5,659 matches
-
Peste noapte, garnizoana 8341 a lui Mao, în frunte cu comandantul Dee, sosește la Studioul de Film din Beijing. Soldații sunt înarmați și se deplasează repede, în liniște. Nu răspund la saluturi. Muncitorii sunt scoși din dormitoare și escortați la cantină. Mă aflu aici ca să îndeplinesc ordinul Doamnei Mao Jiang Ching, zice comandantul Dee, un bărbat scund, dar robust, care are un nas enorm. Și nu voi admite nici un fel de prostii. Oricine încalcă ordinele mele, va beneficia de tratament militar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
o luminează. Am spus echipei de filmare că nu voi tolera nici o imperfecțiune. Ordon duble. Nenumărate duble. Nu le dau acceptul decât atunci când montajul este fără cusur. În clipa de față, la proiectele mele lucrează trei mii de muncitori culturali. Cantina este deschisă non-stop. Yu mă găsește încercând să nu cad pradă somnului în timp ce vorbesc. Sunt foarte obosită. Pot să mă opresc? E o bătălie sângeroasă cu spade invizibile. Alternativele sunt viața sau moartea. Într-una din zile, l-am vizitat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
s-ar fi întors la liceu, iar Mark ar fi fost proiectul ei pentru expoziție. Să slujească pe cei mulți: asta căutase toată viața, înarmată doar cu o diplomă în sociologie de la UNK. Profesoară suplinitoare în rezervația Winnebago, voluntară la cantinele persoanelor fără adăpost din LA, secretară responsabilă cu relațiile cu publicul la o firmă de avocatură din Chicago. De dragul unui potențial iubit din Boulder, făcuse pentru scurt timp până și pe militanta antiglobalizare, scandând sloganuri protestatare cu un zel care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
a ascultat cu luare aminte, m-a întrebat: «Consătene, ai mâncat pe ziua de azi?» « Am mâncat numai pâine, de două zile.» «Numai pâine, de două zile. De necrezut.» S-a uitat la fostul meu coleg. «Atunci, du băiatul la cantină, ai grijă să primească mâncare cât îi trebuie și pe urmă să se prezinte la mine.» Apoi s-a întors și m-a privit. «Ești norocos. Am un post pentru tine.»” Tata avea ochii umezi și un tremur în glas
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
unei vieți sărace și chinuite, pe care nimic și nimeni nu o va putea schimba. Nelămurit mister, nelămurită soartă, la fel de cumplită ca și un asasinat. Și, slavă Domnului, aproape periodic, vei mânca plăcintă cu mere. Prin gări, prin autogări, pe la cantine, pe la autoserviri. Prețul, un leu și treizeci și cinci de bani. Dacă Lenin ar putea vedea astăzi revoluția tehnico-științifică, care se Înfăptuiește În U.R.S.S., probabil că celebra formulă „Comunismul este puterea sovietică plus electrificarea Întregii țări s-ar completa cu plus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
pe margini, verde, cu frunza tăioasă ca oțelul. La fel de fulgerător precum a țâșnit, bărbatul iese la suprafață și Înoată cu mișcări egale, ca un mare sportiv. Leneviți toți În inima verii, e vremea mesei de prânz (unii mănâncă la o cantină de șantier) și feluritele feluri de repauzare vă redefinesc În aceiași perpetuum aristocrați, reîntorși În timp. Undeva, pe o șină năpădită de ierburi sărace, Împresurat de moartele locomotive, ca o turmă de bivoli negri (și apa a trecut aici ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
zile prin țara Maramureșului. Acum te plimbi prin oraș. Trăiești din plin egalitatea. Piața orașului de provincie În după-amiezele de duminică. Baia Mare. Pepeni verzi borșiți, linguri de lemn și lână. Peste oraș miros de toamnă și de tocană venind de la cantina vreunui orfelinat. Duduie o nuntă Într-un fel de restaurant cu autoservire. Amenajat. Cântă o orchestră. O cântă pe aia cu „banii mei, banii mei, ce-am făcut cu ei”. Caști gura prin vitrinele de la Metalolux, de la Confecția. La cofetărie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
Orașul ăsta te strânge de gât. 5 iunie Dimineața În hotel. Mănânci un pepene. Te Îneacă un sâmbure. Te gândești la Kaltenbruner spânzurat la Nürenberg În sala de gimnastică. Și Râmnicu-Vâlcea este sufocat de praf și de betoane. 20 august Cantina combinatului de la Govora. Mănânci lihnit o ciorbă. „Intrusul” de Marin Preda. Alb-negru și color. Amza Îți Întinde un ardei iute. La difuzor, Corelli. Aerul insuportabil. 10 noiembrie Toată ziua te Învârți prin satele din jurul Bucureștiului și Olteniței. Zi sumbră, urâtă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
și iat-o peste douăzeci de ani, mamă casnică a trei copii și unul dintre cei mai stabili membri ai grupului nostru. Dar tot se unduiește. Privind-o cum împinge ușa coșcovită a micuțului birou al firmei MarkieFit, de deasupra cantinei Kashmir Kurry, nu am putut să nu observ că era îmbrăcată ca pe vremuri, în niște blugi foarte strâmți, că părul ei lung cu șuvițe blonde era lăsat liber și nu în coadă de cal ca de obicei, iar zâmbetul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
12tc "12" în fața clubului se formase deja o coadă de victime ale modei. Baby și-a dat părul pe spate cu atâta aroganță ca și cum ar fi fost Evita Peron, iar ei, niște muncitori care stăteau la coadă să se deschidă cantina și a fluturat exagerat din mână, cu și mai multă falsitate de actriță, făcând semne unui bărbat care am presupus că trebuie să fie Jacques. Stătea fără nici un chef, tolănit pe un scaun chiar la intrare. în spatele lui era un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
succes e numai și numai imaginația mea. Eram un aspirant încă tânăr, îmi instruiam chipul îndărătnic din oglindă „Atacă! Atacă!“, crezând că atâta tot e de-ajuns. La vremea aceea luam cina, pentru ceva mai puțin de doi dolari, la cantina studențească aflată la numai o stradă de locuința mea. Totuși, cam o dată pe săptămână, cu un dolar în plus, mâncam o felie groasă, rozalie, din specialitatea casei, grătar de vacă, la un restaurant cu autoservire din vecinătate, nu departe de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
la el, cât de greu ți-ar fi fost, și tocmai că nu ți-a fost deloc ușor după ce-ai rămas singură cu Mugurel, da’ până la urmă Dumnezeu a avut grijă. Dumnezeu o văzuse când găsise de lucru la cantina concentraților. Adevărul e că au fost niște ani buni ăia trei cât a lucrat la cantina Liceului de Construcții 23, care deservea pe atunci un batalion de militari concentrați pentru lucrările Șantierului Centrului Civic. Cei mai buni ani, deh, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
deloc ușor după ce-ai rămas singură cu Mugurel, da’ până la urmă Dumnezeu a avut grijă. Dumnezeu o văzuse când găsise de lucru la cantina concentraților. Adevărul e că au fost niște ani buni ăia trei cât a lucrat la cantina Liceului de Construcții 23, care deservea pe atunci un batalion de militari concentrați pentru lucrările Șantierului Centrului Civic. Cei mai buni ani, deh, se descurca, avea banu’ ei... Orice ai spune, nu trăgea barca pe uscat ca acuma, și nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
-i acum cu ce era atunci. N-o apăsau necazurile, Mirelo, aveai cu ce și uite că, într-un an, reușiseși să-ți mobilezi la loc garsoniera. Avea doar un sfert de oră de mers de la ea, din Fizicienilor, până la cantină și un salariu bunicel, din care nu cheltuia nici un leu pe mâncare. Venea mereu acasă cu sacoșele pline cu de toate, Mirelo, ce bucurie, antricoate și mezeluri, pungi cu zahăr și orez, conservăraie și pâine la discreție, și asta-n
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
provizii, să strângi, ba bine că nu. Le dăduse la început câte un borcan de bulion sau o sticlă de ulei în contul lui Mugurel, că i-l țineau printre copiii lor, să se joace cu ei cât era la cantină, dar cu timpul le dădu tot mai mult, Mirelo, îndeasă-le cu carne și conserve, ulei și zahăr, sacoșe cu cartofi și roșii, și deja ți-ai luat pe cap o familie grea de prietene, pentru care cărai ca un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
dădu tot mai mult, Mirelo, îndeasă-le cu carne și conserve, ulei și zahăr, sacoșe cu cartofi și roșii, și deja ți-ai luat pe cap o familie grea de prietene, pentru care cărai ca un cătâr cu sacoșa de la cantină. O aveai pe Roșioara cu copiii ei abonată-n permanență și încă vreo cinci-șase abonate de ocazie. Peste alergătura și roboteala din hala cantinei, căratul cu sacoșa și grija pentru prietene, după care somnul greu, străbătut de vise cu bărbați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
pe cap o familie grea de prietene, pentru care cărai ca un cătâr cu sacoșa de la cantină. O aveai pe Roșioara cu copiii ei abonată-n permanență și încă vreo cinci-șase abonate de ocazie. Peste alergătura și roboteala din hala cantinei, căratul cu sacoșa și grija pentru prietene, după care somnul greu, străbătut de vise cu bărbați goi și virilități enorme, îmboboșate, pe care le legăna în brațe ca pe niște bebeluși gângurind sub mângâierile și sărutările ei înfometate. Se trezea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
și n-ar fi avut altceva de făcut decât să se distreze bântuind prin baruri și discoteci, dar uite că-și făcea griji și pentru ea. Odată îi spuse că ar fi bine, cum ea e ocupată toată ziua cu cantina, să i-l dea pe Mugurel la Câmpulung să i-l țină bătrânii. Aha, ar fi o chestie, Mirelo, cum de nu-ți dăduse prin cap? Trebuie că nu îndrăzniseși să caști gura la taică-tău, dar dacă Vlăduț ți-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
să-și facă de cap, cocoană la bloc și bucureșteancă, ce mai, o țărancă de doi lei, care se mai dă și mare că cine mai e ca ea, că dă să mănânce la tot cartieru’ din ce fură din cantina aia... Aia e, Mirelo, să nu-ți fi spus Roșioara toate câte ți le puneau în cârcă alelalte, că tu știai destul de bine. Câte și mai câte vorbe îi zburau pe la urechi, măcar că nu-i dădea mâna să creadă că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
în serios. E o doamnă, păi, cum dracu’, când se-ncingea tărâța-n ele punea la bătaie câte trei-patru sticle de lichior și le dădea drumul acasă la două noaptea, sătule și cherchelite și cu sacoșele pline de provizii de la cantină, Roșioaro, Vasilico, Getuțo și câte-or mai fi fost. Ah, ce dor mi-a fost de tine, salamule și cu pâine. Ah, ce mult io te-am iubit, măi, cartofule prăjit... Cartofule și cu sare m-ai săpat de supărareeee
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
ei cu castraveți cu pâine și-i știa liniștiți pentru o vreme și se mai liniștea și ea. O doamnă, gândește-te, și ce mai doamnă-domnișoară trăsnet, umblând pe străzi ca prin grădina raiului când se întorcea, în amurg, de la cantină singurică-singurică, pășind ca și cum ar fi plutit pe lângă ispitele atâtor ochi scurși, jinduindu, și capetele de bărbați întorcându-se și socotind, poate, în sinea lor că n-ar avea cum să-i lipsească, dar nici nu i-ar prisosi, din ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
să-și spună că nu-i pasă, Mirelo, te speli și ești ca nouă, n-ai decât să mesteci iluzia asta cât umblă după tine disperarea și te ajunge din urmă, și ai da atunci de pământ cu slujba de la cantină în care-ți verși sufletul, până ce într-o bună zi ai să cazi ca un animal de povară gâtuit în jugul lui și deja n-ai mai fi în stare să-ți spui că, uite, muncesc, da’ știu pentru ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
pe prietenele mele, și deja ți-au pierit cheful și curajul. Uită-te la Roșioara, bunăoară. Ei, cine să-i fi ținut treze curajul și cheful? Ba tocmai că într-o vreme Mirela încercase s-o ajute, luând-o la cantină și punându-și obrazul pentru ea la șefi, că-i fată bună, muncitoare, tot în nădejdea c-ar ajunge sărmana Roșioara să se descurce pe cont propriu, da’ ți-ai găsit: după nici două luni, Roșioara mea, auzi, că doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
tot în nădejdea c-ar ajunge sărmana Roșioara să se descurce pe cont propriu, da’ ți-ai găsit: după nici două luni, Roșioara mea, auzi, că doar n-am omorât-o pă mama ca să mă pedepsesc în ocna asta de cantină, că ea are copii de crescut, nu vrea să putrezească de vie în aburu’ și-n umezeala asta, la care Getuța - la ce-ai mai luat-o cu tine, Mirelo, ca să te facă de râs, care io de când o știu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
asta aproape că ți s-a împlinit într-o duminică de august, când te scosese afară din casă amocul, acea neliniște rea, sufocantă, care te încerca mai cu seamă în zilele libere, cum ți se slăbea puțin jugul robotelii la cantină și parcă te-ai fi simțit soră bună cu Roșioara, măcar că nu pentru o farfurie de mâncare ai fi atârnat tu la ultimu’ camionagiu... Umbla brambura pe străzi, amețită de lumina uleioasă, îmbâcsită de praf și de gaze de eșapament
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]