5,057 matches
-
000, au luptat, din ordinul Comandamentului Suprem Rus, în rândurile soldaților. Dintre acești lucrători s-au recrutat continuu partizanii din catacombe. Acești partizani au omorât în 2 ani câteva mii de soldați români în Odessa. (Declarație făcută de însuși șeful partizanilor din Odessa într-o broșură oficioasă care apare la Moscova). Care este realitatea în privința masacrelor de la Odessa? În broșura rusă care a apărut la Stockholm, în iulie 1944, s-a afirmat că au fost masacrați 27.000. La Moscova
ROMÂNIA 1941-1943 by LAVINIU LǍCUSTǍ () [Corola-publishinghouse/Science/91605_a_107352]
-
peste putință". De aici și marea mirare interogativă a lui Caragiale ("Cum o să poată ieși din conservatorie talente mari cîtă vreme nici unul nu vrea măcar să intre? Ce să iasă, dacă n-a intrat nimica?") și concluzia sa emblematică ("Am rămas [...] partizanul neînduplecat al tendinței cu artă") care nu estompează regretul ruperii de iluzie: "Perz dinți, după ce mi-am pierdut iluziile. Ah! de ce nu am încă iluziuni?" Pierderea se dovedește însă benefică deoarece "cîteva picături de pelin pot, cu savoarea lor mai
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
lui Carol I un rol creator sau activ ar fi fost tare încurcați să citeze în sprijinul aserțiunii lor un singur caz concret..."; apreciază defavorabil prestația liberală ("marea și multipla operă național-liberală de falsificare a istoriei României moderne"), se declară partizan al despotismului luminat și elogiază (fără argumente) viața parlamentară antebelică pe cînd "cele două adunări române puteau servi ca model de corp constituit civilizat, de cea mai ireproșabilă ținută..." Se arată nemulțumit (O contribuție heraldică la istoria Brâncovenilor 1935) că
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
și ipocrizia prin care utopia, lacomă de ființă din capul locului, își ascunde ambiția de a dezlocui realitatea și a o înlocui cu pseudorealitatea opresivă a unei ordini fantasmatice pe care imaginarul social n-o mai poate conține 7. Pentru partizanii săi, liberalismul este unica excepție de la regulă, fiindcă, așa cum spuneam mai sus despre sistemul lui Nozick, ar fi antiutopic. Marii doctrinari liberali de toate nuanțele s-au delimitat mereu de „propensiunea utopică”, divulgând-o și acolo unde nu se vedea
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
la bine au un răspuns adevărat”, deci binele și adevărul pot fi imaginate ca distincte, dacă nu de-a dreptul concurente, chiar într-o democrație liberală. În consecință, urmându-l tot pe Berlin (influențat, ca și Mill, de antiluminiștii germani, partizani ai unicității culturilor particulare împotriva universalismului raționalist al Luminilor franceze), Gray caută o formulă fericită și realizabilă a pluralismului axiologic. Încercând să-l depășească pe Berlin, Gray vrea chiar mai mult, și anume să elimine idealul liberal (extrem la libertari
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
drumul spre John Locke și a sa Letter Concerning Toleration e deschis. Pentru „situarea” rapidă a lui Hobbes, merită să ne amintim că el, mai curând ateu, scria într-o perioadă de război civil cu puternică motivație religioasă; în general, partizani ai evoluției și nu ai revoluției, englezii au făcut totuși o sângeroasă excepție, mergând până la „rezolvarea” problemei teologico-politice prin foc, sabie și regicid. Pentru „puterea pastorală”, vezi Michel Foucault, A supraveghea. A pedepsi, traducere de Bogdan Ghiu, Humanitas, București, 1997
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
puțin plauzibilă până la jumătatea secolului precedent: organicismele radicale de dreapta (corporatismele, autoritarismele, populismele, fascismele și nazismul), ca și mesianismul de stânga (leninism-stalinismul), precum și derapajele sistemice ale puținelor democrații parlamentare funcționale din perioada interbelică, lăsau puțin loc pentru speranță. Din păcate, partizanii liberalismului și, cu o retorică net mai inflamată, adversarii săi de stânga (dintre care unii, în America, uzurpând într-o manieră simbolic fascinantă numele inamicului, se autointitulează liberals) au confundat adesea analizele lucide ale crizelor cu opțiunile de dreapta. Așa
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
căror destin e să nu fie crezute” și „aventuri care trebuie să fie crezute”. De la numeroșii oameni obișnuiți, pe care îi întâlnește cu diferite ocazii, află fapte de istorie contemporană secretă privind războiul civil din Rusia, procesele staliniste, războiul de partizani al lui Tito, anturajul regal român sub Carol II, oligarhia comunistă română. Sunt inserate și o mulțime de improvizații lirice și lirico-epice, lucrate cu virtuozitate. Nu lipsesc citatele în diferite limbi, cât și extrasele din autori latini. De altfel, P.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288967_a_290296]
-
având un rol important în biliogeneză; 5. diferențiază insuficiența tiroidiană din cretinismul congenital sau dobândit (prin leziune sau ablație tiroidiană) de mixedemul adultului; 6. precizează patogenia febrei și în același timp rolul și modul de acțiune al antipireticelor a căror partizan era (aspirina, antipirina); 7. descrie o nouă entitate clinică - neonoza; 8. descrie originea glicogenului, distribuția lui hepatică și relația cu pancreasul, demonstrând clar că ablația pancreasului duce la dispariția glicogenului hepatic; . concepe pancreatectomia experimentală - metoda Paulescu - care va fi preluată
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
emite și de a recepta un anumit tip de discurs" (Greimas, Sémiotique et sciences sociales). Exemplul limbajului socialist 90 ilustrează aceste fenomene. Analiza lexicului și a enunțurilor arată că există suficiente "efecte de inerție", pentru a vorbi de un cod partizan. El se manifestă nu doar prin frecvente utilizări ale cuvintelor și noțiunilor, ci se manifestă și prin efectele de registru în codificarea textelor de partid. Declarațiile de principiu, programele și moțiunile congresului prezintă proprietăți formale și semantice care ne permit
Comunicarea politică by Jacques Gerstlé [Corola-publishinghouse/Science/924_a_2432]
-
următor. (...) Televiziunea a jucat un rol esențial în evoluția acestei forme particulare de expresie politică, în utilizarea sa crescîndă și, în consecință, în crearea democrației manifestațiilor"93. Urmînd acest raționament, mijloacele media favorizează dezafectarea medierii politice cu ajutorul actanților instituționali și partizani, în beneficiul unei expresii și a unei acțiuni mediatizabile. Astăzi, organizatorii sînt vigilenți în privința programării mnifestațiilor 94, după cum și liderii politici au grijă să își rostească discursurile de așa manieră, încît acestea să constituie obiectul unei propagări mediatice instantanee. Manifestația
Comunicarea politică by Jacques Gerstlé [Corola-publishinghouse/Science/924_a_2432]
-
Mai mult, românii nu au un trecut de rezistență de care să se agațe și care să fie un sprijin moral. Totul a fost ocultat, uitat și îngropat, au fost interzise mărturiile despre rezistența celor care, de la țărani până la foștii partizani ai extremei drepte, au luptat cu arma în mână, ascunzându-se în munți până în 1956. Aceste momente ale rezistenței armate, în legătură cu care istoricii s-ar putea documenta din arhivele tribunalelor, când luptătorii erau prinși, interogați și condamnați, sunt învăluite într-
by Catherine Durandin şi Zoe Petre [Corola-publishinghouse/Science/1044_a_2552]
-
va renunța niciodată. Încă din aceste luni inaugurale însă, atât competiția subterană între susținătorii fiecăruia dintre acești doi lideri, cât și cea dintre diferitele grupuri care supraviețuiseră celor 45 de ani de persecuții fără îndoială stimulate și de mulți falși partizani infiltrați de serviciile secrete la toate nivelurile întrețineau un climat de suspiciune care avea să mineze constant temelia acestui respectabil partid istoric. Cu toate acestea, o privire retrospectivă asupra acestei perioade de început este datoare să sublinieze, dincolo de orice alt
by Catherine Durandin şi Zoe Petre [Corola-publishinghouse/Science/1044_a_2552]
-
Colegiului acestuia a fost adoptată, după nesfârșite dezbateri și cu amendamente care i-au îngrădit considerabil efectele, abia în 2000. Refuzând să accepte faptul că victoria din 1996 fusese decisivă, dar parțială, și nu un triumf absolut, nucleul dur al partizanilor CDR, nerăbdător și radical, s-a desprins repede de realitățile unei puteri care era obligată să negocieze fiecare pas spre reformă. De cealaltă parte, electoratul care votase mai degrabă conjunctural cu Emil Constantinescu în turul 2 din 1996, și care
by Catherine Durandin şi Zoe Petre [Corola-publishinghouse/Science/1044_a_2552]
-
părea banale, dar în 1997, când președinții român și maghiar, Constantinescu și Göncz, străbăteau împreună Transilvania, unde erau primiți pretutindeni cu un călduros entuziasm "bilingv", importanța acestor gesturi politice era mult mai evidentă. Din acel moment, Ungaria a devenit un partizan foarte activ și elocvent al integrării României, atât în NATO, cât și în UE. În plin conflict în Kosovo, președintele SUA cita modelul românesc de rezolvare politică a raporturilor dintre majoritate și minorități, în contrast cu dramatica situație din Balcanii de Vest
by Catherine Durandin şi Zoe Petre [Corola-publishinghouse/Science/1044_a_2552]
-
a țăranilor, care pierdeau astfel un drept abia câștigat, și care se aliază cu militarii deblocați din armată în aceeași vreme, cu tineri studenți și liceeni care nu se putea împăca cu regimul: așa s-au constituit principalele grupări de partizani anticomuniști din munți, a căror mișcare atinge un punct culminant la începutul anilor '50, dar care rezistă, în ciuda represiunii sălbatice, până după 1960. Pe de altă parte, numeroase răscoale locale sunt și ele înăbușite cu greu: se spune că Nicolae
by Catherine Durandin şi Zoe Petre [Corola-publishinghouse/Science/1044_a_2552]
-
teoretizare a națiunii pe baza probelor lingvistice și istorice prelevate prin studii filologice și istoriografice, program care poate fi numit naționalism cultural. Faza B - perioada "agitației patriotice" în care intelectualii adepții ai ideii naționale încearcă să câștige cât mai mulți partizani pentru politica naționalistă. Naționalismul cultural corespondent perioadei inițiale se preschimbă în naționalism politic. După ce proorocii națiunii și-au încheiat misiunea profetică, aceea de a anunța prefigurativ noua realitate națională, cărturarii din generația naționalismului politic elaborează și codifică doctrinar o teologie
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
alianță cu Puterile Centrale (Germania și Austro-Ungaria), România a ezitat să se alăture acestora în Primul război mondial. Până în 1916, România a rămas în neutralitate. În cele din urmă, obsesia Ardealului ca leagăn al națiunii române și moartea lui Carol (partizan al facțiunii filogermane) au tranșat disputa în favoarea alăturării Antantei în vederea desăvârșirii unității naționale. Declarând război Austro-Ungariei, armata română s-a angajat în ofensiva de eliberare a Transilvaniei. După un început entuziast pe frontul din Transilvania, a urmat o suită de
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
înainte, noi trebuie să fim obiectivi, să spunem lucrurile bune și lucrurile rele din trecutul nostru, să le spunem așa cum au fost" (Iorga, 1936, p. 15). Obiectivitate, realism, nepărtinire, acestea constituie dezideratul epistemologic al școlii critice, în opoziție cu naționalismul partizan și romantismul idealizant al școlii vechi. Într-un răspuns la o ripostă a lui N. Iorga, după ce încheie conturile personale în secțiunea inaugurativă intitulată "ad personam", C.C. Giurescu lansează manifestul programatic al școlii critice în care precizează, prin contrastarea cu
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
numai pentrucă așa cereau interesele imperialiștilor din Apus și ale clicii exploatatoare din țară" (Roller, 1952, p. 512). Idealul naționalist de reîntregire a neamului prin alipirea Transilvaniei este doar un alt opiu al popoarelor administrat de capitaliștii burghezi, pe care "partizanii intrării în acțiune alături de Antantă [îl] flutură în fața opiniei publice în mod demagogic" (Roller, 1952, p. 509). Rostul principal al războiului, după cum s-a pronunțat Lenin, a fost "desbinarea și înșelarea naționalistă a muncitorilor și exterminarea avantgărzii lor" (Roller, 1952
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
crearea Partidului Social- Democrat al Muncitorilor din România în 1893, care "a condus lupta pentru ziua de lucru de 8 ore, pentru dreptul muncitorilor de a participa la conducerea țării, pentru libertate" (Almaș, 1994, pp. 106-107). Panteonul proletar-partinic, alcătuit din partizanii mișcării muncitorești decedați în grevele, demonstrațiile și manifestațiile organizate cu precădere în perioada interbelică, este complet abolit. Pe fondul acestui vacuum creat prin depopularea panteonului național de personajele proletare, sunt canonizate figuri martirice prelevate din Războiul de Independență din 1877-1878
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
și incontestabilă. La fel cum nici realitatea suferinței ilegaliștilor comuniști nu trebuie discreditată. Analogia nu își propune nici să bagatelizeze suferința victimelor regimului comunist, nici să pună pe același plan al suferinței și terorii sistemele concentraționare în care au îndurat partizanii comuniști în interbelic și opozanții regimului în perioada postbelică. Ea își propune doar să evidențieze mecanismele bazale construcției memoriei colective, anume martirologia și panteonizarea, pe care fiecare regim socio-politic le întrebuințează în maniere similare. Din acest punct de vedere, al
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
au văzut pe Wittgenstein, alături de Russell, drept un reprezentant de seamă al „concepției științifice despre lume“. O apreciere de acest gen întâlnim și în Manifestul Cercului, publicat în 1929. Ea a fost acceptată mult timp, aproape fără excepții, atât de partizanii, cât și de către adversarii noii mișcări. Personalitățile din lumea culturii germane, care întâmpinau cu suspiciune noua filozofie din țările de limbă engleză, exprimau același gen de rezervă și față de Wittgenstein. În Austria natală, unde autorul Tractatus-ului a rămas mult timp
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
tipar (și nu numai!) apărute În presa anilor 1949-1951. Astfel, se arăta că, În ziarul Uzina și ogorul, care apărea la Caransebeș, În nr. 165 din 5 decembrie 1951, În Mesajul adresat lui Stalin de către participanții la Conferința Unională a Partizanilor Păcii din URSS, din cuvântul muncii dispăruse consoana n, astfel că apăruse expresia „mucii tovarășului Stalin” (Ficeac, 1999, p. 57). În Scânteia tineretului din 21 noiembrie 1950, În loc de „forței economice socialiste” a apărut „fostei economii socialiste”. În Sportul popular din
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
legătoria de cărți „Tiparul Tutovei" Bârlad, strada Regală nr. 125, purtând semnături ca Horbotă, Ghiță, Părlici, Sachi Varză-acră, Ziurich și W. „Ardeiul" trata despre „Cum se distribuie cărțile de alegător", care este „Noua comisie interimară" în măsură a „satisface pe partizanii evrei în alegeri" și adresa „o scrisoare deschisă dlui I. Angheluță", negustor în Cojocari, prin care Sachi Varză acră îl ruga să-i „lase fata în pace" și să se întoarcă la servitoarele lui care erau și ale negustorilor jidani
Mari personalităţi ale culturii române într-o istorie a presei bârlădene 1870 – 2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Science/1655_a_3098]