51,037 matches
-
indivizi cărora li se adresează. Este cazul minciunii, fabulațiilor, intrigilor, calomniei. Toate se pot ascunde sub cuvinte frumoase, pline de bune intenții, dar adesea „Drumul către Infern este pavat cu bunele noastre intenții”, pe care le strecoară cuvântul interlocutorului cu intenții psihomorale precise. Orice cuvânt sau „mesaj verbal” poate construi sentimente, emoții care să liniștească sau să tulbure. Cuvântul acționează prin „apelul la Înțelegerea rațională”. El insinuează sau comunică În mod repetat anumite „idei” și „sentimente” care ajung, În final, să
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
acesta, J. Moore pune un mare accent pe aptitudinile persoanelor care Își consacră timpul și activitatea ajutorării celorlalți, „ocrotirii persoanelor aflate În dificultate”. Este adevărat că toți vor să ajute, dar majoritatea mai mult Încurcă lucrurile sau abandonează repede această intenție. Pentru ca un ajutor să fie susținut, eficient și de durată este nevoie de persoane special instruite, pregătite În această direcție, cu aptitudini psihologice, morale și sociale speciale. Aceste aptitudini sunt: aă Aptitudinea de a acorda ajutor, considerată ca o datorie
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
El este o lezare a intereselor persoanei, a onoarei, reputației și drepturilor sale. Această lezare are o semnificație extrem de nuanțată, dar, concomitent, și un efect pe multiple planuri. Analiza prejudiciului ridică probleme deosebit de importante și ea explică multe aspecte ale intențiilor, acțiunii și efectelor voluntar-intenționale sau involuntar-neintenționale din partea celui care prejudiciază, În raport cu cel care este prejudiciat. Prejudiciul, ca orice formă de acțiune psihologică și morală, este compus din intenție, acțiune și efecte. El poate fi numai gândit sau proiectat, planificat, fără
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
Analiza prejudiciului ridică probleme deosebit de importante și ea explică multe aspecte ale intențiilor, acțiunii și efectelor voluntar-intenționale sau involuntar-neintenționale din partea celui care prejudiciază, În raport cu cel care este prejudiciat. Prejudiciul, ca orice formă de acțiune psihologică și morală, este compus din intenție, acțiune și efecte. El poate fi numai gândit sau proiectat, planificat, fără a se trece la acțiune. În acest caz, avem de-a face cu intenția psihomorală de a face rău altuia. Actul propriu-zis, realizat, reprezintă prejudiciul adus unei persoane
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
este prejudiciat. Prejudiciul, ca orice formă de acțiune psihologică și morală, este compus din intenție, acțiune și efecte. El poate fi numai gândit sau proiectat, planificat, fără a se trece la acțiune. În acest caz, avem de-a face cu intenția psihomorală de a face rău altuia. Actul propriu-zis, realizat, reprezintă prejudiciul adus unei persoane, cu un efect bine precizat În intenții de a-i face rău. În orice situație de prejudiciu trebuie să vedem dacă autorul acestui act a acționat
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
numai gândit sau proiectat, planificat, fără a se trece la acțiune. În acest caz, avem de-a face cu intenția psihomorală de a face rău altuia. Actul propriu-zis, realizat, reprezintă prejudiciul adus unei persoane, cu un efect bine precizat În intenții de a-i face rău. În orice situație de prejudiciu trebuie să vedem dacă autorul acestui act a acționat În mod voluntar, cu o anumită intenție de a-i face rău altuia, sau dacă actul a fost făcut În mod
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
Actul propriu-zis, realizat, reprezintă prejudiciul adus unei persoane, cu un efect bine precizat În intenții de a-i face rău. În orice situație de prejudiciu trebuie să vedem dacă autorul acestui act a acționat În mod voluntar, cu o anumită intenție de a-i face rău altuia, sau dacă actul a fost făcut În mod nereflexiv, automat și involuntar, ca o eroare. Întotdeauna persoana care prejudiciază este responsabilă de efectele actelor sale negative, indiferent dacă a avut sau nu intenția de
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
anumită intenție de a-i face rău altuia, sau dacă actul a fost făcut În mod nereflexiv, automat și involuntar, ca o eroare. Întotdeauna persoana care prejudiciază este responsabilă de efectele actelor sale negative, indiferent dacă a avut sau nu intenția de a le comite. Această răspundere pentru actele comise face ca acțiunea prejudiciabilă să fie pusă sub semnul responsabilității morale a individului. Singura situație În care cel care comite o acțiune psihomorală negativă Împotriva altei persoane nu este pusă sub
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
afectivă pozitivă, de apropiere, prejudiciul este acțiunea psihomorală negativă care se caracterizează prin ostilitatea față de celălalt, prin frustrare, printr-o atitudine afectivă negativă, de respingere, dăunătoare intereselor sau reputației acestuia. În cazul prejudiciului adus unei persoane trebuie să vedem relele intenții orientate Împotriva acesteia. Ele sunt pulsiuni agresive orientate, voluntar sau aparent involuntar, Împotriva unei alte persoane, considerată ca adversar, rival etc. În acest caz, orice prejudiciu este o descărcare pulsională, În care distingem mai multe registre ale acțiunii psihologice. Semnificația
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
cei doi nu se pot rezolva pe alte căi sau prin alte mijloace. În sensul acesta, orice prejudiciu este un act de violență. Această violență poate fi Însă mascată sau sublimată În diferite forme de manifestare, adesea luând aspectul „bunelor intenții”. Sublimarea prejudiciului este un act de falsitate, care-și are originea În conștiința perversă a celui care comite actul și el este Îmbrăcat În ipocrizie, minciună, calomnie, ascunderea pericolului etc. Din punct de vedere moral, orice prejudiciu este o acțiune
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
agresive ale unor categorii complexate și frustrate de indivizi revoltați. Formele sub care se poate prezenta prejudiciul, considerat ca acțiune psihomorală negativă, adesea ca violență mascată, sunt multiple. Le vom analiza succint În continuare. Aceste forme se diferențiază tematic, În raport cu intenția și cu obiectul asupra căruia sunt orientate. Ele pot fi orientate asupra unor obiecte sau bunuri materiale, asupra unei sau a unor persoane, asupra unor instituții etc. Prin aceasta, vedem o relație de factură pulsional-agresivă de descărcare, orientată precis, țintită
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
orientate asupra unor obiecte sau bunuri materiale, asupra unei sau a unor persoane, asupra unor instituții etc. Prin aceasta, vedem o relație de factură pulsional-agresivă de descărcare, orientată precis, țintită Într-o anumită direcție, cu un scop din care rezultă intențiile primare negative. Cele mai frecvente forme de prejudiciu sunt: furtul, orientat către obiecte materiale; calomnia, orientată către reputația unei persoane, În scopul alterării imaginii acesteia; terorismul, centrat asupra unor instituții, formații sociale, personalități etc. În scopul dezorganizării unui sistem social-politic
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
și moral, dintre doi indivizi. În cadrul acestei relații, persoanele implicate au statuturi și roluri bine definite prin acțiunile lor. Semnificația acestei relații speciale decurge din următoarele caracteristici ale sale: aă orice prejudiciu, ca acțiune negativă, are la baza sa niște intenții ostile, bine definite, cu un determinism precis; bă natura prejudiciului sau a conflictelor este În relație directă cu intențiile ostile care l-au produs; că anularea intențiilor agresive sau Împiedicarea descărcării acestora previne sau anulează efectele prejudiciului; dă reparația prejudiciului
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
Semnificația acestei relații speciale decurge din următoarele caracteristici ale sale: aă orice prejudiciu, ca acțiune negativă, are la baza sa niște intenții ostile, bine definite, cu un determinism precis; bă natura prejudiciului sau a conflictelor este În relație directă cu intențiile ostile care l-au produs; că anularea intențiilor agresive sau Împiedicarea descărcării acestora previne sau anulează efectele prejudiciului; dă reparația prejudiciului este posibilă prin acte materiale, psihologice (Împăcarea părințiloră sau morale (iertarea agresorului de către victimăă; eă orice prejudiciu adus unei
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
ale sale: aă orice prejudiciu, ca acțiune negativă, are la baza sa niște intenții ostile, bine definite, cu un determinism precis; bă natura prejudiciului sau a conflictelor este În relație directă cu intențiile ostile care l-au produs; că anularea intențiilor agresive sau Împiedicarea descărcării acestora previne sau anulează efectele prejudiciului; dă reparația prejudiciului este posibilă prin acte materiale, psihologice (Împăcarea părințiloră sau morale (iertarea agresorului de către victimăă; eă orice prejudiciu adus unei persoane va reprezenta o experiență psihotraumatizantă pentru victimă
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
conduite de violență; este o persoană imatură emoțional, frustrată, având carențe educaționale și afective, complexată și marginalizată social, aflată În imposibilitatea de a se adapta, de a discerne Binele de Rău, cu o conștiință pervertită, incapabilă de a-i cenzura intențiile sau acțiunile, lipsită de simțul responsabilității. Acest tip de persoane nu pot rezolva raporturile lor cu ceilalți decât prin violență, indiferent de formele imorale sau antiumane pe care le va lua aceasta. Din punct de vedere psihologic, agresorul proiectează asupra
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
predestinate” pentru așa ceva. Profilul psihologic al acestei categorii de persoane se caracterizează prin următoarele trăsături: sunt naive, cu o mare labilitate psihică și morală, ușor de convins, lipsite de capacitatea de a evalua celelalte persoane și situațiile de viață, actele, intențiile și consecințele la care se expun. Multe dintre aceste persoane sunt singure, adesea cu o imaturitate emoțional-afectivă, indiferente, superficiale. Unele dintre ele caută aventura, riscul, au gust pentru situațiile noi, neprevăzute. Toate acestea favorizează, În mare măsură, situația de a
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
vinovăția, mă obligă să reflectez asupra ei și să fac un efort de a o repara. Întoarcerea Eului către propriile sale greșeli nu este neapărat o sancțiune, ci este, În primul rând, un efort de Înțelegere a vinovăției, a originii, intențiilor și semnificației acesteia, pentru a putea fi reparată. În acest sens, conștiința morală mă obligă să reflectez asupra trecutului și, implicit, asupra propriei mele vieți, să fac o evaluare a ceea ce am fost și a ceea ce am făcut, o evaluare
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
Kant și Nietzsche, căința este un simptom de dizarmonie interioară, care Întoarce sufletul persoanei Împotriva unui eveniment trecut, dar asupra căruia aceasta nu mai poate acționa, În fapt. Astfel, se poate remarca faptul că orice act de căință este o intenție a unui catharsis moral, prin care sufletul Încearcă să se vindece, recuperându-și forțele pierdute (M. Scheleră. Ea este ieșirea din Rău și reîntoarcerea la Bine. Prin căință, eu ies din trecutul meu negativ și intru Într-un timp nou
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
este gestul simbolic prin care persoana vinovată se desprinde de vinovăția sa, trecând Într-un alt registru al existenței. Regretul, căința și remușcarea, deși sunt forme speciale de Întoarcere În trecut ale persoanei, raportate la actele sale negative, au ca intenție interioară, ultimă, nevoia de reparație. Astfel, ele sunt forme prin care spiritul, Întorcându-se către sine și recunoscându-se vinovat, dorește să se elibereze de vinovăție. Ele exprimă un efort interior de restaurare al persoanei, un act compensator sau, mai
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
de natură morală. Primele sunt Înnăscute, iar ultimele se dobândesc sau, dacă există, pot fi actualizate În manifestările persoanei prin situațiile vieții trăite. În sensul acesta trebuie Înțeleasă patologia morală, ca o abatere de la normele morale, așa cum apare ea În intențiile, conduitele, acțiunile persoanei. La originea acestor manifestări stau pulsiuni negative dar, În egală măsură, și o anumită participare a conștiinței pervertite, care este caracteristică acestei categorii de persoane, la care viciile predomină În raport cu virtuțiile. Starea de imoralitate Nu putem Înțelege
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
să delimităm niște cadre tipologice În care să recunoaștem tulburările psihomorale propriu-zise, complet diferite de tulburările psihice sau de altă categorie. Tulburările psihomorale se manifestă În mai multe feluri: tulburări de caracter, tulburări de adaptare-comunicare, tulburări de comportament și relaționare, intenții și acțiuni negative, pervertirea gusturilor, a sentimentelor și dorințelor etc. Înainte de a trece la descrierea acestor tipuri psihomorale, vom analiza cauzele și circumstanțele care le produc. În cadrul cauzelor și a circumstanțelor care stau la baza tulburărilor psihomorale, menționăm următoarele: imaturitatea
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
a se impune și de a fi mulțumit de sine și de acțiunile sale; sugestibilitatea crescută etc. 4Ă Un rol esențial În geneza și dezvoltarea tulburărilor psihomorale Îl au tulburările conștiinței morale. Slăbirea conștiinței morale, ca factor de cenzură al intențiilor și actelor, al conduitelor individului, este esențială. Locul conștiinței morale este luat, În cazul acesta, de către conștiința pervertită. Conștiința pervertită este cea care mă Îndeamnă la rău, spre deosebire de conștiința morală, care mă Îndeamnă la bine. Înclinația persoanei umane către bine
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
un conținut foarte larg și, În același timp, permisibil și fluctuant, În raport cu utilizările care i se dau. Nebunia are În principal, rând un sens moral, fiind ceea ce nu este Bun. Ea se deosebește Însă de răutate, Întrucât răutatea este o intenție negativă premeditată și ulterior transpusă În act. Nebunia este Însă o schimbare a firii omului, ceva care-l stăpânește, pe care nu o poate gândi și nici Înțelege, ceva care-l depășește, situându-se deasupra și dincolo de el. Răutatea este
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
asupra persoanei umane, produc pervertiri ale eului. În cazul acesta, tulburările psihomorale trebuie Înțelese ca Înclinații sau ca acte manifeste ale unei persoane, care, prin natura lor, se abat de la normele morale, manifestate, din punct de vedere psihologic, prin acte, intenții, conduite anormale. În sensul acesta menționăm următoarele: Înșelătoria, furtul, minciuna, impudicitatea, brutalitatea, izolarea, conduitele de refugiu, exaltarea etc. Toate acestea trebuie Înțelese, ca semnificație, În raport cu natura tendințelor eului personal. În sensul acesta, plecând de la tendințele eului personal, propunem următoarea sistematizare
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]