5,832 matches
-
mi-a făcut niște propuneri murdare. — Da, bine, făcu Jerome. — Hei. Jerome. Tu. Cară-te, am spus ea Flora. Treci încoace. Treci încoace. Și Flora și-a încrucișat brațele. Nu mă duc lângă ăla, spuse ea. Capul mi s-a înfipt în piept. Am inspirat adânc. Am simțit că mă podidesc lacrimile. Taticule, cum mă mai ardea pe gât Am vrut să le spun că aveam mari necazuri din cauza ochilor și a părului și a inimii și că eram prieten cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
te gândești mai bine, onomatopeea asta, unk nu pare a fi foarte populară. Spunk sări brusc în picioare. Ținându-mă de cravată, de parcă ar fi vrut să-și mențină echilibrul, îmi oferi privirea lui de actor pe care și-o înfipse drept în ochii mei. Am rămas așa multă vreme. Nu sunt sigur, dar cred că își experimenta puterile hipnotice asupra mea. Apoi își expedie paharul cu apă, izbindu-l cu încheieturile îndesate ale pumnului, pe barul lucios din oțel, imprimându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
ar trebui să o întreb pe femeia care mă urmărește prin New York. Ea trebuie să știe. În portofel am găsit un pachet cu trei prezervative, în manșeta pantalonului erau două țigări cu marijuana și un bețigaș de cocteil îmi era înfipt în păr. Mai e de mirare că mi-am bulit curul? De vină o fi băutura, haleala de prin snack-uri, sau toată pornografia asta. Stau întins (și după-amiaza mă învăluie în albastrul cel mai pur și cartea se citește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
am simțit cum explodez. După care i-am dat drumul din nou. Am trecut repede prin vestibulul de la primul etaj, unde un lacheu adormit se agita tardiv printre obiectele de anticariat și aparatura electronică din camera înaltă și m-am înfipt în ușa dublă a dormitorului. Am înșfăcat ambele mânere rotunde - și am tras... Fielding stătea nemișcat lângă pat, îmbrăcat cu un halat negru. În spatele lui, întins gol pe pat, cu fața întoarsă, trupul de abanos al unui băiat. Eram cât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
aterizat în holul hotelului Ashbery, un adevărat trib de adulți a năvălit peste mine, în timp ce feței mele i se întâmplau deodată o mulțime de lucruri. Cineva a scuipat-o, altul a pălmuit-o, altul a înjurat-o, altcineva și-a înfipt un pumn în ea, altul i-a fluturat o ordonanță judecătorească prin față. Era Joia Patimilor, condusă de un negru de statura lui Nub, în costum de bodyguard, care s-a prezentat drept Bruno Biggins, garda de corp al lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
bună? am vrut eu să spun. Dar n-am făcut-o, am rezistat tentației. Am privit la drama mândră întipărită pe chipul ei, la valvele și orbitele gâtului, la șuvițele umede ale părului, la sânii mai grei ca niciodată, bine înfipți în cutia toracică, la cutele dezgolite ale pântecului, la dilatarea neașteptată a șoldurilor, cu un miros de somn. — Atunci la ce crezi că mai ești bună? — Nu e adevărat ce e cu tine, făcu Selina. Din fericire pentru micuța Selina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
convenție. În construcțiile epice sau eroice, autorul îi oferă protagonistului tot ce are, și chiar mai mult. Eroul e un zeu, sau are puteri și virtuți de zeu. În cele tragice... Ai pățit ceva? — Hă? am repetat eu. Tocmai îmi înfipsesem un covrigel în măseaua mea suspectă de sus. Revăzând cu ochii minții acest mărunt ghinion, cred că mai întâi am tresărit cât se poate de elocvent, după care a urmat un spasm mic și obosit. Mi-am consultat măseaua cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
prins într-un ambuteiaj pe Bayswater Road, o viespe obosită a intrat pe geamul deschis și mi-a ieșit din câmpul vizual zburând în cercuri între picioarele mele. Era indiscutabil cine arăta mai rău, eu sau viespea. Pumnul îmi era înfipt în claxonul care se rățoia la burta urâtă a unui autocar plin cu turiști, care se crăcănase pe toată strada. Am zvâcnit brusc înainte și viespea m-a înțepat. Am tras pe o stradă laterală și mi-am dat jos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
din nou. După cum îți spuneam, am început lucrul acum vreo douăzeci de minute, și sunt încă plin de vlagă, și sunt speriat, ba chiar copleșit de forma în care mi se pare că sunt. O durere incredibilă mi s-a înfipt în spate, iar piciorul meu drept atârnă ca o bucată de plumb, dar sunt hotărât să merg înainte cât voi putea de mult. Ce futai, ce abordare, ce distracție. Tocmai luaserăm masa în Village ca, în timp ce eram în taxi, ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
-și arma deasupra capului, iar celălalt (prevăzut cu lanternă și aparat de emisie-recepție) încercând să-l păcălească. În cele din urmă, maestrul lanțului a căzut în genunchi și și-a ridicat ambii pumni cu mâinile înțepenite, bărbia i s-a înfipt în piept și, cu toată fața întinerită, a chicotit vinovat. S-a terminat. Nu mai e nimic, nu astăzi. — Nu-l omorâți! a țipat mulțimea ascuțit când polițiștii l-au întins pe macadamul murdar. — Nu-l omorâți! veni în sprijinul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
firea. Eu m-am apropiat la fel de încet. Fără să mă mai opresc. Și când pe fața ei s-a ivit brusc groaza, primul meu gând a fost - exagerează, cu siguranță. Nu sunt chiar așa de rău. După care am simțit înfigându-mi-se în spate un piept tare și am auzit ușile liftului închizându-se: și iată-ne acum trei în cutia suitoare. Un puști negru și mare, de vârsta lui Felix, ba nu, mai mare, înalt, agitat, cu un cuțit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
săptămâni sau luni să îți revii și să fii iar apt de luptă - dar ți-a rămas doar cealaltă jumătate de secundă să-l faci tu praf. Până atunci, însă, două degete care put ca dracu ți s-au și înfipt în ochi și o frunte mușcată de vărsat vine ca o cărămidă drept în dinții tăi. Așa că, după genunchiul din față, l-am izbit în boașe, după care l-am izbit în buza de sus. S-au auzit două pocnituri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
a fost lovitura cu capul - dar, pentru numele lui Dumnezeu, unde era capul lui? N-am reușit să i-l găsesc. Lucrurile s-au agravat brusc când a început să mă zgâlțâie în sus și-n jos cu pelvisul lui înfipt între bucile mele, scoțând niște sunete de maimuță în călduri, râzând bolborosit, arzându-mi gâtul cu respirația lui de foc. Am simțit pentru prima dată întreaga incandescență a nebuniei lui și mi-am spus, aici nu mai e vorba de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
a dat înapoi, sau s-a ținut la distanță și pumnul meu a izbit în raftul de deasupra capului său. M-am rotit încercând să lovesc cu dosul pumnului, am căzut peste scaunul jos și spătarul ascuțit mi s-a înfipt în coaste. Am continuat să mă arunc. Am țopăit prin cameră ca o maimuță mare într-o cușcă strâmtă. Dar n-am reușit să-l ating. O, Doamne, pur și simplu nu e aici, nu e aici. Ultima lovitură m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
circumferință se așază frunze uscate, crenguțe și așchii, apoi sunt aprinse. Asistența privește fix centrul, nu mai respiră nimeni. Vietatea își ridică încet coada, stă un timp în expectativă, pregătită pentru un atac decisiv, apoi, cu o mișcare fulgerătoare, își înfige spinul otrăvit în ceafă!” Sybille: „Interesant...” Tu: „Nu e totul! De ce s-a sinucis scorpionul? Nu știi! Pentru că nu putea să suporte cercul!” De fapt, vroiai să afle că nici tu nu-l suporți și că simțeai, deja, împrejmuirea. A
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1901_a_3226]
-
înspre el urlând cât îl ținea gura: - Nu se poate ca un puțoi ca tine să-mi distrugă viața! Te voi trage în jos odată cu mine! Înainte ca cineva să intervină, cu o iuțeală neșteptată pentru gabaritul său, Kaan se înfipse cu mâinile în gâtul tânărului, care se afla singur pe latura opusă a punții de comandă. Trei oameni reușiră cu greu să ridice tonajul devastator al Gardianului de pe trupul uscățiv din fața sa. Încă mirat că se ridicase de jos având
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85108_a_85895]
-
cuvinte. Căpitanul tresări la atingerea lui Angir. Își frecă brațul inconștient în locul unde fusese prins de tânăr. După câteva momente de tăcere se îndreptă greoi și i se adresă ursuz preaonorabilului: - O voi face-o, dar numai din cauza lui, își înfipse bărbia în aer către Angir. Și numai zei vor știi de ce am făcut-o, pentru că eu unul nu pot să mă dumiresc ce m-a apucat. Blestematul ăsta de Poha. Birmaq se întoarse apoi către Angir încă ținându-se de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85108_a_85895]
-
Înfometați după primăvară - dar primăvara nu Își va arăta pentru ei decât hoitul mu mificat, iar lor nu le va rămâne decât să o jupoaie și să Își facă din pielea ei rece alte cojoace, pentru iarna viitoare, fiindcă de Înfipt dinții În carnea ei fragedă nici nu putea fi vorba În anul acela, 1985. Primăvara e anotimpul săracilor, Îmi spuneam, e anotimpul pervers care ascunde abundența ce va să vină În vară, iar nedreptatea va fi Întotdeauna amplificată de abundența
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
ca să te deruteze și mai tare Înainte să te nenorocească. Zâmbetul acela de canalie comunistă... zâmbet subțire ca o sârmă de sugrumat infidelul, dâră de otravă pe chipul țărănoiului ăla ajuns judecător de oameni În numele absurdului... zâmbet care ți se Înfige În inimă precum acul unei seringi pline de amărăciunea pustiului. Zâmbetul care te dă afară din ființă. — Unde e profesorul Carara? a mai apucat să Îngaime și s-a făcut livid la față, iar perlele spălăcite ale ochilor i s-
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
deveni martiri. Și În sfârșit a adormit. Rezolvase cu bine Încă o problemă, În spiritul partidului, cel puțin pe tabla de șah. 3 Vasile Însă nu reușea să adoarmă, și nu pentru că amintirea nopții de pe malul Buzăului și-ar fi Înfipt ghearele vinovăției În conștiința lui ori pentru că ar fi fost Îngrijorat de Întrevederea pe care urma să o aibă cu tovarășul Rogoz, În biroul tovarășului Rogoz. Întâmplările din ultima vreme Îl scuturaseră de naivitate, văzuse lașitatea reală a personajelor de la
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
au ieșit unul câte unul afară, unde un camion hodorogit Îl aștepta doar pe Matei. Țiganii au Înșfăcat sicriul și l-au trântit În camion. Cortegiul s-a pus În mișcare tăcut, Înaintând muribund către cimitirul din apropiere, care Își Înfipsese rădăcinile, ca o caracatiță macabră, În liniștea nesfârșită a câmpului. Aerul cald al verii l-a izbit În plină figură, se simțea legănat de valurile amețelii de parcă țărmul câmpiei aceleia ar fi fost o mare murdară, unde plutea răvășit un
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
altul. Să le fie de bine zeilor, ăia sigur există. Dar Ionela, există ea, care se culcă pe bani cu fiul prim-secretarului? Ce Întrebare stupidă. Sigur că nu există. Și atunci ce să Însemne gheara care mi s-a Înfipt În gâtlej Îndată ce m-am gândit la ea, de parcă sufletul din mine ar vrea să iasă din mine, să-și ia zborul, să se ducă... Altădată mi s-ar fi făcut frică de gheara asta ascuțită, dar acum... e ca și cum
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
-l taxa de nebun daca el ar susține de esemplu că Polonia e pe moarte sau că va muri. Se poate oare să moară corpul națiunei 138 {EminescuOpXV 139} când sufletul ei trăiește? Dar luați a mână statistica literaturei românești, înfigeți-vă ochii în ea spre a vedea mai bine progresul ce-l facem - progres, metaforă ironică pentru degres, căci, cine privește obiectele din fondamentul lor absolut, acela va putea vedea lesne că pasul făcut îndărăt - negativ - e mai mare, cu
Opere 15 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295593_a_296922]
-
vărsa pe pământ în mană și vin. (p. 257) 29 Vântul trece pe lângă palat sif aruncă umbra sa gândul * său pe ziduri de marmură, tu ești gândul său astfel *** Galiția vestește rău și-ntinsă câmpia unei robii-ndobitocite (p. 257) 30 înfige-n umeri brațele cruce, nu rugă lui Dumnezeu, ci - pecete urei Să se stingă astă ură în pieptul meu? Nu! Căci am închis-o cu brațele mele - ură imensă ca voința lui Napoleon. (p. 257) 31 2259, 14 v Daca
Opere 15 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295593_a_296922]
-
înțelese că, după atâtea comploturi dejucate, moartea i se cuibărise în casă. Nu avu timp să se întoarcă încă o dată: o lovitură în spate, o lamă înghețată, pierderea echilibrului, răsuflarea tăiată. Într-o secundă își aminti: „Așa e un pumnal înfipt în spate: o lovitură, senzația de frig, nici o durere...“, spusese în Syria, cu ani în urmă, tatăl său. Și, într-adevăr, așa era. Împăratul se întoarse; credinciosul Chereas era acolo, cu brațul ridicat și strângând în mână un pumnal, asemenea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]