6,026 matches
-
spate la baza rambleului, în compania unei tufe de mătrăgună, clătinată de vînt. Bună seara! Luat prin surprindere, Mihai ridică privirea. În fața sa, la distanță de numai doi pași, stă o femeie de-o eleganță vestimentară desăvîrșită, încadrîndu-i parcă frumusețea discretă. Un pardesiu dintr-un material crem, cu vagi nuanțe de bleu, puse în evidență de lumina tuburilor fluorescente. Pe cap, o tocă din același material. Eșarfă, rochie crem, pantofi cu toc, asortați rochiei. Ține poșeta crem sub braț și mănușa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Ajunsă lîngă fereastră, trage draperia și privește afară: Ce fain se vede orașul! Cînd îl simte pe Mihai la spatele ei, stă nemișcată pînă ce palmele bărbatului, lunecate de-a lungul brațelor, îi cuprind între ele umerii. Face o mișcare discretă de retragere și se lipește de trupul lui într-un gest de felină. Ți-ar plăcea să locuiești aici? întreabă fără să întoarcă privirea. Aici, nu știu. Cu tine, da! Liliana își pleacă bărbia în piept și se lasă pradă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
o mai iubește. Îi place, dar n-o iubește. Chiar și conflictul de prim-plan drama unui mare inventator i se pare străin. Mult mai apropiată de sufletul lui a simțit acum drama soției acestuia, o femeie de o frumusețe discretă și o comportare de tînără complexată. Este de profesiune decoratoare, dar se dovedește a fi o mare pictoriță. Are și o meteahnă: îi place vodca, și numai cea de calitate, din cauza căreia face, tot mai des, crize de depresie psihică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
ce face acum și pentru că piciorul îl doare din cauza efortului din zilele precedente, Mihai pleacă direct spre spitalul de ortopedie. Doctorul Manoliu?! se uită cruciș o asistentă oprită din drumul ei grăbit pe culoarul lung. Poftiți, face ea un gest discret spre un bărbat în alb, care împinge o targă pe roți. În urma femeii plecate repede, fîțîindu-și fundul mai mult cu vulgaritate decît cu grație feminină, Mihai se simte descumpănit. E deja tîrziu și doctorii au început să plece acasă. Trebuie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
din fier forjat, două femei stau de vorbă. Cea de pe trotuar, îmbrăcată elegant, într-un pardesiu bej, s-a aplecat mult, parcă ar povesti ceva și-i e teamă să nu fie auzită. Trecînd prin spatele ei, Mihai reține parfumul discret și imaginea părului castaniu, ondulat în bucle frumoase, inconfundabile. Alături, dincolo de gardul din plasă de sîrmă, un cățel face scandal cît îl țin puterile. Mihai îl privește amuzat și-și continuă drumul. Are o stare ciudată de bună dispoziție. Știe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
în serios și... Tamara se oprește, mușcîndu-și îndelung buzele. Mihai se retrage cuminte la locul lui. Are în față o femeie care nu lasă deloc impresia că se apropie de 40 de ani. Dimpotrivă! Doar ochii ei triști și cutele discrete din colțul gurii, ce-i fac buzele mai fermecătoare cînd o privește din față, par s-o trădeze. Mai bine mi-ai fi dat palme! șoptește ea, fixîndu-și privirea în ochii lui Mihai. Comportarea ta, atunci, mi-a accentuat criza
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
pe lîngă care trece le scapă un gest ori o privire de admirație. Bună seara! se oprește Doris la numai un pas de cei doi. Cînd studenta întinde mîna, Mihai se grăbește să o prezinte, atingîndu-i brațul, ca un semn discret: Lidia Olteanu, ingineră, spune el. Urmează un schimb de păreri despre spectacol, apoi, retrăgîndu-se împreună spre locul de unde a venit, Doris prezintă o familie în vîrstă, muzicieni, prieteni de-ai mamei sale. Cînd prinde un moment de neatenție a studentei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
o gașcă de liceeni care făceau experimente cu droguri. Cumpărau marfa de la un saxofonist numit Les Weiskopf. Morrow era un avocat putred de bogat, care contribuia din greu la fondurile Departamentului, și voia ca Weiskopf să fie strîns cu ușa discret, fără publicitate. Jack Îl cunoștea pe Weiskopf: vindea Dilaudid, avea părul scurt, lins, și Îi plăcea pizda tînără. Worton i-a spus că dacă Își face bine treaba, Îl așteaptă tresele de sergent. L-a găsit pe Weiskopf În pat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
sînt adevărate. Karen i-a spus lui Joan că pînă acum te-ai purtat ca un gentleman, lucru pe care mi-e greu să-l cred. Sper ca asta să se termine diseară. După mica noastră Întîlnire dublă, urmează petrecerea discretă de la Badge of Honour și un interludiu intim pe undeva. Loew Își răsuci lanțul de la vestă. — Jack, ce zici, Joan face pe inaccesibila sau chiar are atît de mulți pretendenți? Jack răsuci cuțitul În rană. — Este o puștoaică foarte populară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
văzu pe hol pe Ellis Loew și pe Karen. Loew veni spre el. — I-am spus lui Joan că o să depui azi mărturie, iar ea i-a spus lui Karen. Îmi pare rău. Am rugat-o pe Joan să fie discretă. Jack, te rog să mă ierți! I-am spus lui Karen că nu poate fi de față la audiere, dar că va putea asculta prin difuzor În biroul meu. Jack, Îmi pare rău! — Ovreiașule, te pricepi de minune să-ți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
din ’53“, „Legătura Patchett frații Englekling și pregătirea de chimist a tatălui“, „Apartamentul lui Duke Cathcart percheziționat și foile din Paginile Aurii («tipografii») mototolite“. Dar White mai ascundea ceva - era absolut sigur. Depoziția, subliniată: „Patchett implicat (prin afacerea Fleur-de-Lis) În (discreta) distribuție de materiale porno anchetată de Moravuri În ’53, materiale pentru care Cathcart pusese la punct o rețea de distribuție, materiale porno legate de mutilarea cadavrului lui Hudgens“. Concluzie: O serie strînsă de conspirații infracționale foarte grave, datînd de cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
Fisk și Kleckner să Înceapă din nou căutarea lor. Și o nouă Încercare de identificare a celorlalți din poze. Pune deoparte linia de legătură dintre cazul porno Hudgens și cazul Atherton. La cerere, fostul inspector Preston Exley va face investigații discrete. O linie teoretică - de la Pierce Patchett la Duke Cathcart. Lynn Bracken a negat-o - o minciună. Depoziția lui Vincennes Îl prezenta pe Patchet drept distribuitor pe piață al materialelor porno pe care plănuia să le distribuie Cathcart. Dar cine le-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
știe că el Însuși nu se ridică la Înălțimea propriilor standarde. Îndepărtă repulsia cu iubire și respect. Ed ajunse devreme la Dining Car. Șeful de sală Îl anunță că oaspetele Îl așteaptă. Se duse În separeul lui preferat: un cotlon discret din spatele barului. Vincennes se afla acolo, cu o rolă de magnetofon. Ed se așeză. — Asta e banda de la microfonul...? Vincennes Împinse banda către el. — Da. E plină cu logoreea lui Mickey C. despre niște chestii care nu au nici o legătură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
Orice mare afirmare a spiritului trebuie să fie neîntinată de voință. Nu spun că voința trebuie să lipsească, ci că o bună exersare a ei presupune a o ține sub control. Voința, ca și eticul în general, trebuie să fie discretă; existența ei nu trebuie să se simtă decât atunci când ea lipsește. Iată de ce îl detest pe Nietzsche: în vidul conștiinței lui filozofice nu putea apărea decât voința, voința în forma ei cea mai proastă, ca voință de putere. La fel
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
Kierkegaard, Nietzsche, Freud sau Heidegger, a scrie cărți erudite și rafinate - toate acestea erau momente ale unui ritual de eliberare în spirit, într-o lume în care totul era cântărit și validat după criteriile "acțiunii" și "practicii". Această eliberare laterală, discretă și nespectaculoasă, vinovată, poate, în egoismul ei intelectual, a fost și este încă forma de supraviețuire a tot ce e mai bun în spiritualitatea română de astăzi. Dar nu însemna oare această "eliberare" o fugă de istorie? Nu spusese chiar
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
început de transpirație, făcea imediat o haltă sub un pom și își relua doar după câteva minute deambularea. Evident, cea mai prețioasă era substanța spermatică. Ea trebuia păstrată cu sfințenie în interiorul corpului. Risipirea ei echivala cu o sinucidere în etape discrete, diminuare a forței vitale și a facultății de judecare. Căsătoria și, în genere, femeia nu aveau ce căuta în viața unui filozof. Cât despre masturbație... Ea era echivalată cu păcatul suprem și împingea trupul în paragină extremă. Kant nu-i
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
este așa, pentru că dacă gândurile mele s-ar transforma pe dată în fapte, ați sta astăzi într-un mormânt, iar eu într-o închisoare." În curând, pe scrisorile către Friedgard, alături de semnătura lui Cioran apare cea a Simonei (cu un discret Amitiés), iar Friedgard sosește la Paris și îi vizitează pe Ciorani însoțită de prietenul ei Walter. Atelajul înaripat, condus după cum Friedgard crezuse de cuviință, își readuce pasagerul pe pământ și îl reașază în matca obișnuită a vieții sale. Zborul magic
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
aceeași pagină, mai întîi semnătura Regelui în partea stângă a paginii ― "Mihai" ―, apoi simetric, în dreapta, semnătura reginei ― "Ana" ―, sub cele două semnează principesa și, sub semnătura ei, în josul paginii, vine semnătura principelui. Perindarea aceasta este însoțită de obicei de aplecări discrete peste masă, pentru că mai fiecare are ceva de spus augustelor personaje. Am observat, în toate împrejurările asemănătoare în care m-am aflat cu familia regală, apariția fatală a două tipuri de figuri: nebunii și nostalgicii. Primii nu pot fi catalogați
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
și din această sufocare asumată în adâncurile muțeniei a răbufnit într-un scris torențial. Ca și cum cuvintele trebuiau împiedicate să se piardă în aer, urmând, dimpotrivă, ca, înnebunite de propria lor acumulare în matca tăcerii, să poată fi mânate pe trasee discrete către coala de hârtie și să explodeze, eliberator, acolo. Am primit, în două rânduri, scrisori de la el. Rareori am întîlnit o asemenea patimă a scrisului, un asemenea mod de a te lăsa devorat prin cuvânt. Scrisorile, șerpuind pe zeci de
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
cu batista la gură. Atunci am avut revelația că morala are ca premisă imaginea de sine reflectată în ochii celorlalți și că, dacă imaginea aceasta rămâne "la sine" ― omisă, latentă și ascunsă cu grijă ―, morala poate deveni la limită ticăloșie discretă. Colegul meu logician era liber de felul îh care imaginea lui se reflecta în ceilalți și "morala" lui venea astfel de dinaintea oricărei morale. El era, ca să zic așa, premoral moral. Putea fi mitocan, nesimțit, hidos ― dar nu ticălos. Putea trăi
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
însărcinată pe scări în sus. În timp ce Lisa își ținea micul discurs, își ținea ochii pe Jack sau, conform poreclei ei pentru el, Cireașa de pe Tortul Acestei Seri. El se sprijinea de perete, cu mâinile încrucișate, îmbrățișând-o cu zâmbetul lui discret și făcând-o să se simtă apreciată. Bucuria pe care o simțea a crescut și mai mult. Aceasta era seara cea mare. De când el se întorsese din New Orleans, fuseseră amândoi mult prea ocupați pentru a se bucura unul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
Vera Lebedeva, îi spuse ce avea de spus și o liniști, deoarece fata căuta scrisoarea și plângea. Se îngrozi când află că scrisoarea fusese șterpelită de tatăl ei. (Prințul află apoi de la fată că le făcuse mai multe asemenea servicii discrete lui Rogojin și Aglaiei Ivanovna; nu-i trecuse prin cap că astfel îi putea dăuna lui cu ceva...) Iar prințul ajunse în cele din urmă atât de indispus, încât peste două ore, când veni la el cineva trimis de Kolea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
-i e scris să fie soțul Aglaiei“. Aceasta era hotărârea cu care se trezi a doua zi dimineața. Dar, tot în cursul dimineții, pe la ora doisprezece și ceva, dădu dovadă de o inconsecvență uimitoare. La o întrebare, de altminteri extrem de discretă, pusă de surorile ei, Aglaia răspunse deodată cu răceală, retezându-le-o cu obrăznicie: — Niciodată nu i-am promis nimic, niciodată în viață nu l-am considerat drept logodnicul meu. Pentru mine e un străin ca oricare altul. Lizaveta Prokofievna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
îndulcirea instinctelor și întreaga diluare a sufletului modern ne-au dezvățat de mângâierile furiei și ne-au slăbit vitalitatea gândirii, din care emană arta de a blestema. Shakespeare și Vechiul Testament ne prezintă oameni față de care sîntem maimuțe înfumurate sau domnișori discreți, ce nu știu să-și urle în spațiu durerile și bucuriile, să provoace natura sau pe Dumnezeu. Iată unde au dus câteva secole de educație și de prostie savantă! Pe vremuri muritorii strigau, astăzi se plictisesc. Explozia cosmică a conștiinței
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
nu pot fi vii decât prin lipsa de formă, prin elementar și primordial. Și izbucnirea vieții în ei are totdeauna ceva inuman, ce sfidează conveniențele. Întreg mesianismul germanic are acest caracter elementar, exploziv și orgolios, în deosebire de cel francez, discret și rezervat, dar nu mai puțin imperialist. Discreția mesianismului francez, masca permanentă sub care se ascunde,ne face să înțelegem de ce el a fost privit totdeauna cu mai multă simpatie decât sinceritatea brutală a celui teutonic. Determinarea omului german ca
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]