4,916 matches
-
2003, În orașul Lyon, o tânără musulmană de șaisprezece ani, care a venit la școală cu voalul tradițional pentru femeile musulmane, a dat naștere la o furtună politică În Franța, cu privire la ceea ce era considerat a fi un comportament corespunzător pentru imigranții care trăiesc În această țară. Profesorii au considerat gestul fetei provocator, refuzând să o primească la ore. Un regulament guvernamental din 1994 le permitea școlilor să interzică „expunerea ostentativă” de simboluri religioase În interiorul școlilor. Mediatorul oficial francez În această problemă
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
majorități a cetățenilor francezi, ea a Înfuriat și mai mult comunitatea musulmană, deja puternic marginalizată, din Franța 55. Idealul asimilaționist francez a fost supus unui atac din ce În cemai virulent În ultimele decenii, odată cu invazia musulmanilor și a altor imigranți. În Marsilia, al doilea oraș francez ca mărime, În care 10% din populație este arabă și 17% musulmană, problema se pune astfel: Care este cultura franceză autentică? „Nu mai suntem o Franță a baghetelor și beretelor, ci una a lui
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
baghetelor și beretelor, ci una a lui Allah-u akbar și a moscheelor”, a remarcat sarcastic Mustapha Zergour, directorul unui post de radio franco-arab din Marsilia 56. Diasporele musulmane transformă regiuni Întregi ale Franței Într-o sferă multiculturală transnațională. Mulți dintre imigranți sunt săraci, sunt discriminați, nu au locuri de muncă și trăiesc În ghetouri urbane și suburbane mizerabile, unde criminalitatea este ridicată. Sunt priviți cu suspiciune din ce În ce mai mare și teamă de către populația franceză autohtonă. În același timp, mizeria Îi impinge pe
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
Franța experimentează de asemenea, pentru prima oară, o serie de programe de reducere a discriminării Într-un efort de a Îmbunătăți șansele pentru tinerii musulmani săraci 57. Franța nu este singura țară europeană care se confruntă cu o populație de imigranți musulmani În creștere. Există acum mai mult de zece milioane de imigranți musulmani trăitori În interiorul Uniunea Europeană, care se adăugă la alte cinci milioane de musulmani care trăiesc de secole În locuri precum Bosnia, Albania și Kosovo. Se așteaptă ca Europa
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
reducere a discriminării Într-un efort de a Îmbunătăți șansele pentru tinerii musulmani săraci 57. Franța nu este singura țară europeană care se confruntă cu o populație de imigranți musulmani În creștere. Există acum mai mult de zece milioane de imigranți musulmani trăitori În interiorul Uniunea Europeană, care se adăugă la alte cinci milioane de musulmani care trăiesc de secole În locuri precum Bosnia, Albania și Kosovo. Se așteaptă ca Europa să admită Încă zece milioane de musulmani În deceniul următor, iar dacă
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
În Marea Britanie și cei marocani În Spania formează diaspore culturale importante 58. Prezența lor În noile țări adoptive duce la transformarea acestora din urmă. Într-un articol din The New York Times Magazine, Timothy Garton Ash reflecta cât de penetrantă a devenit influența imigranților musulmani. El scrie: „Tocmai am cumpărat ziarul de la chioșcul unui musulman, mi-am luat rufele de la o curățătorie musulmană și medicamentele de la o farmacie musulmană, iar asta În Înfrunzitul North Oxford”59. Influența musulmană este o provocare specială fiindcă Islamul
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
mai trebuie Încă să creeze un limbaj „care să acopere diferite forme de loialitate complexe, neteritoriale și postnaționale”. El concluzionează sugerând că „nici gândirea populară, nici cea academică... nu au ajuns să Înțeleagă diferența dintre a fi o țară de imigranți și a fi un nod Într-o rețea postnațională de diaspore”62. Ce se Întâmpla, atunci, Într-o eră a fluxurilor globale de forța de muncă, când oamenii se mută dintr-o regiune a lumii În alta cu aceeași ușurință
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
americanii sau, să spunem, cetățenii francezi, germani sau britanici să se simtă vreodată În largul lor Împărțindu-și țara cu oameni având o loialitate divizată? Într-o lume În care oamenii Își duc cu ei cultura, nu vă asteptați ca imigranții să fie foarte dispuși să facă sacrificiul suprem pe care Îl pretinde statul-națiune - să lupte pentru apărarea statului și să fie gata să-și dea viața pentru țară. În absența acestei loialități de nezdruncinat față de un stat-națiune ancorat Într-un
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
și viitor - Într-o singură structură. Pentru americani, singura grijă reală era cum să-și Îmbunătățească situația făcând ceva din viețile lor. Strădania pentru un viitor mai bun, atât material, cât și sentimental, a fost la rădăcina visului american. Majoritatea imigranților americani au ales să-și uite trecutul și să-și sacrifice prezentul pentru o răsplată viitoare. În schimb, visul european este mult mai ambițios. Europenii vor să-și conserve și să-și amplifice moștenirea culturală, să se bucure de o
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
străzile Europei este mult mai redusă, bandele de tineri devin mai numeroase, iar rata criminalității este În creștere. și din punctul de vedere al discriminării minorităților, europenii chiar Îi Întrec pe americani. Creșterea dramatică a antisemitismului și a intoleranței față de imigranți este neliniștitoare. Totuși, europenii par să Înțeleagă mai bine schimbările care transformă lumea Într-o societate globalizată. Cu mai bine de două sute de ani În urmă, tânăra Republica Americană capta atenția lumii cu visul ei despre democrație și dreptul inalienabil
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
mod fundamental, față de modul de abordare american În domeniul științei și tehnologiei. În centrul acestei diferențe se află modul În care americanii și europenii percep riscul. Noi, americanii, ne mândrim că suntem un popor care Își asumă riscuri. Provenim din imigranți care și-au riscat propria viață pentru a călători spre Lumea Nouă și a Începe din nou, adeseori cu numai câteva monede În buzunar și un vis pentru o viață mai bună. Atunci când europenii și alții, sunt Întrebați care este
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
anumit tip de organizare socială. L.E. Davis (1971) argumentează, de pildă, că succesul taylorismului în America începutului de secol trebuie explicat prin necesități sociale, și nu tehnologice: integrarea rapidă, într-un proces de producție modern, a unei mase mari de imigranți nedisciplinați, extrem de inegali din punctul de vedere al pregătirii profesionale, cu o mare mobilitate geografică, orientați puternic spre câștig. Dimpotrivă, din cauza modificărilor din condițiile social-economice și culturale de viață din societățile dezvoltate actuale, sistemul productiv se află sub o presiune
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
ale sociologiei parsonsiene, de exemplu, sau a opțiunii patronale în sociologia industrială. Pe de altă parte, apar analize tot mai articulate caredezvoltă punctul de vedere al claselor și grupurilor sociale oprimate și marginalizate: clasa muncitoare, țărănimea, persoane fără calificare profesională, imigranți, tineri, bătrâni, femei. Analiza sociologică poate face abstracție cu greu, la ora actuală, de multiplicitatea perspectivelor. Când se analizează căile de perfecționare a întreprinderilor capitaliste, punctele de vedere ale patronatului și ale muncitorilor sunt tot mai mult distinse cu grijă
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
caracteristice: ecologie socială, studii urbane, psihologie socială. Carey accentuează legăturile pragmatice strânse Între Departament și grupurile de outsiders: reformiști, organizații profesionale, administrație locală - aspecte care dovedesc implicarea Școlii În probleme publice, așa-numitele orientări policy (de exemplu, cazul familiilor de imigranți, problema delincvenței, problema relațiilor interetnice etc.). Short, un exponent al perioadei de după război, deci al celei de-a doua Școli, contribuie printr-o abordare inedită: realizează o colecție a scrierilor clasice, evocând astfel stilul caracteristic al Școlii. Desigur, din această
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
politici editoriale - Începând din anii ’50 au publicat În AJS (Abbott, 1999, 129); principalele teme și curente științifice sunt extrapolate de AJS foarte prompt: seriile de Special Issues, reprezentând colecții de articole și rapoarte asupra tendințelor sociale curente (familie, politica imigranților, evoluția producției și veniturilor, organizarea comunităților, relațiile rasiale, educație, guvernare etc.) s-au dovedit bestselleruri științifice (Abbott, 1999, 132-136). Asemenea demersuri au Însemnat o aventură intelectuală din partea departamentului care a avut Însă o finalitate remarcabilă: AJS s-a redefinit, devenind
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
foste socialiste populația urbană este aceea cu acces la majoritatea beneficiilor noului sistem (infrastructura, locurile de muncă, educația ș.a.m.d.), acest „egalitarianism diferențiat” e Întărit În societatea chineză și pe plan ideologic, aducându-se În repetate rânduri ofense la adresa imigranților rurali care Încercau să se stabilească În orașele mari. 3 Aici este vorba despre deschideri În ceea ce privește pătrunderea investigațiilor, paradigmelor tip Chicago În sociologia continentală. Scrierile istorice europene despre Chicago sunt mult mai vechi: de exemplu, Manuel Castells publică În Franța
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
la alta comportă transformări În raporturile dintre generații. Din această perspectivă, am putea vorbi despre o problemă socială generațională În mileniul trei? Despre o stratificare socială cu o poziționare la limita inferioară a tinerilor, a vârstnicilor, a femeilor și a imigranților? Cu siguranță că da, iar dacă ne referim numai la tineri, este suficient să analizăm perioada de la Revoluția rusă și până la evenimentele din mai 1968, moment În care poziția tinerilor a fost veritabil reconstituită, ei devenind un mit, un simbolul
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
autohtonismul și populismul. În 1982, la alegerile locale din Antwerp, partidul a început să-și centreze campania pe temele imigrației și integrării străinilor, iar în 1992 a publicat programul în 70 de puncte (70 - puntenplan), în care se susține expedierea imigranților în țările lor de origine (Mudde, 2000; Spruyt, 1995). De asemenea, membrii Blocului Flamand au început să aibă o atitudine din ce în ce mai ostilă față de partidele mai vechi, susținând că acestea au trădat poporul. Pentru a mări impactul acestor transformări ideologice, Dillen
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
și împrejurimi (Thijssen și De Lange, 2005) și într-o măsură mai mică în triunghiul dintre Antwerp, Bruxelles și Ghent (De Decker et al., 2005). Partidul a avut rezultate electorale deosebite în localitățile care (1) au un procent însemnat de imigranți marocani și turci; (2) au rețea socială redusă și (3) au un grad ridicat de bunăstare (Coffé et al., 2007; vezi și Lubbers și al., 2000; Rink et al., 2009). Electoratul din aceste muncipalități susține VB-ul ca urmare a
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
al., 2007; vezi și Lubbers și al., 2000; Rink et al., 2009). Electoratul din aceste muncipalități susține VB-ul ca urmare a atractivității programului. Pozițiile anti-imigrație ale VB-ului îi seduc pe acești votanți, care au o atitudine negativă față de imigranți. Mai mult decât votanții altor partide flamande, acești votanți se simt amenințați de imigranți, atât economic, cât și cultural. Alegătorii VB au un atașament mai mare față de naționalismul flamand și au un nivel mai scăzut de încredere în politică și
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
aceste muncipalități susține VB-ul ca urmare a atractivității programului. Pozițiile anti-imigrație ale VB-ului îi seduc pe acești votanți, care au o atitudine negativă față de imigranți. Mai mult decât votanții altor partide flamande, acești votanți se simt amenințați de imigranți, atât economic, cât și cultural. Alegătorii VB au un atașament mai mare față de naționalismul flamand și au un nivel mai scăzut de încredere în politică și în faptul că ei îi pot influența pe decidenți. Cu toate acestea, votul pentru
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
unul dintre mai vechile sloganuri ale partidului: Eigen volk eerst! (Poporul nostru înainte de toate!). VB-ul pretinde că îi reprezintă pe flamanzi pe care îi așează în opoziție cu (1) cetățenii francofoni ai Bruxelles-ului și ai Valoniei; (2) cu imigranții sau cu cei care cer azil în Flandra și cu (3) elita politică, atât cea flamandă, cât și cea valonă. În ideologia VB poporul se conturează atât pe orizontală (naționalism flamand și autohtonism), cât și pe verticală (populism). Jagers (2002
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
Drepturilor Omului și dreptul popoarelor la autodeterminare, așa cum apar acestea în articolul 1 al Convenției Internaționale privind Drepturile Civile și Politice. De altfel, cu numeroase prilejuri, VB i-a acuzat pe alții, cel mai adesea pe elitele politice și pe imigranți, că nu respectă constituția belgiană și ideile care subîntind trias politica. În multe dintre publicațiile sale, partidul susține că formațiunile politice consacrate nu respectă separația puterilor și drepturile constituționale ale cetățenilor flamanzi. Mai cu seamă după ce partidul a fost condamnat
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
sociale, astfel încât conflictele să poată fi rezolvate democratic și rezonabil (VB, 2004b). În declarația de principii schițată în același an, partidul afirma că: "erorile multiculturalismului trebuie corectate" (VB, 2004a). De asemenea, trebuie spus că VB-ul susține în continuare repatrierea imigranților care refuză asimilarea. Numeroase propuneri de politici publice incluse în manifestele partidului se află în contradicție cu principiul pluralismului care este puternic ancorat în Constituția belgiană. Alte propuneri, mai cu seamă cele care vizează limitarea drepturilor musulmanilor în Belgia, se
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
au impulsionat apariția unui cadru legislativ, considerat a fi unul foarte progresist. La începutul anilor 1980, Belgia a abolit ius sanguinis, în favoarea mai puțin restrictivului ius solis; în 2000 a intrat în vigoare legea Snel Belg Wet, care dă posibilitatea imigranților și celor care solicită azil să obțină cetățenia după cinci ani de rezidență legală în această țară; iar, în 2006, Belgia a fost una dintre primele țări vest- europene care a acordat drept de vot imigranților proveniți din alte țări
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]