51,037 matches
-
Înainte de a trece la analiza naturii „acțiunilor umane”, să vedem În ce constă acțiunea psihomorală. Orice acțiune psihomorală este o „dublă orientare” a persoanei umane, susține R. Le Senne. Ea presupune două aspecte: intenții și scopuri sau obiective finale. Orice intenție trebuie, În mod necesar, să se finalizeze prin atingerea sau realizarea unor obiective fixate. Să analizăm În continuare aceste aspecte. 1. Intenția Orice act Începe cu o intenție, ca pulsiune sau dorință de a trece la realizarea acestuia. Orice intenție
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
a persoanei umane, susține R. Le Senne. Ea presupune două aspecte: intenții și scopuri sau obiective finale. Orice intenție trebuie, În mod necesar, să se finalizeze prin atingerea sau realizarea unor obiective fixate. Să analizăm În continuare aceste aspecte. 1. Intenția Orice act Începe cu o intenție, ca pulsiune sau dorință de a trece la realizarea acestuia. Orice intenție are o dublă semnificație: psihologică și morală. Din punct de vedere moral, intenția este Însoțită de o judecată de valoare În raport cu obiectivul
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
Senne. Ea presupune două aspecte: intenții și scopuri sau obiective finale. Orice intenție trebuie, În mod necesar, să se finalizeze prin atingerea sau realizarea unor obiective fixate. Să analizăm În continuare aceste aspecte. 1. Intenția Orice act Începe cu o intenție, ca pulsiune sau dorință de a trece la realizarea acestuia. Orice intenție are o dublă semnificație: psihologică și morală. Din punct de vedere moral, intenția este Însoțită de o judecată de valoare În raport cu obiectivul urmărit a fi realizat prin acțiunea
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
intenție trebuie, În mod necesar, să se finalizeze prin atingerea sau realizarea unor obiective fixate. Să analizăm În continuare aceste aspecte. 1. Intenția Orice act Începe cu o intenție, ca pulsiune sau dorință de a trece la realizarea acestuia. Orice intenție are o dublă semnificație: psihologică și morală. Din punct de vedere moral, intenția este Însoțită de o judecată de valoare În raport cu obiectivul urmărit a fi realizat prin acțiunea proiectată. În felul acesta, din punct de vedere psihologic, intenția ne apare
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
obiective fixate. Să analizăm În continuare aceste aspecte. 1. Intenția Orice act Începe cu o intenție, ca pulsiune sau dorință de a trece la realizarea acestuia. Orice intenție are o dublă semnificație: psihologică și morală. Din punct de vedere moral, intenția este Însoțită de o judecată de valoare În raport cu obiectivul urmărit a fi realizat prin acțiunea proiectată. În felul acesta, din punct de vedere psihologic, intenția ne apare ca o formă particulară de relație Între persoana mea și scopul pe care
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
acestuia. Orice intenție are o dublă semnificație: psihologică și morală. Din punct de vedere moral, intenția este Însoțită de o judecată de valoare În raport cu obiectivul urmărit a fi realizat prin acțiunea proiectată. În felul acesta, din punct de vedere psihologic, intenția ne apare ca o formă particulară de relație Între persoana mea și scopul pe care aceasta și-l propune de a-l realiza. În același timp, ea este și o relație psihologică, cu substrat moral, Între persoana mea și persoana
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
timp, ea este și o relație psihologică, cu substrat moral, Între persoana mea și persoana celuilalt sau a celorlalți de diferite forme (apropiere, ajutor, Încurajare, consolare sau, dimpotrivă, respingere, defăimare, frustrare, conflict, ură, intrigă etc.Ă. În felul acesta, Între „intenție” și „necesitate” se va stabili o relație particulară. La originea intențiilor stau fie nevoile și dorințele eului, fie proiectele acestuia. Toate constituie motivații psihomorale, care capătă forma concretă, coerentă, a intențiilor sau proiectelor ce vor constitui viitoarele acțiuni psihologice și
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
persoana mea și persoana celuilalt sau a celorlalți de diferite forme (apropiere, ajutor, Încurajare, consolare sau, dimpotrivă, respingere, defăimare, frustrare, conflict, ură, intrigă etc.Ă. În felul acesta, Între „intenție” și „necesitate” se va stabili o relație particulară. La originea intențiilor stau fie nevoile și dorințele eului, fie proiectele acestuia. Toate constituie motivații psihomorale, care capătă forma concretă, coerentă, a intențiilor sau proiectelor ce vor constitui viitoarele acțiuni psihologice și morale ale unei persoane. 2. Scopul Orice intenție urmărește realizarea practică
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
conflict, ură, intrigă etc.Ă. În felul acesta, Între „intenție” și „necesitate” se va stabili o relație particulară. La originea intențiilor stau fie nevoile și dorințele eului, fie proiectele acestuia. Toate constituie motivații psihomorale, care capătă forma concretă, coerentă, a intențiilor sau proiectelor ce vor constitui viitoarele acțiuni psihologice și morale ale unei persoane. 2. Scopul Orice intenție urmărește realizarea practică a unui scop. Intenția este dorință pură, aspirație a persoanei. Scopul este aspectul concret, obiectiv, al intenției materializate În act
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
particulară. La originea intențiilor stau fie nevoile și dorințele eului, fie proiectele acestuia. Toate constituie motivații psihomorale, care capătă forma concretă, coerentă, a intențiilor sau proiectelor ce vor constitui viitoarele acțiuni psihologice și morale ale unei persoane. 2. Scopul Orice intenție urmărește realizarea practică a unui scop. Intenția este dorință pură, aspirație a persoanei. Scopul este aspectul concret, obiectiv, al intenției materializate În act. Prin act, intenția, subiectivitate pură, devine obiect sau obiectivitate concretă, care va satisface dorințele, plăcerea persoanei care
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
și dorințele eului, fie proiectele acestuia. Toate constituie motivații psihomorale, care capătă forma concretă, coerentă, a intențiilor sau proiectelor ce vor constitui viitoarele acțiuni psihologice și morale ale unei persoane. 2. Scopul Orice intenție urmărește realizarea practică a unui scop. Intenția este dorință pură, aspirație a persoanei. Scopul este aspectul concret, obiectiv, al intenției materializate În act. Prin act, intenția, subiectivitate pură, devine obiect sau obiectivitate concretă, care va satisface dorințele, plăcerea persoanei care a proiectat-o ca dorință anterioară. Intenția
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
concretă, coerentă, a intențiilor sau proiectelor ce vor constitui viitoarele acțiuni psihologice și morale ale unei persoane. 2. Scopul Orice intenție urmărește realizarea practică a unui scop. Intenția este dorință pură, aspirație a persoanei. Scopul este aspectul concret, obiectiv, al intenției materializate În act. Prin act, intenția, subiectivitate pură, devine obiect sau obiectivitate concretă, care va satisface dorințele, plăcerea persoanei care a proiectat-o ca dorință anterioară. Intenția este, În felul acesta, o anticipație a scopului dorit de individ. Din acest
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
ce vor constitui viitoarele acțiuni psihologice și morale ale unei persoane. 2. Scopul Orice intenție urmărește realizarea practică a unui scop. Intenția este dorință pură, aspirație a persoanei. Scopul este aspectul concret, obiectiv, al intenției materializate În act. Prin act, intenția, subiectivitate pură, devine obiect sau obiectivitate concretă, care va satisface dorințele, plăcerea persoanei care a proiectat-o ca dorință anterioară. Intenția este, În felul acesta, o anticipație a scopului dorit de individ. Din acest motiv, orice scop, ca punct final
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
Intenția este dorință pură, aspirație a persoanei. Scopul este aspectul concret, obiectiv, al intenției materializate În act. Prin act, intenția, subiectivitate pură, devine obiect sau obiectivitate concretă, care va satisface dorințele, plăcerea persoanei care a proiectat-o ca dorință anterioară. Intenția este, În felul acesta, o anticipație a scopului dorit de individ. Din acest motiv, orice scop, ca punct final al unei acțiuni umane, va corespunde unei aspirații a eului persoanei respective. Spre deosebire de intenție, care are la bază din punct de
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
care a proiectat-o ca dorință anterioară. Intenția este, În felul acesta, o anticipație a scopului dorit de individ. Din acest motiv, orice scop, ca punct final al unei acțiuni umane, va corespunde unei aspirații a eului persoanei respective. Spre deosebire de intenție, care are la bază din punct de vedere psihanalitic „libidoul” sau „pulsiunile eului” (Ichtriebă, scopul urmărește mai mult realizarea unui „ideal”, a unor „aspirații ale eului”, fiind prin aceasta În raport cu supraeul moral. Ea este o experiență spirituală pură, care „dublează
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
la care fie că nu participă, fie că le ignoră, nu poate „trece” nepăsător pe lângă ele; acest tip de vinovăție este, În final, tot o problemă de conștiință filosofică. Comparând păcatul cu vinovăția, constatăm următoarele: aă În cazul vinovăției, ideile, intențiile și actele noastre nu pot fi separate de conștiința morală; bă În cazul păcatului, ideile, intențiile, actele umane nu pot fi socotite ca separate de legea divină, ele fiind o „vinovăție față de Dumnezeu”. Efectele păcatului constituie starea de „cădere” morală
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
acest tip de vinovăție este, În final, tot o problemă de conștiință filosofică. Comparând păcatul cu vinovăția, constatăm următoarele: aă În cazul vinovăției, ideile, intențiile și actele noastre nu pot fi separate de conștiința morală; bă În cazul păcatului, ideile, intențiile, actele umane nu pot fi socotite ca separate de legea divină, ele fiind o „vinovăție față de Dumnezeu”. Efectele păcatului constituie starea de „cădere” morală și spirituală a omului din condiția de puritate primară În calitatea sa de „creație a lui
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
morale este rușinos, degradant, periculos și inuman. Aceste acțiuni apar ca negative, ca antimorale, abia după săvârșirea lor. Vinovăția este consecința actelor imorale sau amorale. Dar nu numai actul este, prin consecința lui, imoral. Imorală poate fi și este și intenția sau gândul care pregătește actul. Imoral poate fi și sfatul sau Îndemnul altuia adresat unei persoane de a comite un fapt negativ, imoral. Vinovăția este, În toate cazurile (idee, intenție, Îndemn etc.Ă, o reflectare a abaterii de la legea morală
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
prin consecința lui, imoral. Imorală poate fi și este și intenția sau gândul care pregătește actul. Imoral poate fi și sfatul sau Îndemnul altuia adresat unei persoane de a comite un fapt negativ, imoral. Vinovăția este, În toate cazurile (idee, intenție, Îndemn etc.Ă, o reflectare a abaterii de la legea morală, de la valorile morale, În planul conștiinței individului respectiv. Dar vinovăția nu este numai o chestiune de conștiință morală, o frământare interioară. Vinovăția morală este și un sentiment moral interior, penibil
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
mă atrage prin necunoscutul ei. Dar orice ispită sfârșește prin a mă „Închide”, obligându-mă să-mi asum responsabilitatea pentru consecința actelor mele. Consecința tentației este persistarea În Rău. A ceda ispitei semnifică, de fapt, acceptarea răului, a faptului, gândului, intențiilor nepermise care sunt imorale, periculoase, rele. Dacă voi persista, mă voi „obișnui” cu Răul care, În final, prin repetiție va Înlocui Binele. Se va produce o răsturnare a sistemului de valori morale, dar concomitent și o schimbare a ființei mele
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
față” Într-o anumită situație sau moment dificil de viață. Este o prezență În cursul căreia se creează un spațiu și o atmosferă a intimității și comunicării prin care două persoane sunt „legate” Între ele prin sentimente, dar și prin intenții și interese comune. Rolul simbolic esențial, de obiectivare, este reprezentat În aceste situații de dar. Darul este un obiect simbolic sau utilitar. Funcțiile acestuia sunt următoarele: aă transfer afectiv de la donator la primitor; bă apropierea dintre „mine” și „tine”; că
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
de acțiune care, la rândul lor, să determine În celălalt sentimentele psihomorale ce m-au animat pe mine În acțiunea respectivă. Este deci vorba de utilizarea unor mijloace speciale. Acestea trebuie să producă un „efect psihomoral” asupra celuilalt, plecând de la intenția mea, pe care eu o proiectez asupra lui. În plus, ele trebuie să realizeze o situație de empatie, de reciprocitate interioară a sentimentelor noastre morale. Să construiască o atmosferă sau o „ambianță de intimitate” compensatorie, care să anuleze diferențele dintre
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
este cea care realizează raportul „de la un om la altul”, ea fiind primul contact fizic, somatic, Între două persoane. Din punct de vedere ontologic, mâna aparține unei ființe și ea este prelungirea acesteia, prin care „ființa umană” Își realizează propriile intenții, transformându-le În realizări, În lucruri. Tot mâna este cea care prin „gest” și prin „acțiune” apropie sau depărtează două persoane. În relația dintre două persoane, mâna are și rolul de a construi un spațiu de intimitate, prin atingere, un
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
avea și o acțiune psihomorală negativă, demolatoare, adesea chiar extrem de nocivă, devastatoare pentru interlocutor, sau poate fanatiza grupul de indivizi cărora li se adresează. Este cazul minciunii, fabulațiilor, intrigilor, calomniei. Toate se pot ascunde sub cuvinte frumoase, pline de bune intenții, dar adesea „Drumul către Infern este pavat cu bunele noastre intenții”, pe care le strecoară cuvântul interlocutorului cu intenții psihomorale precise. Orice cuvânt sau „mesaj verbal” poate construi sentimente, emoții care să liniștească sau să tulbure. Cuvântul acționează prin „apelul
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
devastatoare pentru interlocutor, sau poate fanatiza grupul de indivizi cărora li se adresează. Este cazul minciunii, fabulațiilor, intrigilor, calomniei. Toate se pot ascunde sub cuvinte frumoase, pline de bune intenții, dar adesea „Drumul către Infern este pavat cu bunele noastre intenții”, pe care le strecoară cuvântul interlocutorului cu intenții psihomorale precise. Orice cuvânt sau „mesaj verbal” poate construi sentimente, emoții care să liniștească sau să tulbure. Cuvântul acționează prin „apelul la Înțelegerea rațională”. El insinuează sau comunică În mod repetat anumite
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]