din fața mea. Apoi cei adunați în centrul satului s-au convins de valabilitatea afirmațiilor mele privitoare la acest fenomen. Abia după aceea am aflat că insul mă urmărea să-mi taie capul dacă fenomenul descris nu ar fi avut loc. O mică întâmplare care mă putea costa viața, mai ales că respectivul putea fi socotit iresponsabil, deci fără discernământ. După aceea, vremea trece, vremea vine și
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
didactice, dar a înțeles de la unii și de la alții că prezența noastră în Priponești nu este agreată. Îmi spune că, dacă eu aș pune un obiect în locul în care normal ar trebui să fie, imediat ar sări o sută de inși să ia acel obiect și să-l mute în alt loc, doar pentru simplul motiv că eu am pus obiectul în acel loc. Îi spun că nu poți fi prooroc în patria ta și că ar trebui să-mi schimb
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
astfel am câmp larg de acțiune. Dar umbra securității era tot mai mult simțită în jurul meu... Codrul mare din vecinătatea satului, cu aerul său proaspăt, adăpostește pe cei prigoniți, urmăriți și vânați ca dușmani de clasă. Mereu vin și pleacă inși în civil, care supravegheau atent nu numai pe cei din codru, dar și pe cei din preajmă. Un asemenea ins venea mereu și la școala noastră, îl primeam în casă și-l cinsteam cu un pahar de vin, fără să
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
satului, cu aerul său proaspăt, adăpostește pe cei prigoniți, urmăriți și vânați ca dușmani de clasă. Mereu vin și pleacă inși în civil, care supravegheau atent nu numai pe cei din codru, dar și pe cei din preajmă. Un asemenea ins venea mereu și la școala noastră, îl primeam în casă și-l cinsteam cu un pahar de vin, fără să-mi dau seama că mă urmărea direct și încerca în tot felul să scoată ceva de la mine... După un timp
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
venea mereu și la școala noastră, îl primeam în casă și-l cinsteam cu un pahar de vin, fără să-mi dau seama că mă urmărea direct și încerca în tot felul să scoată ceva de la mine... După un timp, insul respectiv mă întreabă direct: „Care sunt relațiile dumneavoastră cu chiaburii?”. Îi spun fără ocol. Cumpăr zarzavaturi de la ei, pentru faptul că doar ei au grădini de zarzavat, am cumpărat un porc de Crăciun, omul a venit cu porcul legat în
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
paria” al societății socialiste!... Acasă nu spuneam soției despre ce se întâmpla cu mine. În final sunt chemat la Biroul orășenesc de partid, sunt judecat pentru toate relele și faptele pe care eu nu le făcusem! Cei aproape treizeci de inși, inclusiv două cadre didactice, care în particular mă apreciau ca om și coleg, dar în ședința de excludere nici n-au îndrăznit să se uite la mine tot de... teamă... Sunt judecat și exclus! Cu voce aparent liniștită întreb încet
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
găsea pe scară ierarhică. Adorm foarte târziu și am un somn agitat, chinuit, însoțit de un nou vis-coșmar. Se făcea că eram rechemat de același activist B.B. care-mi trasase linia de conduită în școală în relația mea cu acei inși neprieteni. Acum nu m a poftit în acel fotoliu capitonat ci, imediat îmi arată un enorm tablou înrămat în care trona chipul unui legionar cu centură și zeghe, așa cum apărea Zelea Codreanu afișat în vremea legionarilor. Mă uit atent, iar
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
-se drept călăuză către cel venit de la centru. Refuz sprijinul lui B.B. aflând totuși că cel venit se afla la cantină. În timpul nopții avusesem un nou vis-coșmar: se făcea că lucram pentru P.C.R. în ilegalitate. Sunt urmărit și prins, doi inși mă strângeau tare în brațe, în timp ce un altul întinde un pistol spre mine. Ca în vis, o ușă se deschide și cineva strigă: „Stați! Nu trageți, că omul acesta e de-al nostru!” În scurtul răstimp i-am zărit fața
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
O mare mângâiere și înțelegere am avut din partea tuturor, dar mai ales din partea colegului Negură din Brăila, însă cu timpul relațiile noastre s-au mai răcit, datorită distanței și vârstei... Oricât ai suferi, existența umană continuă drumul spre finalul fiecărui ins în parte. Nu te poți opri, chiar dacă ai disperarea disperării în inimă și suflet! Încet-încet, reintru în firescul existenței mele atât cât îmi va fi dat. Nu poți trăi izolat de lume! Continuu să acționez, să înțeleg că ce-am
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
lunară din iulie îmi toarnă din belșug noroi din tălpi până în creștetul capului. Ascult, privesc în sală cu o liniște stăpânită, surprind privirile prietenoase ale unora, tac și... aștept sfârșitul ședinței. Rămân ultimul în sală și mă adresez celor trei inși din biroul organizației cu un calm stăpânit - deși clocoteam în mine ca un cazan de aburi sub presiune... Le spun că, după patruzeci de ani de muncă în care mi-am făcut mai mult decât datoria, părul meu alb n-
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
bârlădeană deszăpezise străzile. Mergeam din direcția spitalului către centru, pe strada curățată de zăpadă, deoarece pe trotuare zăpada ajunsese la 30 cm și nu se putea circula. Vizibilitatea era foarte redusă. Alunec și cad, merg mai departe, văd undeva trei inși chinuindu-se să pornească o mașină, zoresc spre ei ca să-i ajut și repet căderea. Mă ridic grăbit, în timp ce spre mine doi, din cei trei inși, vin grăbiți. Cred că vor să mă ajute, dar nu mai era nevoie. Cei
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
circula. Vizibilitatea era foarte redusă. Alunec și cad, merg mai departe, văd undeva trei inși chinuindu-se să pornească o mașină, zoresc spre ei ca să-i ajut și repet căderea. Mă ridic grăbit, în timp ce spre mine doi, din cei trei inși, vin grăbiți. Cred că vor să mă ajute, dar nu mai era nevoie. Cei doi ajunși lângă mine mă întâmpină dușmănos... „Vrei să te plătim de bun?” și unul îmi trage un pumn zdravăn peste figură, în timp ce tovarășul lui, care
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
și mai rău! I-am descris amănunțit toate relele care s-au abătut nu numai asupra mea, ci asupra întregului popor român! Totul a fost ca un adevărat blestem cu tot cortegiul de rele venit din Răsărit și când fiecare ins nu avea nici măcar siguranța că, în ziua următoare, se va scula din patul propriu spre a merge în siguranță la locul de muncă. Oricât de greu i se pare astăzi și oricât de rea i se va părea această lume
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
tăiat vârful plantei o crotite, și dacă găsea așa ceva, îndată eram pedepsiți; ni se tăia ziua de lucru. Îmi amintesc cum atunci când am devenit mai mărișor, cam prin clasa a VII-a primară am format o echipă de vreo 12 inși și am plecat la muncă tocmai în inima munților. Veneam acasă odată la o săptămână, de obicei duminica. Să ne luăm hrană, să ne schimbăm și să ne luăm primeneli de rezervă. Acolo, în inima munților, ne-am făcut o
Întoarcere în timp by Despa Dragomi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1236_a_2192]
-
Privind copacii din fundul grădinii, îmi dădeam seama că era dificil, deosebit de greu, să-i pă zești, să nu li se fure fructele. Noaptea, dar și ziua, la amia ză, între orele două și trei, veneau la furat câte 2-3 inși, in trau în grădină, se urcau în pomi, unul pândea, și ne trezeam că poamele s-au împuținat. Exact-exact, nu puteai ști la ce oră veneau răufăcătorii. Câteodată reușeam să-i vedem, luam bățul care era pregătit din timp și
Întoarcere în timp by Despa Dragomi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1236_a_2192]
-
pricinuite de gândurile din noaptea nedormită, când nici până la privată nu avusesem posibilitatea să mergem pentru că un astfel de loc lipsea cu desăvârșire, cum poate un om, un creștin, de care mă apropiasem și aveam chiar fotografie cu el, un ins atașat mie, să recurgă la asemenea josnicii, de a distruge viața oamenilor, folosind cea mai urâtă și joasă metodă - minciuna - ca să mănânce o pâine? Când am ajuns acasă și am deschis poarta, Sârbu, flămând și însetat, a și sărit în
Întoarcere în timp by Despa Dragomi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1236_a_2192]
-
principala caracteristică a analizei locusului IDDM2 la populația din România este asocierea deosebit de puternică a alelei -23 HphI A cu DZ tip 1. Deoarece această alelă se află în linkage disequilibrium aproape complet cu alelele de clasa I ale locusului INS VNTR (presupus a fi adevăratul IDDM2), putem trage concluzia că și pentru populația din România s-a dovedit rolul IDDM2 în susceptibilitatea genetică pentru DZ tip 1. Chiar mai mult, în lotul analizat asocierea a fost aproape la fel de puternică cu
Factori genetici implicaţi în etiopatogenia diabetului zaharat de tip 1 (insulinodependent) by Cristian Guja () [Corola-publishinghouse/Science/91985_a_92480]
-
România s-a dovedit rolul IDDM2 în susceptibilitatea genetică pentru DZ tip 1. Chiar mai mult, în lotul analizat asocierea a fost aproape la fel de puternică cu a celor mai diabetogene alele HLA-DQB1. Creșterea susceptibilității conferite de alelele de clasa I INS VNTR, respectiv creșterea efectului protector al alelelor de clasa III INS VNTR, ar putea fi explicată prin background-ul genetic diferit al populației românești (în special în ceea ce privește distribuția alelelor HLA) sau prin intervenția altor gene ce rămân a fi identificate
Factori genetici implicaţi în etiopatogenia diabetului zaharat de tip 1 (insulinodependent) by Cristian Guja () [Corola-publishinghouse/Science/91985_a_92480]
-
tip 1. Chiar mai mult, în lotul analizat asocierea a fost aproape la fel de puternică cu a celor mai diabetogene alele HLA-DQB1. Creșterea susceptibilității conferite de alelele de clasa I INS VNTR, respectiv creșterea efectului protector al alelelor de clasa III INS VNTR, ar putea fi explicată prin background-ul genetic diferit al populației românești (în special în ceea ce privește distribuția alelelor HLA) sau prin intervenția altor gene ce rămân a fi identificate (Guja et al., 2004b). De asemenea, este posibil ca unii factori
Factori genetici implicaţi în etiopatogenia diabetului zaharat de tip 1 (insulinodependent) by Cristian Guja () [Corola-publishinghouse/Science/91985_a_92480]
-
românești (în special în ceea ce privește distribuția alelelor HLA) sau prin intervenția altor gene ce rămân a fi identificate (Guja et al., 2004b). De asemenea, este posibil ca unii factori de mediu particulari să fi determinat creșterea penetranței alelelor de clasa III INS VNTR cu efect protector. În concluzie, am confirmat contribuția genei insulinei la predispoziția genetică pentru DZ tip 1 în populația românească, cu particularitatea asocierii surprinzător de puternice prin comparație cu alte populații. 10.3. GENA ICAM-1, CROMOZOMUL 19p13 Dintre toate
Factori genetici implicaţi în etiopatogenia diabetului zaharat de tip 1 (insulinodependent) by Cristian Guja () [Corola-publishinghouse/Science/91985_a_92480]
-
azi, impetuos, cu un deget acuzator față de aceste culmi ale modernității noastre culturale, un Călinescu, Vianu, Sadoveanu, Ralea, Cioculescu, sunt sau tineri lipsiți de vocație sau prea tineri pentru a fi trăit din plin presiunile din interiorul lumii literare sau inși emigrați, precum dl Virgil Ierunca, semnatar al unei interesante, judicioase adeseori, rubrici culturale la Europa liberă, dar fără o vocație certă, dovadă absența sa totală în publicistica franceză, timp de o jumătate de secol, d-sa debutând abia în România
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
Ideea, chiar, că „unii” au publicat sub comuniști era, după acești foști amici și totuși colegi ai noștri, un semn al colaborării cu instituțiile comuniste, uitând, d-lor, sau ignorând pur și simplu, necesitatea stringentă pe care o resimte un ins cu vocație reală, puternică, de a se exprima public, confruntându-se cu critica și publicul, indiferent de „stăpânii” care domnesc „în acel moment istoric” asupra țării, fie ei militari, preoți sau prim-secretari. Este, oare, iarăși necesar să facem referire
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
naționalizată la sânge”, unde dispăruseră, înghițite de statul înfumurat, lacom și incompetent, nu numai marile și mijlociile fabrici, dar și micile întreprinderi de zece sau douăzeci de muncitori, ateliere etc., ca și mii de imobile dintre care multe aparțineau unor inși neînstăriți, simpli burgheji, simpli cetățeni. Iată prima mare eroare a comuniștilor români - în comparație cu tovarășii lor din nord, unguri, cehi, est-germani sau poloneji care, aplicând aceeași politică a etatizării forțate, s-au oprit la o anumită limită, neconfiscând mii și mii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
pușcăriilor teribile de la Sighet, Aiud și Pitești, exterminatorii elitei culturale, politice, economice și sătești, sunt „uitați”, șterși sau „acoperiți” de figura „vampirului de Ceaușescu”. Dej, Pauker, Luca și ai lor au arestat și împușcat zeci și zeci de mii de inși, din toate straturile populației, și au instalat, pentru vreo două decenii, un regim de teroare ce nu-și avea corespondentul nici măcar în Rusia bolșevică, decât în perioada dură, stalinistă, a marilor procese din anii treizeci. Ceaușescu nu aresta aproape pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
și ambii afișam o naivitate și o nepăsare reale, ce ne-au salvat pe ambii, se pare, de o încrustare a amărăciunii și cinismului existenței care tălăzuia în jur, într-o Capitală ce-și pierduse orice luciu, mase informe de inși alergau la „fabrici, uzine și birouri” sau mărșăluiau, cu adevărat „veseli”, de 1 Mai și 23 August, ore întregi prin fața tribunelor, unde aclamau „portretele” ce se uitau plictisite în jos. Și azi mai sunt unii ce-și aduc aminte cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]