5,504 matches
-
în anul 1947 tocmai făceau o pauză de cafea și discutau inteligent unul cu altul și unul pe lângă altul; și așa ceva ar putea apărea într-un basm, de pildă la Andersen. Despre existența grupului și despre ceea ce îl lega, eu, sculptorul care credea că este poet, știam numai lucruri vagi, din ziare. Despre anul ‘47, însă, aveam imagini consistente, care se sprijineau pe experiență: atunci, când cea mai aspră dintre toate iernile nu mai voia să se termine și când existau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
ce. Dintre poeziile lui Günter Eich, câteva îmi plăcuseră. De Wolfgang Koeppen și Arno Schmidt citisem ceva mai mult, dar ăștia nu făceau parte din grup. Böll și Eich erau cu câțiva ani - interbelici și de război - mai bătrâni decât sculptorul care se credea poet. Apoi, pentru ca basmul să primească un nou impuls, la masa mea s-a așezat un bărbat rotofei cu sprâncene stufoase și a început să mă privească sever. Voia să știe ce căutam eu în mijlocul scriitorilor care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
tare și clar“, așa cum fusese sfătuit în timpul pauzei de cafea, propriile poezii, șapte sau nouă la număr, printre ele și Șifonier deschis, Drapel polonez și De trei ori Tatăl nostru. Și astfel basmul și-a aflat urmarea: A fost odată un sculptor tânăr care-și făcea pentru prima oară apariția ca poet. A făcut-o fără nici o frică, fiindcă era sigur de poeziile lui însuflețite de aerul Berlinului. Și pentru că, așa cum fusese sfătuit, recita fiecare rând tare și clar, toți aceia care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
Richter și care ședea lângă scaunul celor ce citeau, care era numit în glumă „scaunul electric“, părea mulțumit, în orice caz susținea a fi auzit „un timbru de o înviorătoare noutate“, el a dorit să mai audă o dată numele tânărului sculptor care-și făcea apariția ca poet, fiindcă-l uitase din nou, dar acum era de părere că trebuia reținut, cu tot cu prenume; așadar, celui căruia mai târziu i-am dedicat o povestire, Întâlnirea din Telgte, i-a fost dat să audă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
fiindcă-l uitase din nou, dar acum era de părere că trebuia reținut, cu tot cu prenume; așadar, celui căruia mai târziu i-am dedicat o povestire, Întâlnirea din Telgte, i-a fost dat să audă care era numele meu. Când tânărul sculptor, care mai nou era acceptat ca poet, s-a ridicat de pe scaun, basmul tot nu voia să se termine. Imediat s-a văzut înconjurat de o jumătate de duzină de lectori de edituri, care se prezentau ca „Editura Hanser, Piper
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
n-am mai auzit nici o vorbuliță de la lectorii editurilor atât de generoase în promisiuni. Doar cineva cu o siluetă parcă înclinată din cauza vântului, care se recomandase ca Walter Höllerer, editor al revistei Akzente, a tipărit, așa cum promisese, câteva poezii. Tânărul sculptor, care de curând fusese lăudat ca poet, avea deja mâinile pline de lut și de ghips când povestea și-a urmat totuși cursul. Un lector de la editura Luchterhand, care susținea că, în înghesuiala de după lectura susținută de poetul tânăr și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
acum înainte să se agite mai mult pe teren literar. Șpagat, așa se numește acest exercițiu de gimnastică. Oare, fiind prea solicitant pentru mine, m-a rupt pur și simplu în două? Până atunci nu stătusem decât printre pictori și sculptori, la tejghea, la bere și țuică; acum puteam fi văzut cu literați, bând vin roșu până în zori. Tocmai îl ascultasem pe Lud Schrieber pe când își invoca încă o dată munca și existența, mizeria demodaților ptolemeici și totodată măreția arhaică; mai nou
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
Flaubert, chiar la începutul romanului Bouvard și Pécuchet, își așezase eroul, așa-zicând din prima frază. Pe urmă ne-am mutat într-un alt cartier din Paris și am locuit pe rue Chatillon, unde am păzit o vreme atelierul unui sculptor elvețian. Încă din Berlin, Anna încercase, printr-o prietenă dansatoare, să se angajeze la Blue Bell Girls, dar, pentru dansurile aiuritoare din spectacolele pariziene de revistă, picioarele Annei erau puțin cam scurte sau nu destul de lungi. La început, n-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
motiv pentru care te și bănuiesc că ai cumpărat cartea asta, doar-doar vei afla ce am futut sau nu din ce am declarat sau mi s-a pus în cârcă. Deci coapsele desenate cu compasul și apoi corectate cu știința sculptorului genetician așezate în prelungirea unor picioare cu glezne prea firave, peste care mijlocul se subția periculos de tare, de ți-e frică să nu se frângă în susținerea bustului ăla umflat cu sâni perfecți și trufași, care se vor mări
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
să îmi găsească tehnologia cu care fosilele sfidează timpul. Apoteoza măștii de chihlimbar. Am inventat cadavrul care, în loc să putrezească, se pietrifică într-o masă sticloasă ca Luna. Așa iubiții nu ne-ar părăsi, ba, chiar, ar mai putea fi sărutați. Sculptorii ar șoma, statuile pure ne-ar împînzi intimitatea ca mobilele făcîndu-ne contemporani cu trecutul. Și am putea construi cu strămoșii un far transparent lăsînd lumina să se prelingă printre trupurile lor; sau, ne-am putea, în vizită, lăsa pălăria pe
Celsius : 41.1 by Victor Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/464_a_721]
-
nuvelei. Definiția ei de dicționar are ca echivalent românesc expresiile crudul adevăr sau adevărul incomod. Zona pitoreasca de dealuri, cu o îndelungată tradiție în creșterea oilor, situată în comitatul Sussex din sudul Angliei. Artist plastic britanic (n. 1965), pictor și sculptor celebru pentru exponatele sale ieșite din comun, constând în animale moarte introduse în paralelipipede de sticlă sau acvarii cu formol. Premiul Academiei Britanice de Film și Teatru. Cuvânt german adoptat că neologism în limba engleză în deceniul al optulea al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
acestea o capătă în timpul Renașterii. Până atunci creștinismul a fost apărat de locul pe care l-au acordat artelor Platon și Aristotel, respectiv cel de imitații, artiștii fiind considerați meșteșugari. Creșterea atenției pe care societatea o acordă artiștilor (pictorilor și sculptorilor în special) indică o sporire a preocupării față de imagine în dauna celei pentru invizibil. Artiștii nu sunt prețuiți în calitatea lor de creatori, ci pentru că lucrează la satisfacerea acestei nevoi de imagine pe care societatea o simte. Dintre arte, muzica
Din alchimia unei existenţe. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1406_a_2648]
-
zeul zvăpăiat al indienilor hopi. În studio, muștele negre dau roată aceleiași grămezi de mere moi și banane fleșcăite. Și dacă te-ajută, îi spun ei lui Fletcher, tipul cu printurile și-a câștigat faima doar fiindcă a ucis un sculptor leneș, care la rându-i a omorât un pictor băgăcios, care și el a omorât un autor de colaje care-și vânduse integritatea artistică. Toți ăștia sunt morți, în vreme ce lucrările lor sunt expuse în muzee, ca un cont bancar a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1877_a_3202]
-
cu oameni eleganți inventați. După aia, cariera lui Terry se complică. S-ar putea spune că-și face treaba prea bine, întrucât criticul îl trimite să ucidă un artist conceptual din Germania. Un artist de performance din San Francisco. Un sculptor kinetic din Barcelona. Toată lumea crede că Andy Warhol a murit în urma unei operații de fiere. Că Robert Mapplethorpe și Keith Haring au murit de SIDA. De fapt... crezi ceea ce vor unii să crezi. În tot acest timp, criticul îi spune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1877_a_3202]
-
Mazuranić, Anton (1808‑1888) - scriitor croat. 2. Meyerhold, Vsevolad Emelievici (1874‑1942) - regizor de teatru, pedagog și actor rus. 3. Malmberg, Bertil (1889‑1958) - poet suedez. 4. Maretić, Tomislav (1854‑1938) - lingvist și filolog croat. 5. Meštrović, Ivan (1833‑1962) - sculptor și gravor croat. 6. Maksimović, Dragoslav (1876‑1925) - conducător al mișcării socialiste sîrbe din Kragujevac. 7. Milojević, Tasa (1880‑1946) - om politic sîrb, secretar al Partidului socialist democrat. 8. Kautsky, Karl (1854‑1938) - publicist și om politic german, (născut la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
am povestit despre cei doi săpători de fântâni care vorbeau între ei fiecare din fântâna pe care o săpa și de pe stratul la care ajunsese, unul stătea pe argilă, altul pe nisip, treaba lor; i-am mai vorbit despre un sculptor inexistent, numit Heraclitoris, a cărui bunică locuia pe o vale arsă de soare, și despre un proiect de sinucidere colectivă în care murim toți pe o plajă, ne dăm cu pantoful în cap. „Există totuși o compensație“, spuneam, „dar ea
Zenobia by Gellu Naum () [Corola-publishinghouse/Imaginative/614_a_1257]
-
putea să ne plimbăm din nou prin grădină, ca ultima dată. Te deranjează dacă mă însoțești înapoi pe Wilhelmstrasse? Am pășit prin intrarea arcuită și am coborât o altă scară masivă spre celebra aripă sudică, unde ceea ce cândva fuseseră atelierele sculptorilor erau acum celulele Gestapoului. Aveam un motiv întemeiat să mi le amintesc, căci odată fusesem eu însumi reținut acolo pentru puțină vreme, și am fost foarte ușurat când am ieșit pe ușă și ne-am aflat din nou în spațiul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
o aduc imediat Te ridici din pat, te duci s-o cauți în camera unde turnura bruscă a relației tale cu Ludmila a întrerupt cursul normal al evenimentelor. N-o găsești. (O vei regăsi într-o expoziție: ultima operă a sculptorului Imerio. Pagina al cărui colț îl îndoiseși pentru a avea un semn se întinde pe una din bazele unui paralelipiped compact, lipit, lăcuit, cu o rășină transparentă. O umbră ca de arsură, de flacără eliberată în interiorul cărții, ondulează suprafața paginii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
că era meșter de scrisori și de săpături la pietre și de alte lucrări. C. Bobulescu a ajuns la concluzia că ,,Gligorie Cornescul a fost un excelent zugrav”<footnote A scrie, în vechime îmsemna a zugrăvi footnote> și un talentat sculptor în piatră și marmură și se pricepea la multe lucruri. Acest Gligorie Cornescu a fost un om deosebit de înzestrat: ,,architect, desenator de mare talent, proiectant îndrăzneț și restaurator priceput, cum și un om de gust ales”<footnote Victor Brătulescu, Arhitectul
etăţuia lui Gheorghe Duca Istorie, cultură şi spiritualitate ortodoxă by Daniel Jitaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/503_a_738]
-
și care, În amîndouă, caută aceeași speranță, interesat de soarta sa nu a zeilor. Lumea elină a iubit la fel marea și marmura tocmai pentru că e o lume făcuta pe măsura omului. Dar mi se pare prea vagă ideea că sculptorii ei au umanizat divinul. Statuile ne dovedesc că zeii au fost aduși printre oameni de o lume pentru care nu exista nimic mai rău decît a Înceta să trăiești. Ea Întoarce În marmură obrazul dinspre zei, Însă numai pentru a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
stă În curajul de a-și Înfrunta, cu același orgoliu cu care a furat focul, greața dureroasă pe care o simte În timp ce vulturul Îi sfîșie carnea. Să nu ne lăsăm derutați de reprezentările antice În care Prometeu aproape ignoră vulturul. Sculptorii clasici, ne lămurește Lessing, erau convinși că strigătele trebuie reduse la suspine ca să se evite o impresie dezagreabilă. Adevăratul Prometeu suferă Înfricoșător, singur pe o stîncă șiroind de soare, amintindu-și cum s-au petrecut lucrurile, mai Întîi la Împărțirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
său revine asupra pămîntului, vom recunoaște trăsăturile lui Oedip, iar buzele Întredeschise vor murmura „socot că totul e bine”, În timp ce În țărînă șarpele se reface din bucățile Însîngerate. Sfinxul nu suie niciodată pe Olimp și nu intră nici În atelierele sculptorilor de la apogeul clasicismului grec. Acolo sînt zeii, iar el e totdeauna de aceeași parte cu Oedip, unde zvîcnește un sînge plin de speranța și de temeri. Dar oare e adevărată această observație? Romanii Îi aduceau lui Pluton sacrificii numai pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
Întoarcerea lui Ulise este o Întoarcere la clasicism. Icar se prăbușește În brațele lui Anteu... Fără Îndoială, nu se reduce totul la expresia senină a acestor statui grecești. Presimțim Însă că ele au Împodobit țărmul unei lumi În care mîna sculptorilor n-a ezitat să cioplească astfel. Opțiunea mea rămîne o chestiune de gust și de inadecvare, În ciuda afecțiunii pentru Elada. Si, pe urmă, Îmi place prea mult ideea că ochii personajelor desenate de manieriștii florentini ascund ochii sfinxului. Ei se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
neapărat altfel decît ar fi făcut-o un satir sau un silen. Plutarh povestește despre un satir descoperit adormit, Într-un Nymphaeon, cînd Sylla a ajuns În Epir și care avea exact forma pe care i-o dădeau poeții și sculptorii. Oamenii lui Sylla l-au făcut prizonier și l-au adus În fața stăpînului lor, iar acesta a Încercat să angajeze o discuție cu el. Neobținînd nici un răspuns inteligibil, a chemat mai mulți interpreți care i-au adresat satirului Întrebări În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
vrea să stoarcă o picătură de sînge, dovada puterii sale de a crea. Fără acest adevăr, arta lui nu mai are nici un sens. Întreaga sa trudă i se pare searbădă dacă degetele statuii nu vor fi la fel de vii ca ale sculptorului. El rupe vălurile și declară: Nu Olimpul este visul cel mai Înalt!... (...Vreau să știu dacă tot ce s-a spus despre puterea artei e adevărat! Vreau să știu dacă arta este sau nu În stare să nască viață. Prometeu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]