9,526 matches
-
ales) contribuie într-o măsură deosebită procedeele retoricii populare (fraze scurte, stil indirect, interogații, expresii și imagini specifice), precum și folosirea unor proverbe și zicători. S. a scris și câteva piese, chiar debutul său scriitoricesc fiind legat de Fata de birău, comedie apărută în „Convorbiri literare” (1871). Ca și celelalte încercări din epoca studenției vieneze, și această piesă a fost citită și revizuită amănunțit de Eminescu, mai ales în ceea ce privește limba și stilul. Prin comedia lui se introduc în dramaturgia românească personaje rurale
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289719_a_291048]
-
său scriitoricesc fiind legat de Fata de birău, comedie apărută în „Convorbiri literare” (1871). Ca și celelalte încercări din epoca studenției vieneze, și această piesă a fost citită și revizuită amănunțit de Eminescu, mai ales în ceea ce privește limba și stilul. Prin comedia lui se introduc în dramaturgia românească personaje rurale credibile, nu numai pitorești. Intriga și compoziția sunt mai puțin izbutite, fapt compensat de adevărul culorii locale și de abilitatea construirii scenice a unei idile. Întemeiată pe comicul de situații și de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289719_a_291048]
-
literare, București, 1966, 39-82; Brădățeanu, Drama, 124-129; Teodor Gal, Ioan Slavici despre educație și învățământ, București, 1967; Zaciu, Masca, 397-419; D. Vatamaniuc, Ioan Slavici și lumea prin care a trecut, București, 1968; Vintilă Russu-Șirianu, Vinurile lor..., București, 1969, 365-407; Brădățeanu, Comedia, 133-140; D. Vatamaniuc, Ioan Slavici. Opera literară, București, 1970; Virgil Vintilescu, Caragiale, Slavici, Macedonski, Timișoara, 1970, 181-278; Pervain, Studii, 423-467; Stănescu, Cronici, 13-18; Sasu, Progresii, 57-61; Ist. lit., III, 361-418; Teofil Bugnariu, Ioan Domșa, D. Vatamaniuc, Ioan Slavici (1848-1925). Biobibliografie
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289719_a_291048]
-
drept”), devenise, în 1908, membru al Societății Scriitorilor Români și, în 1914, făcea chiar parte din comitetul societății în calitate de cenzor, alături de Gala Galaction. Avea și preocupări legate de teatru: în 1912, Teatrul Național din Craiova anunță deschiderea stagiunii cu două comedii de B., O inaugurare și La manevre, în 1915 tălmăcea piesa lui Fr. de Croisset, Uliul, iar în 1917, Teatrul Național din Iași obține un succes cu drama lui, În întuneric. Anii primei conflagrații mondiale îl găsesc soldat într-un
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285681_a_287010]
-
cu oamenii, sau cu natura, sau cu Dumnezeu - politica, religia, instituțiile și moravurile - se află în ea. Dar această sinteză inefabilă a unui popor bătrân, a existenței și a miturilor lui, a istoriei și a fanteziei lui, nu este o „comedie umană”, ci o mitologie, care-și are zeii, riturile și eroii ei legendari. S-a spus adesea despre Sadoveanu că este un mare povestitor: ceea ce povestește el sunt „o mie și una de nopți” ale românilor. Opera lui Sadoveanu este
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289422_a_290751]
-
de tribunal la Ploiești, avocat, redactor și director la „Monitorul oficial”. A editat câteva colecții de texte juridice, printre care și Colecțiune de legiuirile României vechi și cele noui (1873-1885). Debutează cu piesa Fata subt epitrop, publicată în 1855, o comedie cu un conflict facil și personaje inconsistente, dar cu un dialog plin de vervă. Comedia Cuconu Zamfirache, în care câteva situații și personaje par a prefigura ambianța din O noapte furtunoasă de I. L. Caragiale, „cânticelele comice” Bătrânul Lăceanu și Doctorul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285923_a_287252]
-
de texte juridice, printre care și Colecțiune de legiuirile României vechi și cele noui (1873-1885). Debutează cu piesa Fata subt epitrop, publicată în 1855, o comedie cu un conflict facil și personaje inconsistente, dar cu un dialog plin de vervă. Comedia Cuconu Zamfirache, în care câteva situații și personaje par a prefigura ambianța din O noapte furtunoasă de I. L. Caragiale, „cânticelele comice” Bătrânul Lăceanu și Doctorul scăpătat alcătuiesc un volum de Teatru, apărut în 1857. Și în Judecata lui Brânduș (1864
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285923_a_287252]
-
poezia engleză. Împreună cu Tudor Dorin L. a îngrijit o antologie a poeziei americane (I-II, 1977-1978) și o antologie a poeziei engleze (I-IV, 1980-1984), concepute ca ilustrări ale evoluției liricii din cele două țări de la începuturi până în contemporaneitate. Cu excepția comediei Mult zgomot pentru nimic, L. s-a consacrat cu precădere tălmăcirii unor piese shakespeariane în care se deslușește un clar accent tragic - Henric al IV-lea (partea a doua), Troilus și Cresida, Timon din Atena, Hamlet. Traducerea Furtunii e, fără
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287793_a_289122]
-
să se smulgă din propria ei piele, să-și caute o altă condiție umană, dar stăruind totuși - otrăvită - să-și afle rezolvarea în cadrele acestei condiții”. Opinii pertinente, în pofida pedalărilor sociologiste, sunt formulate și asupra altor piese, îndeosebi asupra celeilalte „comedii tragice” a lui Sorbul, Dezertorul. Documentat și cu o bună aplicare la subiect este, de asemenea, studiul introductiv la monografia consacrată de Victor Bumbești lui Paul Gusty (1964). Substanțială se dovedește însă prezența lui T. în paginile revistei „Teatrul”, unde
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290230_a_291559]
-
influența hotărâtoare asupra spiritului publicului”, „Însemnări de la premiere”, semnată de același Dinu Dumbravă, cu o cronică la Trandafirii roșii, poem dramatic de Zaharia Bârsan, precum și „Noutăți artistice” (concerte, spectacole de teatru). Apar poezii de Șerban Bascovici, Al. Stamatiad și o comedie lirică, Serenada din trecut, a lui Mircea Rădulescu. O piesă în proză îi aparține lui J.H. Rosny-Aîné: Dragoste etruscă. Roman antic. M.Pp.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286522_a_287851]
-
energia argumentativă a Lumii, decretând, în spirit umanist, dar ascetic, superioritatea ființei raționale. Fraza e antologică: „Nu rob, ce stăpân lumii Dumnezeu te-au lăsat; pentru aceasta tu pe dânsa, iară nu ea pe tine să stăpânească”. Iar lucrurile lumii „comedii sunt”. Cu toată fracturarea tematică, unitatea internă a discursului moral este perfect controlată și nu se abate de la canonul impus. Fondul didactic sapiențial al Divanului e susținut de vasta cultură a autorului. Se fac astfel asociații cu miturile grecești și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286073_a_287402]
-
L. a năzuit însă toată viața să fie beletrist. Peste cincisprezece volume și opuscule sub semnătura sa învederează o perseverență îndârjită. Inițial tentat de dramaturgie, dăduse texte fără nerv, nejucate vreodată: De peste prag, dramă în trei acte (1906), Cine era?, comedie într-un act (compusă în 1910) și douăsprezece Scenete și fantezii (1911). Inexpresive se dovedesc și nuvelele cu subiecte florentine, incluse într-un volum din 1907; din fuziunea a două romane, Comedia dragostei (1919) și Lulu (1920), s-a ivit
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287856_a_289185]
-
prag, dramă în trei acte (1906), Cine era?, comedie într-un act (compusă în 1910) și douăsprezece Scenete și fantezii (1911). Inexpresive se dovedesc și nuvelele cu subiecte florentine, incluse într-un volum din 1907; din fuziunea a două romane, Comedia dragostei (1919) și Lulu (1920), s-a ivit Viața dublă (1929), proză cu tramă psihologică. Oarecare ecou au avut însă romanele Bizu (1932), Firu-n patru (1934), Mili (1936), Diana (1936) și Acord final (publicat fragmentar în „Revista Fundațiilor Regale”, în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287856_a_289185]
-
opera lui, București, 1913; ed. 2, București, 1924; ed. 3, București, 1940; Cine era?, Iași, 1913; Aripa morții, București, 1913; Pagini de război, București, 1916; În cumpăna vremii, București, 1919; În marginea epopeei, București, 1919; Note de război, București, 1919; Comedia dragostei, București, 1919; Epiloguri literare, I, București, 1920; Lulu, București, 1920; Antologie critică, București, 1921; Gheorghe Asachi. Viața și opera lui, București, 1921; ed., București, 1927; Portrete literare, București, [1921]; Istoria civilizației române moderne, I-III, București, 1924-1925; ed. îngr
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287856_a_289185]
-
e cronica dramatică. Fire polemică, el își comunică impresiile „verde”, „neted”, fără a menaja pe nimeni, nici chiar o personalitate ca V. Alecsandri. Recunoaște dramelor acestuia calități poematice, nu și disciplina unei construcții dramaturgice, evidentă la I.L. Caragiale, ale cărui comedii sunt prețuite mai mult pentru autenticitatea personajelor și a mediului. Cu toate acestea, dacă unele mărturii sunt adevărate, R. ar fi pus la cale, la premiera cu D-ale carnavalului, o zgomotoasă manifestație de ostilitate. Excedat de inflația piesei istorice
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289083_a_290412]
-
la audiție) organizării globale a unui text, prescrise de un gen. Să ne gîndim, de pildă, la planul canonic al disertației, al articolelor din dicționar, la structura în acte a teatrului clasic (5 acte pentru drame și tragedii, trei pentru comedii), la structura sonetului italian (după exemplul din T18), etc.110 Scrisoarea: Corneille către Colbert În ciuda unei incontestabile diversități generice, forma epistolară prezintă un anumit număr de constante compoziționale. Putem ezita între 5 sau 3 mari unități: intrarea în contact cu
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
a spus că preocupările pentru teatru „sunt ale unui diletant cultivat” (Mircea Ghițulescu). „Scena dramatică” în versuri O suferință aduce în prim-plan conflictul dintre un tânăr idealist doritor să se realizeze în teatru și o mamă cu vederi ultrapozitive. Comedia într-un act O amică e o simplă glumă, „amica” fiind o viespe care readuce înțelegerea între soți, în vreme ce piesa Lumină nouă vrea să surprindă beatitudinea încercată de o fată care, refuzând orice legătură sentimentală, se călugărește. Poezia depărtării, cu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290696_a_292025]
-
înțelegerea între soți, în vreme ce piesa Lumină nouă vrea să surprindă beatitudinea încercată de o fată care, refuzând orice legătură sentimentală, se călugărește. Poezia depărtării, cu intriga generată de o cazuistică psihologică artificioasă, are în centru tot tribulațiile iubirii, ca și comedia Vochița, dar compusă cu mijloacele farsei, exploatând întâmplări senzaționale, coincidențe etc. Alte trei piese sunt de interes și mai scăzut: Prea târziu (dramatizare a nuvelei Jeana), Buccea sau căpățână și Thargelia din Milet. Ignorată sau subestimată multă vreme, publicistica lui
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290696_a_292025]
-
schimbări surprinzătoare de situație, să mascheze cât de cât concluziile morale, dar nu construia caractere, personajele, mereu aceleași, fiind conturate cu stângăcie. Îi lipsea și fantezia verbală. În 1845 teatrul din Iași juca Rezeșii la Iași sau Iașanca la țară, comedie în două acte. Pe aceeași scenă se reprezenta, în spectacol cuplat cu Baba Hârca de Matei Millo, comedia într-un act Fata cojocariului (tipărită în 1851), o critică superficială, amuzantă, a cosmopolitismului lingvistic și a ambițiilor de schimbare a stării
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288106_a_289435]
-
fiind conturate cu stângăcie. Îi lipsea și fantezia verbală. În 1845 teatrul din Iași juca Rezeșii la Iași sau Iașanca la țară, comedie în două acte. Pe aceeași scenă se reprezenta, în spectacol cuplat cu Baba Hârca de Matei Millo, comedia într-un act Fata cojocariului (tipărită în 1851), o critică superficială, amuzantă, a cosmopolitismului lingvistic și a ambițiilor de schimbare a stării sociale, pe care le observa la burghezia în formare. Se pare că M. a scris sau a adaptat
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288106_a_289435]
-
fiind publicate sub titlurile Isabela, dragostea mea, Oedip la Delphi (1997), Regele și cadavrul (1998), Viitorul e maculatură. Creierul. Sărută-mă (1999). Nu toate montările scenice s-au bucurat însă de succesul înregistrat de Petru sau Petele în soare, o comedie politică burlescă având un punct de plecare istoric, parabolă a celor două Europe, răsăriteană și occidentală, atât de diferite și atât de asemănătoare totuși. Oedip la Delphi reia tema tragediei antice, trecută prin interpretarea pe care Hugo von Hofmannstahl a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290747_a_292076]
-
Povestiri din veac în veac (1984), Teorema celor trei perpendiculare (1989), Povestea coifului tracic (1991); romane: Fiica lui Zoltes (1975), Zăpezile (1978), Burebista (1982); literatură pentru copii: Ursuleții lui Rădună (1973), Mălin, feciorul codrului (1975), Iepurele cel isteț. Vitejii (1993); comedia într-un act Discurs parlamentar și piesa școlară Sunt străjer! Volumul intitulat (neinspirat) de editor Firul de păr alb (2000) strânge versuri scrise de-a lungul timpului. În Primăvară târzie și Firul de păr alb, R.-L. propune o poezie
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289109_a_290438]
-
1999), iar pentru repertoriile teatrale Dimineața de mâine de Karinthy Frigyes (1997, în colaborare cu Bori Varga), Juriul deliberează de Pierre Belfond (1999) și Medeea de Árpád Göncz (1999, în colaborare cu Iosif Naghiu). Genul predilect abordat de V. este comedia de moravuri și de situație, acțiunea pieselor fiind plasată în ambientul lumii cotidiene. Logodnicul (din volumul Luna de pe cer) aduce în scenă personaje din zilele noastre, identificate cu nume ce le dezvăluie cu ușurință trăsăturile: Dulcineea Mentosan, Micu Dodolici, Ticu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290497_a_291826]
-
volumul Luna de pe cer) aduce în scenă personaje din zilele noastre, identificate cu nume ce le dezvăluie cu ușurință trăsăturile: Dulcineea Mentosan, Micu Dodolici, Ticu Tabacu etc. și implicate în mici „drame” de familie. Dragoste la prima vedere este o comedie având în atenție diferența dintre dragostea adevărată și așa-zisa „dragoste la prima vedere”, bazată pe interes - în acest caz dorința unei funcționare de a deveni cu orice preț actriță. Comedia titulară, Luna de pe cer, pe o temă frecventată și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290497_a_291826]
-
drame” de familie. Dragoste la prima vedere este o comedie având în atenție diferența dintre dragostea adevărată și așa-zisa „dragoste la prima vedere”, bazată pe interes - în acest caz dorința unei funcționare de a deveni cu orice preț actriță. Comedia titulară, Luna de pe cer, pe o temă frecventată și în proza scurtă a lui H. Salem, este o șarjă de ironie și umor negru la adresa birocrației. Cu următoarea carte, romanul Don Juan și ceilalți (1997), autoarea intră pe terenul prozei
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290497_a_291826]