51,037 matches
-
cumva aceasta este o cercetare superficială?tc "Î. Nu cumva aceasta este o cercetare superficială?" R. Dacă prin superficială vă referiți la faptul că nu am măsurat reacțiile oamenilor, atunci aveți dreptate, nu le-am măsurat. Nu aceasta a fost intenția noastră. Scopul avut în vedere a fost acela de a afla care este gama de sentimente și păreri legate de această temă. Asta am făcut. Dacă prin superficială vă referiți la faptul că nu s-a desfășurat în mod riguros
[Corola-publishinghouse/Science/2050_a_3375]
-
unui stil descriptiv. Un alt mod de a răspunde la această întrebare constă în a discuta dacă e bine să observi fără a controla. Răspunsul nostru ar putea arăta astfel: „În cazul cercetării pozitiviste, se pune accent pe dobândirea controlului. Intenția noastră în acest studiu a fost aceea de a observa, de a asculta, de a înregistra și de a raporta aceste puncte de vedere către publicul țintă. Deținerea controlului nu ar fi fost adecvată”. Contexttc "Context" Cuvintele superficial și profund
[Corola-publishinghouse/Science/2050_a_3375]
-
un eșantion atât de restrâns?tc "Î. Cât de mare trebuie să fie eșantionul? sau Cum puteți face astfel de afirmații cu un eșantion atât de restrâns?" R. În acest tip de cercetare, calitatea studiului nu depinde de mărimea eșantionului. Intenția este aceea de a ajunge la saturația teoretică, care este înrudită cu redundanța. Urmărim modele în cadrul rezultatelor pe care le-am obținut în urma interviurilor și eșantionăm până când descoperim că am „saturat” teoria sau am găsit informații redundante. În cercetarea efectuată
[Corola-publishinghouse/Science/2050_a_3375]
-
și cu formele clinice medulare, în care RMN encefalică dă mai multe informații decât RMN medulară, care nu evidențiază totdeauna leziunea ce corespunde topografic simptomatologiei clinice. Ne dăm astfel seama că, din punct de vedere practic, RMN encefalică, în prima intenție cu secvențe ponderate în T2, este unul din argumentele fundamentale în diagnosticul SM, chiar dacă simptomatologia clinică nu este focalizată în creier. Totuși, pentru a ameliora detecția plăcilor în formele medulare, se pot realiza secvențe centrate pe măduvă sau secvențe ce
Scleroza multiplă by Petru Mihancea () [Corola-publishinghouse/Science/92062_a_92557]
-
tuturor sistemelor care sprijină bolnavul. Membrii de familie se confruntă cu experiențe emoționale și sociale similare cu cele ale pacientului: anxietate, resurse financiare epuizate, schimbări de roluri în familie și izolări sociale. În fața stressului cronic dat de boală și în ciuda intențiilor bune, răspunsurile negative ale familiei se pot încadra între hiperprotecție și neglijare sau chiar maltratare. Intervenția echipei terapeutice ajută membrii familiei să se ocupe de modificările survenite odată cu boala, opțiunile noi, stressul continuu și posibilitățile de comunicare pe termen lung
Scleroza multiplă by Petru Mihancea () [Corola-publishinghouse/Science/92062_a_92557]
-
tratament. Există o creștere gradată a leziunilor în timpul fazei post tratament și o descreștere semnificativă la acei pacienți care au reintrat în tratament cu daclizumab ca monoterapie. Investigațiile curente vizează mecanismul de acțiune al acestui medicament în SM. Deja sunt intenții de a produce un preparat pe nume Zenapax. Natalizumab este un alt anticorp monoclonal anti 4 Beta integrina, care acționează la nivelul barierei hematocerebrale. Leziunile din SM sunt caracterizate de celule T autoreactive și alte celule imune, ca celule B
Scleroza multiplă by Petru Mihancea () [Corola-publishinghouse/Science/92062_a_92557]
-
circulația intelectuală a unei lucrări precum L’ancien régime et la Révolution. Lecția lui Tocqueville este recognoscibilă și în vigoarea cu care P.P. Carp apără, în 1884, nucleele de organicitate pe care statul centralizat și atomizant tinde să le elimine. Intenția lui Carp, în linie conservatoare, este de a reda individul unui cerc comunitar de care el aparține tradițional. Ca și Eminescu, dar de pe un alt versant, pragmatic și nepasional, Carp evocă imaginea breslelor și pro pune, ca structuri intermediare între
Junimismul și pasiunea moderației by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Science/584_a_1243]
-
percepției 5. Perceperea spațiului și a distanțelor 6. Percepția timpului 7. Percepția mișcării 8. Forme speciale ale percepției 9. Rolul cuvântului în percepere Perceptul este o construcție, un ansamblu de informații selectate și structurate în funcție de experiența anterioară, de trebuințe, de intențiile organismului implicat activ într-o anume situație. La ora actuală percepția este considerată un mecanism reglator esențial al activității adaptative. 1. Explorarea vizuală Una din primele și cele mai frecvente exploatări ale percepției a avut ca obiect capacitatea de aprehensiune
by MIHAELA ŞERBAN [Corola-publishinghouse/Science/1002_a_2510]
-
de exemplu RML, DPC etc.). Silabele consonante sunt cele mai dificile (de reținut) unități verbale. Mai rar se utilizează și litere izolate sau unități din două litere (bigrame), sau unități fără sens, multisilabice. Numărul silabelor într-o listă variază în funcție de intențiile experimentatorului, dar un experiment uzual conține între 8 și 14 silabe (utilizarea silabelor a fost, însă, combătută de unii autori pe motivul că sunt artificiale nu constituie un material reprezentativ pentru viața reală). În cercetările asupra memoriei foarte des se
by MIHAELA ŞERBAN [Corola-publishinghouse/Science/1002_a_2510]
-
anumite obiecte, fenomene sau domenii de activitate. Această orientare are un caracter de durată și se formează pe baza activității individului a experienței sale personale și sub influențele mediului în special cele social-educative în strânsă dependență cu tendințele, trebuințele și intențiile individului. Cele mai multe cercetări asupra intereselor se bazează pe observație și chestionar. Unui număr de 25 subiecți (studenți) li s-au prezentat, la tachistoscop, 36 cuvinte, câte unul odată. Cuvintele erau scrise cu majuscule fiind alese să reprezinte cele șase valori
by MIHAELA ŞERBAN [Corola-publishinghouse/Science/1002_a_2510]
-
mult au fost cei care au fost mai aproape de scop. N. Pastore studiază relația dintre frustrare și agresiune (Agresivitatea definește o tendință de a comite acte agresive, cu o eventuală referire la un substrat pulsional sau fiziologic; o atitudine, o intenție predupusă pot fi considerate agresive. Pentru studiul agresivității ar fi indicat a se consulta și lucrările etologilor, ale psihanaliștilor și fiziologilor), căutând să demonstreze că reacțiile agresive sunt mai numeroase când situația frustrantă are un caracter arbitrar, decât atunci când caracterul
by MIHAELA ŞERBAN [Corola-publishinghouse/Science/1002_a_2510]
-
realitate de contingență, ce trebuia privită și depășită în vederea scopului ultim (al mântuirii). Această idealizare nu anula ideea inițială potrivit căreia creștinii nu ar fi avut conștiința de a fi inserați politic în Imperiu, cu atât mai mult cu cât intenția de a se înstrăina de Roma era absentă anterior anului 70. În acel moment crucial, când pentru ultima oară iudaismul se organiza împotriva stăpânirii romane, creștinii au preferat să fugă din Iudeea chiar și eludând participarea la răscoală, abjurând în
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
anul 212 tradițiile romane decadente primeau o puternică lovitură, în momentul în care, în această epocă de comuniune religioasă și culturală, Constitutio Antoniana, promulgată de Caracalla (211-217) extindea cetățenia romană tuturor oamenilor liberi din imperiu. Această constituție era promulgată cu intenția favorizării coeziunii interne a unui stat aflat pe calea destrămării acute, sub presiunea tendințelor centrifuge cauzate de regionalismele etnice și de slăbirea religiilor tradiționale ca urmare a propagării noilor credințe, cultele misterelor și creștinismul. Politica egalitară a Severilor se acorda
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
recunoaștere a Bisericii ca asociație, fiind un prim pas spre o viitoare recunoaștere oficială a creștinismului ca religio licita. Succesiv, Aurelian (270-275), numit dominus și deus, a revigorat sincretismul religios propagând oficial cultul lui Sol Invictus, de tendință monoteistă, cu intenția vădită de a vedea unificați creștinii și mithraici, sirieni și isisani sub o aceiași concepție religioasă, neținând cont de faptul că, toate tentativele imperiale vorbeau lămurit despre o manevră disperată de a păstra controlul unității Imperiului. În anul 285, Dioclețian
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
lumea greco-romană s-a aflat dintru început sub semnul religiosului; celelalte idei sau obiecții referitoare la aceasta asumă inevitabil un caracter secundar. Pentru scriitorii creștini, motivele care au dus la dezlănțuirea unor persecuții religioase împotriva comunității lor, nu sunt străine intențiilor religioase, intenții care se regăsesc formulate diferit în interpretarea credinței ca religie de către aceștia. Conceptul de păgânism, interpretat în sens de absență religioasă ori de idee a decadenței religiozității antice, accentuează considerația insuficientă de care s-a bucurat tratarea acestei
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
s-a aflat dintru început sub semnul religiosului; celelalte idei sau obiecții referitoare la aceasta asumă inevitabil un caracter secundar. Pentru scriitorii creștini, motivele care au dus la dezlănțuirea unor persecuții religioase împotriva comunității lor, nu sunt străine intențiilor religioase, intenții care se regăsesc formulate diferit în interpretarea credinței ca religie de către aceștia. Conceptul de păgânism, interpretat în sens de absență religioasă ori de idee a decadenței religiozității antice, accentuează considerația insuficientă de care s-a bucurat tratarea acestei chestiuni în
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
poate observa și din răspunsul său, care întrerupe ironic discursul, precum și din comportamentul avut în Grădina Ghetsemani, care o reflectă pe cea a slujitorului lui Jahve din Isaia (40-55); deși întrevede persecuțiile din partea autorităților iudaice și romane, nu are nici o intenție de a se revolta politic. Acest lucru a fost foarte bine înțeles de Paul din Tars când cheamă creștinii să se supună autorităților civile (cf. Rom 13,1-7), care purtau ca simbol al puterii o sabie lungă, îngăduite de Dumnezeu
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
a determinat o anumită lâncezeală în folosirea armelor, la care s-au mai adăugat și persecuțiile, care, lovind în montaniști, prin edictele lui Septimius Severus (193-211 p.Chr), s-au îndreptat și împotriva creștinilor prin confuzie sau poate chiar prin intenție. Opinia lui Celsus a fost susținută și de alți scriitori păgâni, care au început să-i acuze pe creștini de inerție și indiferență, batjocorindu-i și considerându-i dușmanii ordinii stabilite. Neputând tolera această stare de lucruri, care era cu
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
cu etica creștină. Aceasta ar fi putea fi și cauza primă a sărăciei izvoarelor referitoare la acest secol, în care ecourile tendinței pacifiste ale sfinților Irineu și Iustin nu se refereau exclusiv la o societate escatologică, ci voiau să arate intenția Bisericii de a înfăptui Împărăția de pace mesianică, prevestită de profeți. Documentele privitoare la serviciul militar din secolul III ne vorbesc despre o concepție globală negativă. Astfel, unii Părinții ai Bisericii de cultură greacă (Clement și Origene) deși se pronunță
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
invocând în două cazuri: Când se dorește răzbunarea unei injurii primite, injurie reală, nu fictivă ori imaginară, în așa fel încât cel care primește declarația de război, să o primească pentru vreo greșeală săvârșită; și atunci când din partea declarantului există dreapta intenție de a face să triumfe binele și de a învinge răul, pentru că: În fața adevăraților cinstitori ai lui Dumnezeu, sunt păcate chiar și acele războaie purtate nu din lăcomie sau cruzime, ci din dorința de pace, pentru ca cei răi să fie
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
să fie ajutați. Sunt considerate de obicei războaie drepte cele care răzbună nedreptățile, dacă o țară sau o cetate trebuie pedepsită, ori dacă s-a neglijat revendicarea a ceea ce s-a luat prin nedreptate. Chiar dacă există o cauză dreaptă și intenția declarantului este rea, războiul drept devine nedrept, pentru că dorința de a dăuna, cruzimea în propunerile de răzbunare, sufletul nemilos și neîmblânzit, sălbăticia agresiunii, râvna arzătoare de a domina și alte lucruri asemănătoare, sunt acelea care în război încalcă dreptul. Războiul
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
înțeles că se adresează mai ales celor care au trăit sub o anumită disciplină, pentru că normele sale se potrivesc foarte bine creștinilor prezenți în armată sau în tot cazul acelor creștini care cunoșteau regulile unei bune desfășurări a vieții colective. Intenția Apostolului, de a forma mentalitatea acestei comunități creștine în sensul voit de Evanghelie, se reflectă chiar din conținutul intens al epistolei adresate romanilor. Din Scrisoarea către Romani înțelegem că destinatarii epistolei pauline posedau calități morale și virtuți religioase admirabile, precum
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
asemenea opiniei publice, deoarece i-a văzut îngenunchindu-se pe câmpul de luptă și rugându-se Dumnezeului lor, pentru a potoli setea și foamea comandantului și a întregii armate, iar pe de alta, datorită subiectivismului său filozofic, le lăuda buna intenție și simultan îi compătimea ironizând gesturile care aveau, în viziunea sa, expresivitatea unui pietism resemnat și a unui fanatism vulgar. Acele gesturi creștine, considerate parte a teatralității și dulcegăriilor, condamnate în Memorii, erau interpretate drept vicii ale sufletelor fără demnitate
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
Epistola 34, Ciprian evocă alți doi soldați: Ignațiu și Laurențiu. După o scurtă perioadă de pace, care a urmat persecuției lui Decius, un succesor al acestuia, împăratul Valerian (253-260) declanșa în anul 258 o alta împotriva soldaților creștini, cu aceleași intenții și cu aceiași metodă. În perioada fiului său, Gallienus (253-268) a fost ucis Marin, acuzat de a fi creștin de către un tovarăș de arme, aspirant la același grad de centurion; acești soldați nu au fost executați numai pentru că erau creștini
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
ai lui Cristos, la chinurile lui. Așadar, Lui Filip care domnise șapte ani i-a urmat Decius care, din ură față de Filip, a dezlănțuit o persecuție împotriva Bisericii. Prin el, legislația romană a devenit clară și precisă în termenii și intențiile sale: nu mai tolera cultele și doctrinele care erau în contrast cu legile și moralitatea publică, cu cultul împăratului și religia zeilor Romei. Atunci când el a impus tuturor supușilor obligația de a sacrifica zeilor, nu a pretins doar un act de respect
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]