7,741 matches
-
și mai controlată, Comunitatea era dublată de un organ al Centralei, denumit „oficiu”. Centrala Evreilor era concepută ca un organism subordonat guvernului, ce trebuia să concentreze toate obligațiile la care era supusă populația evreiască. Un asemenea tip de organism care, conceptual, era opusul instituției comunitare a fost de inspirație nazistă și a existat În toate țările ocupate sau aflate În zona de influență a xe "Germaniei"Germaniei hitleriste. Trebuie menționat că, prin prevederile decretului amintit, toate organizațiile evreiești erau puse sub
[Corola-publishinghouse/Science/1969_a_3294]
-
latura dinamică și energetică a activității psihice a unei persoane, care se exprimă predominant și stabil în comportament. 2. energie, impetuozitate (Dicționarul Limbii Române Contemporane, V. Breban, Editura Științifică și Enciclopedică București, 1980). Teorie, teorii 1. categorie filosofică desemnînd reflectarea conceptuală, cu ajutorul abstracțiilor, a realității obiective; ansamblu de cunoștințe despre natură și societate, rezultat al generalizării experienței omenești. 2. sistem de idei conducătoare într-un anumit domeniu al științei. (Dicționarul Limbii Române Contemporane, V. Breban, Editura Științifică și Enciclopedică, București, 1980
by ELENA LUPU [Corola-publishinghouse/Science/1004_a_2512]
-
vizuale auditive, kinestezice, tactile și memoria de lungă durată, recalibrarea, atenția selectivă sînt factori importanți și hotărîtori în etapele procesului perceptiv-motric și ajută la conștientizarea corporală, spațială, temporală și de lateralitate. Educația fizică are rol și contribuție determinantă în învățarea conceptuală: cum se mișcă?, unde se mișcă? cum funcționează?... etc., ceea ce ne determină să afirmăm că are un rol central în procesul instructiv-educativ al copilului și nu trebuie să lipsească din programul școlar al acestuia. 11.1. Program de educație psiho-motrică
by ELENA LUPU [Corola-publishinghouse/Science/1004_a_2512]
-
și un efect al spiritualității umane. Astfel, umanismul trebuie înțeles ca humaniores litterae, termen ce definește capacitatea umană în raport cu științele, dar și cu expresivitatea sensibilă. Înțelegerea operei de artă prin intermediul ontologiei va duce către o înțelegere a umanismului. Determinarea aparatului conceptual ontologic necesar în descifrarea operei de artă ține de existența simplă a omului. Arta, ca un concept universal, definește, explică și este un fel de existență a omului. De aceea, introspecția ontologică va aduce în discuție natura umană ca formă
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
nu limita imaginația, creează un nou concept atunci când limitele conceptului prim sunt depășite: toate conceptele deschise sunt indefinibile, de exemplu, arta este indefinibilă (Weitz, Open Concept Argument). De aceea, pentru cei mai mulți sceptici, definiția artei în mod tradițional implică o confuzie conceptuală. Dacă încercăm o analiză distinctivă pentru toate tipurile de artă vom observa că nu au o natură comună și, astfel, nu putem oferi o definiție care să cuprindă arta în totalitatea activității sale. Arta ca formă activă nelimitată nu necesită
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
imagistic înțelese ca elemente ale gândirii abstracte. Încă din Republica, Platon face o distincție între ideea de mythos ce corespunde imaginii și ideile de ergon (action) și lógos (dialog rațional). Toate cele trei stări funcționează împreună 29 și articulează schema conceptuală a relației dintre formă și obiect. Prin mythos, obiectele capătă narativitate și, astfel, devin artistice. Dar miturile nu corespund cu o gândire a unei națiuni ci cu limbajul care le construiește. Istoricitatea complexă a operei pleacă de la interpretările simbolurilor și
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
oferă o mitologie bazată pe puterea expresivă a imaginii, adică oferă ceea ce cuvântul nu reușește. De exemplu, mitul platonician este și o formă mai complexă de a putea reda anumite idei, trebuie să gândim în imagini când ne lipsește expresia conceptuală. Astfel, prin mit se pot reda ideile ce depășesc sfera rațiunii, ele fiind de domeniul imaginarului, prin urmare sunt caracteristice artisticului. Pentru că se opune fără să nege ideea de lógos, mitul poate fi gândit și ca o formă a vorbirii
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
rațiunii, ele fiind de domeniul imaginarului, prin urmare sunt caracteristice artisticului. Pentru că se opune fără să nege ideea de lógos, mitul poate fi gândit și ca o formă a vorbirii devenind un concept social istoric aflat în opoziție cu explicația conceptuală. Jocul arbitrarului, din cadrul creației, este redat de raportul dintre mythos și lógos și este gândit de Platon în trei etape apofantice în jurul lumii socratice. În prima etapă apofantică, mitul este la exterior încercând să cuprindă lumea dominată de lógos, o
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
ideal enunțat în formă istorică"32. În acest sens mitul este înțeles ca o descripție metaforică a fenomenelor naturale. Mitologia este strâns legată de idee și devine o mitologie a rațiunii: "aceasta este originalitatea gândirii mitologice - să joace partea gândirii conceptuale"33. În perioada antică mitul are capacitatea de a oferi spiritului grec o predilecție pentru ceea ce trece de la vizibil la invizibil: mitul este o propoziție neadevărată care lasă loc să fie descoperit adevărul. Astfel, în jurul mitului se creează o idee
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
prin pixelii suprafeței și este specific magicului. Metamorfozarea timpului face să înțelegem fotografia și filmul ca forțe ce pot crea o conștiință a magicului ce se opune conștiinței istorice. Abstractizarea lineară a suprafețelor imaginii se poate face numai prin gândirea conceptuală care extrage din fenomenalitatea imaginii ceea ce corespunde conștiinței istorice. Astfel, imaginea se opune scrisului întrucât imaginea este specifică imaginației, iar decodarea imaginilor înseamnă înțelegerea simbolurilor care, odată transpuse în cuvinte, dețin metacodul. Prin intermediului metacodului, putem intra în specificitatea filmului
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
din imagini cinetice. Filmul are în plus față de fotografie sunete și texte. Textele nu au ca scop explicarea imaginii, ci aduc un surplus compoziției imaginii, contribuind la narațiunea sa. Interpretarea imaginilor cinetice și a sunetelor se face atât prin gândirea conceptuală, cât și prin imaginație. Irealitatea filmului este redată de imagine oferind spațiu imaginației, în timp ce sunetele și textele oferă un timp linear. Astfel, spațialitatea filmului are o finalitate în cadrul repetiției sale infinite. Înțelegerea naturii filmului se poate face prin intermediul unei epistemologii
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
picturii; de exemplu, sticla - pictura pe sticlă ce obișnuiește să desemneze obiectele de cult sau vitraliile. Creația expresivă duce la diferite forme ale artei picturale, ca schița, desenul, compoziția sau obiecte finale abstracte, ce au ca scop manifestarea expresivă și conceptuală a artistului. Pictura poate fi naturalistă sau reprezentațională și este dominată de motive și idei ce țin de viața religioasă, mitologie sau viața socială. Astfel, relația dintre obiectul real și pictură "nu poate fi experimentată în mod simplu și imediat
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
caracterizat prin redarea unor imagini clare, specifice și înrămate. Elementele redate țin de natura reală sau de obiectele reale descoperite. Stilul oferit de Grupul f/64 intră în contradicție cu pictorialismul ce se focalizează pe redarea frumosului vizual. Prin fotografia conceptuală se ilustrează ideea, iar ceea ce se urmărește este determinarea unei vizualizări conceptuale. Compoziția unei astfel de fotografii poate suporta modificări prin programe specializate, în virtutea reprezentării ideii dorite. Formele noi pot fi folosite, precum fotojurnalismul sau documentarul fotografic. Fotografia este determinată
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
de natura reală sau de obiectele reale descoperite. Stilul oferit de Grupul f/64 intră în contradicție cu pictorialismul ce se focalizează pe redarea frumosului vizual. Prin fotografia conceptuală se ilustrează ideea, iar ceea ce se urmărește este determinarea unei vizualizări conceptuale. Compoziția unei astfel de fotografii poate suporta modificări prin programe specializate, în virtutea reprezentării ideii dorite. Formele noi pot fi folosite, precum fotojurnalismul sau documentarul fotografic. Fotografia este determinată de anumite categorii individuale. Prin intermediul categoriei de asemănare se determină caracterul său
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
in historical form" (t.m.) Friedrich Schleiermacher, On Religion: Speeches to its Cultured Despisers, traducere de John Oman, K. Paul, Trench, Trübner, Toronto & Londra, 2006, p. 101. 33 "This is the originality of mythical thinking - to play the part of conceptual thinking [...]" Claude Lévi-Strauss, Myth and Meaning, Editura Universității din Toronto, Toronto, p. 24. 34 Cf. Jon R. Stone (ed.), The Essential Max Müller: On Language, Mythology, and Religion, Palgrave Macmillan, New York, 2002. 35 "În gândirea antică grecească termenul de muthos
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
său problematic și a ridicat imperativul unor noi soluționări, menite să reconfere demnitate supremei îndeletniciri spirituale și să recâștige domenii de exercitare teoretică (țintind astfel o reinvestire a funcției sale de păstor al tuturor temeiurilor). Totuși, fără a ignora edificiul conceptual clădit în jurul structurilor fundamentale ale Dasein-ului, filosofia contemporană a tentat recuperarea și revalorizarea sensului clasic al conștiinței prin restituirea teritoriului ei legitim, adică prin delimitare riguroasă de instanțierile spontaneității conștiente și prin indicarea dimensiunii ei sociale. Astfel, în descendența lui
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
mari religii) presupun ample și profunde întreprinderi reflexive, bucle ale unui circuit progresiv care extrage și supune dezbaterii circumscrieri sistematice, îndemnuri practice, repere normative, considerații principiale, criterii orientative și, mai ales, definiții nuanțate ale eidos-ului suprem (polideterminări în funcție de o constelație conceptuală ce capătă în cadrul fiecărei teorii o culoare particulară). Aici, replierea pe sine devine un leit-motiv care transgresează exercitările individuale (de tipul "oglinzii" sau al daimon-ului socratic) și asumă un dublu destin colectiv (care reunește un versant al acumulărilor într-
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
trăită a conștiinței de sine aduce cu ea vasta anexă teoretică a efortului biografic esențial și o dată cu aceasta o exigență descriptivă a drumului în sine. În conformitate cu această nouă normă, pasul filosofic hotărâtor menit să prelungească și să confirme inovator miezul conceptual al teoriei kantiene ar consta în elaborarea riguroasă și pertinent-expozitivă a unui nou tip de sinteză, care să păstreze firul metodologic al noțiunii create de Kant, dar care să conțină în același timp determinări și caracteristici potrivite noii sarcini. Agentul
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
sine în condițiile unei reglementări aplicative stricte a unor principii rigide ale cogniției). Evaluarea de sine trebuie să fie laxă exact în măsura în care are de surprins o mare de manifestări individuale și în măsura în care pentru asemenea țintă cognitivă nu există un aparat conceptual unanim-consacrat. Ca atare, spre deosebire de evoluția logic-înlănțuită care conduce la tabela kantiană a categoriilor, știința specială care izvorăște din conștiința de sine și se bazează pe reflexie își îngăduie o evoluție surprinzătoare, în termeni inediți și cu miză inovatoare. A doua
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
se prescrie cu anticipație capătul de drum (un capăt unitar și stringent-cumulativ), adică nu are întotdeauna o tipologie regulativă a proiectului, care să îngusteze spațiul de manevră și care să oblige la proceduri sintetice precis orientate. Altminteri, coordonarea în întreguri conceptuale are, la "fața locului", de cele mai multe ori un sens unic de la multiplicitate către unitate, iar parcurgerea acestui drum este rareori dirijată de o temă înglobatoare impusă. Dar, chiar și așa, sinteza conștiinței reflexive nu ar conduce cu necesitate către o
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
caz, diversitatea) și diferențele din realitate, creând o rețea rațională cu față personalistă peste experiențele individuale. Scopul acestei sinteze este cel de a explica și a progresa parcursul destinal și nu cel de a statua definitiv și convergent niște repere conceptuale eterne și rigide. Ea este o sinteză reflexivă pragmatică (implicată ca atare în conținutul intensional al noțiunii de "conștiință"), îndepărtată de monopolul țintei pur teoretice, dar utilizând din plin tehnici și metode ale cogniției. Strict metodologic vorbind, ea este tot
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
în sectorul vizării subiectului ca reper noematic) determinațiile coordonatoare și acoperă astfel spațiile vide ale obiectivității interioare (care poate suplini efortul cognitiv prin construcție de sine, însă păstrând proporțiile corespunzătoare unui relativ dezavantaj legat de mijloace). Fenomenul țeserii unei rețele conceptuale peste realitatea internă (care, practicată "supraîncărcat", conduce la mântuirea diferențelor) este absolut necesar în perspectiva unei norme protective care reclamă prezervarea unei realități interioare intangibile și care moșește schimbarea doar cu prețul unei irumperi spontane ce se petrece oarecum de la
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
Dacă, pentru a face loc influenței culturale a unor eterne structuri inconștiente colective, Lucian Blaga afirma că "socotim spiritul ca o zonă mai largă decât conștiința"37, filosofia personalistă a reflexivității trebuie să vizeze, alături de teritoriul abordabil al unor determinări conceptuale supraordonate, și regiunile învăluite de mister ale unei lungi tradiții de sedimentare spirituală de tip arhetipal. Într-adevăr, și într-o direcție și în alta conștiința este adesea excedată de dificultatea sarcinii, însă, adevărata măreție a curajului auto-constructiv și inovator
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
care, în întregul ei, este prinsă într-o lentă scufundare"40. Astfel, similaritatea tehnică rămâne la nivelul simplei întregiri, cu mențiunea că reflexivitatea o preia în uzul unui ritual obișnuit, a cărui frecvență potențială îl îndepărtează de solemnitatea înaltei investiri conceptuale care se desprinde din descrierea heideggeriană și îl ridică din nebuloasa unui context colorat emoțional la cota impunătoare a transparenței intelectuale reci pe care o poate atinge individualitatea repliată pe sine. Diferența metodologică ce separă manierele suprastructurante ale celor două
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
duble nevoi (aceea de înnoire și aceea de fixare a noii achiziții) și abia în final, o dată cu epuizarea fenomenologiei care-i este proprie, ajunge să manifeste o tendință naturală către stabilitate (un fel de pas dialectic prevăzut și de sinteza conceptuală hegeliană: "căci conștiința [schimbătoare] nu are ca fiind esența dacât conștiința opusului ei și a propriei sale nimicnicii... în ridicarea din aceasta ea merge către imuabil"42). De aceea, mișcarea către opus ("orice schimbare se face de la un contrariu la
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]