8,741 matches
-
care, veșnic post-adolescentul, extrem de stângaciul debutant ce eram, în ciuda aerului meu „prea sigur de sine”, trăiam încă momente de derută, nesiguranță profundă în propriu-mi destin. Complicitatea și prietenia lor era cu atât mai prețioasă cu cât venea din partea unor inși deja recunoscuți de opinia critică și de opinia largă și, mai ales, din partea unor inși ce credeau în alte valori sociale și filozofice. Era firesc ca amicii mei, din grupul meu literar, să „creadă” în mine, așa cum și eu „credeam
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
trăiam încă momente de derută, nesiguranță profundă în propriu-mi destin. Complicitatea și prietenia lor era cu atât mai prețioasă cu cât venea din partea unor inși deja recunoscuți de opinia critică și de opinia largă și, mai ales, din partea unor inși ce credeau în alte valori sociale și filozofice. Era firesc ca amicii mei, din grupul meu literar, să „creadă” în mine, așa cum și eu „credeam” în talentul și vocația lor - trei poeți și un critic! -, deși nici un semn „exterior”, social
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
dreptate nu puține progenituri ale micii și marii burghezii românești, noi am îndrăznit să pătrundem în sfânta-sfintelor ideologiei comuniste, izbindu-se la fiecare ceas și la fiecare cotitură a numeroaselor și îmbâcsitelor culoare ale „creației” și „literaturii” acelei vremi de inși violenți, agramați și fanatici nu de un adevăr sau altul, ci de credința cea mai abjectă pe care o poate trăi un intelectual: „credința” într-un sistem și stat polițist, cel care exclude, minte și asasinează în numele unei idei! Nesocotiți
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
însă, nebănuind, nedecriptând în acele semne, încă ascunse, pofta de tiranie totală a lui Ceaușescu, o tiranie „individuală”, mult deosebită de tiraniile „partinice” ale colegilor lui de la conducerea statelor comuniste vecine, devenisem unul dintre susținătorii, chiar admiratorii săi. La început, inși ca mine nu erau mulți în sectorul artei, oamenii erau neîncrezători pentru că tânărul Ceaușescu, ca activist de partid, general de securitate și secretar c.c., fusese unul dintre „radicali”, din care se recoltează de fapt viitorii conducători, cel despre care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
Croh din cartea amintită, a început să se vaiete că „Breban i se cacă în cap... de ce trebuie Breban să mi se cace în cap!”. Trec peste eleganța expresiei, nu mă-ndoiesc că, strict privat, Stancu, care altfel era un ins violent uneori, dar extrem de manierat, în ultimii săi ani poate că a folosit o astfel de expresie, dar vreau să specific că am avut cu el excelente relații și incidentul de mai sus a fost primul și ultimul între noi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
cineva care nu a trăit epoca mai aproape de mediul literar sau pentru un tânăr care-i citește memoriile, Stancu și Crohmălniceanu apar deodată ca niște indivizi de bun-simț, pozitivi, înzestrați cu cele mai bune intenții, iar Breban un fel de ins prost crescut, ușor sau chiar acuzat carierist, care nu-i respectă pe „maeștrii culturii”! Nici Stancu, care a murit înainte de revoluție, și nici Crohmălniceanu nu au dat vreodată cel mai mic semn de regret față de serviciile ample și „entuziaste” pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
nou imperiu ruso-bolșevic care se întinde ca o molimă la suprafața „noilor continente”, Africa și Sud-America, dar și la „subsolul” vechilor țări europene care, până nu demult, conduceau lumea etc. etc. Exista, bineînțeles, un grup tot mai restrâns de „reacționari”, inși sceptici, nepăcăliți de reformele interne modeste, meschine, ale noii conduceri ceaușiste, inși care ascultau noul post de radio de la München Europa Liberă și care sperau... într-un război atomic! Nimeni nu credea că rușii pot fi altfel descăunați din pretențiile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
continente”, Africa și Sud-America, dar și la „subsolul” vechilor țări europene care, până nu demult, conduceau lumea etc. etc. Exista, bineînțeles, un grup tot mai restrâns de „reacționari”, inși sceptici, nepăcăliți de reformele interne modeste, meschine, ale noii conduceri ceaușiste, inși care ascultau noul post de radio de la München Europa Liberă și care sperau... într-un război atomic! Nimeni nu credea că rușii pot fi altfel descăunați din pretențiile lor de supremație mondială. (Cu un an mai târziu, în vara lui
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
Ea se pregătea să-și dea examenul de admitere la Medicină și prietenia noastră a rămas pur platonică; „ceva” care-mi este până azi neclar o atrăgea la acel tânăr, încă ne-celebru, cu o faimă locală nu tocmai cușer, ins venit cu familia sa din alte părți, o „avenitură”, deși ospitalieri, bănățenii și mai ales lugojenii sunt foarte pătrunși de „noblețea și unicitatea” stirpei și civilizației lor, de corurile și cercurile lor de meseriași, de trecutul lor de luptă pentru
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
meseriași, de trecutul lor de luptă pentru românism, de Braniște, Brediceanu, Ion Vidu și alții, iar tânărul Nicu Breban, cu teoriile sale puțin fantaste și cu o încredere în viitorul său de excepție expus fără menajamente în fața unui auditor de inși ce înțelegeau să urmeze cu fidelitate tradiția familiei și a locului, nu era în măsură să le câștige încrederea. Încă o dată, acolo, la Lugoj, ca și la București, München, Frankfurt sau Paris, pe unde mi-am purtat pașii, cu o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
tot mai discutabilă și obositoare, împărțiți nu după opinii, ci după interese stringente și după comandamente de grup - marile condensări de populație, ca și evenimentele brutale, enorme, politice ale secolului trecut o explică, poate! - au „oroare” de „animalele singuratice” de „inși atipici”, născuți „prea devreme” - cu siguranță „prea târziu”, „rătăciți din dezordonata și fertila Renaștere” sau din epoca unui romantism „deșănțat”. (Goethe însuși a avut un recul în fața tânărului Kleist, în care a presimțit, just, un atac la regulile sfinte ale
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
arogantele” catedrale gotice ale Franței, Angliei, Italiei, Spaniei, construcții de „turn Babel”, dar conținând atâtea Semne și simboluri ale Omului ales și ale divinității, construcții enorme, „disproporționate” față de micile colectivități umane care le înconjurau, cele câteva zeci de mii de inși care trebuiau să „privească în sus” și, amețiți de grandoarea pietrei și de misterele gravate în ea de generații de maeștri anonimi, să se încarce de grandoarea Creatorului, etern și inaccesibil! Iată, în câteva cuvinte - și cer iertare pentru unele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
mai pot să aștept. Vă salut. Nu știu ce s-a întâmplat - ne aflam în primăvara-vara lui ’68, în plină „efervescență pragheză”, „șeful” urma să meargă la Praga și să se solidarizeze cu Dubček, eu eram cunoscut pe vremea aceea ca un ins îndrăzneț, un fel de lider al „tineretului literar nemulțumit” (ne aflam după celebra ședință de la U. Scriitorilor, inițiată de Adrian Păunescu, secretar UTC pe Uniune, prezidată de însuși tov. Ion Iliescu, secretar c.c. cu probleme de tineret, ședință care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
se făcea carieră”, numeroase și multe exemplare, de eroii lor, „ambițioșii” Lucien de Rubempré, Rastignac sau Julien Sorel până la un Dolgoruki (din Adolescentulă sau Raskolnikov. Sufeream împreună cu ei până la cote neverosimile de „domnișoară” și, culmea ridicolului în lectură al unui ins lucid, versat cât de cât în lumea complicată și vastă a romanului - la relectură, imaginam, „speram” pentru eroii mei ce se „poticneau” un alt deznodământ, fericit. Sufeream asistându-i în „gafele” lor sociale, deși înțelegeam și acceptam morala socială sau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
a fost generația - și generațiile! - care visau fapte de arme. Cariera marilor cuceritori de popoare și primele semne și „portrete” le-au găsit - cum le găsim și noi azi, cu alte sentimente, însă! - în Plutarh, printre primii, acele modele de inși excepționali care întruchipează în mod fericit calitățile fizice, morale și militare. Deși, „atunci”, viețile acestea exemplare erau mai mult decât „cariere”: erau destine, în accepția ce se împrumuta, atunci, acestui cuvânt, iar unii dintre acești „eroi” se învecinau cu zeii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
o trăire-tip ce revine mereu, esențială, deci de neocolit și fatală unui caracter, și, doar prin aceasta „el” devine „caracter”, are dreptul de a avea un destin. Și „pasiunea goetheană” apare, în acest fel, cu certitudine, deoarece, dacă tu, ins neînsemnat, amestecat printre milioane, îți descoperi o „trăire-tip” a ta, numai a ta, de-o „specificitate fantastică, unică”, atunci nu se poate să nu „ți-o iubești”, să dezvolți o adevărată „pasiune” pentru ea, ea ce devine astfel, ineluctabil
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
pentru poezia sa inovatoare în spațiu românesc literar postbelic - după o scurtă perioadă stalinistă, iute părăsită și liric și psihologic! -, o poezie „de tip francez!”, anti-retorică, opusă total registrului liric al prietenului meu „absolut”, Nichita, ce practica retorismul liric, el, insul „umed” - Geo, insul „uscat”! Îmi plăcea și omul, statura sa medie, „seacă”, plin de umor, de-o spiritualitate jucată, foarte „franțuzească” și ea, o „spiritualitate sportivă”, neostentativă, ocolind cu un tact ieșit din comun situațiile inflamate, vulgare, mizere intelectual și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
inovatoare în spațiu românesc literar postbelic - după o scurtă perioadă stalinistă, iute părăsită și liric și psihologic! -, o poezie „de tip francez!”, anti-retorică, opusă total registrului liric al prietenului meu „absolut”, Nichita, ce practica retorismul liric, el, insul „umed” - Geo, insul „uscat”! Îmi plăcea și omul, statura sa medie, „seacă”, plin de umor, de-o spiritualitate jucată, foarte „franțuzească” și ea, o „spiritualitate sportivă”, neostentativă, ocolind cu un tact ieșit din comun situațiile inflamate, vulgare, mizere intelectual și grandomane, atât de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
dilemă, atunci când ea te privește doar pe tine și o altă persoană sau un grup restrâns de indivizi cu care ai ajuns în dezacord, atunci când e vorba, cum s-a întâmplat în vara fatidică a lui ’72, când Breban, un ins ce părea atât de de „excesiv” de bine adaptat „sistemului!” - nu puțini dintre colegi vorbeau de carierismul lui insolent! -, face, „abrupt” un gest de revoltă, „iresponsabil”, crititicându-l pe șeful statului ce se bucura de un ajutor și o protecție rar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
cultură majoră, de sunet internațional! Să mi se ierte încă o dată grandilocvența, dar adevărul e că au existat în ultimele decenii comuniste, în ciuda umilințelor, a foametei și a izolării forțate statale - spre deosebire de vecinii noștri de la nord! -, mii și mii de inși, de personalități, din varii domenii de activitate creatoare, care nu s-au „mulțumit” să supraviețuiască, ci, după „apariția speranței” în câmpul valorii, au produs veritabile acte de creație ce nu se opuneau „doar regimului” în mult discutata „rezistență prin cultură
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
care am trăit-o cu toții. Un tip de minciuni „mărunte” care se pot regăsi probabil cu sutele în scrierile unor autori și mai puțin înzestrați, deoarece am ales aceste două exemple din romanele unor scriitori de frunte ai generației mele, inși care nu aveau nevoie de aceste „fugi în neadevăr” pentru că destinul îi înzestrase cu un mare talent și un puternic discernământ intelectual și moral: e vorba de Alexandru Ivasiuc și Sorin Titel. Cu ambii am fost bun prieten; dovadă e
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
orașe ale țării. Astfel au fost destabilizate „centrele orașelor”, iar vechii lor locuitori au fost pur și simplu sufocați, dacă nu sugrumați de acele sute de mii de țărani izgoniți de pe propriile terenuri și atrași în noile obiective, enorme, industriale. Inși destabilizați moral și psihologic, o masă uriașă de manevră pentru „noul dictator”, care nu mai „lucra” cu armele primitive ale lui Dej și compania, teroare directă, pușcării pline și execuții sumare, ci - păstrându-și cumva obrazul de „democrat” în ochii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
simplificatoarea împărțire a societății sau a liderilor între „comuniști” și „democrați” sau „anti-comuniști” și vor fi, în sfârșit, la înălțimea situației dramatice a României; dramatice, dar nu disperate, cum vor să ne facă să credem unii sceptici de „profesiune” sau inși care trăiesc binișor, din, cum se spune, „comerțul cu vești rele”, paraziți ai fatalismului nostru, psihologie care, o știm din istorie, se instalează rapid, profund dezarmant chiar și în vremuri normale.Ă Da, în acei vreo șase ani, între anonimatul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
minți simple sau isteric-partizane și nu e inutil să ne amintim de faimosul paradox al lui Hegel: „Tot ce este real, este rațional și tot ce este rațional - este real!”. Iar „laș” poate fi un individ sau un grup de inși, mai mult sau mai puțin larg, dar nu un întreg popor! Cine acuză românii că au fost lași sub comunism sau că, după Decembrie ’89, nu au fost maturi pentru democrație, sunt spirite pripite în cel mai bun caz, dacă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
cariera socială”, de a mă afunda încă o dată dacă nu în „mlaștinile visătoare” ale anonimatului de dinainte de debut, în cele, altfel teribile, ale marginalității politice și culturale. După ce „gustasem” din plăcerile și privilegiile unui scriitor acceptat, glorios chiar, eu, un ins defel făcut pentru singurătate socială, pentru „neînțelegerea” de orice fel! O arată tipul meu de debut, nevoia de prieteni, de grup literar, foamea, da, foamea de recunoaștere, de glorie. Știu, sunt unii artiști, din variile lor domenii ale artei și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]