5,057 matches
-
structurantă, sunt ei prezenți din obișnuință, la presiunea controlului social sau din cu totul alt motiv? Trebuie interpretat. Să luăm alt exemplu. Biografii îl descriu pe Joseph Fouché în unanimitate drept o ființă amorală, abilă, perfidă și intrigantă. A fost partizanul Convenției, mai întâi ca girondin, apoi ca iacobin, a contribuit la căderea lui Robespierre, a fost ministru al Directoratului, apoi al Imperiului, apoi, în sfârșit, s-a coalizat cu Ludovic al XVIII-lea și i-a devenit ministru. A afișat
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
a-și induce în eroare adversarii. Anumite valori sunt repetate, deoarece sunt atrăgătoare: masele ies mai ușor în stradă dacă sunt chemate în nu-mele valorilor care le sunt scumpe sau votează mai ușor pentru un candidat care pretinde că este partizanul valorilor importante pentru ele. Destinatarul este (sunt) persoana (persoanele) căruia (cărora) se adresează purtătorul de valori: publicul în general, alegătorii, cititorii, auditorii, cel căruia i se scrie în mod confidențial, adversarul, viitorul partener într-o coaliție... Acest factor acționează, de
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
antireligioșii", ,,fundamentaliștii laici" sau "ortodoxia laică", asociații de toate genurile (francmasonerie etc.). În mod curios, găsim puține păreri ale elevilor din școli, deși aceștia sunt cei dintâi interesați și afectați de o legislație asupra însemnelor religioase. Un fapt remarcabil: separarea partizanilor și a opozanților unei legi nu respectă liniile de separație obișnuite în materie de ideologie, separare care se realizează, mai precis, între "stânga" și "dreapta". Mai mult, mulți actori au evoluat trecând de la o grupare la alta, din motive multiple
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
importante, încărcate de pasiune, situate în centrul unei culturi. Virulența poate să iasă la suprafață, așa cum s-a întâmplat altădată cu luptele din școli. Anumiți observatori menționează printre emoțiile trezite de această problemă teama, de o parte și de alta. Partizanii legii se tem de agresivitatea și de intoleranța mișcării integriste. Bisericile se tem de o reapariție a războaielor religioase, de excluderea din spațiul public a tot ceea ce ține de religios. Extrema stângă se teme de interzicerea oricărei forme de militare
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
să țină cont de ea și insistă ca legea să nu afecteze în niciun fel libertatea religioasă. Dar adepții mișcării de integrare ignoră complet această valoare. Emanciparea, egalitatea, demnitatea femeii își au și ele locul în argumentările celor două părți. Partizanii vor să le obțină prin interzicerea simbolurilor care le încalcă, iar cei care se împotrivesc acestei legi cred că dacă școala va rămâne tolerantă, va conduce, încetul cu încetul, la emancipare. Non-discriminarea este utilizată într-un mod ambiguu. Pentru partizanii
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
Partizanii vor să le obțină prin interzicerea simbolurilor care le încalcă, iar cei care se împotrivesc acestei legi cred că dacă școala va rămâne tolerantă, va conduce, încetul cu încetul, la emancipare. Non-discriminarea este utilizată într-un mod ambiguu. Pentru partizanii legii, fetele sunt discriminate când li se impune să poarte haine care le "marchează". Pentru cei care sunt contra acestei legi, populația musulmană este deja destul de discriminată. Legea îi discriminează și mai mult. Rămânem în același registru când cele două
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
impune să poarte haine care le "marchează". Pentru cei care sunt contra acestei legi, populația musulmană este deja destul de discriminată. Legea îi discriminează și mai mult. Rămânem în același registru când cele două părți vorbesc de stigmatizare (contra-valoare). Din perspectiva partizanilor, fetele sunt stigmatizate când poartă vălul, iar cei care sunt împotrivă se gândesc la stigmatizare și la excludere când fetele care nu vor să se supună acestei interdicții sunt respinse către mediile lor de origine, închise, rigide. Cele două valori
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
tendința să exagereze, ultimii vor să minimalizeze problema. La origine, laicitatea a fost creată de Republică pentru a exclude din viața publică influența preponderentă a Bisericii catolice, în special prin instituțiile sale. Acest conflict s-a aplanat, dar, în opinia partizanilor, pericolul vine astăzi din direcția islamului. Cei care se opun legii resping o "laicitate prea temătoare". Pentru ei, laicitatea nu trebuie să creeze un spațiu golit de religios, ci mai degrabă un loc al pluralismelor, unde se pot întâlni și
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
legii resping o "laicitate prea temătoare". Pentru ei, laicitatea nu trebuie să creeze un spațiu golit de religios, ci mai degrabă un loc al pluralismelor, unde se pot întâlni și influența reciproc opiniile, prin dialog liber. Noțiunea opusă Republicii de către partizanii legii interdicției este comunitarismul (o contravaloare care ia un sens peiorativ în discuții). Republica laică respinge particularismele. Tradiția iacobină franceză preconizează o putere centrală, care administrează un teritoriu uniform, de la Dunkerque la Marsilia. Dincolo de comunitarism se profilează grupuri intermediare de
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
nimeni nu neagă problema în sine și ceea ce se profilează în spatele ei: integrarea musulmanilor în societățile noastre occidentale. Nimeni nu contestă faptul că statutul femeii în islam este in-compatibil cu valorile noastre și că integrismul religios ascunde pericole. Dar unii partizani ai legii desprind din constatările lor o metodă de constrângere, iar ceilalți, care sunt contra acestei legi, preconizează o metodă blândă. Pentru susținătorii primului demers, fetele care poartă vălul, fie că sunt constrânse sau consimt (diferența nu contează decât în
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
legii, poate beneficia de admiterea fără concurs într-o instituție de învățământ superior, căci un alt principiu al Republicii, discriminarea pozitivă, permite elevilor merituoși, dar defavorizați, să frecventeze cele mai prestigioase instituții. Avem perspectiva unui singur actor când constatăm că partizanii legii se limitează la nivelul unei singure intruziuni în școli, vălul islamic, și acceptă în schimb alte forme de manipulare, ca insignele și propaganda politică, publicitatea comercială, competiția între elevi prin intermediul hainelor la modă, sursă de discriminare și de marcaj
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
totalitatea câmpului la care se aplică. Orice valoare are un câmp de aplicare unde trebuie să prevaleze în mod universal (astfel, cinstea este o valoare care are aceeași greutate în raporturile comerciale, ca și în cadrul familiei sau în cazul pro-misiunilor). Partizanii acestei legi au înțeles cerințele universalismului, introducând printre însemnele condamnate crucea mare și kippa, deși ei nu erau ostili decât vălului (de fapt, kippa nu este un instrument de opresiune sau de discriminare, iar crucea nu este un semn al
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
Balanța înclina când în favoarea Bisericii, când în favoarea împăratului, a regelui, a seniorilor. În epoca în care Iluminismul începe, Biserica catolică din Franța legitimează autoritatea politică, dogmele sale sunt apărate de Biserică, ea deține monopolul adevărului. Era deci de așteptat ca partizanii schimbării regimului să atace Biserica. În alte părți, lucrurile se petreceau mai puțin violent: în Statele Unite, pluralitatea religiilor nu a permis ca vreuna să fie dominantă. În Anglia, democrația și toleranța au putut evolua fără prea mari tulburări. În Germania
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
aceasta: cine are dreptate (am dreptate?)? În cazul anumitor judecăți de valoare, arbitrarea între propoziții este posibilă, deoarece teza fiecărui actor este verificabilă, fie prin raționament, fie prin analiza consecințelor pe care aceasta le presupune. Să luăm disputa care opune partizanii serviciilor publice partizanilor privatizării. Simplificând, primii se inspiră din valorile care de obicei sunt calificate de stânga, ceilalți privilegiază valorile de dreapta. Dacă vrem să arbitrăm între poziții, putem pleca de la întrebarea următoare: Cine asigură cele mai bune servicii, la
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
dreptate (am dreptate?)? În cazul anumitor judecăți de valoare, arbitrarea între propoziții este posibilă, deoarece teza fiecărui actor este verificabilă, fie prin raționament, fie prin analiza consecințelor pe care aceasta le presupune. Să luăm disputa care opune partizanii serviciilor publice partizanilor privatizării. Simplificând, primii se inspiră din valorile care de obicei sunt calificate de stânga, ceilalți privilegiază valorile de dreapta. Dacă vrem să arbitrăm între poziții, putem pleca de la întrebarea următoare: Cine asigură cele mai bune servicii, la cel mai mic
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
democrația devine vulnerabilă atunci când lasă să se acumuleze problemele, fără a le găsi o soluție. În acest caz survine tentația unui regim autoritar, de care nu ne putem debarasa decât cu grave tulburări și, câteodată, prin revoluții. În ceea ce privește pacifiștii și partizanii acțiunii ferme, trebuie să recunoaștem că "porumbeii" sfârșesc "în tigaie", în timp ce "șoimii" pot ajunge în situații al căror control le scapă: este cazul războaielor nedorite de nimeni. Un negociator ferm, cu o inimă pacifistă este oare de domeniul imposibilului? În
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
care toată lumea trebuie să subscrie. Deturnarea este o manevră a protagonistului care nu mai are argumente. Se îndepărtează de subiectul care îl stânjenește, pentru a găsi altul cu care se simte confortabil. Dacă diferendul tratează despre pornografia la televizată, un partizan al libertății totale de expresie va încerca să direcționeze discuția spre violența pe micul ecran, care este mult mai periculoasă. Dacă se discută despre soarta kurzilor în Turcia, cineva care îl detestă pe Putin va riposta, deoarece cecenii care suferă
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
care se evită să se dea un răspuns la o întrebare. Exilarea urmărește să îl închidă pe oponent în trecut, insinuând că a rămas în urmă: el nu înțelege actualitatea. Lumea progresează, iar el nu are simțul istoriei. Astfel, unui partizan al intervenției statului în economie îi va fi reproșat că a rămas la epoca planificării sovietice. Această tactică nu poate fi contra-zisă: cum vreți să fiți înțeleși dacă înotați împotriva curentului? Disimularea are ca scop ascunderea adevăratei mize a dezbaterii
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
făgașul dramei. Din acțiunea piesei se întrevede și o altă trăsătură a protagonistei: pasiunea pentru politică. Zoe nu e numai soția șefului organizației guvernamentale județene și amanta prefectului, ea este o femeie puternică, dispusă să lupte împotriva prefectului și a partizanilor lui pentru a impune candidatura lui Cațavencu. Mai mult, ea îl amenință pe Cațavencu atunci când află că acesta a pierdut scrisoarea: „A! ești un om pierdut!... Pierdut!... Eu poate mai scap... căci poate să mai scap! Dar d-ta... (cu
Lumea politică pe scena lui I. L. Caragiale by Corina Baraboi () [Corola-publishinghouse/Science/1677_a_3045]
-
întâlnirea politică din Actul III este antologică. Acesta este punctul de vârf al tensiunii dramatice în care sensurile sunt mereu în descendență. Indicațiile scenice precizează acest crescendo în care Cațavencu sfârșește prin a plânge în hohote, în aplauzele zguduitoare ale partizanilor săi. Progresiva scenă a conflictului culminează cu o confruntare fizică, o bătaie între opozanți și arată felul în care dramaturgul și-a conceput diagrama proiectului său. Actul III se înfățișează numai o singură dată: doar o dată mesajul ia forma unui
Lumea politică pe scena lui I. L. Caragiale by Corina Baraboi () [Corola-publishinghouse/Science/1677_a_3045]
-
o singură dată: doar o dată mesajul ia forma unui discurs, a unei cuvântări adresate direct, prin viu grai, unui public. Toate personajele mimează distincție și gravitate parlamentară. Oratorii se gratifică între ei cu „stimabile“ și „onorabile“. Trahanache, cel mai consecvent partizan al ceremoniei, folosește acest mod de adresare chiar și atunci când îl dă afară din sală pe Cetățeanul turmentat: Stimabile, stimabile (cu afabilitate) rog, dați afară pe onorabilul! Întrunirile și discursurile candidaților fac parte din același ritual. Discursul lui Farfuridi are
Lumea politică pe scena lui I. L. Caragiale by Corina Baraboi () [Corola-publishinghouse/Science/1677_a_3045]
-
să se fixeze scrierea prin stabilirea bazei fiziologice a articulațiilor, iar nu numai după sunetele tip, chiar dacă și printr-o asemenea procedare se păstrează un anumit grad de relativitate. (Titu M a i o r e s c u, deși partizanul altui principiu, proceda în acest mod cînd credea că sunetul românesc [ î ] este doar o nuanță mai întunecată a lui [ ă ] și, de aceea, nici nu ar trebui notat în scriere printr-un grafem distinct). Pe baza articulațiilor și a
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
sistematic al angajării, iar pentru Merleau Ponty disponibilitatea și angajarea permanentă, ca expresie a tendinței de autoafirmare a eului, care înțelege lucid să compenseze prin cantitatea experiențelor, lipsa unor repere de ierarhizare calitativă. A fi liber ar însemna deci, pentru partizanii indiferenței, a acționa în afara oricărei rațiuni cu privire la conținutul actului care urmează a fi realizat, a avea puterea de a dobândi independență, în raport cu orice mobiluri și implicit, în raport cu orice ordine a cauzelor, a fi mereu tu însuți. Este ușor de sesizat
Conceptul de libertate în filosofia modernă by Irina-Elena Aporcăriţei () [Corola-publishinghouse/Science/663_a_1310]
-
au văzut pe Wittgenstein, alături de Russell, drept un reprezentant de seamă al „concepției științifice despre lume“. O apreciere de acest gen întâlnim și în Manifestul Cercului, publicat în 1929. Ea a fost acceptată mult timp, aproape fără excepții, atât de partizanii, cât și de către adversarii noii mișcări. Personalitățile din lumea culturii germane, care întâmpinau cu suspiciune noua filozofie din țările de limbă engleză, exprimau același gen de rezervă și față de Wittgenstein. În Austria natală, unde autorul Tractatus-ului a rămas mult timp
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
guvernare ce atribuia totalitatea puterilor suveranului, fără nici o limitare, dar permitea instaurarea unei administrații puternic structurate, controlul finanțelor și constituirea armatelor permanente. Mulți principi se întrec în a face din reședințele lor un centru de difuziune culturală. Unii dintre ei, partizani ai despotismului luminat, încurajează dezvoltarea științelor și creșterea spiritului critic, în măsura în care interesele lor nu sunt lezate. Pe plan economic, creșterea făcea loc, treptat, unei stagnări agravate de crize violente. Doctrina mercantilistă, care a inspirat politica economică a statelor Europei Occidentale
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]