4,917 matches
-
o facă. E de datoria mea, pentru asta m-au ales oamenii“ - zice - „și cred că Ed și Lawrence ar prefera să fiu eu acela. Am discutat cu ei“ - zice, se spunea, firește, că se dusese să-i vadă la pușcărie și că se-nțeleseseră de minune, rîdeau și se distrau - „ar prefera să fiu eu și nu altcineva“. „Așa e, dar cred c-o să te mustre conștiința“ - a zis domnul Grant. „Chiar mă-ntreb cum o să-ți mai tihnească somnul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
și răvășit, ca un cuib de pasăre, Îi cădea În ochi, iar barba care-i crescuse pe față era probabil nerasă de șase săptămîni... ce mai, arăta ca și cum nu se mai bărbierise și nu se tunsese de cînd intrase-n pușcărie, toată Înfățișarea lui ar fi băgat În sperieți și-un urs. Cum Îi spuneam lui taică-tu mai tîrziu, ceilalți se gîndiseră la tot ce i-ar fi putut fi de folos ca să scape din Închisoare, dar nu și la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
a românilor, născută din timpuri imemoriale, vizavi față de ideea de hoție. Am spus mai sus despre cei care sug fără grijă la pieptul generos al bugetului, dar sincer vă spun, nu trag speranță c-am să văd vreodată în România pușcării burdușite cu marii căpcăuni înghițitori de autostrăzi, care rămân doar pe hârtie, sau cu marii magicieni ai licitațiilor, dar cu mirare văd, în fiecare zi, în ochii conaționalilor mei spaima, tremurul, groaza de a nu fi furați. E de mai
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
fi măcinat acum la moara mea. Președinte, nu mi-aș fi dorit. Pe post de Băsescu, a unei țări oarecare, nu-i prea mare scofală, azi ești, mâine nu te mai alegi, ba te mai pot unii trimite și la pușcărie după ce ieși de la Cotroceni, pe motiv de flotă furată. Sunt sigur că o să mă întrebați, de ce și eu, ca om serios, devotat patriei și țuicii de Cursești, ținând din toată inima la cei care au ajuns muritori de foame, mă
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
pentru familie. Ocupație extrem de riscantă, care s-a soldat cu moartea pentru destui dintre hoți, îngropați sub maldărele de moloz și schelărie ale structurilor șubrede, rămase după prăduiala marilor hoți. Ba s-a întâmplat ca uneori aceștia să ajungă la pușcărie pentru furt de fier vechi. Sute de amărâți din localitățile menționate și multe altele, de pe cuprinsul patriei, au făcut din asta o meserie, în timp ce pentru alții, fierul vechi a devenit pur și simplu, o sursă de titluri „nobiliare". Așa s-
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
și eficient. De asemenea se speră, că pe unii dintre cei prinși, îi vor mânca, prăjiți și sărați corespunzător, acțiune, care în mod sigur, va avea dublu efect și anume: se va reduce dintr- un foc atât aglomerația actuală din pușcării, cât și riscul de recidivă. Apropo, tot despre reduceri, onor conducerea noastră guvernamentală, chiar de 1 iunie a lansat un proiect pregătit cu migală de Casa de Asigurări de Sănătate, și care stipulează clar: noi românii n-o să ne mai
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
o clădire cu fațada plină de pătrate, gata! știai că e o școală. Nu orbecăiai aiurea. La fel și cu celelalte: orice ființă sau lucru îți semnala din ce categorie făcea parte. Recunoșteai cu ușurință secția de miliție, spitalul, primăria, pușcăria, abatorul. Recunoșteai care femeie era măritată, care era gravidă, care era geloasă. În funcție de starea în care te aflai, imediat adoptai un stil onest. Oamenii și orașele erau niște cărți deschise. Doar informatorii, turnătorii și securiștii nu aveau un stil propriu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
o femeie din sat, care-l adoră și care i-a dăruit trei copii. Cel mai mic abia a făcut doi ani, deși Ladea e trecut de șaizeci. Un om nemaipomenit de vital care, chiar dacă a făcut ani grei de pușcărie pe vremea comuniștilor, se bucură de viață și smulge bolnavii din ghearele cancerului. Un luptător împotriva toxicei medicini alopate, mai adaugă ea. S-a înserat și Casa Poporului e luminată feeric de milioane de becuri. Parcul Izvor rămâne în întuneric
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
de la ore. Profesoara de chimie care avea oră cu clasa celor doi puști făcuți pilaf în mijlocul străzii a alergat într-un suflet la cancelarie, să-i pună absenți. Nici măcar nu luase catalogul cu ea. Acum se temea să nu înfunde pușcăria. Păcat de ei! Nu mai bine stăteau la oră? Și doar chimia e o materie așa de frumoasă! Pe Coceanu nu l-au putut extrage din mormanul de fiare decât după ce a venit echipa de la descarcerare cu flexul. I-au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
cândva, citind un interviu pe care i-l luase o ziaristă cam prea fragedă pentru așa o treabă. Seniorul, cum îi spuneau simpatizanții, se lăsase provocat de întrebările referitoare la detenția lui de șaptesprezece ani. Când îl aruncaseră comuniștii în pușcărie avea o sută treizeci și cinci de kilograme, făcea rugby, era, cum s-ar zice, bărbat bine. La eliberare, abia dacă-i mai rămăseseră cincizeci de kilograme de bărbat bine. Cum a fost posibil așa ceva? se aprinsese jurnalista cu codițe. Păi a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
și răsturnase căruța. Preotul căzuse cu gâtul sub un trunchi de paltin și atâta i-a fost. Fiu-său ajunsese proprietar de case și se lăbărțase peste ditai moșia, că i se urcase la cap. L-a băgat Dej la pușcărie pentru că nu voise să dea pământul la colectivă, de parcă nu i l-ar fi luat oricum. Ulterior, familia și-a schimbat apelativul grecesc și tot clanul a devenit Tupilat, să li se piardă urma. Însă tot prost s-au orientat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
un paradis psihiatric. Am început să urc serpentinele monotone, răsucite prin mijlocul pădurii de brad. După jumătate de oră, pe partea stângă, se ivi un gard gri, de beton, prevăzut cu sârmă ghimpată în partea superioară. Un depozit sau o pușcărie mi-am zis. După alte zece minute, gardul era întrerupt de o poartă blindată. Pe o placă se vedeau litere de tipar galbene: Spitalul de psihiatrie Măgura. Hm, poate că paradisul trebuia apărat de localnicii care auziseră de minunățiile dinăuntru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
Belgia. Venea acasă doar cât să-și lase nevasta gravidă, s-o știe în siguranță. Coafeza avea la activ vreo șaptesprezece avorturi, majoritatea făcute chiar în cada din apartament, căci la spital nu te lua nimeni în seamă. Ceaușescu înfunda pușcăria cu ginecologii care ajutau femeile să avorteze. Țara trebuia populată cu oameni noi, învățați de mici cu parăzile, defilările și spectacolele muncitorești de pe stadioane. Cei șaptesprezece avortoni erau acum undeva în ceruri, ori deveniseră strigoi, supărați că mama lor nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
Civile din Constanța. Era chiar în sediul primăriei. O clădire somptuoasă, în stil baroc. M-am temut ca funcționarii să nu fie dotați cu computere, să descopere în baza de date că eram pe cale de a deveni bigam, să înfund pușcăria pentru că furam nevestele de la gurile oamenilor. Norocul meu: nu aveau decât niște registre ferfenițite. Norocul sau ghinionul, cine putea ști? L LIX Avantajul apartamentului din Berceni era apropierea de liceul meu. În primele zile am plecat la serviciu la costum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
Cei de la Ocol au mers În pădure și au constatat că aracii tăiați de Țuluca putreziseră peste iarnă. O asemenea pagubă trebuia plătită de cineva și acel cineva a fost ales să fie chiar Țuluca. Ar fi făcut el și pușcărie dacă nu era tenace și nu-și petrecea doi ani prin procese și recursuri. Nu știu ce a Învățat el din acea Întâmplare, dar eu am tras concluzia că nici În pădure aracii nu au voie să putrezească de capul lor și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
femei a lui taică-miu a reușit din nou să tragă sforile și să-l Înfunde pe bătrân. L-a pârât cu ceva, l-a denunțat, știi cum era pe atunci, și l-a băgat pe vreo câțiva ani În pușcărie. Cum a dat de el, cu ce l-a pârât, ce s-a Întâmplat cu mama mea, despre toate astea nu știu nimic.“ „A, păi ești pe terenul tău acum, delațiunea, istoria, nu știu ce. Chiar vrei să faci un scenariu din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
tău acum, delațiunea, istoria, nu știu ce. Chiar vrei să faci un scenariu din asta?“ „Să vedem. Partea ciudată e că am fost făcut cadou familiei delatorului.“ „De ce, cum?“ - Întrebă Zare. „Uite așa, să mă Întrețină el cât timp e bătrânul În pușcărie. Sau poate că Grințu, tata deci, s-a gândit că prima lui femeie va avea grijă de mine. Ți-am spus că despre mama nu știu nimic.“ „Extraordinar!“ - zice Zare. „Șe oameni, bre, șe oameni!“ - adaugă și Așchiopoaie care-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
Vizuina lupului), așa cum, peste ani, avea să povestească la un pahar de vodcă În schița Mille pardons, madame! a lui Șukșin? Hei, Vova, Încotro băiatule, tu nu vezi că șoferul ambulanței Încă doarme râzând de niște bețivi care au făcut pușcărie pentru că s-au Îmbătat cu apă distilată? Ce știi tu despre știința pe care trebuie să o Înmagazineze un mare savant pentru a demonstra cât de vitală este pentru om agresivitatea și să obțină apoi premiul Nobel pentru biologie? Copiii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
smerenie și revoltă: „saule, saule, de ce mă prigonești?” / sunt eu Ștefan Doru Dăncuș Doamne / pentru ce îmi iei inima și iubirea / eu de-acum am să urăsc / cât de drag îți pot fi / dacă mi-ai dat copii / avuții avocați pușcării / nu sunt pavel Doamne / cum de-ai uitat că-s Doru Dăncuș... Amintiri juxtapuse, contrapondere la un prezent anost, debusolant - ce departe sunt nopțile cu zăpadă [„où sont les neiges d’antan...”]/cădeau fulgi narcotici pe carnea noastră fragedă / șoseaua
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
ceață. Suind și coborând, aștept acum liniștea și odihna veșnică. Trăim un gol spiritual. Respectul între om și om a murit demult. Bolșevismul ne-a umilit și ne-a martirizat până a nu mai fi noi. Tot omul, ca la pușcărie, e un număr, numai că nu îl poartă la gât. Ținuta maiestuoasă a dispărut. Deși săraci, cârciumele și cafenelele nu duc lipsă de clienți. Sunt pline cu oameni valizi și tineret care numai cer și așteaptă prefăcuți în victime. Ei
Vesnic osânditi by Petru C. Baciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/816_a_1587]
-
în România a fost practicat înainte de instaurarea comunismului, „năluca” înspăimântătoare. El a fost adus de întunecate forțe oculte și impus pe furiș, pe căi dosite. Au instaurat groază și jaf, au deschis mii și mii de morminte și au umplut pușcăriile cu sute de mii de osândiți. Temnițele gemeau cu crâncene nopți de tortură și scrâșniri de moarte. Inimi curate, valori solitare, floarea și viitorul neamului nostru, trupurile lor au fost sfâșiate și răpuse, dar duhul lor a rămas lumină veșnică
Vesnic osânditi by Petru C. Baciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/816_a_1587]
-
drept ceea ce sunt: o adunătură de țicniți. Se oprește ca să-i permită unui valet să le reumple paharele cu șampanie. Știi care e vestea cea mai bună pe care am auzit-o luna asta? — Bertrand Russell face șapte zile de pușcărie? — Da, asta m-a făcut să zâmbesc, recunosc. Dar eu mă gândeam mai degrabă la Hrușciov. Ai auzit probabil că a început să testeze din nou bomba atomică în Oceanul Înghețat sau pe undeva pe acolo? — Adevărat? — Întreabă-l pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
se poate numi activitate de detectiv. Cariera mea, înțelegi, a fost cam... cum să mă exprim... sporadică. Activitatea mea profesională a fost în mod frecvent întreruptă din motive de... ei, bine de plăcere. — Plăcere? Plăcerea maiestății sale, mai exact. Mititica. Pușcăria. Mi-am petrecut o bună parte din viață în închisoare, Michael: de fapt, crezi sau nu, chiar anul ăsta am primit o sentință de două luni cu suspendare. Sunt, cum se zice, cu fundul în două luntri. Râse amar. O
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
totul, cartierele de blocuri, macarelele, uzinele de mașini unelte, ducă-se cu drag tot, burghezia, proletariatul, pătura intelectuală, ducă-se! Rămân în picioare ruine urâte ca niște dinți stricați, prin care mișună un popor flămând. Într-o curte ca de pușcărie stau trase în țepe de fier patru cadavre violacee. De sus cade o ploaie acidă și iată-le înviind ca să se chinuie și să țipe din nou, răsucindu-se cu mațele pe afară în proțapurile de oțel. Undeva se aude
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
mulți pe acolo ...”. Abia după moartea lui a venit cu tot cu Măriuța. Și mult le-a mai plăcut zona cu aceste păduri, parcă rupte din basmele de demult. Dar acum era prea târziu, bătrânul murise. Întovărășirea venise, iar Costică era în pușcărie, că el nu era pe placul noii orânduiri Socialiste de la București. Când a plecat Petrache ultima dată la București din satul lui natal era foarte necăjit că nu l-a putut ajuta pe Costică al lui să scape de pușcărie
Imagini din lumea satului by Gheorghe Boancă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1187_a_2744]