5,468 matches
-
pelin de mai. Adjutantul îl privi fix pe Bîlbîie, acesta se mai liniștise, după o clipă de ezitare se ridică de la masă și în cursul mișcării, hîrîind scaunul pe podele, rosti "Caraiman, domnul Caraiman este așteptat la Vladia. Urmează un marș asupra Capitalei. Ca-n Italia, marșul asupra Romei, toată lumea la cazarmă, nimeni nu mișcă în front. Ceea ce am văzut la Vladia mi-a ajuns." În stradă, Bîlbîie l-a prins de braț, "nu putem merge prea mult împreună, oricum, ești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
fix pe Bîlbîie, acesta se mai liniștise, după o clipă de ezitare se ridică de la masă și în cursul mișcării, hîrîind scaunul pe podele, rosti "Caraiman, domnul Caraiman este așteptat la Vladia. Urmează un marș asupra Capitalei. Ca-n Italia, marșul asupra Romei, toată lumea la cazarmă, nimeni nu mișcă în front. Ceea ce am văzut la Vladia mi-a ajuns." În stradă, Bîlbîie l-a prins de braț, "nu putem merge prea mult împreună, oricum, ești în uniformă, și eu nu pot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
de bine de "cazul" său, încît îi era teamă să nu fie o simplă potriveală, o coincidența stupidă, mai ales potrivirea de nume Stoicescu la Vladia, Stoicescu în casa lui Basarab Cantacuzino, la recepția oferită în cinstea lui Italo Balbo. Marșul asupra Capitalei, marșul asupra. Romei. Stoicescu-Balbo. Ca în romanele cu aventuri. Era de-a dreptul caraghios, dacă i-ar spune așa ceva lui Mihail l-ar trimite la plimbare. În viață nu există coincidențe, cu atît mai mult în lumea noastră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
cazul" său, încît îi era teamă să nu fie o simplă potriveală, o coincidența stupidă, mai ales potrivirea de nume Stoicescu la Vladia, Stoicescu în casa lui Basarab Cantacuzino, la recepția oferită în cinstea lui Italo Balbo. Marșul asupra Capitalei, marșul asupra. Romei. Stoicescu-Balbo. Ca în romanele cu aventuri. Era de-a dreptul caraghios, dacă i-ar spune așa ceva lui Mihail l-ar trimite la plimbare. În viață nu există coincidențe, cu atît mai mult în lumea noastră. Doar cauze și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
un regat al ordinii, al credinței, al devotamentului. Toată lumea în uniformă și toți într-o aliniere perfectă. Ca la masa de exerciții tactice, Caraiman e totuși un prusac și sîngele apă nu se face. Uniforme, fanfare, clopoței, steaguri, pas de marș, salut organizat și unison! S-ar putea să reușească, eșantionul viitoarei Țări ar putea să-l dea gata pe domnul Caraiman, cam sastisit de cabarete. Uniforme și bani. Va avea grijă să-l îngroape sub eghileți, canafi, ciucuri, cizme, unele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
formațiuni paramilitare și pe toți îi năucise un val de supunere devotată, bezmetică în lipsa ei de gîndire și inițiativă, le plăcea, ăsta era succesul colonelului Ștoicescu, le plăcea să nu mai gîndească, să se miște pe ulițe în formație de marș, să înțepenească în posturi de pază, să mănînce la cazan zdrăngănind din gamele, să facă ronduri noaptea, să umble tîrîș pe coclauri fără sa crîcnească, să se îmbrace la fel și să nu vorbească decît întrebați. Dacă priveai lucrurile cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
avea un alt pariu important de câștigat: stratagema publicitară ce urma să aibă loc în piața din fața catedralei la prânz. Trei femei care voiau să-și vândă rochiile de mireasă aveau să se îndrepte spre un altar improvizat pe fundalul marșului nupțial, purtând fiecare o etichetă cu prețul pe rochie, spre a promova lansarea ziarului. Fuseseră anunțați reprezentanții presei locale și naționale și postul de televiziune Eastwards promisese că o să trimită o echipă de filmare. Dar mai întâi trebuia să îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
N. Manolescu) Mergând spre Hârlăutc "Mergând spre Hârlău" Mai anii trecuți, mergând spre tabăra de la Șipote, am făcut un drum care mi s-a părut grozav de lung. Era într-o zi înăbușitoare de august; în ajun făcusem cel dintăi marș ca ofițer în rezervă, cu cizme nouă, și tălpile picioarelor mi se beșicaseră; precum se cuvenea unui târgovăț, făceam ziua a doua de marș în ambulanță, în tovărășia doctorului Andronescu, un om foarte vesel, cu burta mare. Pornisem pe un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
părut grozav de lung. Era într-o zi înăbușitoare de august; în ajun făcusem cel dintăi marș ca ofițer în rezervă, cu cizme nouă, și tălpile picioarelor mi se beșicaseră; precum se cuvenea unui târgovăț, făceam ziua a doua de marș în ambulanță, în tovărășia doctorului Andronescu, un om foarte vesel, cu burta mare. Pornisem pe un drum întortochiat, prin ținutul Botoșanilor. Coloana își întindea înainte furnicarea neagră în care se țeseau scânteieri, se încovoia printre muncele, cobora în văi, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
certase, " Stricato, nu mă mai tîrî pe la toți doctorii, că oricum o să mor", după care a îngenuncheat teatral în fața sicriului strigând " Voi îndeplini tot ce mi-ai spus tu", în timp ce afară, fanfara, în mod expres nedorită de răposat, își continua marșul funerar făcând să geamă alămurile. Apoi, fără nici o noimă mi-au venit în minte vrăbiile care se jucau în praful cald de pe uliță în cătun, câinele care se oprise și urina pe trunchiul gutuiului de la poarta Martei. "Îți împute gardul
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
televizorul, era încă prea devreme chiar și pentru telejurnalul de seară, ori radioul micuț care hârâia îngrozitor când schimba posturile și-o enerva groaznic, dar s-a hotărât probabil să nu schimbe postul și în toată casa a răsunat un marș de zăngăneau geamurile, până a reușit să-l potrivească în surdină. Bombănea abia auzit, în timp ce își întindea brațul să miște butonul de volum. Acum a răsuflat a ușurare, s-a așezat și a poftit-o să se așeze într-un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
în care să facă drumuri și mai lungi și să nu rămână închisă în casă. De asta îi e teamă. Doar după un timp de tăcere în care se privesc fiecare cu gândurile la altceva, fără să dea vreo atenție marșului, scăldate amândouă în lumina caldă și roșiatică a amurgului năvălind pe ușa-fereastră larg deschisă, aducând mirosuri prăfoase de oraș zgomotos și aglomerat și de frunze proaspete și de flori umflând arborii cu ciorchini de culori înfierbântate, spune: „Mă duc să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
de-a latul încăperii celei mari, prin vestibul, către bucătărie. Deschide ușa după bunul ei obicei, încet și puțin, atât cât să-și strecoare trupul subțire, cu privirea mai mult în pământ, îngânând niște sunete care nu seamănă deloc cu marșurile radioului. Când dă cu ochii de Andrei Vlădescu, scriind la măsuța de lângă dulap, tresare. De fiecare dată i se întâmplă la fel. Stă în camera lui sau în bucătărie și, dacă scrie, nu-i iese în întâmpinare și nu-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
și avînd imprimate caractere japoneze În culori vii la prova și la pupa. O ceremonie complicată de botez se desfășura În fața clubului Shanghai. Zeci de civili japonezi importanți, În redingotă, alături de germani și italieni În uniforme fasciste extravagante urmăreau un marș al marinarilor și ofițerilor japonezi. Două tancuri, mai multe piese de artilerie și un cordon de marinari Înconjurau locul de defilare, așezați pe șinele de la capătul liniei de tramvai. Șinele circulare de fier răsunau sub bocancii soldaților, partitura victoriei lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
ani și Încă Își dădea seama că o place. Era una din puținele persoane din lagărul Lunghua care aprecia umorul Întregii situații. Încercînd să facă la fel ca ea, zise: — O recompensă? Doamnă Vincent, nu uitați că sînteți englezoaică. 29 Marșul spre Nantao Întocmai ca parada unui carnaval sărăcăcios de țară, marșul dinspre lagărul de la Lunghua spre docurile din Nantao Începu două ore mai tîrziu. De la locul lui din fruntea coloanei, Jim urmări adunarea deținuților, istoviți deja de lunga așteptare. Sub
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
din puținele persoane din lagărul Lunghua care aprecia umorul Întregii situații. Încercînd să facă la fel ca ea, zise: — O recompensă? Doamnă Vincent, nu uitați că sînteți englezoaică. 29 Marșul spre Nantao Întocmai ca parada unui carnaval sărăcăcios de țară, marșul dinspre lagărul de la Lunghua spre docurile din Nantao Începu două ore mai tîrziu. De la locul lui din fruntea coloanei, Jim urmări adunarea deținuților, istoviți deja de lunga așteptare. Sub privirea plictisită a jandarmilor japonezi, deținuții ieșiră cu precauție pe porți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
pături făcute sul, femeile cu boccele de haine zdrențuite adunate În coșuri de paie. Tații cărau În spate copiii bolnavi, În timp ce mamele Îi țineau pe cei mai mici de mînă. Cum stătea În spatele mașinii oficiale japoneze, care avea să conducă marșul, Jim fu surprins să vadă atît de multe lucruri personale care rămăseseră pe sub priciuri În decursul atîțior ani petrecuți la Langhua. Era limpede că distracția fusese printre primele pe lista de priorități a prizonierilor, cînd Își făcuseră bagajele, Înainte de a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
Fumul se risipea Între camioanele sanitare. Doi soldați tineri Îi dădeau găleți cu apă doctorului Ransome, care le lua plictisit, dar trupele de securitate nu păreau mai interesate de prizonierii de la Lunghua, care ocupau terenul de fotbal, decît fuseseră În timpul marșului din ziua anterioară. Cu picioarele tremurînde, Jim se ridică și cercetă mașinile parcate, În căutarea Packard-ului părinților săi. Dar unde erau șoferii? Ar fi trebuit să aștepte lîngă mașini, așa cum făceau Întotdeauna În fața country club-ului. Apoi un mic nor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
cort și de lăzi de lemn. Erau, fără Îndoială, rămășițe omenești, pete de sînge și excremente, din care se hrăneau mii de muște. Motorul unui camion-sanitar porni cu zgomot. Soldații japonezi coborîseră de pe trepte și se așezau În formație de marș. Paznicii se urcară cîte doi prin partea din spate a camionului, cu măști de pînză pe fețe. Ajutat de trei prizonieri englezi, doctorul Ransome Îi dădea jos pe aceia care erau fie morți, fie prea bolnavi ca să poată continua călătoria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
lor pămîntul moale. Jim se așeză pe vine lîngă domnul Maxted, mișcîndu-i diafragma ca pe niște foale. Îl văzuse pe doctorul Ransome reanimîndu-i pe pacienți și era important ca domnul Maxted să se simtă Îndeajuns de bine ca să se alăture marșului. În jurul lor, deținuții stăteau În șezut, iar cîțiva bărbați erau În picioare lîngă soțiile și copiii lor, strînși grămadă. Mai mulți dintre deținuții mai bătrîni muriseră În cursul nopții. La vreo trei metri mai departe, doamna Wentworht, care jucase rolul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
pe cineva de care să ai grijă, era ca și cum altcineva ar fi avut grijă de tine. Jim ascultă camioanele traversînd parcarea și cutia de viteze gîfÎind cînd prinseră viteză. În cele din urmă, lagărul Lunghua fu dezmembrat. O formație de marș se formă lîngă tunel. Vreo trei sute de prizonieri britanici, bărbații mai tineri cu soțiile și copiii lor, se Înșiraseră pe pista de alergări și erau inspectați de către un sergent de jandarmi. LÎngă ei, pe terenul de fotbal, erau acei prizonierii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
de dulăpioarele de băuturi. Mulți dintre ei, observă el cu bucurie, Îi făcuseră deja pe plac, iar Jim se simți furios pe acei deținuți care mai erau În stare să umble și care formau acum o a doua formație de marș. Bănui că erau plimbați prin diverse locuri ca să moară, dar el voia să rămînă pe stadion și să moară În fața Cadillacurilor albe. Jim șterse cu furie muștele de pe fața domnului Maxted. RÎzînd de doamna Vincent, Începu să se clatine pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
ca ringul de dans de la country club-ul din Shanghai. Izbucnirile luminoase se mutau dintr-o secțiune În alta a tribunelor, transformînd mobilele Într-o serie de tablouri luminate de reflectoare, ilustrînd viața coloniștilor britanici. Spre Înserat, ultima formație de marș se adună În dreptul tunelului. Jim stătea lîngă domnul Maxted, urmărindu-i pe cei cincizeci de prizonieri cum se așezau singuri Într-o coloană. Unde se duceau oare? Mulți dintre bărbați și femei abia se puteau ține pe picioare, iar Jim
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
o mască de bumbac pe față Își mișca lanterna pe fața celor morți, apoi Îi Întorcea pe spate. Un civil eurasiatic, În cămașă albă, mergea În spatele japonezului, gata să-i ajute pe cei cărora li se ordona să se alăture marșului, ca un curier al unei companii eficiente de turism. La marginea terenului, paznicii japonezi dezbrăcau deja trupurile morților, luîndu-le pantofii și curelele. — Domnule Maxted... Într-un ultim moment de luciditate, Jim se ridică, știind că trebuia să-l părăsească pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
turism. La marginea terenului, paznicii japonezi dezbrăcau deja trupurile morților, luîndu-le pantofii și curelele. — Domnule Maxted... Într-un ultim moment de luciditate, Jim se ridică, știind că trebuia să-l părăsească pe arhitectul muribund și să se alăture formației de marș În noapte. — Trebuie să plec acum, domnule Maxted. E timpul ca războiul să se fi terminat... Încercă să stea În picioare, cînd simți că domnul Maxted Îl apucă de Încheietura mîinii. — Nu te duce cu ei... Jim... stai aici. Jim
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]