6,425 matches
-
așteaptă pe amândoi!... Sfârșitul verii a venit parcă mai repede. Vremea se înrăutățea din ce în ce. Ploile purtate ca de iele măturau continuu întinderile de stuf și bălți. Frigul își înfingea colții fără milă în trupurile lipsite de vlagă... Chinurile fiecărei zile de muncă lăsau urme adânci pe chipul lui Brad Filip... Albise de tot, iar statura lui - falnică cândva - se împuțina pe zi ce trecea. Semăna tot mai mult cu o umbră... După fiecare efort - cât de mic - se
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
vorbitorul Începuse a se ocupa de sărbătorit. „Ne-a adus setea lui arsă de fericire, ne-a adus imaginile unei copilării incinerate de război și lagăr, ne-a adus bucurii visate și neîmplinite, dureri trăite sau numai bănuite, neliniști vaste, chinul Întrebărilor. Inaderența lui la realitate e și a noastră, stinghereala acoperită de zâmbet și ascunsă Îndărătul ochelarilor, teama paralizantă de ridicol, dorința mereu Înfrânată de a o depăși... bovarismul nostru. Nu mai puțin, tăria, vitalitatea neobișnuită de care trebuie să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
om cumsecade, politicos, generos? În cazul focului, s-a putut evalua acțiunea nocivă și cea binefăcătoare. La fel, În cazul apei. Poate și pentru energia atomică. Pentru energia psihică, Însă, disocierea nu operează. Din același focar pornește și răul, și chinul, și creația. De acolo au venit la Marin și chinurile, și cărțile.” Focarul era același pentru noi toți, firește. În ciuda nemulțumirilor multe față de Preda, a inclus În volumul omagial publicat de Editura Cartea Românească, după moartea directorului ei, și articolul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
evalua acțiunea nocivă și cea binefăcătoare. La fel, În cazul apei. Poate și pentru energia atomică. Pentru energia psihică, Însă, disocierea nu operează. Din același focar pornește și răul, și chinul, și creația. De acolo au venit la Marin și chinurile, și cărțile.” Focarul era același pentru noi toți, firește. În ciuda nemulțumirilor multe față de Preda, a inclus În volumul omagial publicat de Editura Cartea Românească, după moartea directorului ei, și articolul său publicat anterior, „Marin Preda - Scriitor național”. Sensul pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
pacient al medicilor va fi tot restul scurtei sale vieți. În 1928, la 19 ani, coloana vertebrală atacată de morbul lui Pot va face din tânărul promis tuturor Împlinirilor un infirm, dar nu și un Învins. Un infirm supus unor chinuri umilitoare, insuportabile, dar și un spirit eroic, În sensul cel mai Înalt pe care Îl poate dobândi acest cuvânt târât În toate mascaradele retoricii de ocazie. Un erou autentic, zi de zi și clipă de clipă, al cărui curaj nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
de vară cu zilele mari, luni de iarnă cu nopți fără sfârșit, ani, ani după ani”. Eroismul său este, doar aparent, paradoxal, consecința condiției sale intelectuale. Blecher reiterează zilnic curajul de a fi om până la capăt, În pofida celor mai cumplite chinuri, reinventând, parcă, umanul Însuși, căruia Îi probează, cu acuitatea și luciditatea de care doar el era În stare, inimaginabile resurse de stoicism. Și nu doar atât... efervescența sa intelectuală rămâne creatoare și În aceste condiții. Absurdul existenței, Blecher l-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
i-a stat Împotrivă lui Blecher doar printr-o boare sau printr-o lacrimă de rouă. Dintr-un ocean de suferință artistul a recuperat, ca un superb și iluminat scafandru al durerii, un apel unic, o măreață lecție de frumusețe. Chinul pământesc al lui Blecher s-a curmat În ultima zi a primăverii anului 1938. Cu câteva luni Înainte de moarte, Aderca Îl văzuse la sanatoriul St. Vincent de Paul, ca pe o „fantomă crispată și deteriorată a unui svelt și frânt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
În categoria mai largă a acelor „mulți oameni sensibili”... „Și, ca În cazul multor oameni sensibili, În succesiunea de neînțeles a evenimentelor, o atrăgea tocmai ceea ce nu Îi aparținea ei, ceea ce nu aparținea spiritului; iubea tocmai neputința și rușinea, și chinul spiritului ei.” Pasagerul apăruse, dintr-o dată, din neant sau din ea Însăși, În fața ei, pe banca din față. Acest bărbat „mare, voinic”, sta deja În calea „Întoarcerii”: „el bloca drumul pe care gândurile ei se străduiau să se Întoarcă acasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
asta? Nu am nici o diplomă. Nu am terminat nici măcar școala primară. Dar încerc să nu mă simt descurajată. Mă forțez să merg la soția domnului Zhao, Yu Shan, ca să o implor pe ea. Își joacă rolul cu pasiune. Povestește despre chinul ei, își arată păduchii din păr și bășicile de la picioare. Înduioșează auditoriul. Nu plânge, zice Yu Shan. Nu-ți face griji. Știu pe cineva care s-ar putea să-ți fie de ajutor. Lasă-mă să mă ocup de asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
puterii, puternică și valoroasă, o stimulează. Se simte așa în fiecare noapte, când se deschide pentru el. Îi place să fie martora dorinței lui pentru ea, să-l vadă devenind neajutorat fără ea. Îi place să prelungească momentul de dulce chin, să-l facă să o vrea atât de mult, încât să implore și să strige. Uneori, e tăcută de la început până la sfârșit. Singurul sunet din cameră este cel al respirației lor, care crește și scade ca o mare îndepărtată, oceanul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
scena publică. Ca noua gazdă a familiei, ea îi primește cu entuziasm pe membrii familiilor anterioare ale lui Mao: doi fii, Anyin și Anqing, din mariajul lui Mao cu Kai-hui, și o fiică, Ming, din căsătoria lui cu Zi-zhen. Jiang Chin își petrece zilele îngrijind copilul și făcând haine și pulovere. Află de la Kang Sheng că Zi-zhen s-a întors pe ascuns din Rusia, cu boala agravată. Mao a aranjat ca Zi-zhen să trăiască într-un spital de boli nervoase privat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
cu soarta. Tinerețea mea a fost un rug cu ierburi ale pasiunii care miroseau puternic. Nu am uitat niciodată parfumul Shanghaiului. Noaptea e dulce-amară, plină de lacrimi. Nu mă pot abține să nu-mi aduc aminte de trecut. Suferința mea. Chinul, sentimentul că sunt încurcată în propriile-mi intestine, mă ghemuiesc, dar nu sunt în stare să ripostez. Încet, urma înnoroiată a amintirii dispare în orizotul plat. Îmi privesc sentimentele cum ard și se risipesc în cenușă. Îmi dau seama că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
dar fusese cu totul altfel. Pe mama lor o asaltase o cascadă de cuvinte întârziate, toate cuvintele de care se ferise în ani întregi de creștere a copiilor. Iubito? Jură-mi că, dacă încep să mă repet, o să pui capăt chinurilor mele. Îmi pui cucută în siropul de prune. Spusese asta în timp ce o ținea strâns pe Karin de încheietură, silind-o s-o privească în ochi. Dacă vezi la un moment dat semne. Nu-mi mai tace gura? Vorbesc numai nimicuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
se uite la el. Păși șovăielnic înăuntru și rămase lângă casa de bani până când o femeie îi strigă din bucătărie: Stai jos, puiule. Se împletici până într-un separeu, departe de fermieri. Când se trânti pe băncuța roșie, cu burete, chinurile nopții izbucniră din nou. Era exact genul ăla de agitație moderată care răspundea de minune la anxioliticele pe care colegii lui le împărțeau cu pumnul. Pentru că știa cât de repede renunță organismul să mai producă substanțe dacă-i sunt furnizate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
tânără ca noi. Nu se poate! Așa crezi? Mâncară în tăcere. În cele din urmă, spuse: —Daniel, din cauza mea el e mai rău. Daniel obiectă cu noblețe; asta era treaba lui. Dar toate dovezile erau împotriva lui. — Serios. Cred că chinul de a mă vedea în fiecare zi, de a nu reuși să mă recunoască - asta-l face praf. N-am fost în stare să fac mare lucru pentru el. Și acum capătă noi simptome. Din cauza mea. Faptul că mă vede
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
neurolog. Știi ce vreau să zic, Sherlock. Zic și eu: drumuri care se intersectează și toate chestiile astea. Ascultă. Mark își coborî tonul, pentru ca nici una dintre cordatele din jur să nu-l poată auzi. — Crezi în îngeri păzitori? Era un chin pentru Weber să-și amintească: fusese cel mai evlavios copil. Un copil căruia nimic nu-i făcea mai mare plăcere decât să-și pună un anteriu alb și să bălăngăne ceva din alamă, care scotea fum. Până și părinții lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
biletul între degete. În timp ce ea citește, o suliță orbitoare îi lovește emisfera dreaptă. Cade la loc în pat, cu un țipăt sugrumat. Apoi încremenește. L-a distrus de două ori. Într-o panică reptiliană, lasă biletul pe noptieră și dispare. Chinul lui izbucnește, prea uluit ca să se înfrâneze. Ochii lui o resping chiar în timp ce se roagă de el. Sub privirea lui fixă, sfânta se dezintegrează, iar ea se întoarce la ea însăși. M-ai lăsat să caut un an și n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
exemplu cu fân clădit într-o stivă înaltă, e nevoie de câteva lovituri de bici ca să îndemni boul. Dar totodată trebuie să-l încurajezi și să-l ajuți. Carnea tremură pe el, boul întinde grumazul, își rostogolește ochii în orbite, chinul lui îți inspiră milă. Însă în dimineața aceea căruța era ușoară. Curând, satul rămăsese în urma noastră. Călătoream spre orașul cu gară, unde eu terminasem liceul. Țăranii se duceau la muncă pe câmp, umblând în șir pe marginea drumului. Ne salutau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
gestiune. Miliția se află tot pe strada Oițelor. Plin de teamă intri și Întrebi de ofițerul care te-a convocat. Un plutonier te urcă la etaj, vine ofițerul și scrii o declarație. Te vezi deja În pușcărie, duminica este un chin pentru tine, degeaba afară este primăvară, degeaba sună telefonul care, printr-o voce moale și caldă, te cheamă la plimbare prin parcul Herăstrău. Abia luni dimineața, șeful de raion de la Vulturul de mare, fost regizor de culise la Operetă, vine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
împăcasem cu Mark doar pentru că era soluția cea mai la îndemână, m-aș fi simțit probabil puțin mândră de mine. Până la primul telefon. Era Lisa. Sper că ești fericită, se răsti ea. Doar pentru că tu ți-ai supus căsnicia la chinuri și torturi, acum cu toții trebuie să facem același lucru. Ce am mai făcut? am întrebat pe un ton implorator. Cred că știi ce ai făcut. Sper că nu are de gând să mă pună să ghicesc. — Te rog, Lisa, spune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
apropii pe nimeni: „Doamne, nu am om ca să mă arunce în scăldătoare, când se tulbură apa”. Asta o să-i răspund când El o să mă întrebe „voiești să te faci sănătos?” — Șerbane, ce este asta? țipă mitropolitul, făcându și cruce. — Este chinul meu de mai bine de trei săptămâni. În fiecare noapte, înțelegi, în fiecare noapte Cotroceniul se preschimbă în Ierusalim, tot așa cum în locul îngerului vine Iisus. Se lăsă liniște grea. În odaie nu erau domnul și mitropolitul țării, erau doi prieteni
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
este trădat și că Ștefan are dreptate i se înfigea în minte ca un ghimpe. Oare toată trăirea bucuriei Învierii Domnului va păli în sufletul lui, lăsând loc doar îndoielii și neîncrederii în oameni, în prieteni, în apropiați? Acesta este chinul lui, este partea lui în plata bucuriilor lumești: pe ceilalți dragi lui nu trebuie să-i implice. Doar el și Ștefan vor sta atenți să poată amorți cu aur toate intrigile politice. Cu răbdare... La denia celor douăsprezece evanghelii, încercă
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
Da, iată cinci firmanuri de domnie cu semnătura lui Süleiman al II-lea, apoi cel de la Ahmed al II lea care-i întărea beiului Constantin domnia până la moarte, din nou domnie până la moarte - firmanul acela obținut la Adrianopol cu atâta chin de la Mustafa al II-lea -, și în sfârșit ultimele două de la Ahmed al III lea, fratele lui Mustafa. Ștefan desfăcu sulurile șnuruite ale firmanurilor și întinse pergamentele unul lângă altul pe masa mare a spătăriei; știa câte pungi și inele
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
au rămas verticali în apărarea conștiinței și valorilor naționale românești în fața comunismului. Cartea, un omagiu adus sutelor de mii de români aruncați în temnițele comuniste, nu reprezintă doar o simplă colecție de orori, ci ne aduce aminte că moartea și chinurile pot fi preludiul unei învieri, devenind, astfel, „jertfă”. 6. Ștefan cel Mare și Sfânt Dan Lucinescu Descriere: Cartea prezintă într-o maniera inedită aspecte din viața și domnia voievodului Ștefan cel Mare, o domnie care a marcat în mod hotărâtor
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
Nicoleta Voica, vedetă. Și-atunci? Cei ce se zbat să devină vedete, ca și cei care Îi decretează astfel, peste noapte, ar trebui să simtă fiorul amar al ratării și al ...anonimizării de esență. Dar Dumnezeu i-a ferit de chinul autoestimării ; În mintea lor , să zicem, Nicoleta Luciu Îi e superioară Luciei Sturdza Bulandra, deoarece ultima nu apare la tv și prin reviste. SÎc! Văd vînzătoare de la alimentară mergînd la chioșcul de ziare și Împrumutînd gazete ; mă enervează la culme
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]