7,774 matches
-
Gibescu, București, 1973. Repere bibliografice: Mircea Eliade, Soarta scriitorului tânăr, VRA, 1936, 459; Eugen Jebeleanu, Pe drumurile infernale din Vâlcea, ADV, 1936, 16192; E. Lovinescu, Memorii, III, București, 1937, 108-118; G. M. Zamfirescu, Mărturii în contemporaneitate, București, 1938, 206-216; Ilea, Mărturisirile, 42-46; Brădățeanu, Istoria, II, 364-365; Firan, Profiluri, 14-18; Dicț. scriit. rom., I, 62-63; Lovinescu, Sburătorul, III, 190, 217, 44, passim, V, 9, 12, 16, VI, 129, 305, 573-575. T.N.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285315_a_286644]
-
sau când face binele. O! Doamne al meu, nu-1 alunga pe robul tău! Păcatele mele sunt de șapte ori câte șapte. Îndepărtează păcatele mele"26. În psalmii de penitență orantul se recunoaște vinovat și își mărturisește cu voce tare păcatele. Mărturisirea este însoțită de gesturi liturgice precise; îngenuncherea, prosternarea și "turtirea nasului". Zeii cei mari - Anu, En-lil, Ea - își pierd treptat supremația în cult. Credincioșii se adresează mai degrabă lui Marduk sau divinităților astrale, Iștar și, mai ales, Șamaș. Cu timpul
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
cartea, ci că sînt realmente matur. Dar am aflat și ce-nseamnă să fii matur: vezi mai clar mizeria și răul din jur! Iluziile mele sînt tot mai mult niște iluzii "inverse". Se-ntîmplă ceva cu noi, dragule. Îți fac o mărturisire acum: te iubesc precum am făcut-o întotdeauna! Sînt un prieten profund al tău din moment ce m-am putut detașa cu înțelepciune de o criză a ta (urmare anchetării la Securitate n. red.)! Dar să n-o mai repeți niciodată cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1459_a_2757]
-
celebrissimei La Scala din Milano. A răscolit prin bogatul său repertoriu și s-a oprit asupra unei arii dintr-o operă mult apreciată de publicul meloman: "Rigoletto". În fond el Mita Fâru era un tenor desăvârșit și, după propria lui mărturisire, Carusso, Pavarotti ori Placido nu l-ar fi putut egala niciodată. Da. Prin urmare, a așteptat să vină seara și s-a prezentat la cârciumă. Era într-o duminică. Localul era plin de consumatori. Parcă-parcă-l încercau niște emoții... Deodată prin
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
unic, suprem în frumusețea și în curăția lui. Se simțea cel mai norocos și cel mai bogat om de pe pământ. Într-una dintre scrisori, sosită la sfârșitul lui septembrie, Victor a descoperit și un altfel de mesaj decât cel al mărturisirii, în mii și mii de chipuri, a sentimentelor de dragoste nemăsurată. Într-un Post Scriptum a zărit scris: Am citit Odele lui Horațiu și mi-a plăcut această formulare - Dulce et decorum est pro patria mori... A ta, pentru totdeauna
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
fiind blamabile, nu mințea, el descria totul așa cum considera el că se cuvine să se petreacă, la modul ideal, el merita prin talentul său să aibă succes în literatură și atunci fixa ca grilă a adevărului această premisă. Prin această mărturisire plină de patos și de convingere a ceva ce nu se întâmplase ca și când s-ar fi întâmplat, fratele meu Vlad intra într-o zonă a dublei personalități. Era autentic în ambele situații, el nu sesiza prăpastia. *** Seara s-a retras
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
decedat la 19 noiembrie 1997, fiind înhumat în cimitirul Eternitatea din Iași. Profesorul Moisea se înscrie printre străluciții absolvenți ai Liceului de băieți din Bolgrad, un demn continuator al tradiției acestui liceu. NENCEV TEODOR - 1913 - 1944 Genetic aparține, conform propriei mărturisiri, de două arialuri culturale: „Eu torn în cântec sufletul meu slav Călit sub cerul bun și moldovean. ” Nencev s-a născut la 9 martie 1913, în com. Văleni, județul Cahul, din tatăl bulgar și mama româncă (Maria Porneac). Își amintește
MONOGRAFIA ABSOLVENȚILOR LICEELOR DIN BOLGRAD STABILIȚI ÎN ROMÂNIA by NENOV M. FEODOR () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1830_a_92278]
-
antiistoric, nici acultural, nici anticultural, m-ar interesa câteva povești despre aceste terenuri aride, malurile Ciricului, aș vrea să știu cine o fi prins pește pe aceste meleaguri, în urmă cu zeci de ani. Dar meditațiile mele sunt întrerupte de mărturisirea tovarășului meu de vară, care nu a împlinit încă șaisprezece ani. Îmi spune că este bolnav de inimă, îmi spune că, de câteva ori, când vede o fată frumoasă, îi bate inima și simte că se sufocă. La Ciric a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
devenit de indiferent la spațiul nostru, mioritic sau nu, în afară strict de locurile unde m-am născut", spune Cioran în "Mon pays". Toate vorbele lui Cioran pot fi suspectate de un genial histrionism; dar mi se pare că această mărturisire este prea clară, prea directă, pentru a nu fi sinceră. Este chiar ceea ce am afirmat și eu Nu-ți poți iubi țara numai prin istoria ei. Țara se iubește trăind într-însa, nu se poate iubi doar amintindu-ți de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
noastră. Cred că dacă am fi fost maturi sau mai mari cu abia câțiva ani, ne-am fi apucat de analizat trăirile noastre. * Sigur că prietenia noastră nu a trecut neobservată. O taina nespusă este o împărtășire mai trainică decât mărturisirea. Când am întâlnit, în viață, mult mai târziu, împrejurări asemănătoare, am greșit punând vorbe și mărturisiri în locul tăcerii. Am învățat dar prea târziu că tăcerea este un cuvânt un cuvânt invers care, ca și cuvântul spus, are virtuți curative. Nici
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
am fi apucat de analizat trăirile noastre. * Sigur că prietenia noastră nu a trecut neobservată. O taina nespusă este o împărtășire mai trainică decât mărturisirea. Când am întâlnit, în viață, mult mai târziu, împrejurări asemănătoare, am greșit punând vorbe și mărturisiri în locul tăcerii. Am învățat dar prea târziu că tăcerea este un cuvânt un cuvânt invers care, ca și cuvântul spus, are virtuți curative. Nici psihiatria, nici psihologia, nici înțelepciunea lui Tolstoi sau Dostoievschi nu m-au învățat că o taină
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
dar prea târziu că tăcerea este un cuvânt un cuvânt invers care, ca și cuvântul spus, are virtuți curative. Nici psihiatria, nici psihologia, nici înțelepciunea lui Tolstoi sau Dostoievschi nu m-au învățat că o taină leagă mai mult decât mărturisirea. Prietenia noastră, care ne-a separat, pe vremuri, de ceilalți, ne-a unit pentru totdeauna, între noi. Nici până astăzi nu ne-am abătut de la un tabu pe care ni l-am impus, în copilărie, sensibilitatea noastră elementară. * Prietenia ne-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
văi reflectă un "acasă" identic în multe părți ale Moldovei; la Orhei, dar și la Bârlad, la Dorohoi ca și la Soroca, la Vaslui ca și la Hotin, "acasă" este risipit sub pecetea aceluiași suflet. Nu se poate mai clară mărturisire a unui univers artistic sintetizând un portret, un autoportret, decât aceste mari sfâșieri din trupul locurilor de acasă, întinse, pe pereții expoziției. Nici nu mai știi dacă în aceste mari fragmente din trupul Moldovei sensul este cuprins în peisaj sau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
amândoi speram că este o vorbă în vânt... * Ne-am întâlnit a doua zi după-amiază, pe o bancă, pe faleză. "Am impresia că sunteți psihiatru", mi-a spus. Această convingere a lui m-a indispus. Nu am niciodată chef de mărturisiri profesionale, meseria mea mă obligă la meditație; cred că îmi interzice exuberanțele și mărturisirile. A simțit îndată reacția mea. Așa că am tăcut, un timp, amândoi. Priveam la marea liniștită, diafană, albăstrie, ca într-un peisaj japonez. ..."O corabie albă pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
după-amiază, pe o bancă, pe faleză. "Am impresia că sunteți psihiatru", mi-a spus. Această convingere a lui m-a indispus. Nu am niciodată chef de mărturisiri profesionale, meseria mea mă obligă la meditație; cred că îmi interzice exuberanțele și mărturisirile. A simțit îndată reacția mea. Așa că am tăcut, un timp, amândoi. Priveam la marea liniștită, diafană, albăstrie, ca într-un peisaj japonez. ..."O corabie albă pe mare trecea, a recitat deodată omul meu... Aș vrea să vorbim despre o corabie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
a ieșit ori nu încă dintr-o pubertate spirituală, că a înțeles ori nu ceva din întâmplările mai mari ori doar din cele mărunte prin care a trecut, tot românul - trăitor acasă ori aiurea - publică jurnale fluviu, memorii, cărți de mărturisiri, ba își crează o pagină de Internet în care își afișează săptămânal produse de o mizerie inimaginabilă, probă a unui suflet orbecărind prin rigolele cele mai puturoase. Stahanovismul - ca să preiau un termen folosit de dvs. - în acest domeniu depășește orice
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
fiindcă nu e cuvânt românesc. În schimb, când își dă ochii peste cap la aflarea rezultatelor sondajului CURS, dna Roberts nu exclamă „Oh, Dumnezeule!”, ci „Oh, God!”. Ce să mai spun de acel istoric „sunt deschisă 360 de grade”? Pentru mărturisiri lirice mult mai puțin imprudente, Veronica Porumbacu avea să fie aspru sancționată de Păstorel Teodoreanu într-o epigramă celebră. Nu știu cum s-a derulat sondajul CURS care avea să indice că un aiuritor 10% din electorat este gata să o trimită
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
MĂRTURISIREA A.E. VAN VOGT (din volumul Cartea lui Van Vogt The Book of van Vogt, 1972) Marriott se trezi, reamintinduși de acel lucru de necrezut pe care îl zărise cu o seară înainte în camera de zi goală. Memoria, ageră
[Corola-publishinghouse/Memoirs/85115_a_85902]
-
datoria lor, ci aceea de a se folosi de cercetarea și viclenia altora pentru a legitima ceea ce doreau ei; de unde rezultă (fără a mai pune la socoteală faptul că adulația se ține aproape de orice putere precum umbra de trup) dificultatea mărturisirii adevărului înaintea conducătorilor; învățătura lor îl proclama pe Papă drept stăpîn al tuturor beneficiilor și, de aceea (din moment ce un stăpîn poate vinde ceea ce îi aparține, fără a comite nici o nedreptate), de aici decurge faptul că Pontiful este în afara oricărei simonii
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
eficiența cuvintelor lor, nu am intenția să fac doar o aluzie la minunile care au lucrat asupra naturii exterioare, făcînd prin aceasta dovada misiunii lor divine. Puterea pe care o dețineau și prin care supuneau legile naturii în respectul în mărturisirea adevărului pe care îl vesteau nu putea decît să-i convingă pe oameni că doctrina lor era adevărată. Dar adevărul doctrinei s-ar fi putut dovedi și în alte feluri; și de aceea, după cum ziceam, dacă natura omenească aspiră să
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
de Biserica lui Cristos." Ca dovadă a acestei doctrine vin cuvintele Sfîntului Ciprian, care într-o scrisoare adresată lui Antonian vorbește despre alegerea Sfîntului Corneliu și scrie astfel: "Episcopul se alege prin judecata lui Dumnezeu și a lui Cristos, prin mărturisirea tuturor Clericilor, prin votul mulțimii și consensul între străvechii sacerdoți și cei mai buni oameni (bonorum virorum)". După care adaugă următoarele: Din aceste cuvinte ale fericitului Ciprian rezultă că, din vremea Apostolilor, deci de aproape patru sute de ani, toți Episcopii
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
foarte mulți în vremurile de început), lumea duce lipsă de propovăduitori sinceri ai Evangheliei, justiția eternă este privată de învățători și preoți, iar conducătorii nu au prieteni și sfătuitori leali. Necesitatea ca episcopii care au adus servicii loiale conducătorilor prin mărturisirea adevărului este o altă dovadă că mediocritățile, după cum am spus mai înainte, nu sînt potrivite pentru episcopat pentru că acesta presupune o extraordinară înțelepciune și tărie de caracter. Episcopilor li s-a spus de către Cristos ce li se cere: "Păstorul cel
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
tuturor creștinilor, ci sînt pur și simplu niște sfaturi pe care le dă Evanghelia și a căror menire este să îndepărteze orice stavilă care îl împiedică pe creștin să se dăruiască întru totul iubirii față de Dumnezeu și față de aproape. 4. Mărturisirea celor trei sfaturi evanghelice constă în ceea ce se definește prin desăvîrșirea religioasă. Aceasta nu este menirea tuturor creștinilor, ci numai a ucenicilor lui Isus, cei care se lipsesc cu adevărat de bogății, de plăceri, de propria lor voință, pentru a
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
a omului înaintea lui Dumnezeu, urmînd calea singurului Său născut, a Fiului Său, Mîntuitorul nostru Isus Cristos. Această dedi-care, ne propune El, trebuie să aibă drept țintă ca tot ceea ce facem să fie spre slăvirea lui Dumnezeu, iar nu spre mărturisirea și căutarea unui alt fel de bine sau spre căutarea pe pămînt a altceva decît a fi pe placul lui Dumnezeu și a-I sluji. 8. Așadar, adevăratul creștin care dorește să-și îndrepte pașii spre acea desăvîrșire la care
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
adresată Papei Eleuteriu. Fiind însărcinat cu această ambasadă, Sf. Irineu, pe vremea aceea simplu preot, i se adresează în acest fel Papei în sus-numita scrisoare însoțitoare: "Noi vă rugăm să îl considerați ca pe un om plin de zel pentru mărturisirea lui Isus Cristos. Din acest motiv, vi-l recomandăm. Dacă am considera că gradul și demnitatea ar putea acorda dreptate și virtute, vi l-am fi recomandat mai de grabă ca preot al Bisericii: pentru că este astfel" (Eusebiu, L.V
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]