9,526 matches
-
dramatică reprezen tată și dirijată de M. Pascaly a început repetițiunile sale duminică la 15/27 septembre“, piesele „puse în studiu“ fiind: Nerușinații, comedie de caractere actuale în 3 acte; Secăturele, comedie în 3 acte; Doctorul fără știrea lui Dumnezeu, comedie în un act; Orfanii regimentului, comedie-dramă în două acte; Soarele democrației franceze, dramă în 5 acte - deci lucrări din repertoriul melodramatic obișnuit al vremii. Din compania dramatică M. Pascaly făceau parte, printre alții, Ștefan Iulian, N. Mateescu, Ioan Panu, Catinca
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
RaduVodă 73, 258; Sărindar 114, 146, 148; Schitu Măgureanu 117; Sf. Con stantin 139; Sf. Gheorghe Nou 198; Sf. Ioan cel Mare 113, 146; Sf. Ionică 135, 378; Sava 124; Zlătari 54, 117, 118, 147 Blanduziei (grădina): 126, 143 blocul Comedia: 119 Bolintinul din Vale (comuna): 198 Bordei (grădina): 136, 141, 144, 399, 400 Brener (cafeneaua): 133 Breslea (Brăslea, Braslea; grădina): 139, 197 Briol (cafeneaua): 133 Broft (hotelul; restaurantul): 120, 129, 134, 391 Bruzzesi (cafeneaua): 116 Bulevard (Grand Hotel du Boulevard
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
146, 147, 376, 377, 381, 393; Grigore Sturdza 123; Suțu 124, 156; Știrbei 129; Telefoanelor 115, 298; Universității (v. și Universitatea) 395 Paltator (cofetăria): v. Baltador Paradis (grădina): 303 parcul: Cișmigiu, v. grădina Cișmigiu; Ioanid 197; Carol 139 pasajul (pasagiul): Comedia 126; Galeriile Blanduzia 126; Macca 118; Majestic 119, 125, 126, 136; Român 115, 126, 176; Villacrosse 118, 138 Pascu (cofetăria): 131 Pațac (cafe-chantant ul): 137, 138 Pensionatul Buchholtzer: 50, 51 Pensionatul de fete Gachstater (fost Manalotti): 50 Pesth: v. Stadt
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
Franc masonilor (str. Mircea Vulcănescu) 376; Herăstrăului (Calea Doroban ților) 136, 143; Kiseleff („la Șosea“) 113, 116, 158, 159, 196, 399, 405, 406, 419; Pandurilor 270; Ștefan cel Mare 123, 143, 144 Tănăsescu (frații; cofetăria): 116, 131 Teatrul: Alhambra 136; Comedia 126; Evre iesc 136; Fantasio 136; Liric (Opera Română) 136, 150, 300; Mare (Național) 25, 101, 102, 106, 107, 113, 136, 137, 139, 145, 163, 216, 219, 232-234, 270, 330, 376, 381, 389, 398, 399, 416; Mic 136; Odeon 119
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
spre abordarea prozei, istoricul literar elaborează studiul Lumea operei lui Mihail Sadoveanu, cercetare tematică motivată - în Argument - ca o reacție la tehnicismul unei părți a criticii timpului. M. este interesat de varietatea tipologică a personajelor lui Mihail Sadoveanu - „o adevărată comedie umană” (un capitol se ocupă de „numele proprii”) -, de larga înțelegere a sufletului omenesc, de echilibrul operei, caracterizată prin „obiectivitate și comprehensiune etnică”, de finețea metaforei și de caracterul ceremonial și ritualic al stilului. Materialul documentar al lucrării este reordonat
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288002_a_289331]
-
de doamna de Warens. În vîrstă de 29 de ani și cu gîndul de a-și croi un drum în viață și a-și face o situație, se expatriază. Ajunge la Paris cu 15 ludovici în buzunar, manuscrisul unei mici comedii (Narcis) și un proiect de notație muzicală. Proiectul a fost prezentat, fără succes, Academiei de Științe. "Din această educație fără familie, fără colegiu, fără dascăl, a ieșit această minunată înțelepciune, virtute, sensibilitate: Jean-Jacques" (J. Lemaître). După anii de formare ai
by IZABELA NICOLETA DINU [Corola-publishinghouse/Science/974_a_2482]
-
la hotelul unde locuia. S-a împrietenit cu Grimm și a făcut cunoștință cu d'Alembert. Colaborează cu Voltaire și Rameau, retușînd opera Petrecerile lui Ramire. Începe să fie cunoscut ca muzician și dramaturg. Scrie o tragedie (Descoperirea lumii noi), comedii (Angajamentul temerar, Prizonierii de război), epistole în versuri etc.; i se prezintă opera Muzele galante. În 1748 o cunoaște pe doamna d'Epinay și cinează cu echipa Enciclopediei pentru care redacta articole asupra muzicii. 1749 e anul în care în
by IZABELA NICOLETA DINU [Corola-publishinghouse/Science/974_a_2482]
-
și strălucirile ei". Renunță la postul de casier pe care îl deținea la de Francueil, pentru a trăi (cu excepția anilor petrecuți în Elveția, Anglia și în Dauphiné) din modestul venit de copist de muzică. În 1752 i se joacă la Comedia franceză Narcis (fără prea mult succes); apoi, la Fontainbleau, în fața curții, opera comică Ghicitorul satului (Le devin du village), cu un succes real. Regele, prin ducele de Aumont, îl cheamă la castel în vederea acordării unei pensii, ca răsplată a acestui
by IZABELA NICOLETA DINU [Corola-publishinghouse/Science/974_a_2482]
-
iar în mod indirect, prin intermediul curentelor pedagogice apărute în Occident sub influența rousseauismului (filantropismul, curentul educației noi, școala activă). De numele lui Rousseau se pomenește pentru prima dată la noi încă din 1794, în legătură cu traducerea (nepublicată) în limba română a comediei Narcis, traducere avîndu-l ca autor pe Ion Cantacuzino: "Narchis sau îndrăgostitul însuși de sine. Comedie de Jan Jac Ruso, pe franțozește făcută și tălmăcită la an 1794". Tot în faza de manuscris se mai găsesc și două traduceri cu fragmente
by IZABELA NICOLETA DINU [Corola-publishinghouse/Science/974_a_2482]
-
educației noi, școala activă). De numele lui Rousseau se pomenește pentru prima dată la noi încă din 1794, în legătură cu traducerea (nepublicată) în limba română a comediei Narcis, traducere avîndu-l ca autor pe Ion Cantacuzino: "Narchis sau îndrăgostitul însuși de sine. Comedie de Jan Jac Ruso, pe franțozește făcută și tălmăcită la an 1794". Tot în faza de manuscris se mai găsesc și două traduceri cu fragmente din Émile și Noua Eloiză, datînd probabil din primele trei-patru decenii ale secolului al XIX
by IZABELA NICOLETA DINU [Corola-publishinghouse/Science/974_a_2482]
-
conțin împliniri nuanțate față de cercetările anterioare, exegetul străduindu-se de fiecare dată să pătrundă în esența operei pentru a-i desluși sensurile durabile și consonanțele contemporane specifice. Criteriile de apreciere se identifică aproape cu dezideratele exprimate de Dante în Divina Comedie: poetul a fost ales să spună adevărul în chip nonconformist, opera este reprezentarea integrală a vieții, iar la făurirea ei participă cerul și pământul, altfel spus, realitatea și fantezia poetică. Istoricul literar se îndreaptă spre creatorii de prim rang. Marilor
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285562_a_286891]
-
Gorun și Il. Chendi) este antimodernista „Viața literară” (1906). Lucrează intens la traduceri: Georgice de Vergiliu (1906), Parmeno de Terențiu (1908), Don Carlos de Schiller (1910), Odiseea de Homer (tipărită în 1966). Munca de tălmăcire a capodoperei lui Dante, Divina Comedie, îl absoarbe în întregime. Dându-se, în 1908, o amnistie pentru toți cei care nu se prezentaseră la serviciul militar în armata austro-ungară, C. vine la Hordou să-și vadă rudele și prietenii și îl cunoaște pe Liviu Rebreanu. În
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286434_a_287763]
-
vadă rudele și prietenii și îl cunoaște pe Liviu Rebreanu. În 1912, petrece șase săptămâni în Italia, studiind documente și materiale privitoare la opera marelui florentin. Îl întâlnește la Tismana pe romanistul Ramiro Ortiz (C. pregătea un Comentariu la „Divina Comedie” - în întregime făcut cunoscut publicului în 1963-1965), cu care are lungi discuții asupra lui Dante. În august 1915, fiul său, Alexandru, își pierde viața într-un accident de automobil. C. suportă greu lovitura, se izolează, încetează să mai publice. Rămâne
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286434_a_287763]
-
practicile medicale empirice și primejdioase ( Leacuri băbești, Legarea boalelor, Oase de balaur, Postul și nutrirea neîndestulătoare). C. traducătorul s-a oprit la marile epopei ale popoarelor vechi (Odiseea lui Homer, Eneida lui Vergiliu, Sakuntala lui Kalidasa, dar și la Divina Comedie a lui Dante), care îl interesau ca expresii ale eposului național, sau la scrierile clasice, care puteau oferi modele și educau nemijlocit (Georgicele lui Vergiliu, Antologia sanscrită, culegere de înțelepciune indiană). El a consacrat tălmăcirilor ani întregi de muncă și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286434_a_287763]
-
pătrunderea gândirii arhaice indiene și transmiterea ei la nivelul unei înalte poezii. Principala contribuție a traducătorului este însă transpunerea capodoperei lui Dante. C. a reușit să dea în românește una dintre cele mai bune versiuni existente în lume la Divina Comedie. A lucrat la ea și la redactarea comentariului care urma să o însoțească timp de douăzeci de ani. Ramiro Ortiz a tipărit, în 1924, 1927 și 1932, textul acestei traduceri, rămas în manuscris (Infernul, Purgatoriul, Paradisul). C. și-a început
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286434_a_287763]
-
Purgatoriu și Paradis, oferind, astfel, cheia unor alegorii. Comentariul cuprinde intuiții admirabile, iar traducerea impresionează, sub raport artistic, prin atingerea înălțimii stilistice a originalului. Respectându-i vigoarea și plasticitatea, păzindu-i înțelesurile, C. reușește să redea suflarea dantescă a Divinei Comedii. În comparație cu numărul limitat de motive, față de cvasiabsența invențiunii epice, tehnica versificației este copleșitoare. Bogăția ritmurilor, raritatea, felurimea și perfecțiunea lor fac din Coșbuc un poet unic la noi [...] Cu George Coșbuc, din acest punct de vedere, ne aflăm în vremea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286434_a_287763]
-
îngr. Nicolae Drăganu, Sibiu, 1921; Poezii alese, pref. Mihai Beniuc, București, 1952; Poezii, I-II,pref. D. Micu, București, 1953; Despre literatură și limbă, îngr. și pref. Al. Duțu, București, 1960; Versuri, pref. D. Micu, București, 1961; Comentariu la „Divina Comedie”, I-II, îngr. și introd. Al. Duțu și Titus Pârvulescu, București, 1963-1965; ed., în Opere alese, IX, îngr. Gh. Chivu, pref. și comentarii Al. Duțu, București, 1998; Fire de tort. Cântece de vitejie, I-II, îngr. și pref. Mircea Tomuș
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286434_a_287763]
-
Mazepa, Craiova, 1896; Antologie sanscrită, Craiova, 1897; Kalidasa, Sacontala, București, 1897; ed. București, 1959; ed. pref. Ion Acsan, București, 1999; Carmen Sylva, Valuri alinate, București, 1906; ed. București, 2003; Terențiu, Parmeno, București, 1908; Schiller, Don Carlos, București, 1910; Dante, Divina Comedie, I-III, îngr. Ramiro Ortiz, București, 1924-1932; ed. îngr. și pref. Al. Balaci, București, 1954-1957; ed., în Opere alese, VII-VIII, îngr. Gh. Chivu, pref. și comentarii Al. Duțu, București, 1985; ed. Iași, 2000; Homer, Odiseea, I-II, îngr. I. Sfetea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286434_a_287763]
-
program, ei preiau, în bună măsură, profilul și orientarea „Tranzacțiunilor...”. Aici se strânge însă un număr mai mare de colaboratori permanenți, mai ales la partea literară. În fruntea lor se află V. Alecsandri, care trimite nuvela Dridri, poezii și câteva comedii într-un act (Arvinte și Pepelea, Concina, Nobila cerșetoare). Cu câte o poezie figurează tinerii Al. Macedonski și I.L. Caragiale. Poetul cultivat cu deosebire de R.c. este Mihail Zamphirescu. Alături de el, versuri dau frecvent G. Crețeanu, Ciru Oeconomu, N.V.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289193_a_290522]
-
-i pe romanticii francezi. Prozatorii revistei sunt Pantazi Ghica (nuvele istorice), G. Marian (schițe de moravuri), N.D. Popescu și Bonifaciu Florescu (nuvele). Mai bogată și mai interesantă este partea consacrată dramaturgiei, susținută și de preocuparea lui Grădișteanu pentru teatrul național. Comedia de moravuri într-un act, după modelul lui Alecsandri, este cea mai gustată. Se încearcă în această specie Th. A. Myller, Pantazi Ghica, N. Țincu și Antonin Roques. Grădișteanu localizează comedia Revizorul de Gogol, introducând numeroase elemente de satiră socială
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289193_a_290522]
-
susținută și de preocuparea lui Grădișteanu pentru teatrul național. Comedia de moravuri într-un act, după modelul lui Alecsandri, este cea mai gustată. Se încearcă în această specie Th. A. Myller, Pantazi Ghica, N. Țincu și Antonin Roques. Grădișteanu localizează comedia Revizorul de Gogol, introducând numeroase elemente de satiră socială autohtonă. N.V. Scurtescu trimite o dramă istorică, Despot-Vodă, iar G. Sion încearcă o versiune românească a tragediei Fedra de Racine. Prin V.A. Urechia (Miron Costin) și G. Sion (Suvenire despre
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289193_a_290522]
-
ș.a. Modest artizan al scrisului, începe prin a transpune din limba italiană librete de operă (Salvadore Commarano, Lucia de Lammermoor și Saffo, Antonio Ghislanzoni, Aida ș.a.), în 1870-1871 figurând și ca subdirector la „Eco musicale di Romania”. Tot acum improvizează comedii într-un act, 1 aprilie (1873), 1 mai (1874), Mărțișor („Revista contimporană”, 1875), piese facile, spumoase, cum sunt și altele, după 1900. Produce în colaborare cu Petre Grădișteanu, Mihail Zamphirescu, Ciru Oeconomu, Al. Lara și Oscar Eliot revista umoristică Cer
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290184_a_291513]
-
lucrare dramatică minoră, ocazională. Ca orice meșteșugar, în lipsa talentului, prelucrează. Astfel, nuvelele lui A. I. Odobescu devin melodramatice compuneri teatrale: Doamna Chiajna (1891, în colaborare cu N. G. Rădulescu-Niger) și Mihnea cel Rău („Lumea ilustrată”, 1893). Prin 1892 încerca din nou comedia (Iuda). Dar Ț. aduce bune servicii scenei mai cu seamă ca traducător. Tălmăcește Mincinosul de Corneille (1895), Vânturătorii mărilor de Jean Richepin („Revista literară”, 1896), Hangița de Carlo Goldoni, strânge în volumul Comedii și monoloage (1892) versiunile sale la câteva
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290184_a_291513]
-
ilustrată”, 1893). Prin 1892 încerca din nou comedia (Iuda). Dar Ț. aduce bune servicii scenei mai cu seamă ca traducător. Tălmăcește Mincinosul de Corneille (1895), Vânturătorii mărilor de Jean Richepin („Revista literară”, 1896), Hangița de Carlo Goldoni, strânge în volumul Comedii și monoloage (1892) versiunile sale la câteva piese franțuzești fără strălucire. Unele transpuneri sunt făcute în colaborare (cu Sever Moschuna, în 1893 - Aventuriera de Émile Augier, cu Ana Ciupagea - Muma din popor de Ernest Legouvé). Versificând cu excesivă ușurință, Ț
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290184_a_291513]
-
1907; Povestiri de război, București, 1907; Femeia cu ochii verzi, București, 1922. Traduceri: [Alfred de Musset, Émile Augier, Louis Ratisbonne, Eugène Manuel, Paul Déroulède, Ernest Grenet-Dancourt], Monologuri în versuri, București, 1891; [Albin Valabrègue, Edouard Pailleron, Georges de Porto-Riche, Paul Bilhaud], Comedii și monoloage, București, 1892; Émile Augier, Aventuriera, București, 1893 (în colaborare cu Sever Moschuna); André Theuriet, Jean-Marie, București, 1894; Corneille, Mincinosul, București, 1895; Alfred de Musset, Noaptea din decembrie, București, 1895; Alessandro Manzoni, Cinci mai, în Poeme pentru copii, București
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290184_a_291513]