51,037 matches
-
Ciuntuleac, din Bucovina 292. Prin octombrie, un grup de elevi de la liceul "Matei Basarab" din București, conduși de un oarecare Moțoc, obținuseră aprobarea poetului de a forma o societate cu numele M. Eminescu. Acel Moțoc îi ceruse și fotografia, cu intenția de a lansa noi liste de subscripție. Poetul i-a trimis și fotografia, dar n-a primit nici un ban din subscripții și nici un răspuns. De aceea, la 10 noiembrie i-a scris lui V. G. Morțun: "Dacă vă este cu
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
și care de asemenea o ducea curent în Grecia. Noua ei prietenă Grace era pentru moment undeva în josul listei. Va trebui să aștepte ca o parte din aceste proiecte anterioare să fie terminate sau ca oamenii implicați să-și declare intențiile. Este dificil de consemnat mișcările ei precise în acești ani (1937-1939). Dar este clar că atât în calitate de scriitor cât și de iubită, Marguerite Yourcenar era în formare. Părți din viața Margueritei deveniseră mult mai integrate decât fuseseră cu zece ani
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
SIDA, în iarna lui 1981. După ce Yourcenar s-a întors la Mount Desert în acel an preocuparea ei era să-și construiască viața alături de Jerry Wilson. Să dezvăluie că era lesbiană, chiar dacă o lesbiană octogenară, a fost cea mai îndepărtată intenție din mintea ei. Presiunile exercitate de SIDA au scos la lumină sexualitatea feminină și masculină. Deschiderea rezultată a pus capăt tăcerii femeilor în istorie, despre care teoretizase Yourcenar. Niciodată de acum încolo nu vor mai tăcea femeile. Era prea târziu
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
texte, dacă nu ținem cont de cele două rânduri ale traducerii Labirintului lumii de către Angela Cismaș. La Petru Creția, selectarea unor texte la prima vedere marginale Alexis, Povestirile orientale și prima culegere de eseuri pare a veni atât dintr-o intenție de pătrundere în nuanțe, cât și din dorința de a reține esențialul scriiturii, adică ceea ce nu se schimbă, ori care se mișcă în adâncuri, cu un ritm greu de observat la suprafață. În acest fel, cititorul este condus în zona
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
cu aceasta, alternarea frecventă a sentimentelor de satisfacție și insatisfacție), diferitele stări abulice și parabulice (caracteristice unor psihopatii și care, dacă sunt bine conștientizate, pot, cu timpul, să ducă la un conflict interior, de tipul: „vreau - nu pot”, cu unele intenții suicidare), apariția periodică a stărilor disforice, distimice (alcătuite dintr-un complex de emoții diferite care desemnează, adesea acea stare numită de unii psihologi „frustrare agresivă”). Psihologia medicală, prin cele două roluri importante ale ei - participarea la formularea „Diagnosticului” și la
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
subiectul respectiv trăind acut efectele sentimentului de a fi nedreptăți, se vorbește de „frustrație”. Înțelesul curent al conceptului de „frustrație” traduce însăși semnificația etimologică a termenului: „frustration” înseamnă păgubire, lipsire de un drept, speranțe zadarnice, destrămare a planurilor, distrugere a intențiilor etc. - deci o situație traumatizantă, în care se suferă un ețec. Dacă viitoarea bunăstare a individului este amenințată de un pericol anticipat, folosim termenul de „stress psihologic”. Când trebuințele intrate în competiție sunt de intensitate egală și de orientări opuse
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
calea unei satisfacții, provocată, de un alt animal, ceea ce explică și reacția sa de agresiune sau de fugă. Această stare de privțiune se deosebește, însă, de procesul reflexiv uman de analiză motivațională, prin care agentului frustrant i se atribuie o intenție de deposedare. Animalul nu are conștiința „de altul” și, implicit, nu poate atribui motivației agentului frustrant o anumită, intenționalitate rău voitoare. Fenomenul propriu-zis de frustrație se naște numai în condiții de reflexivitate, respectiv în condițiile actului de evaluare și interpretare
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
frustrant o anumită, intenționalitate rău voitoare. Fenomenul propriu-zis de frustrație se naște numai în condiții de reflexivitate, respectiv în condițiile actului de evaluare și interpretare, prin care persoana frustrată, atribuie conduitei persoane frustrante acel sens specific fenomenului de frustrație: reaua intenție, adică, acțiunea în sensul privării/păgubirii de un drept, de un bun individual; de aici și sentimentul de nemulțumire și chiar de revoltă pe care-l trăiește persoana frustrată. Dar, chiar și această definiție a frustrației rămâne îngustă; ea nu
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
această definiție a frustrației rămâne îngustă; ea nu epuizează toate condițiile în care poate apărea frustrația în lumea umană. Nu întotdeauna frustrația apare în cadrul unui raport social direct; nu întotdeauna ea este rezultatul unui proces reflexiv de atribuire a unei intenții răuvoitoare agentului frustrant. din stările de frustrație își au originea în mediul intern al subiectului, fiind determinate de propriile inferiorități sau incompetențe. Persoana care nu a reușit, de exemplu, să „strălucească” deloc la serata dansantă la care a fost invitată
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
ostilitate este îndreptată nu spre exterior, ci spre propriul eu. Ceea ce considerăm, prin urmare, că este caracteristic frustrației este conștiința unei stări de privațiune, care va da naștere unei tensiuni emoționale, unei nevoi de descărcare, stare explicată: uneori prin reaua intenție a altcuiva ,,alteori prin propriile incompetențe, sau alteori este nedetermintă, subiectul frustrat neputând-o lega de o cauză precisă (nu o poate conștientiza, pe moment, datorită originii subconștiente a cauzei, sau datorită, unei stări pasagere de confuzie mentală). În acest
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
reprezintă prin urmare, doar condiția generala, care poate duce la instalarea stării de frustrație. Pentru a se produce frustrația trebuie să, aibă, loc cum mai spuneam, acea „priză” de conștiință motivațională, prin care să atribuie conduitei persoanei frustrante o răuvoitoare intenție, sau prin care se găsește cauza privării în interiorul nostru, în propriii incompetențe. De asemeni, considerarea „frustrației” și a „conflictului” numai din punctul de vedere al „tensiunii afective”, pe care ele o implică în grade diferite, nu explică, credem, decât parțial
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
mai ușor în conflict cu semenii, să interpreteze diferitele situații concrete ca fiind frustrante. Frustrația, de asemenea, poate accentua sau genera conflictul cu semenii, mai ales atunci când starea de frustrație este rezultatul unui act de atribuire subiectivă, ne justificată, a intenției răuvoitoare. Un bolnav de inimă, de exemplu, aflat în vizită la una din cunoștințele sale, poate interpreta invitația, de altfel binevoitoare a gazdei, de a servi o băutură alcoolică, ca un gând ascuns menit a-l face să se simtă
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
a-l face să se simtă și mai rău pe viitor. În acest caz, proprie, reacție de suspiciune poate determina o reacție similară de suspiciune, sau chiar de ostilitate, la persoana considerată răuvoitoare. În felul acesta, credința într-o rea intenție, credința în existența unui conflict ascuns, creează un conflict real. Persoana care se consideră frustrată prezintă - mai ales atunci când trăirile ei se grefează pe fondul unei personalități autiste, egoiste, revendicative - o susceptibilitate și receptivitate sporite față de gesturile și atitudinile semenilor
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
dacă forma „primară” a frustrației poate fi înțeleasă numai prin privațiune (blocarea unei pulsiuni, tendințe organice și prin descărcarea uneori nediferențiată, a tensiunii, în forma „secundară” a frustrației, starea de privațiune este finalizată și conștientizată fie prin atribuind altei persoane intenția de a ne deposeda de un bun sau de un drept, fie având conștiința unor cauze de ordin subiectiv, intrapersonal, a unei deposedări de ordin natural, ereditar. La acești doi poli ai finalității explicative, se cuvine să adăugăm și o
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
fi consecința celuilalt: frustrația se dezvoltă din conflict (gratificarea uneia din cele două tendințe intrate în competiție implică frustrarea celeilalte), generându-l la rându-i (mai ales atunci când starea, de frustrație este rezultatul unui act de atribuire subiectivă, nejustificată, a intenției răuvoitoare). Situația contrariantă trebuie să dobândească, prin semnificația pe care i-o acordăm, un caracter amenințător (stresant) suficient de puternic pentru a fi considerată, ca frustrantă; la fel, persistența pentru o perioadă mai lungă, de timp a situației obiective de
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
evaluare corectă a situației conflictuale și posibilitatea traducerii eficiente, în acțiuni concrete, a deciziilor luate, a obiectivelor propuse. Incapacitatea, de exemplu, de a înțelege și asimila trăirile și motivațiile altora dă naștere unui act de atribuire subiectivă, nejustificată, a unei intenții răuvoitoare comportamentului altei persoane, ceea ce va avea ca efect crearea unor obiective situații de frustrare, unor permanente surse de încordare în relațiile cu semenii. Bogăția și varietatea deosebită a situațiilor de frusttare sunt aceste datorate, prin urmare, diversității structurilor psihologice
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
Aceste reacții nu duc de căt la echilibrări temporare, generând în relațiile interindividuale noi tensiuni și situații de conflict. Vom menționa, în acest sens, câteva exemple ilustrative. Este știut, astfel că reacțiile care se întemeiază pe atribuirea nejustificată a unei intenții răuvoitoare altcuiva, angajează subiectul frustrat în „cercuri vicioase”, încercând reacțiile cu semenii: „agresiunea”, de exemplu, (atât cea preponderent emoțională, explozivă, cât și cea întâlnită sub o formă comprimată, de urmă, cu reacție amânată), cât și „opoziționismul” (ca fenomen reacțional de
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
el nu numai că nu știe „să tragă cu buretele” peste un lucru consumat, sau „să facă haz de necaz”, dar, dimpotrivă, analizează cu scrupulozitate fiecare amănunt posibil al unei presupuse situații de infidelitate, descoperă subînțelesuri și nuanțe care trădează intenții ipocrite din partea ființei iubite. Șt. Gheorghidiu își trăiește îndelung amintirile reale și imaginare, dându-le o notă gravă și depresivă. Despre oameni ca Șt. Gheorghidiu, psihologii spun că aceștia aparțin categoriei persoanelor la care predomină așa-numita „funcție secundară” (sau
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
abile manevre. Dacă scrisoarea a fost pusă cumva de curând acolo? Ea era certată, cel puțin așa știam eu atunci, cu Anișoara, de aceea nici n-am căutat-o acolo. Pe urmă, data e prea săritoare în ochi, prea cu intenție: 15 februarie. Și de ce n-a spus servitoarei atunci unde se duce? De ce nu mi-a lăsat un bilet? Rămân îndelungată vreme ros de îndoială. Da: pe urmă singur argumentez în favoarea ei. Probabil se împăcase cu Anișoara și eu nu
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
care trăiește. „Culpabilitatea” este atribuită, în general, acelei persoane care a săvârșit un act deviant, o reacție atipică la o situație dată, un comportament cu conținut antisocial, față de colectivitatea ia o anumită atitudine și aplică sancțiunile prevăzute de lege. Spre deosebire de „intenție”, care este acea formă de vinovăție în care autorul este pe deplin conștient de consecințele pe care le produce acțiunea sa, și urmărește să le comită, „culpa” este definită ca o formă de vinovăție care constă în neanticiparea rezultatului social
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
Ești un prost, nu ești bun de nimic”, „Ești insensibil, incapabil de a înțelege lucruri mai delicate”?). Și unii și alții între acești părinți vor educa la copil, chiar dacă unii o vor face mai mult în mod inconștient (fără o intenție expresă, ci din nervozitate), sentimentul acut de inferioritate, de neîncredere a copilului în el însuși, și, legat de acesta, acea frică de a nu greși și acea atitudine de supraevaluare a consecințelor greșelii comise la unor din moment dat. Această
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
Piaget), 1963. Neurotic personality of our times, 1937, New-York. Psychologie du conflict, 1970, Editions Universitaires, Paris. În viziunea lui P. Janet, conflictul se relevă ca fiind, în același timp, interior și exterior, deoarece acțiunea socială este totdeauna dublă: cuprinde conștiința intenției unui eu și imaginea de altul (care urmează a suporta acțiunea). În general, arată P. Janet, inteligența reușește să rezolve conflictul între două forțe exterioare, să găsească o a treia cale, adică o soluție de compromis. („Les débuts de l
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
este afectat de mărimea organizației birocratice în sine. Deși organizațiile mari pot genera anumite beneficii (la nivel de management, mai degrabă decât în privința implementării), cu cât este mai mare distanța dintre vârful și baza piramidei, cu atât crește posibilitatea distorsionării intențiilor celor care elaborează regulile. Cert este că eficacitatea mecanismului birocratic poate fi îmbunătățită în mai multe moduri: tehnicile moderne de organizare duc la rețele mai bune de comunicare, la legături mai bune între "personal" și "linie", și la un control
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
nivel, rolul forțelor armate nu este foarte diferit de cel al unui grup de interese. Influența este folosită, de exemplu, când membrii forțelor armate încearcă să-și sporească resursele sau să schimbe politicile făcând presiuni asupra politicienilor. Nu există nicio intenție de a modifica relația dintre "jucători", ca să nu mai vorbim de poziția acestora. Șantajul Acțiunile de șantaj urmăresc să obțină mai mult: de exemplu, să modifice politica pe un front mai general, în special în afacerile externe sau în privința unității
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
311 Ștefan, Cătălin Mihai / 320 Ștefanachi, Aurel / 322 Tacu, Alexandru Mălin / 326 Talpalaru, Valentin / 327 Turtureanu, Nicolae / 334 Ursachi, Mihai / 339 Vasiliu, Codrin Dinu / 352 Vasiliu, Lucian / 356 Zilieru, Horia / 365 Bibliografie generală (selectiv) / 379 Cuvânt-înainte la ediția I Orice intenție de a cartografia întregul teritoriu al poeziei ieșene de astăzi înseamnă, în fond, a opera o sistematizare axiologică care să aibă măcar pretenția obiectivității. Adică a face abstracție de parti pris-urile determinate de prieteniile extraliterare sau de apartenența obligatorie, orice
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]