4,917 matches
-
îi aștepta în zilele următoare. îl observă pe însoțitorul său. De fapt, îl studiase din primul moment, de când descoperise o scânteiere de spaimă în ochii lui când îi mărturisise că-i ucisese pe temnicerii săi. Dacă suportase atâția ani de pușcărie și nu se dăduse bătut, hotărât să reia lupta, era, fără îndoială, un om curajos, cu un temperament ieșit din comun. Dar temperamentul în luptă - Gacel știa bine asta - nu are nimic de-a face cu temperamentul necesar ca să înfrunți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
autobuzului: — Hei! Aici nu poți să umbli înarmat! Dacă te vede cineva, dai de bucluc... Ai permis? — Ce? — Permis de portarmă - dădu din mână. N-ai! Mi-am dat seama că n-ai... Ascunde chestia asta sau o să ajungi la pușcărie! Gacel rămase încremenit în mijlocul bazarului, dezorientat și neștiind ce să facă, până când, văzându-l pe unul din pasageri care se îndrepta în direcție opusă cu un geamantan pe umăr, altul în mână și un sul de covoare sub braț, îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
cadou pe care l-am oferit cuiva vreodată. Nu-l deschizi? Hmm... N-ai bani acolo, pentru că nu am așa ceva. Ai două flori magice: iarba fiarelor și busuiocul. Le țin de-o veșnicie. Le-am purtat cu mine prin câteva pușcării. Ele m-au ținut în viață..." Mama a devenit o adevărată tornadă: "Nenorocitule! Îi dai fiului meu, de ziua lui, busuiocul, floarea pe care o ducem la morți? Îi dai fiului meu iarba fiarelor, nenorocita asta de floare despre care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
tâlharii spun că deschide orice lacăt, sparge orice încuietoare, orice lanț? Pentru asta vrei să-l pregătim pe acest copil? Pentru lumea bandiților? Și mai ai și curajul să spui aici, în casa mea, tu, care-ai ținut tovărășia tuturor pușcăriilor, tuturor tâlharilor, că este cel mai grozav cadou?"... Grătărel mi-a luat plicul din mână, s-a ridicat ușor, zâmbind trist, ca și cum sora sa vitregă l-ar fi sărutat de despărțire... Of, Doamne, Dumnezeul meu! Trei flori m-au ținut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
și iarba fiarelor. Rădăcina de angelică băută cu alcool tare, dimineața, pe stomacul gol, sau chiar mestecată zilnic, doar câte o bucățică, aduce și păstrează tinerețea și puterea, la orice vârstă. Să nu mă întrebați de unde am avut alcool, prin pușcării... Busuiocul nu-i floarea mortului, nici a morții. Nu știați că i se spune iarba dragostei? E folosit la toate farmecele de dragoste, la toate legăturile și filtrele amorului. Îl putem pune în scăldătoarea copiilor, ca să le aducă noroc la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
o vreme, în viața oricărui om, nu numai în viața unui ticălos ca mine, când, deși a avut momente în care-și dorea moartea, vrea cu orice preț să supraviețuiască. Atunci e nevoie de speranță. Am avut acolo, într-o pușcărie, în aceeași celulă, un om foarte înțelept; poate că am avut norocul să-l întâlnesc pe cel mai înțelept om din lume. Știi, îmi spunea el, atâta vreme cât nu încetezi să urci, treptele nu se vor termina niciodată. Sub pașii tăi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
mama lui de-acasă, din Mongolia..." Prietenii cei mai devotați ai lui nea Onuț au fost mai curioși, dar chiar și mai afectați decât noi, vecinii: "De ce Dumnezeii mamelor voastre ați pus mâna pe lucrurile mortului? O să vă băgăm la pușcărie. Poate că o să vă acuzăm și de crimă..." Tata, tot tată: "O viață are omul. Dacă asta îi este scris pe frunte, n-are ce face. Cunoaștem drumul către pârnaie. L-am vizitat de mai multe ori, acolo, pe Onuț
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
la scandal. Unul dintre cei trei prieteni devotați zice că nu-i voie. Tata zice că-i voie, pentru că el are cheia de la casa mortului și lasă la priveghi pe cine vrea el. Prietenul foarte devotat amenință: "Te bag în pușcărie!" Tata, tot tată: "Mă bagi în mă-ta, dar cred că-i o hoașcă și nu cred că merită!" Devotatul ridică laba. Un alt devotat i-o oprește în aer: "Bă, lumea!..." Tata zâmbește. Devotatul surescitat nu se lasă: "Ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
terminat procesul. Au stat doar cât să aștepte achitarea. — Câtă vreme a trecut de la toate astea? — Cinci ani. El o privi cu ochi Îngustați, calculând ce replică ar irita-o cel mai mult. — Poveste veche acum. Czinner a ieșit din pușcărie? — Le-a scăpat din mână. Aș da oricât să știu cum. Ar fi un subiect trăsnet. Pur și simplu a dispărut. Toată lumea a presupus că a fost asasinat. — Și n-a fost? — Nu, spuse Mabel Warren. A scăpat. — Un om
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
adevărat. Asta ar prezenta interes pentru cititori. Și unde se duce oare? Spunea că va coborî la Viena. Dacă este așa, o să-l urmăresc. Îl voi urmări până la Constantinopol, dacă va fi nevoie. Dar nu cred. Se duce acasă. — La pușcărie? — La proces. Probabil are Încredere În oameni. A fost Întotdeauna popular În mahalale. Dar e nebun dacă mai crede că aceștia Își vor aduce aminte de el. Cinci ani. Nimeni nu-i ținut minte atâta vreme. — Scumpa mea, dar ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
lui, dar asta era mândria lui, nu-și asuma riscuri inutile. Nu fusese prins niciodată. Uneori lucrase cu parteneri și partenerii Îi fuseseră prinși, dar aceștia nu-i purtau sâmbetele. Recunoșteau natura extraordinară a palmaresului lui Josef și mergeau la pușcărie cu mândria că el scăpase, iar după aceea Îl arătau prietenilor lor, spunând: „Acesta-i Josef. Au trecut cinci ani de-atunci și Încă n-a fost găbuit“. Închise geanta și tresări puțin la auzul unui zgomot ciudat ce răzbătu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
Încă nu-i dădu prin cap să-și verifice seiful, iar Josef marșă pe rolul care i se acordase, acela de hoț mărunt. Cunoștea genul ca pe un cal breaz. Lucrase cu aceștia, Îi angajase și-i văzuse pornind spre pușcărie fără regrete. „Bani mărunți“ le zicea el și Înțelegea prin acest cuvânt că erau oameni fără ambiție sau resurse. — Nu i-am furat banii! se smiorcăi el. N-aș face așa ceva. Eu țin la Anna. — Întoarce-i buzunarele pe dos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
ureche - să furi poșeta unei femei. În timp ce păși pe trepte și intră În clădirea gării, stătu cu ochii În patru. Nu trebuia să riște nimic. Dacă era prins, va trebui să Înfrunte o condamnare pe viață, nu o săptămână În pușcărie. Trebuia să aleagă cu grijă. Câteva poșete aproape că i se Îndesară singure În mâini În sala aglomerată, atât de neglijent erau ținute, dar proprietarele lor păreau a fi prea sărace sau prea pierde-vară. Prima categorie va avea doar câțiva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
Budapesta, ci că mai avea doar o sută de kilometri până la graniță. Era aproape de casă. Pentru moment, instinctul Îi era mai puternic decât rațiunea. N-avea sens să-și spună că nu avea casă și că destinația lui era o pușcărie, pentru că În momentul acela Își simțea inima ușoară la gândul că se Întorcea la terasa berăriei lui Kruger, la parcul care Înota seara În lumina verzuie, la străzile povârnite și la cârpele colorate. La urma urmelor, Își spuse el, le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
Închisă pe moment În gândurile ei, În siderale Înălțimi deasupra lui. Era amanta unui om bogat, iar el era un simplu muncitor. Când, până la urmă, luă notă de prezența lui, o făcu plină de dispreț: — Presupun că veți merge la pușcărie. Cred mai degrabă că or să mă-mpuște, spuse el. Ea Îl privi uluită, uitând de diferența de clasă dintre ei: — De ce? El zâmbi, nu fără o undă de mândrie: — Se tem. În Anglia, spuse ea, Îi lasă pe „roșii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
ce e cu Lăcrămioara, că nu știe unde ar putea fi. Au căutat-o întreaga noapte. Au găsit-o în ziua următoare. După ce totul a fost lămurit, l-au arestat. L-au judecat. L-au condamnat. L-au băgat la pușcărie.Lovitura a doborât-o pe Maria. Se stingea de pe picioare, ca o lumânare, care se apropie prea iute de final. Nu târziu - o altă veste-șoc a invadat lumea lor, îngustă, și săracă în evenimente: Mihaiu s-a aruncat din turnul
Hachiţe : schiţe şi povestiri ocrotite de promoroaca dragostei pentru viaţă by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1196_a_1932]
-
uimiți, când au dat nas în nas cu polițiștii de la urgențe. Unde-i vagonul spart? Care vagon spart? Cel jefuit. Dar, avem noi, așaceva, în acest tren? Uite că aveți.Voi unde ați fost? La televizor. Bravo! O să vă mănânce pușcăria. Băte-te, mai bine, peste gură. Uite, mă bat,dar, cu asta, tot nu se rezolvă nimic. Hai la vagon. Să trecem la cercetări. Hai. S-au dus. Adevărul era cel reclamat de ceferist. Patru lăzi mari cu focoase erau lipsă
Hachiţe : schiţe şi povestiri ocrotite de promoroaca dragostei pentru viaţă by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1196_a_1932]
-
în mănăstirea lor. Azi e deja prea târziu... — Nu pentru dumneavoastră. V-ar fi primit la orice oră. Suntem împreună în povestea asta, nu uita. În orice moment - sorbi din cafea. Pe metisul ăla ar trebui să-l bage la pușcărie pentru tentativă de asasinat. E inadmisibil! Nu protestați, părinte. Nu protestați - îl întrerupse o voce necunoscută. Vă faceți sânge rău. Resemnați-vă! Preotul se întoarse iute și chipul i se lumină de un zâmbet larg. — Inti...! Era un bărbat tânăr
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
a întâmplat cu „Serviciul de Protecție a Indianului“... S-a demonstrat până la saturație că asasinii triburilor braziliene au fost conducătorii acestuia. Chestiunea a ajuns până la cele mai înalte sfere, au trebuit să dizolve „SPI“ și chiar să-i bage la pușcărie pe mulți dintre membrii acestuia, dar noua „Fundație Națională a Indianului“ nu pare mai bună... Aceiași oameni de la „SPI“ sunt acum în „FUNAI“, cu diferența că se străduiesc să acționeze pe tăcute. Iar jurnaliștii au obosit să mai vorbească despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
a avut timp să-și arate surprinderea, deoarece sucitorul l-a năucit, căzînd fulgerat la pămînt. Aneta se repede cu satîrul, dar Ion o oprește. Lasă-l, nu vezi că l-am omorît? Este mort? Nu vezi? Văleu, ne mănîncă pușcăria, începe să răcnească femeia. Ce ne facem acum, nevastă? Îl îngropăm. Tot îl vor găsi. Mai bine îl tragem în drum. Vor cunoaște dîra, că-i glod afară. Atunci aburcă-mi-l în spate. Portofel este descărcat la vreo 150
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
a dat lovitura la magazinul de blănuri și Pandele a luat patru ani de cazare gratuită pe cheltuiala statului român. Un bărbat așa frumos și cuminte, cu gropițe în obraz și politicos cu toată lumea, a făcut într-un an de pușcărie cît altul în doi, ca Făt Frumos din poveste. În plus, a terminat și facultatea de "hoț deștept". Cîteva fete deștepte, dar cam nemăritate, de la un post TV, l-au abordat și l-au prezentat ca pe o victimă a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
a fost înșfăcată de Ionel și strînsă odată a leșinat și ea. Și-a revenit mult mai tîrziu, cînd Ionel își făcuse deja de cap. A început să plîngă. O să te dea tata în judecată! Te așteaptă ani grei de pușcărie. Dar vreau să fii nevasta mea. Numai că eu nu vreau. Înțelegi? Cît au conversat împreună, Ionel, deloc speriat, a dorit să repete violul. Dana nu s-a opus prea vehement, știa că pedeapsa va fi pe măsură. O tăcere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
să repete violul. Dana nu s-a opus prea vehement, știa că pedeapsa va fi pe măsură. O tăcere nefirească a dominat momentele acelea penibile. Ne însurăm? a întrebat-o din nou pe fată. S-o crezi tu! Întîi faci pușcărie. Glumești, Diana. Eu chiar te iubesc și vreau să mă însor cu tine. Fata n-a răspuns. Era cătrănită rău. A doua zi, Ionel a fost reținut de poliție și mare zarvă era în toată Galata. După ce mama lui ascultase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
pic. Vreau tot o dată. Dacă îți dau toți banii, va veni poliția și cînd va afla că te-ai căpătuit, atunci te înhață. Și pe mata! Sigur că și pe mine. Dar eu plătesc avocați și mă vor scoate de la pușcărie. Dar tu? Acolo îți lași oasele. Și cum zici mata? Vreo zece ani ai să ai bani de băutură și ceva, cîte puțin de tot, pentru cele de trebuință. Și după? O mașină nou-nouță. Vasile a lu' Banditu' s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
și printre hoți o mulțime de deștepți. Copiii încep să plîngă pe înfundate, iar Daniel își ferește ochii de mama sa. Dar or să dea banii înapoi, n-au cheltuit nimic. Da, or să-i dea, dar tot merg la pușcărie. Pușcărie?! De ce, s-au jucat și ei pe calculator. Sînt așa de deștepți! Cine a spus că-s proști? Proști sînt cei care au dat banii. Înspre ziuă, cei trei studenți, încătușați bine, au ieșit din casă și au urcat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]