7,503 matches
-
teritoriu, în care sunt denumite gesturile fizice ale în-scrierii literale, pictografice sau ideografice, în care este denumit ceea ce poate face loc unei în-scrieri în general, care acceptă și urmele șterse ale pergamentelor, și urmele de bronz 73 sau piatră ale sculpturii, și mărcile de sunet al muzicii, și torsiunile atletului sau dansatorului, și caracterele din textul lui Mallock, și mărcile grafice ale picturii lui Tom Phillips oferă șanse sporite pentru studiul narațiunii în imagine. Sunt sintetizate modurile în care sunt valorificate
ÎNTRE NARATOLOGII by JANA GAVRILIU () [Corola-publishinghouse/Science/1208_a_2197]
-
Voinescu : Arta filmului este îngrozitor de narcisiacă. Se privește pe ea însăși tot timpul, iar nevoia de a spune povești despre propria-i viață e irepresibilă. Sigur că există și romane despre scriitori, există și tablouri cu pictori pictând, există și sculpturi cu sculptori sculptând, dar, dacă vezi cât de multe filme despre lumea filmului s-au făcut și compari, ținând cont de vechimea artelor, nu poți să nu rămâi impresionat (plăcut sau neplăcut) de narcisismul creatorilor de film. De ce ar crede
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]
-
mai curând bunul-gust (și bunul-simț) decât fastul grandilocvent. Nu mari plăci de marmură, nu băi de harem, nu feronerii aurite, nu mobilier imperial. Cât despre colecția de obiecte prețioase găzduită în camerele de dimensiuni mai degrabă reduse ale casei, de la sculptură mică la maiolică și gravură, de la monede și conglomerate minerale până la mobilier și o amplă bibliotecă, ea nu are nimic din opacitatea de vitrină a unei vanitoase investiții: e o prezență afabilă, comunicativă, un interlocutor. „Am învățat ceva de la fiecare
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
și de ceilalți nu neapărat unul vertical și integritator, atrăgător, viguros și atletic, cât mai cu seamă omul umil, gârbovit de nevoi, autorul știind că aceștia sunt indicii profunzimii în viață, ca și în artă. Precum Blaise Pascal, referitor la sculptură, profesorul vede omul în scrisorile sale comparându-l cu o trestie tremurândă, mereu fragilă, aflată permanent în bătaia vântului, trestie care se înclină până la pământ, dar nu se rupe, orice ar urma. Nu spunea Heidegger, că „omul viu, adevărat, s-
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]
-
de zi, dimineața și seara. De când îi căzuse fiul pe front, nu mai mergea la biserică decât o dată pe an, de Ziua celor căzuți în război. și în acea zi, ședeam de fiecare dată lângă ea. Mă atrăgea în biserică sculptura mare în ghips a Fecioarei Maria, pentru că-i vedeai inima. Care fusese zugrăvită pe rochia ei azurie și lungă pân’la tălpi - o inimă foarte mare, de un roșu întunecat, cu câteva picățele negre. Arătătorul ridicat al Sfintei Fecioare îți
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
să pricep nimic și atunci sunt foarte derutat. — Cum de poate fi sufletul atât de imperfect? întrebă ea zâmbind. Mi-am scos mâinile din buzunare și le-am privit. Scăldate în lumina palidă a lunii arătau ca o pereche de sculpturi ce nu-și aveau nici un rost pe lume. — Și eu cred că e imperfect. Dar lasă urme. Ca niște pași pe zăpadă. Îi putem totuși urmări. — Și unde ajung? — La persoana respectivă. Fără suflet însă, nu ajung nicăieri. Am privit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
funcționează, celălalt să stea la încărcat. N-ar avea de ce să ne mai fie teamă. Și cu timpul stăm binișor. — Grozav! — Ți-a mai venit inima la loc? — Un pic. De ambele părți ale intrării în sanctuar se aflau niște sculpturi în relief. Doi pești așezați în cerc, fiecare cu coada celuilalt în gură. Emanau un aer misterios. Capetele lor semănau cu partea din față a unui bombardier. N-aveau ochi, în schimb posedau două tentacule lungi și încârligate ca niște
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
legendare... Chiar crezi că există în realitate? am întrebat-o. — Știu eu? zise fata luând de jos câteva clame. Tot ce știu este că n-avem cum să ne rătăcim. Hai să intrăm repede! Am mai îndreptat o dată lanterna spre sculpturi și am pornit imediat după ea. Mă impresionaseră teribil lucrările acelea atât de rafinate făcute de Întunegri pe o asemenea beznă. Chiar dacă știam că ei văd pe întuneric, n-aveam cum să nu-i admir. Acum erau cu siguranță cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
nici un cuvânt, așa că doar am încuviințat. Semăna cu ceea ce văzusem la intrarea în sanctuarul Întunegrilor. Doi pești cu gheare care guvernau lumea lor. Două treimi din disc erau la suprafață, o treime scufundată în apă. După cum observasem deja, era o sculptură rafinată. Cred că n-a fost deloc simplu să fie realizată într-un loc ce nu se putea lăuda cu un punct de sprijin solid. — Acolo-i ieșirea, spuse fata. S-ar putea ca Întunegrii să fi amplasat asemenea sculpturi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
sculptură rafinată. Cred că n-a fost deloc simplu să fie realizată într-un loc ce nu se putea lăuda cu un punct de sprijin solid. — Acolo-i ieșirea, spuse fata. S-ar putea ca Întunegrii să fi amplasat asemenea sculpturi la toate ieșirile și intrările. Privește sus! Am plimbat lanterna pe peretele stâncii. Din pricina umbrei care cădea acolo, n-am distins nimic clar, dar am avut o oarecare intuiție. I-am dat fetei lanterna și am urcat pentru a face
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
acolo, n-am distins nimic clar, dar am avut o oarecare intuiție. I-am dat fetei lanterna și am urcat pentru a face investigații. M-am prins cu toată forța de o adâncitură în stâncă și am pus piciorul deasupra sculpturii în relief. Am întins mâna dreaptă și am pipăit toate părțile colțuroase ale stâncii. M-am săltat și am privit deasupra. Am văzut deschizătura mult căutată. N-am distins-o clar din pricina întunericului, dar am simțit o briză ușoară pătrunzând
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
soția pictorului Nicu Enea, donează muzeului 130 lucrări de pictură și 210 lucrări de grafică împreună cu terenul și obiectele care au aparținut pictorului. În 1977 plasticiana Mariana Cretzu Medeleni donează muzeului 40 de lucrări iar George Apostu 2 lucrări de sculptură. Până în 1989 patrimoniul muzeului a continuat să se dezvolte atât prin transferuri cât și prin achiziții. După 1990 o serie de donații venite din partea unor artiști sau a unor moștenitori au contribuit într-o mare măsură la creșterea colecțiilor. Este
GHIDUL COMPLEXULUI MUZEAL „IULIAN ANTONESCU” BACĂU by Elena Artimon Georgeta Barbu Silvia Iacobescu Lăcrămioara Elena Istina Marius Alexandru Istina Feodosia Rotaru () [Corola-publishinghouse/Science/1192_a_2107]
-
și Saloanele Moldovei, colecțiile de artă contemporană au fost completate cu lucrări ale artiștilor români și străini participanți sau premiați. Dacă în 1976, în momentul organizării muzeului în actuala clădire, în patrimoniul muzeal existau 840 de lucrări de pictură, grafică, sculptură și artă decorativă, în 1989 existau 2700 lucrări, în 2006 numărul de lucrări de artă a ajuns la 4722 din care: artă veche (icoane, pictură, grafică, sculptură și artă decorativă. Colecția „Nicu Enea” este alcătuită din lucrările și obiectele donate
GHIDUL COMPLEXULUI MUZEAL „IULIAN ANTONESCU” BACĂU by Elena Artimon Georgeta Barbu Silvia Iacobescu Lăcrămioara Elena Istina Marius Alexandru Istina Feodosia Rotaru () [Corola-publishinghouse/Science/1192_a_2107]
-
în actuala clădire, în patrimoniul muzeal existau 840 de lucrări de pictură, grafică, sculptură și artă decorativă, în 1989 existau 2700 lucrări, în 2006 numărul de lucrări de artă a ajuns la 4722 din care: artă veche (icoane, pictură, grafică, sculptură și artă decorativă. Colecția „Nicu Enea” este alcătuită din lucrările și obiectele donate. Din totalul lucrărilor care alcătuiește colecția, 54 de lucrări de pictură sunt expuse în cele trei săli ale casei la care se adaugă mobilierul, obiectele personale ale
GHIDUL COMPLEXULUI MUZEAL „IULIAN ANTONESCU” BACĂU by Elena Artimon Georgeta Barbu Silvia Iacobescu Lăcrămioara Elena Istina Marius Alexandru Istina Feodosia Rotaru () [Corola-publishinghouse/Science/1192_a_2107]
-
Enea” este alcătuită din lucrările și obiectele donate. Din totalul lucrărilor care alcătuiește colecția, 54 de lucrări de pictură sunt expuse în cele trei săli ale casei la care se adaugă mobilierul, obiectele personale ale pictorului și câteva lucrări de sculptură mică realizate de Nicolae Enea. Expoziția permanentă oferă vizitatorului posibilitatea cunoașterii operei lui Nicu Enea (1897-1960 a cărui afirmare se suprapune temporal și spiritual uneia dintre cele mai fertile și tulburătoare perioade din istoria artei românești, perioada interbelică. Expoziția a
GHIDUL COMPLEXULUI MUZEAL „IULIAN ANTONESCU” BACĂU by Elena Artimon Georgeta Barbu Silvia Iacobescu Lăcrămioara Elena Istina Marius Alexandru Istina Feodosia Rotaru () [Corola-publishinghouse/Science/1192_a_2107]
-
personalități artistice reprezentative pentru secolul în care au trăit: Gheorghe Tăttărescu (1818-1894Ă și Theodor Aman (1831 1891Ă. Influența lui Theodor Aman asupra generațiilor de pictori care se formează după 1864 (anul înființării Școlii românești de pictură din Bucureștiă este uriașă. Sculptura acestei perioade este reprezentată în expoziție de Karl Storck (1826-1887. Creația deschizătoare de noi drumuri în pictura românească modernă și care a dat un caracter propriu, original școlii noastre de pictură ocupă un loc important în expoziția permanentă. Cei doi
GHIDUL COMPLEXULUI MUZEAL „IULIAN ANTONESCU” BACĂU by Elena Artimon Georgeta Barbu Silvia Iacobescu Lăcrămioara Elena Istina Marius Alexandru Istina Feodosia Rotaru () [Corola-publishinghouse/Science/1192_a_2107]
-
creația sa. Sinteza cutezătoare între palpabil și mister, între înțelesurile artei vechi românești și cele ale picturii europene a secolului al XX-lea este realizată de pictorii Theodor Pallady (1871 1956 și Gheorghe Petrașcu (1872-1949 care vor marca pictura interbelică. Sculptura românească din aceeași perioadă urmează tradiția școlii naționale de sculptură caracterizată prin construcția solidă și echilibrată a formei: Oscar Han (18911976Ă, Dimitrie Paciurea (1873-1932, Boris Caragea (19061982, Gheorghe Anghel (1904-1966, Corneliu Medrea (1888-1964. Cu generația ultimilor mari formatori de școală
GHIDUL COMPLEXULUI MUZEAL „IULIAN ANTONESCU” BACĂU by Elena Artimon Georgeta Barbu Silvia Iacobescu Lăcrămioara Elena Istina Marius Alexandru Istina Feodosia Rotaru () [Corola-publishinghouse/Science/1192_a_2107]
-
artei vechi românești și cele ale picturii europene a secolului al XX-lea este realizată de pictorii Theodor Pallady (1871 1956 și Gheorghe Petrașcu (1872-1949 care vor marca pictura interbelică. Sculptura românească din aceeași perioadă urmează tradiția școlii naționale de sculptură caracterizată prin construcția solidă și echilibrată a formei: Oscar Han (18911976Ă, Dimitrie Paciurea (1873-1932, Boris Caragea (19061982, Gheorghe Anghel (1904-1966, Corneliu Medrea (1888-1964. Cu generația ultimilor mari formatori de școală, Alexandru Ciucurencu (1903-1977 și Corneliu Baba (1906-1997 pictura românească își
GHIDUL COMPLEXULUI MUZEAL „IULIAN ANTONESCU” BACĂU by Elena Artimon Georgeta Barbu Silvia Iacobescu Lăcrămioara Elena Istina Marius Alexandru Istina Feodosia Rotaru () [Corola-publishinghouse/Science/1192_a_2107]
-
Mâna să mi-o întindă”. Constantele esențiale sunt acvaticul și cultura, aparent incongruente, dar a căror notă comună este apartenența la ideea de matrice a creației; recuzita lexicală concordantă cu aceste preferințe e formată din zei, eroi, războinici, jertfe, corăbii, sculpturi. Inventivitatea imagistică este valorificată și în volumele de versuri Încercare asupra bucuriei (1978; Premiul pentru poezie al Asociației Scriitorilor din Timișoara) și Cicatricele bucuriei (1995). Componenta cerebrală și livrescă este aici prevalentă. Stilisticianul pare chiar dispus a da lecții de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286694_a_288023]
-
de spumă de pe buza ei superioară le-a permis ochilor mei, ca după o repetiție, să se delecteze cu gura ei, dar când și-a dat seamă că o sorb din priviri, a început să vorbească - lăudând-o - despre o sculptură din sârmă, agățată într-un colț al clădirii Booth House. Studenți mai tineri se strecurau în fundal, mai mult niște contururi întunecate, iar fața ei era dungată în portocaliu de lumina veiozei cu bule colorate, și o oră mai târziu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
eu am lăsat-o. Era o femeie frumoasă, arătând foarte bine pentru vârsta ei, și am privit-o în timp ce își trecea degetele peste șuvițele mai deschise din părul ei. Și cum tot nu spunea nimic, mi-am întors privirea spre sculptura din bronz a grifonului. Tăcerea Nadinei a reușit în sfârșit să mă enerveze, așa că plănuiam un subiect de conversație inofensiv (o, dar oare nu sunt toate așa?) despre cina pe care o servise seara trecută, când tocmai spuse ceva. N-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
Al., proprietar, str. Puțu-de-Piatră, 10; Beldiman, [Al. Al.], șef al Direcției Politice din Ministerul Afacerilor Externe, str. Polonă, 120 bis; Bellio, B., proprietar, Calea Victoriei, 1; Bellio, șt., deputat, Calea Victoriei, 172; Benesch, C., arhitect, str. Luminei, 12; Bengescu, G., proprietar, str. Sculpturii, 1; Bengescu, G. Gr., locotenent colonel, str. Sfinții Voievozi, 20; Bengescu, Gr., str. Fântânei, 27; Berendei, Ant., colonel, Calea Victoriei, 204; Bibescu, George, prințul, str. Mercur, 11; Bibescu, N., colonel, Calea Rahovei, 10; Bibicescu, I. G., primar adjunct, str. Speranța, 27; Bilcescu
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1329_a_2712]
-
general de brigadă, str. Fântânei, 1 bis; Esarcu, C., fost ministru plenipotențiar, str. Polonă, 9; Fain, S., negustor, Calea Victoriei, 28; Fălcoianu, șt., general, ministru de Război, str. Biserica Amzei, 5; Fănuță, căpitan de jandarmi, șoseaua Bonaparte; Fătu, I., avocat, str. Sculpturii, 1; Felix, I., medic, profesor la facultate, șeful Serviciului Sanitar al orașului, str. Pensionat, 10; Fiala, medic, str. Calomfirescu, 10; Filitis, G., procuror general pe lângă Curtea de Casație, str. Fântânii, 1; Fleva, N., deputat, primar al Bucureștilor, avocat, str. Scaune
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1329_a_2712]
-
Ionică, 4; Krauss (dr. Hans), Calea Dorobanților, 92; Kremnitz, W., medic, str. Polonă, 23; Krețulescu, N., ministru plenipotențiar la St. Petersburg, str. Romană, 3; Lahovary, Al., avocat, fost ministru, Calea Dorobanților, 5; Lahovary, Al., director al Prefecturii de Poliție, str. Sculpturii, 10; Lahovary, Em. Al., secretar al legației României la St. Petersburg, str. Romană, 3; Lahovary, George Em., proprietar, str. Polonă, 104; Lahovary, I., colonel, str. Occidentului, 5; Lambru, G., str. Carol I (Hotel Dacia); Lapati, C., avocat, Calea Victoriei, 53; Laptew
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1329_a_2712]
-
în jurul valorilor de „ambianță”, de animație și de spectacol. Orașul industrial era conceput pentru producție, orașul postindustrial este amenajat pentru consum și divertisment. Centrele istorice sunt estetizate și convertite în scene de spectacol, cu străzi numai pentru pietoni, cu fântâni, sculpturi, piețe de modă veche, sărbători pline de însuflețire. Clădirile vechi sunt reabilitate, reconvertite în muzee, hoteluri, centre culturale. Facilitățile portuare sunt reorganizate în vederea hoinărelii, a consumerismului și a altor plăceri urbane. Malurile fluviilor sunt redate pietonilor și metamorfozate în „plaje
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]