8,653 matches
-
anunță ploaia. După cum se pare, lucrurile stau aici așa: chiar și în balegă se află ocultat sacrul! Sulmona Uneori îngrijirile, mângâierile, devoțiunea absolută și maternă pe care Aia mi le rezervă zilnic reușesc să-mi redeștepte în memorie unele amintiri fericite din copilărie. Mama mea, care era foarte tânără, se arăta aproape tot timpul îngrijorată din cauza mea. Doar ea știa să fie tot atât de atentă cu mine. Când mă duceam să mă joc, mă urmărea pe ascuns pe potecile ce duceau la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
mine și mi-a ajutat să-mi aranjez cărțile și hainele. Uitat De când mă aflu aici, nici o scrisoare nu mi-a sosit; nici de la Corinna, nici de la prieteni. Nu mi-a scris nici soția. M-au uitat cu-adevărat. Sunt fericit să constat asta. Șters din memoria tuturor. Inexistent, în sfârșit. Zidul În fiecare zi, singur în odaia mea, mă pierd în contemplarea zidului. Săvârșesc meticulos o călătorie înlăuntrul meu; o iau de la varul exterior al evenimentelor și cotrobăi în memorie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
ușor, fără nici o dificultate. Îngrijirile Aiei sunt binefăcătoare. Dar presimt că această refacere nu va dura. Roma Astăzi, corabia venită de la Roma mi-a adus o scrisoare de la Cotta, singurul interlocutor adevărat al meu din Epistulae ex Ponto. Am fost fericit pentru o clipă și-am uitat unde mă aflu. Simțeam că ating mâna prietenului meu prin intermediul papirusului pe care ea îl mângâiase, desigur, atunci când îmi scrisese. Fericirea mea n-a ținut prea mult, căci orice rând citit mă întrista enorm
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
de mușcătura spaimei. Dar Aia era acolo, întreagă. Mă urmărea blajin ca-n fiecare zi. Nimeni nu îndrăznise să mi-o fure. În fond, e drept ca zeii să nu ne pedepsească prea aspru, atunci când ni se pare că suntem fericiți. Diana În Cartea XII din Metamorfozele - urmând sfaturile Aiei - am sustras-o pe Ifigenia sacrificiului, punând în locul ei, din voința zeiței Diana, o cerboaică. Am avut o nouă dispută cu Aia în legătură cu tânărul mesager ce se lasă străpuns de sulițe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
ce răsare soarele, văd cum apar toate iubitele mele, toți prietenii mei de la Roma, pășind, eleganți, pe suprafața mării. Se așează în rânduri și se apropie lin de țărmul pe care mă aflu. Îi privesc unul câte unul și sunt fericit că-i revăd. Ei îmi trec pe dinainte și nu mă văd. E ca și cum ar exista ceva care-i împiedică să mă vadă, un obstacol ce le întunecă posibilitatea să mă recunoască. Uneori strig ca să le atrag atenția, dar ei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
afirmă că fiece om cu judecată reușește să fie mulțumit de existența sa, suportând lucrurile neplăcute cu resemnare. Eu nu știu să fiu răbdător atunci când mă gândesc că voi muri și că viermii îmi vor roade carnea. Copilărie Ninge. Sunt fericit. Nu-mi mai trebuie nimic. Mă reîncarc de o energie celestă. Nu știu dacă mai contează biografia proprie. Mă întorc la Sulmona, îmi retrăiesc copilăria pură. Călătorie în Geția (2) În drumul nostru dificil spre Sarmisegetuza am întâlnit multe făpturi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
asta înconjurată de verde, soarele care răsare zilnic, pământul pe care-l cultiv și insula asta pașnică pe care locuiesc. Mă bucur să aud în jur șoapta dulce a Aiei sau lătratul strident al câinelui meu care mă apără. Sunt fericit când ascult vântul șuierând; aproape mi se pare că aud vocea aprigă a Medeei care-l imploră încă pe Iason al ei cu un pathos atât de mare, încât face să se scufunde lumea. Respirație cosmică Aia m-a învățat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
cu cea mai mare intensitate cu putință, încât a sfârșit prin a-i fi osândă. Să renaști în toată amplitudinea trăirii erotice, să te negi ca ființă individuală, să tinzi către androginie, aspirând astfel la inexistență, la nimicul suprem. Sunt fericit: adică voi fi astfel atunci când voi ști că Medeea nu mai simte nici un fel de remușcări pentru faptele ei. Liber În ultima clipă, mi se pare că aud vocea Aiei: „Ai murit deja. Știu asta după felul fericit cum ți
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
erau continuatorii vechiului regim și cine erau ceilalți care voiau să întoarcă România de-acolo de unde căzuse ghilotina asta a ocupației, după război, ce stopase dezvoltarea naturală a României. Este vorba de Casa Regală românească, de prezența regelui Mihai. Întâmplarea fericită pentru cariera mea profesională a făcut să fiu primul român care avea să facă o emisi‑ une cu regele Mihai la Versoix, în aprilie 1990. Inițial, emisiunea era programată pentru a fi difuzată la ora 8 seara, în 10 mai
TranziȚia: primii 25 de ani / Alina Mungiu‑Pippidi în dialog cu Vartan Arachelian by MUNGIU‑PIPPIDI, ALINA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/862_a_1581]
-
a refuzat să te primească trei zile în șir, motivând prin valet că nu este acasă, deși din prima zi l-ai zărit la geamul casei... Cu toate acestea, i-ai purtat respect și prețuire neșterse. Singurele momente când erai fericit și te simțeai în largul dumitale erau cele petrecute împreună cu Eminescu cât a stat la Iași în lungile hoinăreli în jurul Iașului sau prin mahalalele mărginașe ale târgului. Numai că, în zorii zilei de 15 iunie 1889, dragul dumitale prieten - Eminescu
Un humuleștean la Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1273_a_1920]
-
Îmbinarea și dozarea câtorva elemente din vasta și diversa ordine creatoare a naturii animale și vegetale; cum și o viziune clară, variată și extrem de nuanțată a vieții noastre pe plan vizual, gustativ, olfactiv și imaginativ, viziune care alimentează, bucură și fericește simțurile noastre, excită perso nalitatea noastră, o cultivă și o multiplică, o subliniază și o confundă cu acel tonus vital, misterios impuls de viață fără de care chiar cele mai superioare (sic!) funcții ale noastre lâncezesc și stau sub amenințarea sterilității
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
rebelă, aflată lângă mine la volan, prinși de furtună, noaptea, pe șoseaua Olteniței, și care, invitând-o să-mi ajute la ridicarea capotei, se trezi, nu știu cum, În șanțul șoselei, cu fața În sus, sub ploaia, fulgerele și trăsnetele cerului, dar fericită pe toată viața de amintirea acestui impromptu à la hussarde. Sau, așa cum aveam s-o consiliez, sunt peste douăzeci și cinci de ani de atunci, pe o tânără cerebrală chinuită de tentații și de refulări, de castități imposibile și de aprehensiuni absurde
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
la umbra lascivă a dragostelor - mă Întreb acum, În cea sul din urmă al socotelilor: ce am făcut cu restul vieții mele? E deprimant, spune Byron, când te gândești că nu putem trăi nici cu femeile, dar nici fără ele. Fericiți atunci cei eliminați dinainte de la beneficiile, ca și de la pagubele amoroase. Să fie apoi adevărat că dragostea femeilor nu ne face mai apți pentru acel rest din viață destinat „comerțului“ superior cu bărbații și Îndeletnicirilor acestora? Politica și creația artis
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
tale a-i vizita garsoniera de holtei cvincvagenar, afanisit, trist și fără parale, cu pereții ei afumați de tutun prost și cu patul răvășit zilnic de atâtea femei tinere, frumoase, unele de condiție, dar neroade și ușuratice, venite să-l fericească pe acest nefericit sceptic și ratat al amorului, care le face, după aceea, cum Îmi spunea, „vânt pe scări“ - prietenul Geacă, otrăvitul, de douăzeci de ori otrăvitul În suflet și În toate mărun taiele lui din atâta muierlâc practicat din
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
conjugal, lăsase și un bilet de adio: ,, Îmi pare rău că soarta ne-a înșelat așteptările și ne-a făcut să suferim. Poate va fi ultima cumpănă din viața noastră. Dar a trecut. Îmi pare rău că nu am fost fericiți pe cât ne-am fi dorit. Mi-am pus multe întrebări la care nu am găsit răspunsuri. Lumea ne credea o pereche potrivită, erau doar aparențe. De ce a trebuit ca destinul să ne fie mereu o agonie? Consideră că am fost
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
rezistă dacă partenerii se respectă. - Da. Mărturisirile sincere și chiar mângâierile sunt legăturile ce unesc un cuplu. - Fiecare iubire are laturile ei ascunse și părți dificile. În unele cazuri este foarte grea, altfel toți care iubesc ar trebui să fie fericiți. - Dar, se poate spune în anumite cazuri, cine trebuie scuzat și cine trebuie acuzat? - Da, sigur. Mai ales că dragostea nu se negociază. Ea vine așa cum este. - Ce păcat că omul trăiește o singură dată. - Crezi că viața este o
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
cu o panglică sub bust scoțându-mi sânii în relief, nimic indecent și o pereche de pantofiori albi cu tocul cui. Știu că arăt bine, m-am cercetat într-o oglindă și el va fi mândru de mine. Vom fi fericiți, iar eu voi încerca să fiu o soție bună. Așa își spunea în gând Carlina, bucurându-se la modul sincer. Primăvara era pe sfârșite. Era cea dintâi primăvară petrecută împreună. Vântul legăna ușor crinii galbeni și zambilele, iar într-un
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
are un miros deosebit de plăcut! Grație lui Dumnezeu că team cunoscut! ” Carlina oftă. La aceste cuvinte îl îmbrățișă șoptindu-i pentru a nu știu câta oară „Te iubesc.” - Am să fac tot ce îmi va sta în putere să fii fericit. Valentin oare avea să-i îndeplinească visul ei de a fi iubită așa cum mama sa nu apucase să o facă, sau avea so dezamăgească? Înțelesese că odată ajunsă aici, viața ei se schimbase definitiv. Învățase de la el cum să iubească
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
copii, iar Nicky se simțea atras de ea. Depășise de mult toate așteptările și merita cu prisosință toate laudele. Anisia părea că un cerc de lumină o făcea să radieze de bucurie ori de câte ori vede că nepotul ei era atât de fericit alături de Carlina. Un timp fusese educatoare la o grădiniță de copii și contribuise merituos la binele acelor copilași. Nicky era ca o floare rară pentru toți. Valentin și Carlina mergeau de multă vreme fără să își dea seama unde ajunseseră
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
copleșit de o durere subită după cap. - Te rog, Carlina, ai să vezi că nu am nimic grav! - Am nevoie de tine, Valentin! Vreau să te ajut cu tot ce îmi stă în putință. Stii bine că nu putem fi fericiți atâta timp cât tu ești într-o stare depresivă. Era în postul mare al sărbătorilor de iarnă. Afară stătea mai degrabă să plouă decât să ningă. În seara aceea de decembrie Carlina nu putu să doarmă, nici să respire normal nu îndrăznea
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
om nevoie, parcă se asemuiesc cu diavolul căruia nu-i mai ajung sufletele câștigate prin viclenii și vor tot mai multe. Veșnic unii oameni sunt nemulțumiți. Când omul e sărac, vrea să fie bogat, câne e bogat, vrea să fie fericit, iar când trebuie să moară vrea mai mult ca niciodată să trăiască. Nimeni nu trebuie să se justifice, să se scuze sau să se acuze pentru că așa sunt toți oamenii, nemulțumiți. Găsesc totdeauna un motiv. Dorințele vin în valuri, credința
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
simțea mai firav, mai greu, iar pielea îi era mai galbenă ca altădată. Trebuia să facă un salt în necunoscut, să învețe să trăiască și altfel, să nu se mai simtă singură și abandonată. De Valentin știa că nu era fericit fără ea, dar nici cu ea. În fuga ei distrusese multe, dărâmase totul fără voia ei. În acel moment se simți ca într-o zi friguroasă, ploioasă și fără nici un adăpost. Oare nu toți avem o valoare în noi înșine
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
Doi dintre ei priviră cu îndrăzneală în urmă și înțeleseseră că scăpară definitiv de sancțiunea legii. Alin, la rândul lui își întoarse privirea spre locul ce marca granița dintre cele două state și observă că se distanțaseră destul de mult. Erau fericiți că reușiră să scape cu bine în cele din urmă. Acum, vedeniile lor le provoca un gust și-un miros de mâncare gătită, încât stomacul lor se răzvrătea teribil. Nu mâncaseră de multă vreme. Faptul că reușiseră ca mulți alții
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
când am să mă fac mare am să le caut și am să ți le aduc!” Ea râdea și-mi spunea că acestea se găsesc chiar lângă noi și că nu trebuie căutate. - Am înțeles, iubitule, ce înseamnă să fii fericit, dar fiecare înțelege lucrul acesta în mod diferit. De exemplu, unii cer puțin de la viață și sunt fericiți, iar alții care cer mai mult nu primesc și devin nefericiți. Asta este problema lor. - Inima-i de vină. Ea este o
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
și-mi spunea că acestea se găsesc chiar lângă noi și că nu trebuie căutate. - Am înțeles, iubitule, ce înseamnă să fii fericit, dar fiecare înțelege lucrul acesta în mod diferit. De exemplu, unii cer puțin de la viață și sunt fericiți, iar alții care cer mai mult nu primesc și devin nefericiți. Asta este problema lor. - Inima-i de vină. Ea este o forță vitală ce le susține pe toate. Toată existența este în inimă. Așa cred eu. Numai ea e
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]