5,297 matches
-
tron de malahit, pe care sta împărătița Furnică, îmbrăcată într-o rochie de dantelă neagră, cu o coroană de sârmă pe cap". Mânioasă că un om, făptură netrebnică, stăpânită de gânduri și dorințe urâte, a pătruns în sanctuarul ei, hymenoptera suverană vrea să-l pedepsească, dar aflând, de la furnicoiul vătaf, că intrusul nu călcase pe drum pe niciun supus al măriei sale, își schimbă hotărârea. În loc de a-l pedepsi, îl răsplătește, dăruindu-i curajul de a accepta și recunoaște iubirea, punând astfel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
ales câteva studii docte despre acest „dandysm avant la lettre”1. Suntem În plină epocă a „tocurilor roșii” (la propriu, așa cum provocatorii pantofi mai pot fi astăzi văzuți doar prin muzee), În era nobilimii elegante, care Își poartă rangul cu suverană detașare și cu acest semn distinctiv. Iar când moda lor trece, les talons rouges rămâne o metonimie destinată să țină loc În conversații (când cu ironie, când cu admirație) pentru tot ce mai poate Însemna o aristocratică eleganță. Din Întreaga
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
și răscitată. Ce susține Carassus, Împăcându-i pe toți? Că dandysmul e, până la urmă, și un fel de mit, dar și o realitate istorică. „Înzestrat cu o stare civilă, situat istoric Într-un anume tip de societate, dandy-ul devine suveran prin forța unei imagini cvasimitice pe care o impune acestei societăți. Și, lucru curios, până să ajungă la actuala devalorizare, mitul nu s-a creat doar În jurul cutărui sau cutărui dandy, ci În jurul dandysmului Însuși. În a doua jumătate a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
pe urmele latinilor, e Nil mirari. O repune În circulație un englez, Bolingbroke, ca pe o formulă magică, repede Îmbrățișată de Frumoși. Egocentrat cu fervoare, un dandy Împarte lumea În două: el și ceilalți, pentru care, evident, nutrește un dispreț suveran sau, În cele mai bune cazuri, in-diferență. Tot ce nu este eu nu Îl interesează și, În consecință, orgolios și vanitos, Își păstrează distanța față de produsele „de serie”, uniformizatoare, chiar riscând să rămână singur. Dar această Întreagă problemă „de fond
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
țintuiesc dandysmul. Cum ar fi aceasta: Demon sau Înger?tc "Demon sau Înger?" La o primă vedere, bilanțul moral a ceea ce s-a adunat dintr-o istorie populată de dandy Îi proiectează pe toți În infern. Nemăsuratul orgoliu, narcisismul, disprețul suveran pentru oamenii „de serie”, egoismul cinic, dorința de a domina, fascinația suprafeței, a futilului, spiritul mereu rebel, pofta provocării continue, distanța ironică față de orice și oricine, oroarea de natural, cultul artificiului, misoginismul, spernoginia, oroarea de matrimoniu, refuzul procreării, invertirea, pedofilia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
caricatură. Nu ne rămâne acum decât să risipim cea mai mare greșeală Întreținută de o presupusă experiență În mințile celor puțin deprinși să gândească și să observe; Însă vom enunța În mod tiranic și fără să Îl comentăm verdictul nostru suveran, lăsându-le femeilor de bun gust și filosofilor grija de a discuta pe marginea lui: LI Veșmântul este asemenea unei tencuieli; el pune totul În evidență, iar toaleta a fost inventată mai degrabă pentru a scoate la iveală anumite perfecțiuni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
-l că vine să-ți arate, fără a-ți îngădui totuși s-o frunzărești, o carte în care sunt amintite locurile unde se află acele comori! Nu știu, în ce mă privește, dacă aceea pe care o strânseseră vreme îndelungată suveranii nasrizi e tot îngropată în acest pământ al Andaluziei, dar nu-mi vine a crede una ca asta, căci pribegia lui Boabdil era fără speranță de întoarcere, iar rumii i-ar fi îngăduit să ia cu el tot ce dorea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
Oricui îi sărea ușor muștarul din pricina credinței. Într-o zi s-a aflat că Hamed murise în temniță, ca urmare a chinurilor la care fusese supus de inchizitori. Refuzase până la capăt convertirea, mulțumindu-se să amintească de înțelegerea semnată de suveranii creștini. Când vestea morții sale s-a răspândit, pe străzi au răsunat chemări la luptă. Dintre toți oamenii de vază ai cartierului Albaicin, Hamed rămăsese singur pe loc, nu ca să se apropie de dușman, ci pentru a-și continua misiunea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
se întinsese și la ochiul drept. Bătrânul sultan nu mai ieșea, nu se mai ocupa de nici o problemă, nu mai izbutea nici măcar să poarte pe cap așa-numita noria, acea acoperitoare grea, cu colțuri lungi, pe care o adoptaseră ultimii suverani mameluci ai Egiptului. Astfel că propriii săi ofițeri, convinși că el avea să-și piardă curând vederea, începuseră să-i caute un succesor. Chiar în ajunul sosirii mele la Cairo, zvonuri de complot umpleau orașul. Ajunseseră firește și la urechile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
dar, după încercarea prin care tocmai trecuseră, prinții Bisericii doreau să regăsească în fruntea acestui oraș mărinimia unui Medici. După numeroase rânduri de scrutin, a fost ales prietenul nostru. Imediat a început sărbătoarea pe străzi. Unul dintre primele gânduri ale suveranului pontif a fost pentru tine, dau mărturie că așa a fost. Voia să te elibereze neîntârziat, dar i-am cerut îngăduința să aranjez această mică punere în scenă. Ai să mă ierți? — Cu greu! L-am strâns la piept într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
și 55 personajele sunt fascinate de coborârea solemnă a ceasului; această coborâre poate fi însoțită de un imn cântat la orgă; tic-tac-ul ceasului s-a auzit încă de mult, el a însoțit tot mai puternic ultimele replic,i iar acum, suveran, a pus stăpânire pe sală; acest tic-tac, care la început va fi neglijat și de actor și de spectatori, merge în crescendo, iar ultimul minut va fi bătut cu o forță deosebită, sugerând în același timp stilul nopților de revelion
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
Sogdiana. Roxana este Însărcinată, ceea ce Îl umple de bucurie atât pe tatăl care urmează a fi, cât și pe regele care speră să-și asigure astfel necesara succesiune la tron, cu toate că unii dintre comandanții macedoneni nu agreează perspectiva unui viitor suveran născut din mamă iraniană. În pofida bombănelilor lor, Alexandru plusează: fără a o repudia pe Roxana, În februarie 324 mai contractează două mariaje cu prințese persane: Statira, fiica Marelui Rege Darius al III-lea, și Parysatis, descendentă a nobilului Ochos. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
el acum? Și, mai ales, ce-ar face dac-ar ști unde mă aflu și În ce situație? Ar organiza, firește, un grup de comando și ar declanșa operațiunea „eliberarea”, mai Încape Îndoială!? Mda...) Eva m-a ascultat inițial cu suverană condescendență. Nici măcar nu se ferea să se arate mai preocupată de lista de coduri, varianta descifrată, pe care o tot parcurgea cu privirea de la cap la coadă și retur. Mă cam vexa cu chestia asta, dar nu Într-atât Încât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
tuturor englezilor care au prădat Portugalia! Moarte ambasadorului (Lamb) care protejează pe masoni! Trăiască Don Miguel I!..." scria o proclamație incendiară. Iar îndată după urcarea pe Tron a lui Don Miguel au început în țară rugăciuni, pentru ca "augustul și iubitul Suveran" să fie apărat de "infernala contaminare a sectei masonice". Un predicator strigă în prezența Regelui: "Eu văd masoni în toate părțile! Majestatea Voastră e înconjurată de masoni și chiar acum vorbește unuia dintre ei!". Cineva propune, ca program de guvernământ
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
chip ridicol puterea; datoria lui, spun unii, era să continue opera începută împreună cu Don Carlos. Poate ar fi izbucnit revoluția și s-ar fi instaurat mai de vreme republica - dar poate că monarhia s-ar fi putut consolida, sub tânărul Suveran Don Manuel II, pe care portughezii încă nu-l iubeau, dar nici nu-l urau ca pe Don Carlos. Consiliul de Stat însă, hotărăște altfel. Tribunii revoluționarii sunt eliberați, gazetele republicane își reiau apariția. La înmormîntarea lui Don Carlos nu
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
oamenii din Guvern încercau de pe acum să-și asigure simpatia urmașilor - a republicanilor. Zadarnic se organizează în Porto o Legiune Albastră, pentru apărarea monarhiei. Zadarnic se zbate Nordul, neodihnitul centru al insurecției portugheze, manifestîndu-și cu orice prilej devotamentul față de tânărul Suveran. Partidele monarhice se macină între ele, și rotativa funcționează într-o indiferență totală. Republicanii se pregătesc pentru asaltul final. Popularul tribun, José Antonio de Almeida, își pierduse la "centru" prestigiul său fabulos, pentru că regicidul nu adusese cu sine instaurarea republicii
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
un sistem politic care să garanteze efectiv libertățile legitime individuale și colective; dimpotrivă, am văzut că se apărau în numele său - și chiar cu oarecare logică, domnilor! - toate opresiunile și toate despotismele. Noi am văzut că adularea maselor prin crearea "poporului suveran" nu a dat poporului, ca agregat național, nici influență în mersul treburilor publice, nici ceea ce poporul - suveran sau nu - dorește mai mult, (adică): de a fi bine guvernat." Noi vrem să fim mai eficienți, - mărturisește Salazar - mai adevărați în politica
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
iată ce îi propune Descartes prietenei lui Elisabeta de Boemia, prințesă depresivă, într-o scrisoare datată 21 iulie 1645, spre a o vindeca: îi propune să o fami liarizeze cu „mijloacele pe care filozofia ni le oferă ca să dobândim fericirea suverană, fericire degeaba așteptată dinspre partea avuției de către sufletele vulgare“. Și dintr-o trăsătură de condei scrie Tratatul despre pasiunile sufle tului. Mai târziu, într-o altă scrisoare, filozoful se justifică: „Este adevărat că, de regulă, refuz să-mi trec pe
Singurătatea lui Adam: despre neîmplinire şi alte regrete by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1325_a_2713]
-
aceștia să se poată convinge că e goală și a doua zi, dacă va fi necesar, să poată fi martori că nici o acțiune delictuoasă nu introdusese în ea, la adăpostul nopții, voturi false care ar corupe voința politică liberă și suverană a cetățenilor, că nu avea să se repete aici încă o dată acea fraudă istorică cunoscută sub pitorescul nume de pălăriada 1, care, să nu uităm, se poate comite atât înainte cât și în timpul sau după actul votării, în funcție de prilej și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
motiv, mut, este disperarea. La toate acestea se adaugă un „agent patogen” la care Durkheim nu s-a gîndit vreodată : disprețul. Or, demnitatea disprețuită doare mai tare decît orice boală ! Exacerbînd anomia, actuala putere a făcut-o cu un dispreț suveran și explicit față de „viermii” societății pe care o conduce. Chiar și rețeta străveche a tiraniei eficiente, „pîine și circ”, a fost încălcată cu dispreț, a devenit întîi „fără pîine”, apoi „fără circ”, iar ca bonus i s-a dat societății
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
și natura : „«pămînt în pîrloagă» - vechi principiu țărănesc, care-i îndemna pe cultivatori ca, astfel, să protejeze resursele solului. În zilele noastre, e nevoie de interdicții venite de la Bruxelles și de supraveghere cu ajutorul elicopterelor pentru ca vechiul consemn să fie respectat. Suverana productivitate interzice, face suspectă odihna ! Chiar a pămîntului !”, constată George Banu. Alături de acest „țăran” istoric îmi imaginez un „boier” stilistic și atemporal. Lene boierească, spune bunul meu prieten N. Boierii minții - a spus cineva, foarte frumos, doar că, neprivind niciodată
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
de regulă, contur postum. În artă, valoarea e rară, nu noutatea. Capodopera e un soi de aisberg. Postmodernismul - sau cum se insinuează Diavolul în artă. Rolul avangardei e ca la prima înfățișare să provoace greață. În artă și în credință suveran e harul. Arta ar mai putea întârzia puțin reîntoarcerea noastră în copaci. Printre puținele lucruri care i - au reușit omului se află și arta. Luciditatea în artă netezește drumul spre identitate. Artiștii nu suportă tirania rigorii. Numai cultura ne - ar
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
privirilor în bolovani. Noaptea - acest teren al visătorilor și al vicioșilor. Mascota haitei este ciolanul. Marii nedreptățiți nu beneficiază de scuze decât post-mortem. Despre unii oameni nu știm dacă au venin în sânge ori invers. Lipsa de timp este avocatul suveran al comodității. În ultimul timp, frumoasa jună pozează unui romancier. Dacă vrei să te gândești numai la fructul oprit, fă - te ascet ! Față de greșelile mărunte, oamenii au fost întotdeauna foarte vigilenți. Principala boală a parveniților este amnezia. Gelozia nu este
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
de lași. Tăcerea fecundează complicitatea. Nu suntem atât de inumani încât să lăsăm viciile pe drumuri. Când comiți o răutate, crezi că armata e încărcată cu gloanțe oarbe. Unii nu - și pot orna relațiile cu semenii decât cu un sictir suveran. Cinismul poate fi o armură în fața răutății lumii. În fața mediocrului lingușitor nici un drum nu este închis. Critica autentică are irizări tandre. Negativismul înseamnă ură. Bârfă există peste tot. Cea de sorginte balcanică li se pare tuturor mai strălucitoare. De regulă
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
ca la înmormântare. Toate discursurile au parfum de tămâie. În cazul veleitarilor, lipsa de talent este compensată de impertinență. Când te înfigi la masa celor puternici, ori te aruncă în ciorbă, ori te îngurgitează ca desert. Ne guvernează doi monștri suverani : egoismul și intoleranța. Târâm egoismul cu noi încă din peșteri. Ucenicii nu - și amintesc de maeștrii lor decât când îi înjură. Primele cuvinte pe care i le - a scris mamei sale au fost cele de pe cruce. De obicei, oamenii au
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]