51,037 matches
-
de destins În fraze care au făcut de-a lungul vremurilor gloria literaturii franceze. Un critic compară cartea cu un film porno - și de bună seamă avem de-a face cu o carte pornografică, lipsită Însă de supunerea la unica intenție comercială. Filmul porno se face pentru a se vinde, și se privește din rațiuni destul de puține la număr și care n-au nimic În comun cu participarea la vreo formă de artă. Nu putem nega o rațiune economică a lucrării
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
limbaj. Pugnacitatea unei anume literaturi feminine, de exemplu, nu rezultă decît din manifestarea imediată și evidentă a autorului În text. Scriitoare ca Lydie Salvayre sau Camille Laurens, chiar Amélie Nothomb, nu pot fi agentele unui detașat killing me softly. Dacă intenția lor este să producă o literatură sangvinară, atunci transpunerea acesteia În scris apare evidentă, printr-o investiție de energie din care nici o picătură nu poate fi ascunsă de ochii cititorului. Devine așadar limpede cum se face că literatura feminină răspunde
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
caricaturizat, à rebours, pentru care umilința maximă nu Înseamnă cea mai mică Înfrîngere În raportul cu societatea, ci cea mai mică victorie. Dacă Lafcadio omoară gratuit un om, eroul lui Oster Își face procese de conștiință pe pagini Întregi pentru intenția de a fi luat zilele muștei care-i ținea de urît. Nu-i mai pușțin adevărat că, Între timp, fuseseră uciseră În războaie mai multe zeci de milioane de oameni, la vederea cărora Lafcadio s-a transformat brusc dintr-un
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
destituie liberul-arbitru. Pe de altă parte, În pas cu proliferarea comunicațiilor vizuale virtuale - televiziune și, apoi, calculator - și cu atomizarea polilor relațiilor sociale, de la individ/instituție-masă la individ-individ, literatura se Încălzește. Astfel, discursul intelectual anti-putere se vede dezactivat politic și intenția lui practică se transformă Într-una mai degrabă estetică (de la Foucault și Deleuze la Paul Virilio). Încărcătura normativă a raporturilor sociale slăbește - deși televizualul poate fi considerat ca investit cu o forță normativă de care școala sau familia au fost
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
una a absenței În măsura În care recenzează absențe, ca semne ale dispărute consistențe. Nu că asemenea rațiocinări și-ar avea neapărat locul aici, dar este important de subliniat că miza ideologică a acestei literaturi o depășeșete pe cea estetică, În ciuda declarațiilor de intenție ale autorului. Moștenitor al diferitelor avangarde estetice sau cu scopuri chiar mai Îndrăznețe, martor la șantierele scripturale ale Noului Roman, gemene benigne ale celor de exterminare dintr-o Uniune Sovietică fetișizată, realismul minuitist, martor și aghiotant al unei realități tot
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
ritmul lor, viteza lor fulgurantă și excesiva lor subiectivizare imposibil de turnat În compartimentele epistemice ale realității obiectivate (care, În consecință, nici nu există), felul În care ia naștere sensul, dacă acceptăm că fiecare carte, În funcție de adecvarea dintre limbaj și intenția autorului, produce, la suprafață sau/și subteran, sens. Antoine Volodine Dintre toți romancierii care-și prezintă numărul În acest serial, Volodine, o figură puternică și blajină de urs rusesc, este cel mai aproape de scriitură ca scop În sine, cel mai
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
cîțiva ani. Golpiez trebuie să simuleze nebunia (ca Hamlet) pentru a se debarasa de poliția secretă de pe urmele sale, iar Gonșalves Își oferă serviciile În sensul acesta În schimbul unor interminabile și istovitoare ședințe confesionale. Comunicarea eșuează (dacă va fi existat intenția), intervievatul - un disident comunist - Își poartă intervievatorul, precum șeherezada, pe serpentinele unor evenimente reliefate cu greu dintr-un subconștient tulbure, la capătul cărora eroul realizează că nimic nu s-a aflat, de fapt, și nu se va afla niciodată, În
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
sertar. Este, deci, un scriitor cu antecedente, aflat, la ora debutului, la vîrsta la care ceea ce ai de spus nu se mai poate Înghesui Între stinghiile unor intime cutii de lemn. Iar a avea ceva de spus Înseamnă a avea intenția de a spune altceva decît se spune public la momentul intervenției tale. Ei bine, din acest punct Începe traseul unui tînăr scriitor francez, tipic pentru Începutul secolului XXI, respectiv pentru literatura de după moartea Literaturii. Martin Page a urmat cursuri de
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
degetul societatea criminală, Martin Page deresponsabilizează individul, Îl victimizează și Îl Îndeamnă să fugă În fantezie, să se cațere În suprarealism, Îl invită să moară frumos pentru că nu poate să-l Învețe cum să păcălească Sistemul. Am lăsat deoparte, cu intenție, descrierea amănunțită a lumii pariziene a artiștilor plastici. Puteți compara cum scrie Page despre ea cu Platforma și cu Posibilitatea unei insule ale lui Houellebecq, sau cu Je m’en vais a lui Echenoz. Puteți constata amploarea luată de estetica
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
disjuncției dintre bine și frumos -, axiologia literară și-a Împrumutat reperele din exterior și din același motiv i-a fost mereu imposibil să se orienteze după criteriul gratuității (de la Kant citire), un criteriu absolut și obscur În același timp, cedînd intenției de a servi diferitelor cauze. Cauză politică, cauză „ontologică”, cauză progresistă nu În ultimul rînd, atunci cînd, preluînd din mers pozitivismul militant al socialismului științific, a permis constituirea unei false „științe” a literaturii („teoria literară”). Așadar, adecvarea literaturii la estetică
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
momentul apariției. Orizontul În care se Înscrie deci literatura modernilor este dispariția. Nu dăinuirea. Ceea ce dăinuie din ea, odată cu trecerea timpului, sînt dovezile ei de iconoclasm, vii În diferite momente ale istoriei, ajunse relicve astăzi. Un discurs care Își explicitează intenția de a deveni model și deci de a transcende prezentul este lovit imediat de invaliditate estetică pentru că derogă de la legea imanenței: literatura nu contează decît dacă e vie, și nu e vie decît dacă are măsura omului care o scrie
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
voodoo anateme artaudiene, paralogisme beckettiene și ionesciene, umori sadiene (sau pur și simplu sadice) este Valère Novarina. Dacă așa stau lucrurile, pretenția postmodernă enunțată de Jean-Franșois Lyotard, de a „reprezenta neîntruchipabilul”, este satisfăcută de Întregul corpus al literaturii enunțiative, de intenția sui-referențială a ei care o depășeșete În importanță pe cea plat autoreferențială (suitrimite la o esență, În vreme ce autovizează o simplă imagine numită eu). Agar-agar este cuvîntul malaezian care desemnează substanța gelatinoasă extrasă din anumite alge folosită În special la culturile
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
suitrimite la o esență, În vreme ce autovizează o simplă imagine numită eu). Agar-agar este cuvîntul malaezian care desemnează substanța gelatinoasă extrasă din anumite alge folosită În special la culturile de bacterii. Putem remarca chiar din titlul inedit sugestia biologică, metafora germinativă - intenția autorului de a promova o literatură transgresivă, ale cărei cuvinte să pară rostite, deși sînt doar scrise, Într-un limbaj primar, neșlefuit, pre-gîndit. Pascal Quignard, Dernier royaume, I. Les Ombres errantes, Grasset, 2002, premiul Goncourt 2002.
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
urmărește cursul evenimentelor înarmat cu un capital de informații furnizat de accidentele neprevăzute ale piesei. Comicul provine, înainte de toate, din ceea ce s-ar putea numi „supraveghere improvizată”, în măsura în care supraveghetorul se trezește într-o asemenea situație fără să fi avut vreo intenție prealabilă și nici vreo motivație strategică, ci împins de nevoia de a-și salva pielea; în plus, adăpostul utilizat este întotdeauna banal, meschin și ridicol. Absența premeditării și proporțiile flagrantului delict se află la originea acestei supravegheri neintenționate, aleatorii, cu
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
totodată acțiunea privirilor furișe, indiscrete, dornice să surprindă detalii altfel inobservabile: rolul oglinzii era acum acela de „informator”. La Racine, ca și la Marivaux, oglinda este o prezență necesară, obligatorie chiar. Căci oglinda își găsește locul pretutindeni unde se manifestă intenția de a vedea fără să fii văzut, de a pătrunde în intimitatea celuilalt, de a-l pândi neîncetat. În piesele de interior, oglinda este exploatată la maximum: Deborah Warner, de pildă, instala în casa Heddei Gabler o imensă oglindă, care
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
supravegherea ține sub control interioare pe care nimic nu le mai protejează, unde nu mai e nevoie nici să-ți lipești urechea de pereți, nici să asculți în spatele ușii, unde totul se aude fără efort și chiar și fără o intenție anume. Guy-Claude François, Radu Boruzescu și mulți alți scenografi au privilegiat transparența pentru a sublinia, pe de o parte, fragilitatea interioarelor și, pe de altă parte, pentru a exploata atracția perversă a supravegherii. Să ne mărginim la un singur exemplu
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
de acte de comunicare care leagă elementele civile între ele. Aceste acte sînt îndreptate către o înțelegere sau către un succes. Dacă cele din urmă actele vizînd succesele sînt raportate la întreprinderi comune și cer un program, o confruntare a intențiilor, a compromisurilor și, într-un cuvînt, a actelor politice care trec prin rațional, actele îndreptate către înțelegere sînt ceva mai greu de conturat, căci majoritatea scapă analizei raționale. Ele se instalează într-adevăr pe niște elemente a priori, necunoscute chiar
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
fine și aprofundate în aval, cu atît el rămîne mut în fața acestor supoziții naive. Mai ales, nu se găsește nimic în operă care să ne informeze asupra comunicării astăzi. Generalități, un decor care poate servi drept ghid: acesta este aportul intenției sale filozofice, realmente critice. Dar, dacă așa cum afirmă Habermas comunicarea este în inima legăturii sociale (ca și falsa comunicare care legitimează dominația), este curios să nu găsești nici o referință la ceea ce eu numesc "tehnologiile spiritului", care sînt în miezul practicilor
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
primească iertarea. Dar tehnica este incapabilă să mediatizeze, să simbolizeze. Se vrea ea însăși mediatoare exclusivă. Ea este auto- simbolizatoare, aruncînd în întuneric toate celelalte simbolici, devenite din acest punct arhaice și neîntemeiate. De fapt, Ellul vrea revenirea subiectului, a intenției, a sensului, a transmiterii (comunicarea) dincolo de toate aceste obiecte sau operații. B) Contribuția lui Jacques Ellul Două puncte principale apar imediat. Primul: caracteristicile sistemului tehnic care împiedică comunicarea, căci o neutralizează, fragmentînd și divizînd la infinit oamenii între ei. Babel
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
în Principiile lui Descartes 17. Cu siguranță, intervenții exterioare pot frîna, deturna și îngreuna mișcarea, dar principiul rămîne neschimbat. Trebuie doi subiecți vorbitori, avînd în comun un stoc minim lexical și sintactic, făcînd schimb într-o arie semantică comună cu intenția de a comunica. Ca și telefonul pe care trebuie să-l ridice ambele părți. Acest model este stocastic, atomistic, mecanicist. Stocastic, căci comunicarea se face pas cu pas, în acest moment și ocazionată de acest scop. Atomistic, fiindcă comunicarea pune
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
că teoria lor ar fi adecvată procesului de comunicare umană. Se uită că Shannon se gîndea în principal la transmiterea și la obținerea semnalelor electronice"39. Behaviorismul "uita" această "nuanță": Humphrey, F.H. Allport, Holt, mai tîrziu Hull, cu sau fără intenție, se înscriu în schema pavloviană a declicului care provoacă o reacție, determinîndu-ne să considerăm că destinatarul este întotdeauna sub controlul emițătorului, ceea ce Ravault numește în mod excelent teza victimizării destinatarului 40. Mai tîrziu, modelul se nuanțează. Între stimul (S) și
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
vrea să evite supra-raționalizarea rolului emițătorului. Ipoteza unui emițător ce deține un mesaj pe care vrea să-l transmită în mod deliberat nu este necesară comunicării. Se poate și așa. Se poate, de asemenea, să aibă informația dar nu și intenția unui subiect emițător. În schimb, receptorul este indispensabil comunicării, căci trebuie ca cineva să asculte, să vadă, să perceapă, să interpreteze. Prezența unui emițător nu este o exigență fundamentală a comunicării. Aceea a unui receptor, da97. Căci înțelegerea receptorului merge
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
să perceapă, să interpreteze. Prezența unui emițător nu este o exigență fundamentală a comunicării. Aceea a unui receptor, da97. Căci înțelegerea receptorului merge dincolo de conținutul pur al mesajului emițătorului. Trebuie adesea ca el să țină cont de ceea ce percepe din intenția emițătorului (sau din absența intenției), situația, istoria întîlnirilor sale cu emițătorul, propriile sale intenții, consecințele previzibile ale înțelegerii sale și/ sau acordul său cu ceea ce percepe din ceea ce spune emițătorul etc.98 Receptorul este, spune Thayer, "de facto creatorul întregului
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
unui emițător nu este o exigență fundamentală a comunicării. Aceea a unui receptor, da97. Căci înțelegerea receptorului merge dincolo de conținutul pur al mesajului emițătorului. Trebuie adesea ca el să țină cont de ceea ce percepe din intenția emițătorului (sau din absența intenției), situația, istoria întîlnirilor sale cu emițătorul, propriile sale intenții, consecințele previzibile ale înțelegerii sale și/ sau acordul său cu ceea ce percepe din ceea ce spune emițătorul etc.98 Receptorul este, spune Thayer, "de facto creatorul întregului mesaj"99. Zgomotul exterior pe
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
Aceea a unui receptor, da97. Căci înțelegerea receptorului merge dincolo de conținutul pur al mesajului emițătorului. Trebuie adesea ca el să țină cont de ceea ce percepe din intenția emițătorului (sau din absența intenției), situația, istoria întîlnirilor sale cu emițătorul, propriile sale intenții, consecințele previzibile ale înțelegerii sale și/ sau acordul său cu ceea ce percepe din ceea ce spune emițătorul etc.98 Receptorul este, spune Thayer, "de facto creatorul întregului mesaj"99. Zgomotul exterior pe care îl fac mediile se reorganizează în forma mesajelor
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]