7,705 matches
-
de mare. Așa s-a Întâmplat și serile trecute, motiv pentru care ea, simțindu-se ceva mai bine, și-a permis să vă dea un telefon, chiar dacă ora nu era prea potrivită. Dar cu crizele ei, care au devenit mai dese, prinde de puține ori asemenea momente. Știu din ultimele Dvs. rânduri că ați avut de trecut momente deosebit de grele, despre care nici nu mai Îndrăznesc să amintesc. Și În fond, ce poate ajuta gândindu-te sau vorbind de ele, când
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1279]
-
care se dădea atunci de 4 litri pe lună. Eugen Ionescu acceptă cu mare bucurie. Trecem prin grădina publică Peyron, unde V. Alecsandri a luat, obținut premiul I, pentru imnul gintei latine În 1878 și ajungem la camera mea, Av. des Arecaux. În cameră, pe masă, se găseau câteva exemplare din lucrarea mea de doctorat: Acte et éducation morale dans la pensée franșaise contemporaine, tipărită și susținută În ianuarie 1943. Începe să se consume vinul din pahare. Ofer un exemplar din
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1279]
-
rost aici, neavând nici o legătură cu numele satului - să poarte numele lui N. Beldiceanu și C.F.R. mi-a admis propunerea, dar guvernul Iorga demisionând, nu s-a mai realizat aprobarea. Vă trimit pe lângă revistele, pe care le mai am, În urma deselor mele peregrinări, și 6 fotografii. La una din aceste foto și anume la „Adunarea G-lă a Academiei Germane” țin mult, ca fiind unica. Vă rog mult, dacă o folosiți, să nu se piardă. Altfel le puteți ține oricât aveți nevoie
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1279]
-
de vizită”> Dragul meu Jenu, În ajunul tuturor copilăriilor trăite sau netrăite, visate sau pierdute, cu toată Moldova În mine, Îți urez La mulți ani și fericire, Împreună cu Întreaga ta familie: Realizări și succese, Afirmări și progrese, Întâlniri cât mai dese (cu mine) Așa cum reiese din glosarul prieteniei și frăției. Nu mi-ai răspuns la ultima... </citation> <citation author=”ȚANU Lila și Nicolae” loc=”Fălticeni” data=”marți, 6.III.1979”> Dragă Domnule Dimitriu, Ieri la ora 9 ½ a.m. ne-am Întors
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1279]
-
fost săpate în stâncile muntoase ce străjuiesc o vale spectaculoasă, cunoscute în tradiția locului ca o ‚,poartă'' magică astfel că, încă din perioada dinastiei Tang, grotele au fost numite Longmen, poarta dragonului. Aici, munții sunt verzi tot timpul datorită pădurilor dese care nu-și pierd frunzișul, apa este limpede, climatul potrivit. Nu este de mirare că zona a atras numeroși artiști și cărturari din toate timpurile, care au compus o mulțime de versuri și cântece despre frumusețea acestor locuri. Stâncile de
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
legende tibetane, patru fete frumoase au fost transformate în cele patru vârfuri. Datorită condițiilor meteorologice speciale și diferențelor mari de nivel, Muntele Celor Patru Fete dispune de resurse bogate de faună și floră, fiind supranumit, datorită reliefului abrupt cu păduri dese și văi spectaculoase, " Alpii Chinei". Muntele Jiajin se află în sudul ținutului Xiaojin, are o înălțime de 4.114 m și leagă Muntele Celor Patru Fete de rezervația naturală Wolong. Este marcat de două văi, Mucheng și Muerzhai, și are
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
cu o înălțime de la 16 m până la puțin peste 10 cm, sculptate ingenios și deosebit de expresive, pline parcă de viață, toate adevărate opere de artă și comori inestimabile pentru studierea budismului, istoriei și tradițiilor culturale și folclorice din China. Pădurea deasă din zona Grotei Maijishan a fost șansa acestui loc, care a scăpat astfel de distrugerile războaielor și jaful vânătorilor de comori. Grota Longmen din orașul Luoyang, provincia Henan din centrul Chinei este formată din două cavități, poziționate în oglindă, pe
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
a trece pe lumea cealaltă, Kuafu se gândea doar la poporul lui și regreta că n-a reușit să-l ajute. A aruncat la mare distanță bastonul din mână și unde a căzut acesta, a crescut o pădure verde și deasă de piersici, care îi apăra pe drumeți de soare. Fructele potoleau setea oamenilor, ajutându-i să-și continue drumul, plini de energie. Povestea lui Kuafu, cel care alerga după soare, exprimă dorința oamenilor din China antică de a învinge seceta
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
nori grei. După un episod de tunete și trăznete, a căzut o ploaie torențială. Vremea urâtă a oprit înaintarea armatei Împăratul Galben. Acesta i-a cerut ajutor "Zeului secetei", care risipi vântul și ploaia. După aceea, Chiyou aduse o ceață deasă, pentru ca soldații Împăratului Galben să rătăcească drumul. Dar acesta știa că steaua polară arată direcția, așa că a făcut repede un fel de "căruță-busolă", pentru a-și îndruma soldații să iasă din ceață. După bătălii înverșunate, Împăratul Galben i-a nimicește
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
enormă pe atunci. L-am arvunit și noi. Trimitea la două zile o țigancă care ne aducea căpșuni, bineînțeles cu preț îndoit față de cel de la piață. Timpul era admirabil și, în fine, cald. Ofițerii germani profitau de el și făceau dese excursii însoțiți de doamne, între altele [d-nele Dobrovici și Chiriacescu,]( Ediția a II-a, 1996, p. 89.) văduva colonelului mort pe front. Ele însoțeau pe dr. Beynes, american. [Pavilionul spitalului le servea pentru distracții.]( Ibidem. ) ridicarea clopotelor 29 aprilie/12
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
bat pe partizanii lui de aici care l-au făcut de râs, revenind asupra ches tiunii Ferdinand. „Cucoane Petrache, dacă l-au iertat împărații, iartă-l și d-ta.“ Arion îl și iertase. Acum aveam știri mai precise și mai dese de la Iași prin Papiniu și alții, care văzuseră înainte de plecare pe Ionel, și știam că tot ce se face este cu asentimentul lui. internații germani din moldova revin D. Gustav Bauschka, ginerele d-nei Peski, după ce făcuse carantină o lună și
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
un "salut, bătrîne!" M-am ridicat de pe scaun și m-am întors, rămînînd perplex. În fața mea, rezemată cu spatele de tocul ușii, stătea doamna Tamara: cizme negre, bine mulate pe picior, palton gri, guler mare, din vulpe argintie cu puf des, lucios și cu fire negre de păr țepos, al căror vîrf era alb-argintiu; părul ei brumat și-l strînsese sub o broboadă de cașmir gri, cu motive florale mici pe margini. Zăpada de pe broboadă și de pe umeri începuse să se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
din mîna doamnei Cristina, care încă mai stă nedumerită, formez centrala combinatului și cer interiorul de la instalația de filamente. O fi crăpat vreun cuptor sau o fi explodat vreun traseu cu abur supraîncălzit... Cine știe ce s-o fi întîmplat... Aud țîrîitul des al telefonului pe interior și simt, cu fiecare clipă care trece, cum amețesc, gata să mă prăbușesc. Alo! se aude, în sfîrșit, vocea unui muncitor. Sînt Vlădeanu. Spune-mi, ce s-a întîmplat la filamente, nea Vasile? întreb eu, recunoscîndu-l
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
îți boțesc mutra într-o zi! Dinu se uită calm la Vlad, îl măsoară cu privirea și strînge din umeri un fel de "fă cum vrei". Vlad ar vrea să mai spună ceva, dar se aude brusc apelul strident și des al telefonului, semn că cineva cheamă din oraș. "Cristina!", tresar eu și mă reped spre telefon, dîndu-i un dos de pumn, că receptorul zboară prin aer, trăgînd după el telefonul pe pupitru. Ușor! îmi strigă Vlad, reținîndu-mă. Dinu ia receptorul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
a firii, însă rezistase cu stoicism asediului interminabil și nu cedase. Lemnul din care fusese alcătuită poarta - nimeni nu mai știa numele meșterilor dibaci, fiindcă până și amintirea vechilor ateliere dispăruse de multă vreme și se ascunsese într-o ceață deasă, acolo unde nici măcar gândul nu mai poate pătrunde, însă se dovedise că își făcuseră treaba cu vârf și îndesat, după cum se spunea, spre marea și plăcuta mirare a tuturor locuitorilor păstra încă demnitatea din anii începuturilor, chiar dacă, pe alocuri, crăpături
Frig by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1176_a_1898]
-
teamă îi era că îl vor disprețui pentru că ține furculița invers, ce încurcat era când se așeza la masă lângă un străin și cotul lui stâng se lovea de cotul drept al acestuia în timp ce mânuiau tacâmurile! Continuând mai apoi cu desele lui certuri cu ceilalți copii, care până la urmă îl părăseau, invariabil agasați de năbădăile lui, și-l lăsau de izbeliște, smiorcăin du-se pe gardul de fier din fața blocului. Uneori venea Edi și-l trăgea de mână, cu forța, îl
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
singurul lui mod de a le vorbi curgător și frumos celor din jur. Când termină de dezlipit ultimul portret, cel al Clarei, contemplă pentru o clipă pereții jupuiți, dar apoi cercetă - pentru prima dată cu o atenție nedisimulată și netrucată - dese nele. Erau multe, zeci de desene, și fiecare dintre ele era extrem de viu. Le privea și se pierdea în ele, îi venea să vorbească întruna cu chipurile acelea întrebătoare, ironice, visătoare sau zâmbitoare, care îl urmăreau cu privirile lor. Furia
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
se putuse uita la el, la chipul lui împietrit într-un surâs livid de groază, Clara își fixase privirea pe ceasornicul de pe bufet. Tirada domnului Martin durase zece minute. Zece minute care o ținuseră atât de mult într-o pâclă deasă. Vie ții ei de până atunci îi lipsiseră exact cele zece minute în care domnul Martin îi vorbise. Viața ei durase cu zece minute mai puțin până la tirada domnului Martin. Zece minute cât zece ani. Cât douăzeci de ani. Acum
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
care cu siguranță trebuia să se fi amestecat cu apele lagunei, purtând În el o cunoaștere instinctivă a mareelor și curenților care i-ar fi permis să navigheze prin canalele orașului cu ochii Închiși. Bonsuan, un bondoc cu o barbă deasă, Întâmpină sosirea lui Brunetti cu o plecăciune din cap, conștient de ora aceea matinală la fel de bine ca superiorul său. Puccetti se cățără pe punte, alăturându-se unei perechi de polițiști În uniformă. Unul dintre ei desfăcu odgonul de pe pilon și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
dovada sigură a nebuniei ei: oricine putea ucide un om; doar o femeie nebună ar distruge un Gauguin. Două seri mai târziu, după cină, Paola răspunse la telefonul care suna. El Își dădu seama după căldura vocii ei și după desele râsete cu care Întâmpină ce auzi că erau părinții ei. După mult timp, aproape o jumătate de oră, Paola ieși pe terasă și spuse: — Guido, tata ar vrea să discute cu tine o clipă. El se Întoarse În camera de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
un surâs în trecere, umbra unei fericitoare cugetări; câtă gratitudine pentru-o privire; câtă recunoștință pentru că ar lăsa un moment degețălele ei dulci în mînile lui, și el simțea pare-că le trage la inima lui, să le facă a simți desele și nemăsuratele-i bătăi,... ar plânge și ar râde de fericire, ca un copil, ar nebuni în urmă și vecinic ar visa aceea oară fără de seamăn. De unde această simțire nemăsurată, de unde această irezistibilă nebunie? El nu-și simțea capul, nu
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
spânzura pe marginea patului în jos. O manta neagră îl acoperea, prin creții căreia transpăreau delicatele și corectele lui forme. Tatăl Mariei se aplecă asupra lui și-l privi cu plăcere, cu intenție. - Aha! gândi doctorul cu șireție. .................................................................................................................................... O negură deasă, cenușie și sclipitoare... apoi un cer de un etern și albastru întuneric, cu stele moi de suflarea nopții, cu nouri încrețiți, cu aerul cald... și iarăși, iarăși orașul vechi cu stradele strâmte, cu casele închircite, cu streșinele mucigăite în lună
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
să-mi fi ucis inima și să-mi fi omorât inteligența... și cu toate astea tocmai aceea era ce neci nu-mi trecea prin minte. Venise toamna și-ngălbenise codrii din umerii bătrânilor munți, pe vârfurile lor negurile deveneau mai dese - în fine, într-o zi ne pomenirăm cu cei întîi fulgi de zăpadă înecînd cu puful lor de argint aerul neguros și rece al munților. Prin sate colinda vestea cumcă se ridicase românii împotriva ungurilor și împăratul Codrilor bătrâni și
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
întregul acestui spectacol înfricoșat. Știam aicea casa unui preot; trebuia să mă duc la el. Cât mă bucurai când, ieșind în suburbiul întunecos și plin de grădini al orașului, văzui cumcă acolo nu arde nimic. Grădinele încongiurate de un hățiș des și tufos, deși scuturat de toamnă, se-ntindeau alături cu strada, pe când după acel hățiș, ascunse-ntre arbori, se vedeau casele. Ajunsei și înaintea casei preotului. Poarta era deschisă și răzimată-n amândouă părțile. Ferestrele erau deschise, ci pin ele
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
apuca cu mâni vânjoase lăncile-nfipte în iarbă. În curând coborârăm dealurile și ne-ndreptam de-a dreptul prin câmpii cu iarbă moale la castelul ce se ridica în mijlocul unui parc întins și frumos. Ferestrele lui toate ardeau prin întunericul cel des al nopții și din ce în ce ne apropiam de acele lumini ce ni păreau magice. În curând ajunserăm la grilele parcului. Un buldog începu a lătra, trezind aerul nopții cu lătrătura sa răgușită, însă în beția ce părea a
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]