6,679 matches
-
ton amar, singurul pe care știa să vorbească. Am văzut totul. I-am privit mărșăluind, mărșăluind, mărșăluind fără oprire, femei și copii. Am zburat pe deasupra lor, desenând cercuri mari pe cerul albastru, așteptându-i să cadă În genunchi. — Taci! a urlat mătușa Banu. Taci! Nu vreau să știu. Nu uita cine e stăpânul. — Da, stăpână, a bătut În retragere domnul Bitter. Dorința ta e o poruncă pentru mine și așa va fi tot timpul cât vei purta talismanul ăla. Dar dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
fereastră cu urechile ciulite, Înghețând. Mult timp nu a auzit nimic altceva decât urletul vântului. Destul de ciudat e că tăcerea aceea i s-a părut mai rău-prevestitoare decât sunetul acela straniu. Noaptea era plină de o Încremenire fantomatică, iar vântul urla fară de parcă ducea cu el mânia lui Dumnezeu, care spumega dintr-un motiv necunoscut muritorilor. Deși afară vântul biciuia pereții, aici, În casă, era o liniște nefirească. Hovhannes Stamboulian s-a simțit atât de profund descurajat de liniștea aia neobișnuită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
-le În pace! a strigat mătușa Zeliha de pe canapeaua pe care se prăbușise. Sunt un pic amețite și când ești un pic amețit asculți muzică la maxim. Ca să-și impună punctul de vedere a strigat apoi: — LA MAXIM! — Amețite! a urlat bunica Gülsüm. Ia seama, de ce sunt amețite? Nu e de-ajuns că faci tot timpul familia asta de rușine? Uită-te la fusta aia de pe tine. Până și prosoapele de bucătărie sunt mai lungi decât fustele tale! Ești o mamă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
a răspuns Petite-Ma, părând ușor jignită. Ești persoana cea mai potrivită. Ai hotărârea, tăria de spirit și furia de care e nevoie. — Furia? La ce-ți trebuie furie? Aș fi fost candidatul perfect dac-ar fi fost vorba să urlu obscenități unor oameni nesuferiți, Însă mă Îndoiesc că ți-aș fi de vreun folos când e vorba să-i ajut pe alții. Mătușa Zeliha a Început să zâmbească. — Nu subestima binele din tine, a răspuns Petite-Ma. În momentul acela
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
că ușa sferei se deschidea, alunecând ușor și dezvăluind Întunericul dinăuntru. DESCHIS Celorlalți trebuie să li se fi părut că Înnebunise când, după ce alergă prin sasul ce dădea În cilindrul D, năvăli pe scara Îngustă ce ducea la nivelul superior, urlând: — S-a deschis! S-a deschis! Ajunse la consola de comunicații exact când Beth Își ștergea ultimele firimituri de prăjitură de pe buze. Își puse furculița pe masă: — Ce s-a deschis? — Sfera! Beth se răsuci În scaun. Tina alergă de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
Împinse În sus și casca Îi ieși brusc deasupra nivelului apei. Fletcher Îl apucă cu brațele ei puternice; o clipă mai târziu, Beth era și ea trasă Înăuntru și trapa Închisă În grabă. Cineva Îi scoase casca și auzi alarma urlându-i cu tărie În urechi. De acum, Întreg corpul Îi tremura spasmodic, izbindu-se de punte. Îl dezbrăcară de costum și-l Înveliră cu o pătură argintie. Îl ținură așa până când tremuratul i se mai domoli și, În sfârșit, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
de Norman, care se mișca mult mai stângaci. În sectorul de comunicații din Cilindrul D dădură peste o scenă familiară: toți erau adunați În jurul computerului, care avea din nou demontate panourile din spate. Luminile continuau să clipească, iar alarma să urle. — Ce s-a Întâmplat? strigă Norman. — S-a defectat echipamentul! — Care echipament? — Nu mai reușim să deconectăm blestemata asta de alarmă, țipă Barnes. S-a declanșat și nu mai putem s-o oprim! Teeny... — ... Se repară, domnule! Masiva ingineră stătea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
Beth se cățără după ei. Harry Îl trase pe Norman chiar În clipa În care al doilea tentacul ieșise din apă ca să-l apuce pe Ted ca Într-un clește. — Nu atingeți metalul. Fir-ar să fie, nu atingeți metalul! urlă Fletcher. Pășiră pe covorul din Cilindrul B, iar Fletcher acționă Întrerupătorul Cutiei Verzi. Se auzi zumzetul generatoarelor și Încălzitoarele roșii se Întunecară, căci două milioane de volți fuseseră aplicate pe habitat. Reacția se dovedi instantanee. Podeaua se legănă sub picioarele lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
Beth la pieptul său În momentul În care explozia zgâlțâi submarinul, răsucindu-l ca pe o jucărie, săltându-l cu botul În sus, Îndreptându-l apoi la loc, purtându-l, În sfârșit, În sus, Într-un val uriaș. — Mamă, mamă! urlă Harry, deși ascensiunea continua, ca și cum nu li s-ar fi Întâmplat nimic. Am reușit! — Șaizeci de metri, anunță Norman. Afară apa devenise acum de un albastru-deschis. Apăsă pe niște butoane, micșorând viteza de ascensiune. Urcaseră foarte repede. Harry țipa, bătându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
mai tîrziu Betty descoperea, lipită de Ken, că deșertul nu era de loc tăcut. Din cînd în cînd de afară se auzeau tot felul de țipete și chiar serii lungi de bufnituri ca și cum s-ar fi prăbușit niște faleze. — De ce urlă toată lumea afară, Ken ? — nu urlă. Cîntă. — Cine cîntă ? — Dunele. — așa cîntă dunele ? — așa cîntă dunele. — Și de ce cîntă noaptea ? — Pentru că se contractă pietrele. Uneori chiar se desprind blocuri întregi, pietre mai mari sau mai mici, și se rostogolesc. Cei care
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
de Ken, că deșertul nu era de loc tăcut. Din cînd în cînd de afară se auzeau tot felul de țipete și chiar serii lungi de bufnituri ca și cum s-ar fi prăbușit niște faleze. — De ce urlă toată lumea afară, Ken ? — nu urlă. Cîntă. — Cine cîntă ? — Dunele. — așa cîntă dunele ? — așa cîntă dunele. — Și de ce cîntă noaptea ? — Pentru că se contractă pietrele. Uneori chiar se desprind blocuri întregi, pietre mai mari sau mai mici, și se rostogolesc. Cei care locuiesc sub faleze știu asta
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
s-a prins strîns de bara de la ușă, eu însă mi-am dat seama că era imposibil să o las așa, un copil nu putea călători pe distanțe lungi în asemenea condiții... am început să alerg disperat pe lîngă tren urlînd și cerîndu-le celor dinăuntru să tragă semnalul de alarmă... Pînă la urmă trenul a încetinit puțin, eu mi-am recuperat fetița și am rămas cu ea în brațe pe peron în timp ce trenul a continuat să se îndepărteze. Inutil să vă
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
alta a străzii ca să nu mai fi singur cînd treci pe stradă. te-ai înfuriat și ai spart oglinzile printre care treceai. ai intrat, gol, în marele magazin de blănuri și te-ai tăvălit printre blănuri. ai rîs și ai urlat ca un nebun și te-ai înfășurat în blănuri. ai intrat în magazinele de jucării și te-ai jucat cu animalele de pluș. ai intrat în magazinele de covoare și te-ai tîrît pe covoare. ai trecut prin cîteva magazine
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
o casetă video, un film care rulează în buclă, Casablanca. Ți-ai mai ascuns o femeie în dulapul de haine și o alta pe balcon. numai că al doilea corp îți lipsește în continuare, din ce în ce mai mult. ai alergat prin oraș urlînd izbindu-te cu trupul tău nefericit de zidurile, de semnele de circulație, de lampadarele orașului. Pînă la urmă te-ai urcat în turnul primăriei și de acolo te-ai cățărat pe acoperiș ca să vezi de sus tot orașul. ai simțit
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
-te, să se termine odată” îmi șoptește Vocea. închid ochii. trag aer în piept. — sunteți niște ticăloși ! toți ! mă pregătesc să mă arunc în gol. trupul meu se înclină pe marginea abisului. „Hai, curaj” șoptește Vocea. — niște ticăloși, niște ticăloși, urlu eu, cu ochii închiși, aplecat din ce în ce mai mult pe marginea abisului. „este singurul lucru inteligent care-ți mai rămîne de făcut” îmi susură Vocea la urechea din creier. Voce asasină. Voce criminală ce ești ! îmi dau creierul pe mîna justiției. îl
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
lepre să-și ajungă țelurile amorale. O mică siestă Întăritoare, care a ținut pân la nouă seara, a târcolit chestia cu prânzu. Da pă loc după aia, Capitano iera În picioare, fâlfâind furcoacea și cuțitu, cu șervetu pă grumaz și urlând, mai fals ca tare, dă pân Cavalleria rusticana. Cât a ținut-o așa, a băgat la dubă două porții dă pudincă, udate c-un fiasco dă Chianti d-al lui; io m-am luat cu vorba ș-aproape că n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
cu vipurili. Când m-am Întors dă la târguit, Capitano sforăia cât Îl ținea chimiru. Da când am suflat a doua oară dân goarnă - care relicvă am salvat-o dă la o lichidare judicioasă la Studebaker - omu s-a săltat urlând dân culcuș și a băgat cu zoru la raft două cești dă mate fiert și niște pilituri dă brânză. Atunci am vizionat, chiar lângă ușă, spaima spaimelor, flinta lui cu două țevi. N-o să mă crezi, da nu-mi place
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
César motivu lui să-mi zică, dând cu pumnu d-a Împuținat cristalurile: „Pentru dușmani, nema justiție“. A scuipat vorbele așa dă plesnit, că iera să să Înece cu dopu care Îl șterpelise pă post dă biscuit. Da tot a urlat: — Un kil dă molan! A fost fulgeru care a luminat bezna. Am mișculat niscaiva picăturici colorate Într-un pahar mare dă apă, care omul și l-a trântit Între piept și cocoașă de l-a scos din Încurcătură. Tărășenia, fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
insist, fincă mi-am pus În scăfârlie să beau mate În fiecare sfântă ziulică cât oi sta pân străinătăți. Vești grase, canci. Da aseară blocase colidoru o tabără dă valize. Chiar Poyarré, care-i franțuz d-ăia de protestă, a urlat cât l-au ținut bojocii, da s-a tras gigea deoparte când i-a zisără că toată curelăraia era propietatea lu alde Lagrange sau, mai la fix, Grandvilliers-Lagrange. Se lățește zvonu că iei sunt mahări baștani. Poyarré mi-a vândut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
podobisem c-o botniță, da la ora și minuta când să dau ortu popii mi-am recuperat limbuța dă Clopot* și, umăr la umăr cu toaișii dă suferinți, n-am vrut să-mi precupețesc ajutoru dat lu masa corală care urla din toți bojocii mărșulețu lu Monstru și-am Întentat chiar ș-o juma dă răget care mai izact a ieșit la drept vorbind un sughiț dă plâns care, dacă nu deschid umbreluța care am lăsat-o acasă, mă plimb cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
fost. Ce diversă ie dă Locarno, am meditat. Ieri, dau să acostez la Locarno cu buchetu dântodeauna, da mă aștepta bomba. Donșoara nici c-a dat să-l prinză dân zbor și, dă p-un fuștei mai dă sus, a urlat la mine că d-acu iera sătulă dă șozuri d-astea minciunoase care tre puse În apă și că mâine dimineață să nu mă Îndrăznesc să mai vin fără o ofertă solidă, un ghiul dă aur cu zmarald, d-ălea ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
imaginație Se dovedise pînă la urmă, cu toată zarva pe care o făceau gazetarii, că nu era decît o scorneală, o aiureală bazată pe poveștile unui patron de hotel din Medgidia. E adevărat că treaba fusese groasă de tot, gazetele urlau, lumea intrase la idei, se clătina guvernul, mai trebuiau numai vreo două-trei reportaje în stilul lui ăla, Brunea Fox, și ar fi fost limpede pentru o țară întreagă că guvernul nu e capabil să controleze situația, că e nevoie de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
în ce sunt îmbrăcat (purtam o scârboasă uniformă gri în care mi se dăduse drumul într-o permisie) dar celelalte, manuscrisele (cărțile le-ai vândut precis și pe ele), ce-ți trebuiesc manuscrisele. Dă-mi-le!" "Ți-am spus, a urlat el absent și nepăsător, au ars toate..." Și a continuat să strige. Am rămas pe trotuar... Nu trebuie să fie mari șocurile pe care le primim de la un prieten, de la alții rămânem nepăsători chiar dacă sunt infamii menite să ne culce
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
astfel în noi? Când s-au transformat într-o astfel de resemnată înțelepciune? Și Bezuhov îl admiră, el care își ascultase odată instinctele și pusese mâna pe placa de marmură a biroului să-i crape capul desfrânatei Helene: te omor, urlase el, înspăimîntînd-o. Așa da! Și dacă ar fi omorît-o pe loc pentru nerușinarea ei sfidătoare, pentru murdăria ei de a fi atras în cursă un inocent fiindcă era bogat, pentru ca după aceea să-i aducă în casă amanți, ar fi
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
Axa, cum mi-am permis să sugerez că tatăl și fiul (episodul Vasilescu) au murit amândoi din pricina nemților? Și cum mi-a trecut prin cap să am curajul să-l atac chiar pe Marele Mussolini? (episodul Teatru în Norvegia). Și urlând astfel a sărit în picioare, a scos revolverul și mi l-a pus la tâmplă... Dacă se mai repetă, îmi zboară creierii cu mâna lui. Și m-a dat afară. Afară însă, prin impulsul unei încrederi totale în mine însumi
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]